ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αυτος ο τελευταίος χρόνος ειναι απο του πιο δύσκολους που εχω βιώσει ! Αποφάσισα να δώσω πανελλήνιες στα μεσα της χρονιάς μια και πέρσι δεν έδωσα. Κλεισμένη μεσα στο σπιτι ενα 7μηνο κανω την μαύρη υπομονή. Εχω πολλα κενά στα μαθήματα δυστηχως αλλα προσπαθώ και το παλεύω. Μεσα σε ολα αυτα έχουμε αρκετούς τσακωμούς μεσα στο σπιτι. Υπάρχει ένταση γενικότερα. Εχω βαρεθεί τις φωνές εχω κουραστεί. Και μεσα σε ολα αυτα εγω τρώω και συνεπώς παχαίνω. Παντα είχα θεμα με τα κιλά αλλα φετος εχω ξεπεράσει και καθε μα καθε όριο. Νιωθω το άσχημα με εμένα που με άφησα να γίνω ετσι, με το σώμα μου που εχω βαρύνει, ντροπή και αμηχανία με τους γύρω μου. Ειμαι τελείως μονη δεν εχω κανέναν που να ειναι δίπλα μου σε αυτη την δύσκολη φάση και αυτο με κανει να νιωθω χειρότερα οσο και μοναχική και αν ειμαι. Το ξερω πως δεν θα ταυτιστειτε αλλα μονο που το διαβάσετε σας ευχαριστω πολυ. Καλα να περνάτε!!!

Δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο αρρωσταινω συνεχώς. Από τον χειμώνα σίγουρα 6 φορές καιδεν είναι ότι δεν ντυνομαι η κάτι τέτοιο. Ξέρει κανείς που οφείλεται ρε παιδιά;

τα ειχα με ενα παιδι αρκετο καιρο ( πανω απο δυο χρονια ). Ενδιαμεσα ειχαμε χωρισει για ενα διαστημα και παιχτηκε κατι με εναν αλλον ( αρκετα τα συναισθηματα,ομως λογω του πρωτου δεν προχωρησε περαιτερω ). Τωρα μετα απο αρκετο καιρο οριστικου χωρισμου με τον πρωτο,ξανα βρεθηκαμε τυχαια με το αλλο παιδι..αλλα ειναι πολυ χυμα η κατασταση πολυ χαλαρα τα πραγματα και ενω γουσταρουμε και οι δυο εμενα αυτο εχει αρχισει και με κανει να βαριεμαι. Σε αυτη την περιπτωση τι κανω;

Έχουμε γνωρίστει εδώ και καιρό με ένα παιδί και μου φαίνεται ότι με φλερτάρει. Μου αρέσει και εμένα πολύ. Σήμερα ξεκινήσαμε μία συζήτηση και μιλούσαμε για διάφορα και ξαφνικά που πετάει κάτι : Ο τρόπος που ενθουσιάζεσαι και χαμογελάς είναι ακριβώς ο ίδιος με μία κοπέλα που κάνω κάτι αυτόν τον καιρό. Τι εννοεί; Το λέει αλήθεια ή μήπως το λέει για να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και να με κάνει να ενδιαφερθώ για αυτόν; (Το έλεγε πολύ αόριστα και όχι τόσο πειστικά)

Αρχισα να μιλαω με ενα παιδι, το οποίο απο μονο του, μου ειπε οτι ηταν σε μια σχεση χωρισαν χωρις να θέλει, και μετα αρχισε να πηγαίνει με οτι κινούνταν γιατι ηταν χαλια. Τωρα μου λεει οτι τα εχει σταματήσει αυτα , και θελει να ηρεμήσει. Βεβαια λεει πως αμα δεν του κανει η αλλη δεν θα κατσει μαζι της επειδη θελει να κατασταλάξει και κάπου. Εγω τωρα τι να κανω; Να τον πιστέψω; Η λεει βλακείες για να με ρίξει;

Λατρεύω τα μάγουλα του και την κοιλιτσα του, δυστυχώς δεν θα τα χαρώ ξανά!!

Λέει ο άλλος coffee lover στο instagram και τα δοντάκια του γυαλίζουν. Ψέμματα λέει έπρεπε να είχε μαύρα δόντια μέχρι τώρα. Όχι εντάξει, απλά πρέπει να βάλω κι εγώ τη λεύκανση στη ζωή μου (και στο πορτοφόλι μου).

Γιατί ρε παιδιά η δίαιτα είναι λάθος;Καλο είναι να εξηγείτε κιόλας!Καταρχήν δεν το θεωρώ δίαιτα.Το μόνο που αφαίρεσα είναι το ψωμι,πίτες,κριτσινια κτλ(τρώω όμως μακαρόνια,ρύζι),τη ζάχαρη και το λευκό τυρί που πλέον δεν το τρώω με τα πάντα αλλά μόνο με λαδερα.Οπως και τα κεφαλοτυρια κτλ.Που είναι το λάθος;Το ψωμί κ η ζάχαρη δε μου προσφέρουν τίποτα και το τυρί μου είπε φίλη να κόψω να το τρωω όλη την ώρα που είναι διατροφολόγος.Τρωω τα πάντα ,μόνο αυτά έκοψα.Δε βλέπω κάποιο λάθος καθώς τρώω κ κρέας κ μακαρόνια και όσπρια και λαχανικά κ φρούτα κ χίλια δυο.Νομιζω πως το κόψιμο αυτών των τριών είναι σωστό και δε μου προσέφεραν τίποτα τόσα χρόνια.Τωρα αντί να τρώω τυρί για σνακ κ ψωμιά η γλύκα τρώω φρούτα ή λαχανικά ή ξηρούς καρπούς ή αυτά τα αποξηραμένα.Πού το λαθος;

Μένει το πολύ 1,5 μήνας για να δώσω πανελλήνιες. Κάνω φροντηστήριο εδω και 2 χρόνια. Αλλα τωρα τελευταία έγινε κάτι που επηρέασε σημαντικά το διάβασμα μου και με απόσπασε απο αυτό. Έτσι, μου έχουν μείνει αρκετά κενά τα οποία τρέχω να τα καλύψω. Το άγχος στα ύψη, η ψυχολογία μου ανεβοκατεβαίνει... Μία νιώθω ότι όλα θα πάνε καλά και μια νιώθω ότι έρχεται το τέλος μου. Γνωρίζω ότι οι πανελλήνιες δεν καθορίζουν το μέλλον μου. Αλλά, κοιτάξτε, οι γονείς μου πλήρωσαν τόσα λεφτά για να τα καταφέρω... Τους βλέπω να παλεύουν και είναι απόλυτα λογικό να θέλουν οι κόποι τους να βγουν σε καλό. Πόσο μάλλον απο την κόρη τους. Νιώθω απαίσια γιατί αν δεν τα καταφέρω θα τους απογοητεύσω παρ'όλο που με στηρίζουν ακόμα και αν δεν περάσω σε μια σχολή. Επίσης, επειδή ξέρω καλά τον εαυτό μου..Φοβάμαι πως θα καταρρεύσω αν δεν περάσω... Και ότι θα πεθάνω απο καμιά κατάθλιψη :o Δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω. Τι θα κάνω; :(

Να ζήσεις κατι που μπορει να μην έχει καθολου μέλλον και στο τελος να σε πληγώσει ή να μην το ζησεις καθολου και να μην πληγωθεις;;