ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Το αγόρι μου κάθε φορά που βρισκόμαστε με λέει μανάρα του, κορμάρα του, με ανάβεις και τέτοια. Εμένα δεν μου αρέσουν αυτά. Θέλω να μου λέει γλυκόλογα στο αυτί και όχι αυτές τις αηδίες. Όλοι οι άντρες ίδιοι είστε. Και ο προηγούμενος που τα είχα τα ίδια μου έλεγε. Ξενέρωσα. Θα τον χωρίσω.

"εκείνος μου δείχνει τα συναισθήματά του αλλά εγώ είμαι συγκρατημένη".Μπλιαχ.

Αδελφικές σχέσεις... απο την αγάπη στο μίσοςMεγάλωσα μέσα σε αντίξοες περιβαλλοντικές συνθήκες (οικογενειακές), οι οποίες εκφράζονταν από την απόρριψη, συγκρούσεις, φτώχεια, καταπίεση, τιμωρίες, ανύπαρκτα όρια.λπ.Όλα αυτά μου προκαλούσαν αρνητικές σκέψεις για την προσωπικότητα μου και προβληματισμούς για την συνοχή και την συναισθηματική και πνευματική ποιότητα των μελών της οικογένιας.Η απόσυρση στον εαυτό μου, η σύναψη στενών σχέσεων με άλλα παιδιά και η χρήση της φαντασίας ήταν οι αμυντικές ψυχικές αντιδράσεις στις αντίξοες οικογενιακές συνθήκες,Τα αδέλφιά μου προσπαθούσα να τα αποφευγω, να καταπιέζω συναισθήματα και να πνίγω θυμό και οργή και απογοήτευση που είχα απο τις συμπεριφορές τους απέναντι μου.Ιδιαίτερα δύσκολες ήταν οι σχέσεις με τον αδερφό μου, 2 χρόνια μικρότερο, με τον οποίο είχα στα παιδικά χρόνια σχέση γονεικη περισσότερο παρά αδελφική, ( να τον προσέχω έξω, να του δίνω χρήματα κλπ) μεγαλώνοντας όμως απομακρυνθήκαμε ο ένας απο τον άλλο, ενώ όποτε βρισκόμασταν , μια φόρα στο εξάμηνο, θα ήταν να του δώσω χρήματα και ήθελα να φύγω όσο πιο γρήγορα γινόνταν .Έτσι πέρασαν 20 χρόνια και σήμερα στα 40 μας για διάφορους λόγους βρεθήκαμε να ζούμε στην ίδια περιοχή και μια, δύο φορές τον μήνα να τον συναντώ.Στον μεταξύ έχει δημιουργήσει οικογένεια και απέκτησε παιδί. Το παιδί με έκανε να πλησιάσω περισότερο την οικογένια του.Όμως και πάλι όταν βρισκόμαστε στον ίδιο χώρο δεν αισθάνομαι άνετα, δίχως άχγος και σπάνια βρίσκουμε ένα πεδίο συζήτησης.Προσπάθω να καταλάβω χαρακτήρα του και να κατανοήσω τις ανάγκες και ανασφάλειες.Αυτός όμως απο την πλευρα του ακόμη και σήμερα συχνά συνεχίζει να αντιδρά υπερβολικά στο παραμικρό λάθος που μπορώ να κάνω η να πώ ενώ στην συνέχεια πάνω σε τσακωμους δεν ξερει τι λεει, δεν αφήνει να του εξηγήσω , φωναζει μονιμα και προκαλεί , η συμπεριφορά του με τρομάζει και προκαλεί και σ΄εμένα παιδιαστικες αντιδρασεις που μετά με ρίχνουν σε θλίψη.Εγω τα τελευταία χρόνια επιχειρώ την εμβάθυνση της γνώσης του εαυτού μου , να ακολουθώ τα συναισθήματά μου και να εκλογικεύω τις συνέπειες των πράξεων, συμπεριφορών και επιλογών δικών μου αλλά και των άλλων παρά να τα καταπιέζουμε, προσθέτοντας επιπλέον πηγές ψυχικών συγκρούσεων.Αυτό που με στεναχωρεί είναι ότι δεν μπορώ να αποκτήσω καλή και σταθερή σχέση με τον αδελφό μου. Και δεν ξέρω μήπως όσο και εάν με πονάει. το μακρία και αγαπημένοι είναι λύση στην δύσκολη σχέση μας.

Great_george ειχα γραψει χθες εξομολογηση απαντωντας στην ερωτηση σου αλλα δεν ανεβηκε και μετα εγραψα στο "σε αναζητω" . Το γραφω εκ νεου στις εξομολογησεις για να το δεις γιατι μεχρι στιγμης μου εχουν στείλει ακυρα ατομα. (Ανεβάστε το αν γινεται σας παρακαλω)

Γεια σας..Μενω σε μια πολυκατοικια 4 διαμερισμάτων, όπου όλοι οι ένοικοι είναι οι ιδιοκτήτες. Οι πιο αγενεις, αδιαφοροι και κακοτροποι ιδιοκτητες. Το δικό μου διαμέρισμα είναι των γονιών μου, ωστόσο μένω εγώ μόνη. Ασφαλώς, όπως σε κάθε πολυκατοικία υπάρχει αδυναμία (μαλλον άρνηση) συνεννοήσης ανάμεσα στους ιδιοκτήτες σ ολους τους τομεις. Αυτό που απασχολεί εμένα άμεσα είναι το γεγονός ότι σχεδόν όλοι αφηνουν την εξωτερική πόρτα εισόδου ανοικτη.Εγωειμαι μόνη κι αισθάνομαι μεγαλη ανασφάλεια, γιατι μενω σε πρώτο όροφο με εύκολη πρόσβαση από το μπαλκόνι (ειναι σχετικα χαμηλο) σε μια πολυκατοικία διαμπερή που οι ένοικοι βαριουνται...ΒΑΡΙΟΥΝΤΑΙ να κλεισουν την πορτα εισοδου! Κατα καιρούς άφηνα σημειώματα να κλείνει η πόρτα, τα οποια καποιος μαλλον ενοχλουνταν κι εβγαζε.Προχτες, λοιπόν, με έπιασε η απο πανω και μου ειπε οτι εγιναν 2 διαρρηξεις ακριβως πισω απο την πολυκατοικια μας και μου μιλησε για την πορτα.Εγω απορησα που μιλησε σε μενα διοτι ειμαι ειλικρινα η μονη που την κλεινει και την κλειδωνει.Της το ειπα και της ειπα σχεδόν ειρωνικά να αναλαβει ο καθενας τις ευθυνες του κι οτι ο χωρος δεν ειναι ιδιοκτησια ενος αλλα κοινος και πρεπει να γινειται κοινα σεβαστος. Συμφωνησε, αλλα ταυτοχρονα εγω ξερω οτι κι ο αντρας της την αφηνει ανοικτη κι οι γονεις της οταν ερχονται (κι ερχονται συχνοτατα).Ειλικρινα ντρεπομαι 23 χρονων κοπελα να κανω αυτονοητες υποδειξεις σε 3 οικογενειαρχες ανθρωπους! Ακομα και σημερα μετα τις διαρρηξεις η πορτα παραμενει ανοικτη.Εφόσον καποιοσ εισβαλλει στην πολυκατοικια και διαρρηξει καποιο διαμερισμα, φανταζομαι οτι δε θα θεωρηθει υπευθυνος εκεινος που τελευταιος αμέλησε να αφησει την πορτα ανοικτη. Κι ετσι δεν μπορεις να αποδωσεις ευθυνες σε αυτον που αμελησε να ασφαλισει την πορτα.Συνεπως σκεφτηκα να δρασω αλλιως.Πιο χαζά και πιο αντιδραστικά..Θα προσπαθησω να κινηθω στο ανότητο επίπεδο τους.Για τον επερχομενο πολεμο νευρων σκεφτηκα 2 κόλπα:1. Θα κλειδωνω ανα διαστηματα την πόρτα μέσα στη μέρα (οπως σας ειπα ειμαι στον πρωτο κι ειμαι πιο κοντα) προκειμενου να σπαστουν.Ακομα και να καταλαβουν οτι το κανω εγω τι θα μου πουν; Ας μου κανουν παρατηρηση, χεστηκα..Οπως κι εγω δεν μπορω να απαιτησω να την κλεινουν κι αυτοι δεν μπορουν να απαιτησουν να μην την κλειδωνω, δεν κλεινω και κανεναν απ' εξω. Αλλωστε τα κλειδια θα τα βγαλεις ειτε ειναι κλειδωμενη ειτε ειναι κλειστη. Αρχικα, θα το παιξω τρελη και θα αρνουμαι συνεχεια οτι το κανω εγώ. Ε, τι θα κανουν, δεν θα συμμορφωθουν; Ουτε πριν μου 'λεγαν καλημερα για να μου την κόψουν μετά από αυτό.2. Θα αφησω σημειωμα οτι εθεαθη ανδρας εντος της πολυκατοικιας να ελεγχει τις πορτες. Θα σφιχτουν στην αρχη αλλα μολις περασει ο καιρος θα ξεχαστει κι ολοι θα αρχισουν το βιολι τους. Ξερω οτι φανταζω σαν παιδι και σκεφτομαι χαζά αυτην τη στιγμη, αλλά ειμαι μονη απο συγγενεις στην πολη και προσπαθώ να προστατευτω οπως μπορω χωρίς να απαιτω κατι που δεν δικαιουμαι..Δικαιουμαι να ειμαι ασφαλης μεσα στο σπίτι μου. Τι προτεινετε; Γνωριζετε αν τα παραπάνω σηκώνουν κάποια τιμωρια περαν της επιπληξης; Οι γονεις μου συμφωνουν..εχουν αγανακτησει κι οι ιδιοι.Υ.Γ. Ο παρων διαχειριστης αδιαφορει κι αυτην τη στιγμη εκκρεμει μηνυση των τριων προς τον προηγουμενο διαχειριστη που εφαγε πολλα απο τα κοινοχρηστα χρηματα. Για να μην μπειτε στον κοπο να ρωτησετε...Αντε για να μην πω οταν κοψαμε την καθαριστρια οτι μονο εγω σκουπιζα και σφουγγαριζα ολη την πολυκατοικια μεσα εξω σχεδον καθε μηνα..μονο εγω απο τους 4.ΜΟΝΟ ΕΓΩ.Κι εχουν παιδια που τα περναγαν μεσα απο τις βρωμιες και τις σκονες αντι να αναλαβουν τις ευθυνες τους και να καθαρισουν.Νομιζω τωρα καταλαβατε... Υστατη βοήθεια guys...

Παιδια θα παω σκ με την κοπελα μου στα καλαβρυτα. Το θεμα μας ειναι οτι δεν εχουμε αυτοκινητο. Υπαρχει καποιο λεοφορειο να παμε στα γυρω αξιοθεατα πχ μεγα σπηλαιο κλπ. ; ή θα πρεπει αναγκαστικα να παιρνουμε ταξι; ευχαριστω πολυ! Αν εχετε να μου προτεινετε τι θα μπορουσαμε να κανουμε-δουμε. Ευχαριστω πολυ!

Νιώθω –πλέον- πως σε κάθε εξομολόγηση χρειάζεται να υπάρχει και ένα κομμάτι στο οποίο θα επεξηγούμε και τι εννοούμε, ώστε να μη θιχτεί κάποιος ή παρεξηγήσει τα λόγια μας. Και μετά, όταν θα το κάνουμε αυτό, θα μας γράφουν από κάτω ότι δεν διαβάζουν μεγάλες εξομολογήσεις «σεντόνι». Έγραψα αυτή την εξομολόγηση το πρωί http://www.lifo.gr/confessions/view/329992. Δεν καταλαβαίνω σε ποιό σημείο λέω πως θέλω να τονώσω «απλώς το εγώ» μου «σαν ματαιόδοξη κυράτσα». Δεν καταλαβαίνω σε ποιο ακριβώς σημείο περιέγραψα έναν άντρα «πέφτουλα», έναν άντρα που «όπως τον περιγράφω, ούτε από μακριά». Δεν καταλαβαίνω από πού έβγαλε κάποιος το συμπέρασμα ότι «επειδή έφτυσα κάμποσους και απλά έπαυσαν να ασχολούνται μαζί μου, θέλω αλλαγή».Δεν σας καταλαβαίνω πραγματικά. Δύο προτάσεις έγραψα για να βγάλω από μέσα μου αυτό που νιώθω ως γυναίκα που έχει να με φλερτάρει έντονα κάποιος εδώ και χρόνια. Δεν σας καταλαβαίνω. Από πού κι ως πού θέλω να ικανοποιήσω το εγώ μου και να ρίξω χυλόπιτα; Η ζωή μου είναι άχρωμη και θα ήθελα πολύ να έρθει ένας άνθρωπος να ταρακουνήσει τη βαρετή μοναξιά μου και να με κάνει να χαμογελάω με την παρουσία του.Η «ματαιόδοξη», εγωπαθής «κυράτσα»

βγαινω μ ένα παιδί 32 χρόνων εγώ 30 και δεν είναι πολύ ξεκάθαρο αυτό που έχουμε εελεινος δεν θέλει δεσμευσεισ..έχουμε κάνει σεξ αρκετεσ Φορές..λοιπόν πήγα σπίτι του να δουμε ταινία με τα ωραία μου τα ρούχα τα στενά μου το εξώπλατο μου κάθισα στον καναπέ και έβαλε 3 ώρες ταινία χωρίς να κάνει καμία κίνηση για οτιδήποτε άλλο και αποφάσισε στις 4 το πρωί να με φιλήσει!και όταν γίνεται κάτι είναι μάλλον χλιαρά τα πράγματα τι φάση;;;

είναι γιατί ξυπνάμε ενώ πρέπει να κοιμηθούμε για να πάμε το πρωί στη δουλειά. Κι εμείς κάνουμε καλό σεξ, μην τρελαίνεστε. Μου έχει συμβεί και κατά την διάρκεια της ημέρας να ακούμε τους διπλανούς εν ώρα δράσης και να με ρωτάει το παιδί τι είναι οι ήχοι που ακούει. Ας προσπαθήσουμε όλοι όσο γίνεται να ζούμε έτσι ώστε να μην προκαλούμε προβλήματα στους συνανθρώπους γύρω μας. Είναι προσωπική υπόθεση του καθενός μας να βρει τις λύσεις. Και να ξέρετε πως σχετικά με το σεξ, υπάρχουν και εκείνοι που το κάνουν επίτηδες. Δεν ξέρω τι θέλουν να αποδείξουν και σε ποιόν, αλλά τουλάχιστον σε μια περίπτωση που έκανε σύσταση η αστυνομία περασμένα μεσάνυχτα δεν ακούσαμε ξανά θορύβους, φαίνεται ξαφνικά βρήκαν τον τρόπο να μην ενοχλούν.Κάποτε εκεί που έμενα από κάτω λειτουργούσε καφετέρια και ο ιδιοκτήτης έβαζε χαράματα στο τέρμα μουσική. Όταν του έστειλα την αστυνομία, την άλλη ημέρα έλεγε στους άλλους πως ζηλεύω επειδή έχει δουλειά. Λοιπόν είναι απλό νομίζω. Και στη μια και στην άλλη περίπτωση ήθελα να κοιμηθώ σαν άνθρωπος΄. Αυτό το πράγμα μερικοί να μην το καταλαβαίνουν αλλά να νομίζουν πως κάποιος τους ζηλεύει κάτι, είναι ακαταλαβίστικο.

Σπάω τη κεφάλα μου να βρώ το όνομα μιας ταινίας που βγήκε νομίζω πριν 6-7 χρόνια. Που απήγαγε ένας την 13 χρονη κόρη μια οικογένειας και μετα οι ιδιοι οι γονεις πηγαν Ουκρανία ή Ρωσία νομιζω να τη βρουν.Και εν τελη μαζι με τη κορη τους πηραν και ενα αλλο κοριτσι που τα κακοποιουσε καποιος.