ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα Χριστός ανέστη και χρονια πολλά σε όλο τον κόσμο, όποια κοπέλα είναι μόνη και νιωθει απομονωμενη ειναι απο αθηνα και ενδιαφέρεται για κάποια βόλτα να γνωριστουμε απο κοντά κλπ να στείλει εδώ Είμαι 22 χρονών [email protected]

Ένα πιτσιρίκι πιθανόν 6-7 χρονών παραλίγο να πέσει πάνω μου απο απροσεξία και με είπε ''συγνώμη κύριε'' . Εμένα κύριε 23 χρονών.Νιώθω ότι μεγάλωσα 10 χρονια

Με κατηγορεί κάποιος για κάτι, θεωρώ άδικα. Δεν μ' αφήνει να μιλήσω όμως, μιλάει πιο δυνατά και ακατάπαυστα. Πώς υπερασπίζομαι τον εαυτό μου; Ή δεν δίνω καν σημασία, γιατί να πρέπει ν' απολογηθώ επειδή του καθενός του έρχεται να με κατηγορήσει; Δεν ξέρω πώς ή αν μπορώ να χειριστώ τέτοιες καταστάσεις.Και μέρες τώρα ο καυγάς τυραννάει το μυαλό μου γαμώτο, αυτό είναι το χειρότερο.

Γυριζοντας πισω στην αθηνα απο την επαρχια στην οποια σπουδαζω βρεθηκα αντιμετωπη με την σωρο απο τα βιβλια της 2ας και 3ης λυκειου για τις πανελληνιες!! Σε αντιθεση με πολλους εγω δεν εχω απολυτως κανενα συναισθηματικο δεσιμο μαζι τους..οποτε και θελω να τα ξεφορτωθω και να κερδισω ισως και ενα μικρο χαρτζικικι..ξερετε που μπορω να απευθυνθω ή σε ποιο site; τα βοηθηματα ειναι θεωρητικης κατευθυνσεως!

Ρε παιδιά αυτό που τα ζευγάρια μαλώνουν γ απλά πράγματα και κρατάνε μούτρα χωρίς να θέλουν να μπουν στη θέση του άλλου δεν μπορώ να το καταλάβω. Και κάποιοι χωρίζουν κιόλας. Δεν θέλουμε πλέον να προσπαθούμε μαζί μάλλον εμείς οι άνθρωποι όπως έκαναν παλιά

Όταν ένας άντρας αγνοεί τα μηνύματα μιας κοπέλας που βγαίνανε καιρό (γιατί κάνει παιχνίδι με νέα άλλη γκόμενα) και αυτή αποφασίζει τότε από αξιοπρέπεια να κόψει μαχαίρι την επικοινωνία μαζί του, αυτός τι σκέφτεται; Ότι καλά που το πήρε απόφαση η άλλη και την ξεφορτώθηκε; Την σκέφτεται καθόλου; Ή δε δίνει δεκάρα τσακιστή πια; Θα θελα να ακούσω γνώμες.

Ρε παιδιά, εσείς σε ποια ηλικία ξεκινήσατε να πηγαίνετε σε κλαμπ και να ξενυχτάτε? Στην κλασική χθεσινή πασχαλινή μου έξοδο ειδα 15χρονα - 16χρονα παιδιά να βγαίνουν στα ίδια μαγαζιά με εμένα ( 23) , να πίνουν μέχρι να μεθύσουν και να γυρνάνε ξημερώματα σπίτια τους. Μόνο εγώ ξεκίνησα μετά τα 17 αυτού του είδους τις εξόδους?

Με βασανίζει ένα ερώτημα ζωής θα έλεγα... Σχετικά με τα ερωτικά και τα φιλικά και ιδίως τα πρώτα τώρα τελευταία... Λένε ότι ζεις μια φορά την ζωή σου και ότι πρέπει να το κάνεις με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Έτσι ακολοθοντας αυτό το μότο και έχοντας βιώσει απώλειες- θανατους όντως διαπίστωσα ότι κάθε μου μέρα ίσως να είναι και η τελευταία μου. Έκτοτε άρχισα να τολμαω και να λέω αυτά που νιώθω ακόμα και να μαλώνω πιο συχνά.. να εκφράζομαι . Προσφάτως όμως εμφανώς απογοητευμένη και επιρεασμενη ταλαντεύομαι αν αυτό το μότο ζωής είναι λάθος και η αλήθεια είναι πιο ρεαλιστική. Δηλαδή? Στην ουσία πρέπει να είσαι υπόδειγμα και να σέβεσαι τον εαυτό σου..να είσαι σωστός και να σκέφτεσαι το μέλλον το αύριο και να φροντίζεις πολύ για αυτό το αύριο. Να μην εκτίθεται στο σήμερα( συναισθηματικα) ενώ ξέρεις ότι αύριο μάλλον θα ζεις ... Βασανίζομαι απίστευτα με κάτι τέτοια και επειδή χθες αναρωτιομουν αν αξίζει ακόμα να αγαπώ το λάθος άτομο( γτ δεν του αξίζω ούτε μου αξίζει .. δεν ταιριάζουμε). Σκέφτομαι ..αν πεθάνει ξαφνικά η αρρωστήσει δεν θα ήθελα να ξέρει ότι ακόμα τον αγαπώ με όλην μου την ύπαρξη ; Αλλά από την άλλη αφού έχω εκτεθεί ήδη και δεν καταληξαμε στο ιδανικό τότε τι κάθομαι και πληγωνομαι και μένω πίσω.. ?? Αυτή ήταν η σκέψη μου. Γενικά θα ήθελα να ξέρω τι θεωρείτε εσείς για την ζωή σας πιο ιδανικό ; Αν αύριο πεθαινατε θα διαλέγατε την αξιοπρέπεια ή την τόλμη - έκθεση ? Κ. 20

Μην κατηγορείτε τον άλλον/άλλην για την αδιαφορία που σας δείχνει,μετά την οποία προσπάθεια προσέγγισης απέναντι σας.Αργά ή γρήγορα περνετε αυτό που δίνετε.Και ως γνωστον 'ότι δίνεις παίρνεις.'Δεν είναι λοιπόν γελοίο να ζητουν και τα ρέστα;Εγωιστικό θα ελεγα.

.