Οταν έχεις περάσει μια ηλικία και μετά 25+ μου είναι αδιανόητο να μην μπορεις να εκφράσεις οσα θελεις,πιστεύεις ή σ'ενοχλουν.Καταλαβαινω ότι κάποιοι ανθρωποι Ισως λόγω ντροπαλότητας να δυσκολεύονται να το κάνουν Αλλωστε και γω γενικά προσέχω στην συμπεριφορά μου με τους άλλους και ακομα και αν δεν γνωρίζω πολυ καλά κάποιον θα βρω ομως ένα τρόπο να τοποθετηθώ.Η αφορμή της εξομολόγησης αφορά ένα πρόσωπο με το οποίο εξαρχής φάνηκε να υπάρχουν πολλα κοινα ως παρέα,ενδιαφέρον και το συμπάθησα αμέσως.Συνέβη κάτι που έφερε μια αμηχανία αλλα κυρίως λόγω του μικρού διαστήματος που γνωριζόμασταν.Ηταν κάτι που Ισως έπρεπε να λάβω σοβαρά υπόψιν τελικα γιατι ενώ το ερμήνευσα ως διαφορετικότητα και δεν έδωσα συνέχεια αποδείχτηκε ως εγωισμός ή αδιαφορία εκ μέρους του αλλου.Αν είχε τη διάθεση να μου μιλήσει και να μην με απομακρύνει χωρίς να μπορώ στ'αληθεια να καταλάβω αν ήταν τόσο σημαντικό ώστε να με απομακρύνει θα καταλάβαινε αυτό το ατομο ότι το συμπαθώ παρα πολυ.Προσπαθησα αλλα έπεσα σε τοίχο.Δεν ξερω που έφταιξα και αν έφταιξα κατά τη γνώμη του ομως όπως θεωρώ άδικο να βιάζομαι να κρίνω ένα ατομο χωρίς να το γνωρίζω καλά θεωρώ επίσης αδικο να λαμβάνω τέτοια συμπεριφορά χωρίς να μου έχει δώσει πραγματικα την ευκαιρεια να με γνωρίσει.