Αύριο έχω γενέθλια,και πρίν λίγες ημέρες είχα πεί στις δύο καλύτερες μου φίλες,να τα περάσουμε στην ταράτσα του σπιτιού μου,να ψήσουμε και να πιούμε κι ένα κρασί.Μιά χαρά το βρήκαν,μόνο οι τρείς μας θα ήμασταν,ούτε οι γονείς μου και ο αδερφός μου θα ανέβαιναν άν και μένουμε στον από κάτω όροφο.Είμαστε όλοι επιφυλακτικοί και προσεκτικοί γενικότερα,δέν θέλουμε να κάνουμε υπερβολές,λόγω της κατάστασης.Έν τω μεταξύ,εδώ και καιρό υπάρχει ένα φλέρτ ανάμεσα σε εμένα και ένα παιδί που γνώρισα μέσω της δουλειάς μου.Μιλάμε συχνά,έχουμε πάει και για περπάτημα μαζί,και ώς εκεί.Σήμερα μου τηλεφώνησε για να μου πεί για να με ρωτήσει τί θα κάνω αύριο.Προφανώς θυμόταν ότι έχω γενέθλια,ίσως του το είχα αναφέρει κάποια στιγμή,ειλικρινά δέν το θυμάμαι.Μου είπε άν δέν έχω κανονίσει κάτι,θα ήθελε να βγούμε μαζί αυτή την ημέρα.Ένιωσα κάπως άσχημα,γιατί ενώ θα έπρεπε να του προτείνω εγώ κάτι λόγω της ημέρας,μου πρότεινε εκείνος.Όμως ήταν τόσο όμορφος ο τρόπος που μου το είπε... Τί κάνω τώρα εγώ;Αθετώ την υπόσχεση που έδωσα στις φίλες και βγαίνω μαζί του ή τον καλώ και εκείνον; Όταν με ρώτησε άν έχω κανονίσει,του είπα όχι,και επίσης δέν έχω πεί τίποτα στις φίλες μου για το φλέρτ που υπάρχει μεταξύ μας,ούτε τον έχουν δεί ποτέ και εκείνος επίσης.Να πώ την αλήθεια,θα ήθελα να είμαστε εγώ κι εκείνος,εμείς οι δύο.Πείτε μου κάποια γνώμη,γιατί τα έχω παίξει κυριολεκτικά.