ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

με μια κοπέλα όπου βγαίναμε το καλοκαίρι και τράβηξε μέχρι και τον φθινόπωρο με μικρό διαλειμματα! Εγώ ήθελα κάτι παραπάνω και αυτή έδειχνε ότι αυτό ήθελε αλλά εν τέλει δεν.. Μου ξεκαθάρισε κάποια πράγματα από το παρελθόν της. Είναι χωρισμένη μεγάλο διάστημα αλλά της έχει αφήσει όπως φαίνεται κάποια ψυχολογικα + κάποιες ανασφάλειες όπου κουβαλά μετά τον χωρισμό. Από την μεριά μου δεν ήμουν και εγώ πολύ σωστός έκανα ηλίθια πράγματα και νομίζω ότι έβγαλα προς τα έχω και τα δικά μου ψυχολογικά από μια παλιά μου σχέση. Στην αρχή δεν με έκαιγε ιδιαίτερα ενώ έδειχνε ενδιαφέρον. Βασικά ήμουν απλά χαλαρός κ δεν βιαζομουν για κάτι. Την έχω πατήσει έτσι στο παρελθόν οπότε ήμουν low profile , μετά βέβαια άρχισα και κολαγα μου άρεσε όλο και πιο πολύ αλλά πάλι ήμουν λίγο ότι να ναι σε συμπεριφορα. Δεν εννοώ άσχημη αλλά ανώριμη περισσότερο. Αφού λοιπόν έχει περάσει μεγάλο διάστημα έστω κ αργά όπως φαίνεται κατάλαβα πολλά κυρίως τα λάθη μου και που ευθύνομαι. Δεν μου έριξε ευθύνες κάπου αλλά ξέρω που έφταιξα. Όπως φαντάζεστε δεν υπάρχουν πάρε δώσε. Καμία επαφή καμία επικοινωνία απολύτως τίποτα ενώ ειμασταν ποκυ καλά μεταξύ μας. Υπήρχε κατανόηση , μια συμβατότητα σε πολλά πράγματα είχαμε κοινούς στόχους κ πορείες. Όμως υπήρχε θεματακι με το πάθος όπως καταλαβαίνω πλέον. Δεν υπήρχε αυτή η κάψα? Έλξη? Κάτι τέτοιο λοιπόν. Ίσως και να μην περνάω καν από το μυαλό της αλλά και να περνάω ξέρω πόσο πολύ εγωιστρια είναι όπου δεν πρόκειται να κουνήσει ούτε το μικρό της δαχτυλακι όσο και αν θέλει. Μπορώ να πάω να την δω οπότε θέλω αλλά δεν το κάνω διότι να πω την αλήθεια φοβάμαι. Έχω πλάσει στο μυαλό μου ότι όταν με δεί θέλω να είμαι αλλιώς πιο αερατος πιο άνετος πιο κουλ πιο δυναμικός. Λάθος αλλά θέλω να την εντυπωσιάσω όπως τότε στην αρχή. Έχω γεμίσει με ελπίδες και υποθετικά σενάρια. Το καταλαβαίνω κ εγώ ότι είναι όλα στο μυαλό μου αλλά έλα πού δεν ξεκολαω. Έχω βρεθεί και με άλλες κοπέλες έχω μιλήσει και με άλλες αλλά τίποτα. Το ίδιο και αυτή όπως έμαθα , είχε μιλήσει με κάποιους αλλά είναι single. Ήταν κάτι πολύ έντονο μεταξύ μας και ας μην τα είχαμε. Δεν ξέρω όμως με τι τρόπο να την ξανά πλησιάσω. Βασικά μια επικοινωνία θέλω για αρχή. Θα μου πείτε 'ε τότε πήγαινε βρες την εκεί που θα την δεις σίγουρα και βλέπεις αντιδράσεις' , δίκιο θα έχετε αλλά πάλι κάπου με φοβίζει κάπου με αγχωνει. Ίσως δεν είμαι έτοιμος όπως φανταζομουν για αυτό. Ίσως ακόμα δεν πρέπει να πάω. Τι να πω. Αν έχετε κάτι να προτείνετε , κάνα τρόπο κάτι , καλό θα ηταν

όταν η κοπέλα έχει αρκετές ερωτικές εμπειρίες και δεν έχει ακόμη καταλάβει ότι είσαι πρωτάρης

Το προβλημα μου ειναι οτι ειμαι μαλλον πολυ ευαισθητη. Δενομαι συναισθηματικα με ανθρωπους και οταν φυγουν απο τη ζωη μου ή για τον Α,Β λογο φευγω εγω, μου λειπουν φοβερά. Νιωθω οτι καποιος μου ξηλωνει τη καρδια απο το στηθος μου, Το να κρατησω απλα μια επαφη δεν ειναι το ιδιο. Και μου παιρνει καιρο να το ξεπερασω που δεν το ξεπερνω τελείως κιολας. Θελω να δυναμωσω, θελω βοηθεια. Ντρεπομαι να μιλησω γι αυτο.

Ξέρεις τι; Μόνη! Ναι μόνη! Μόνη κανονικά δηλαδή!Κανονικά! Μόνη μόνη! όχι μόνη που εννοείς μόνη χωρίς σχέση αλλά με μια συντροφιά στο κρεβάτι σου και ένα κόλλημα να σε κυνηγάει να βγαίνεις βόλτα, κάποιον στο ίντερνετ να κάνεις σεξτινγκ κι ένα κόλλημα δικό σου να κυνηγάς εσύ! Μόνη! Μοναξιά all the way! Συμπαγής μοναξια.. πηχτή!κατακούτελα! Άλλοτε να την διαχειρίζεσαι. Άλλοτε να την σαρκάζεις. Άλλοτε να σε καταπίνει.. και θυμάσαι εκείνη την περσινη ιστορία που κράτησε πόσο; 5 καφέδες; Κι εκείνη την προπέρσινη που ήθελες πολύ και κράτησε για 4 βόλτες και δύο τηλεφωνήματα. Και δεν λυπάσαι που έφυγαν εκείνοι. Νοσταλγείς την ώρα της βόλτας. Που ο άλλος χαίρεται την συντροφιά σου, την κουβέντα ..και έτσι όπως περπατάτε σε πιάνει λίγο από τους ώμους και σου χαϊδεύει λίγο τα μαλλιά! Και νιώθεις αυτή την ανθρώπινη επαφή σαν δώρο! Και λες θέλω μια βόλτα! Κι ύστερα σκέφτεσαι εκείνη την ιστορία την παλιά που κράτησε 3 χρόνια και σε κέρασε την πιο βαθιά μοναξιά! Και λες θέλω μια βόλτα. Μια βόλτα με κάποιον που να μη φύγει..

Είμαι από μία καλή οικογένεια, οι περισσότεροι έχουν πτυχίο σε σοβαρούς τομείς και καλές δουλειές στο πεδίο τους. Όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν έχω κακοποιηθεί από την οικογένεια μου, το πιο σοβαρό που ευτυχώς δεν έχω καμία ανάμνηση είναι όταν ο πατέρας μου πήγε να με πετάξει από το μπαλκόνι όταν ήμουν μόλις 1 χρόνου, αν δεν ήταν εκεί η γιαγιά θα είχα πέσει. Η μαμά μου λιποθύμησε όταν τον είδε να είναι έτοιμος να με αφήσει. Το έμαθα στα 13 μου από την μαμά μου καθώς ήταν ο λόγος να τον χωρίσει , το παραδέχθηκε και η γιαγιά μου. Του το έχω αναφέρει, το αποφεύγει και το θεωρεί μη σοβαρό θέμα. Έχει κάνει ψυχοθεραπεία, έχει πάρει φάρμακα, και ακόμα και τώρα που είμαι 19 βρίσκει τρόπους να με κακοποιεί ψυχικά. Είχαμε έναν καυγά πριν λίγες μέρες, κατηγόρησε την μαμά μου πως δεν ήθελε να ασχοληθεί με εμένα, τα λέει αυτά ενώ έχει πεθάνει εδώ και αρκετά χρόνια. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να τον ξεκόψω από την ζωή μου, δεν μου πρόσφερε και καμία στήριξη εκτός από το να μεταφέρει με το αυτοκίνητο του επειδή δεν έχω δικό μου μεταφορικό μέσω. Απέξω όμως η οικογένεια μου φαίνεται χρυσή, πολλοί με ζηλεύουν και μου έχουν φερθεί άσχημα εξαιτίας των πλεονεκτημάτων που φαίνεται να έχω. Το μόνο που ξέρω εγώ είναι ότι δεν έχω γονείς, αδέρφια και έχω πίεση από όλες τις μεριές να πετύχω κάτι στην ζωή μου και να είμαι καλά από μόνη μου.

Δεν μπορώ να καταπιώ πως το άτομο που με έφερε στην πιο δύσκολη θέση και με διέλυσε συναισθηματικά, πιάνει κόσμο γνωστό μου, όποιον ξέρω και δεν ξέρω, και τους λέει πως θέλει το καλό μου κι ότι νοιάζεται για μένα, αλλά δεν δέχομαι βοήθεια αλλιώς και έτσι δεν έχει άλλη επιλογή από το να ρωτήσει όσους με ξέρουν για να δει τι να κάνει, που αυτό που κάνει εν τέλει είναι να με κουτσομπολευει και να με κοροϊδεύει. Κι εγώ τι να κάνω; Δεν μπορώ να πιάσω κανέναν άνθρωπο να πω το και το, τους έχει πει πράγματα που το κάνουν δύσκολο και τους έπεισε να μην πουν τίποτα. Είναι να τρελαίνεσαι. Πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω. Το αφήνω να περάσει λέγοντας δεν αξίζει αλλά βαθιά μέσα μου με ενοχλεί. Με έχει κάνει ρεζίλι, λέει ψέματα στον κόσμο, με κοροϊδεύει. Τι να πω.

Το πόσο εύκολα μπορούν οι άνθρωποι να καταλήξουν σε συμπεράσματα και να είναι βέβαιοι για αυτά χωρίς να έχουν καν όλα τα δεδομένα μπροστά τους και με το να λείπουν βασικές πληροφορίες. Τους αρκεί μια λέξη για να βγάλουν ολόκληρα συμπεράσματα μέχρι και τη ζωή κάποιου, δεν λαμβάνουν υπόψη το ενδεχόμενο ότι μπορεί να κάνουν λάθος κι ότι οι άνθρωποι δεν χωράνε σε κουτιά. Υπάρχουν διαφορετικές απόψεις, συμπεριφορές, αντιδράσεις. Όσο γνωρίζω τους ανθρώπους τόσο πιο εξωγήινος νιώθω.

Γενικά έχω περάσει δύσκολα στη ζωή μου αλλά η αλήθεια είναι ότι τόσα χρόνια ήταν σαν να ήμουν σε μια χειμερία νάρκη όπου ουσιαστικά ένιωθα καθηλωμένη από τον φόβο να προσπαθήσω και να κάνω πολλά πράγματα. Θα ήταν άδικο να πω πως φταίω εγώ μόνο, συνέβαλλαν πολλά σε αυτό. Το αποτέλεσμα όμως είναι το ίδιο. Κι είναι παράξενο αλλά χρειάστηκε να έρθουν τα πάνω κάτω στη ζωή μου και να χειροτερέψουν τα πράγματα πιο πολύ από ποτέ μέχρι τώρα για να ξυπνήσω. Αυτή τη στιγμή είμαι πολύ πληγωμένη αλλά νιώθω πως έχω αποκτήσει μια κοσμοθεωρία που πριν δεν είχα ή αν είχα, απλά ανασαλευε μόνο χωρίς να κουνιέται. Έχασα κάποια πράγματα πολύ σημαντικά που δεν θα αναπληρωθούν ποτέ όμως δεν τελειώνει εκεί. Θα προσπαθήσω να διορθώσω τα λάθη μου, να σηκωθώ όρθια, να φτιάξω ποιοτικές σχέσεις με ειλικρινείς ανθρώπους που ταιριάζουμε, να τολμήσω πράγματα που πριν δεν μπορούσα από φοβίες κτλ. Πλέον έχω πολλά παραδείγματα από το τι να αποφεύγω και τι και ποιος αξίζει να το προσπαθώ. Είναι τραγική ειρωνία αλλά πέρα για πέρα αληθινό και χρήσιμο. Θέλω να ζήσω.

Νιώθω τόσο μόνη μου αυτή την περίοδο, βλέπω τις φίλες μου που προχωράνε στις ζωές τους και εγώ έχω μείνει στάσιμη, δυο φίλες μου έχουν μείνει έγκυες, μια άλλη φεύγει στην Ιταλία για δουλειά κι εγώ μόνη μου, ούτε ένα καφέ δεν μπορώ να βγω να πιω δεν έχω άλλη παρέα, σχέση ή έστω μια γνωριμία "ουτε λόγος", νιώθω μεγάλη μοναξιά είμαι σπίτι - δουλειά και δεν ξέρω αλήθεια τι άλλο να κάνω

Για διάφορους λόγους δεν μπορώ να διαβάσω στο σπίτι. Έχετε να μου προτείνετε μέρη στο κέντρο της Αθήνας όπου μπορώ να πάω για διάβασμα?