ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Για διάφορους λόγους δεν μπορώ να διαβάσω στο σπίτι. Έχετε να μου προτείνετε μέρη στο κέντρο της Αθήνας όπου μπορώ να πάω για διάβασμα?

ΚΑΛησπερα! Ειμαι παντρεμενος 7 χρονια με 1 κοριτσακι 4 ετων . Στην πολυκατοικια που μενουμε, στην διπλανη πορτα μενει ενα ζευγαρι που εχει σχεση 15 χρονια χωρις παιδι. Καναμε πολυ παρεα , τρλευταια λογω καραντινας λιγο πιο αρεα.. εγω βγηκα και αρκετες φορες με τον γειτονα μου. Οταν βγαιναμε 4δα συνηθως υπηρχε φλερτ μεταξυ της συζυγου μου και του γειτονα μου, πιο πολυ στην πλακα. Αλλα αμοιβαιο κ απο τους 2.. Της ελεγε πολλες φορες δλδ τι κολαν ωραιο ειναι αυτο και γενικως επειδη ειναι χυμα της τα ελεγε ωμα.. εβλεπα οτι η συζυγος μ παρολο που ντρεποταν γτ ειμασταν μπροστα και εγω κ η φιλη του ανταπορινοταν.. Καποια στιγμη συνηδητοποιησα οτι πολλες φορες ο γειτονας χτυπουσε διπλα ενω ηξερε οτι λειπω. (μ το ελεγε η συζυγος μου) . Μ ελεγε η συζυγος οτι της ελεγε ηρθα να δω τι κανετε και ρωτουσε για εμενα (ενω πιστευω πως ηξερε λειπω γτ το αμαξι κατω ελειπε).. εχει περιπου 4 βδομαδεσπου ο γειτονας αποφευγει να μου μιλησει δεν με κοιταζει καν στα ματια.. εγω λεω τη συζυγο οτι ειμαι σιγουρος αισθανεται περιεργε επειδη ισως γνωριζει οτι εγω ξερω οτι ερχοταν πολλες φορες που ελειπα.. το θεμα ειναι αναρωτιεμαι μηπως εχει συμβει κατι πραπανω π μ κρυβει η συζυγος.. οταν τη ρωταω γτ να ειναι ετσι ο γειτονας μ λεει παρτον να δεις τι εψει και αν συνεχισει αστο... δεν μ εδωσε να καταλαβω δλδ οτι συνεβη κατι παταπανω.. με την γυναικα του η συζυγος μ μιλαει εντωμεταξυ μια χαρα... δεν ξερω, αυτο που με τρωει ειναι αν οντως εχει γινει κατι μεταξυ τους γιαυτο και η συμπεριφορα του ..

1μιση χρόνο πριν και μέσα στην απελπισία της καραντίνας αποφάσισα να μπω σε μια εφαρμογή γνωριμιών με ψεύτικη διεύθυνση. Εκεί ξεκίνησα να μιλάω με έναν τύπο λίγο μεγαλύτερό μου και φάνηκε από την αρχή να ταιριάζουμε σε πολλά. Είχαμε μπει και οι δύο από βαρεμάρα μέσα και στην ουσία δεν ψαχνόμασταν παρότι και οι δύο ελεύθεροι. Μιλούσαμε όλη μέρα, λέγαμε τα πάντα για την ζωή μας και πολλές φορές πετούσαμε και ερωτικές σπόντες χωρίς όμως να ξεφύγει το θέμα. Εγώ δουλεύω σεζόν οπότε το καλοκαίρι πέρσι που ανοίξαμε δούλευα επί ώρες ατέλειωτες ενώ και εκείνος δούλευε στην πόλη του οπότε ήταν δύσκολο να συναντηθούμε. Το αναβάλλαμε για τον χειμώνα όπου προέκυψε και άλλη καραντίνα και εκτός αυτού τώρα που ανοίξαμε πάλι, ξεκινήσαμε και οι δύο δουλειά. Συνεχίζουμε να μιλάμε, πάντα υπάρχει ένα μήνυμα με το πως πήγε η μέρα μας, τι μας συνέβη κλπ σαν να μην πέρασε μια μέρα. Το φθινόπωρο καλώς εχόντων των πραγμάτων θα πάω στην πόλη του για κάποια σεμινάρια που θα κρατήσουν περίπου μήνα οπότε ανυπομονούσαμε να βρεθούμε και να περάσουμε αυτό το διάστημα μαζί. Χθες ανέβασε μια ιστορία με μία ξανθιά πανέμορφη κοπέλα η οποία είχε βάλει και μια καρδιά στην φωτογραφία τους. Ζήλεψα πάρα πολύ. Εκείνος ακόμα δεν μου έχει πει κάτι αλλά τις τελευταίες μέρες δεν είναι πολύ περιγραφικός με την μέρα του. Νιώθω προδομένη, εγώ μέσα μου τον περίμενα..

Είμαι 22,εκείνος 27,έχουμε 4 μήνες σχέση,και για εμένα είναι η πρώτη μου σχέση.Είμαστε πολύ καλά,νιώθω πολύ ερωτευμένη μαζί του,αλλά έχω έναν προβληματισμό που μπορεί να είναι και χαζός.Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι από πολύ νωρίς,συγκεκριμένα μετά τους 2 μήνες,άρχισε να μου λέει ότι με αγαπάει.Έχω δεί ότι αυτό το εκφράζει όχι μόνο με λόγια αλλά και με πράξεις,και μέχρι τώρα τουλάχιστον δέν μου έχει δώσει δείγματα επιπολαιότητας σε τίποτα.Επειδή όμως δέν είχα άλλη σχέση στο παρελθόν,δέν ξέρω τί ισχύει και θα ήθελα τη γνώμη σας.Πρός το παρόν,είμαι πολύ ερωτευμένη,αλλά το να πώ "σ'αγαπάω" όπως μου το λέει εκείνος,δέν μπορώ.Δέν ξέρω,ίσως όπως βγαίνει στον κάθε άνθρωπο τελικά,και ότι αυτά δέν μπορούν να μπούν σε χρονικά καλούπια;

Ξέρετε κανέναν που από την ενηλικίωση μέχρι κοντά στα 30 να βίωσε ακραία απομόνωση και να βγήκε από αυτό;

Μια ζωή ανεπαρκής. Γιατί; Είμαι 20 χρόνων, τον τελευταίο χρόνο πήρα 8 κιλά και εκεί που είχα την κορμάρα τώρα η αυτοπεποίθηση μου εξαφανίζεται, δεν έχω όρεξη να βγω έξω λόγω αυτού, δεν διαβάζω γιατί επίσης δεν έχω καμία όρεξη, δεν έχω κάνει σεξ , δεν έχω κάνει σχέση ....μετά από πολύ καιρό γνώρισα ένα καταπληκτικό παιδί ... τον έχω ερωτευθεί. ...όμως αντί να το απολαύσω με τρώνε οι ανασφάλειες... νομίζω δεν μου δίνει τόση σημασία... το ενδεχόμενο να μην ξαναβγούμε με τρομάζει.... Έχω όνειρα αλλά δεν έχω κίνητρο Νιώθω μόνη , είμαι πολύ μόνη Μόνο τον γάτο μου έχω ... δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς αυτόν Ο ψυχολόγος δεν με βοηθάει έστω να νιώθω λιγότερο δυστυχισμένη Κάνω προσπάθειες για θετικές σκέψεις αλλά δεν αντέχω άλλο , δεν αντέχω αλήθεια Πονάω που νιώθω τόσο στερημένη αγάπης και που η αυτοπεποίθηση μου είναι στον πυρήνα της γης Θέλω συντροφιά...

Εχουμε σχέση 4 χρόνια..τον τελευταίο χρόνο τσακωνόμαστε συνέχεια... εγώ του ζητάω να βρίσκει χρόνο για εμας.. αυτός σπουδάζει και δουλεύει (όπως κι εγώ) και πάντα είναι κουρασμενος... δεν κάνει προσπάθειες να με βλεπει... Βγαίνουμε τα Σκ και αν... τσακωνόμαστε για πολλούς λόγους αλλά αυτός είναι ο πιο σημαντικος. Εκείνος φωνάζει, με βρίζει σε κάθε τσακωμο και μετά σταματάει να μου μιλάει για 3-4 μέρες. Μετά ξαναστελνει σα να μην τρέχει τίποτα. Τον αγαπώ πολύ, δε θέλω να τον χάσω αλλά πώς γίνεται να σταματάς να μιλάς σε έναν άνθρωπο που υποτίθεται αγαπάς;; Εγώ δεν μπορώ να το σκεφτώ αυτό. Επίσης, εγώ δεν μπορώ να με φανταστώ να τον βρίζω. Αυτό έχει γίνει πάνω από 6 φορές τον τελευταίο χρόνο. Είναι φυσιολογικό όλο αυτό;

Οι άνθρωποι γινόμαστε δυστυχισμένοι ή έστω λιγότερο ευτυχισμένοι, επειδή δεν είμαστε με τους σωστούς ανθρώπους. Απορρίπτουμε συνήθως κάποιον ή κάποια που ταιριάζουμε πραγματικά ως χαρακτήρες και προσωπικότητες, επειδή έχει λίγα παραπάνω κιλά, είναι κοντός /ή, έχει στραβή μύτη, πεταχτά αυτιά κλπ. Ας αναθεωρήσουμε λίγο το σκεπτικό μας.

Ζούμε σε πολυκατοικία με το αγόρι μου. Δουλεύει εδώ και εξυπηρετεί και κάποιους γνωστούς. Γενικά είναι ένα καλό παιδί, τίμιο, εργατικό και δεν πειράζει κανέναν αν δεν τον πειράξουν φυσικά. Έχει κάτι μακρινούς συγγενείς εδώ που μένουν πιο πάνω. Δουλεύει σκληρά και κάποιες φορές θέλει να ακούσει τη μουσική του στη διαπασών και εγώ μαζί του φυσικά. Αυτό κακό δεν είναι, στην πολυκατοικία αυτή μένουν αυτοί οι συγγενείς (60+ - 70+) χωρίς προβλήματα υγείας και μια άλλη 60+ . Χθες από τις 5μιση βάλαμε μουσική (που παύει να είναι η ώρα κοινής ησυχίας) και η θειτσα του βγήκε στο παράθυρο από πάνω και με ρώτησε αν είμαι μόνη μου(το έκανε για να τσεκαρει αν είμαι μόνη για να μου πει προφανώς να χαμηλώσω τη μουσική) και πετάχτηκε το αγόρι μου και της είπε ότι είναι μαζί μου και της μίλησε απότομα. Έχει προηγηθεί και άλλη φορά κάτι τέτοιο και απλά τους κόβει τον αέρα. Όταν πήγε 9 η ώρα πετάχτηκε η άλλη γριά και μας επεσήμανε ότι πήγε 9 και πρέπει να κλείσουμε τη μουσική. Τότε το αγόρι μου της απάντησε άκομψα. Δε μου άρεσε που το έκανε αλλά δε μπορώ να πω ότι είχε και άδικο. Η ώρα κοινής ησυχίας το καλοκαίρι είναι από τις 11 όχι από τις 9. Ο λόγος που τους μίλησε άσχημα είναι για να τους βάλει όρια ώστε να μη μας ζαλίζουν. Γενικά δεν ενοχλούμε ούτε βάζουμε συχνά μουσική, όμως όταν το κάνουμε θέλουμε να το ευχαριστηθουμε. Τι φταίμε εμείς που είναι γεροπαραξενοι γρουσουζηδες;

Βγαίνω με ένα παιδί περίπου εδώ και ένα μήνα , βασικά εδώ και μισό μήνα διότι τις τελευταίες 15 μέρες επικοινωνούμε μόνο καθημερινά χωρίς όμως να βγαίνουμε λέγοντας μου δικαιολογίες που οκέι μπορεί να ισχύουν κιόλας (δουλεύω και δεν μπορώ να λείψω) .. Και δεν είναι ότι πιστεύω ότι λέει ψέματα γιατί με πέρνει τηλέφωνο όταν είναι στην δουλειά του και μιλάμε ... τις προάλλες τον ρώτησα αν έχει κάποιο θέμα να μιλάμε ή αν δεν θέλει να ξανά βγούμε να μου το πει ευθέως να ξέρω και εγώ τι να κάνω μην κάθομαι τζάμπα να περιμένω ότι θα βγούμε και όλα αυτά και μου λέει οχιιι εννοείται ότι θέλω να βγούμε και δεν θέλω να σταματήσουμε να μιλάμε και θέλω να σε δω κλπ .. Εγώ τώρα τι μπορώ να κάνω ;να τον πιέσω να βγούμε ενώ έχει κάθε μέρα δουλειά δεν μπορώ + ότι τις προάλλες μου έλεγε θέλω να σε δω και του λέω ωραία έλα σπίτι μου σήμερα να καθίσουμε και μου λέει κοιτά η ώρα είναι 11 μέχρι να έρθω να πάει 12 παρά και μετά έχει και απαγόρευση και δουλεύω και το πρωί και άλλες μικρές δικαιολογίες ..αααα ξέχασα και να συμπληρώσω και κάτι που μου φάνηκε παράξενο .. τον ρώτησα κατι για έναν φίλο του (από που τον ξέρει κλπ απλά επειδή ήταν αδερφός μιας κοπέλας που ήξερα ) και κάθονταν και μου έλεγε και που τον ξέρεις και τι γίνεται μεταξύ σας και σου πατάει like ,μόνος του τα έλεγε ενώ εγώ του εξηγούσα ότι είναι αδερφός εκείνης της φίλης μου και ότι από την στιγμή που μου τον αποκαλεί φίλο του θα έπρεπε να τον εμπιστεύεται και επίσης να εμπιστεύεται και εμένα που βγαίνω μαζί του και μου λέει τον εμπιστεύομαι και εσένα σε εμπιστεύομαι επειδή φαίνεσαι καλή κοπέλα και δεν θα έκανες κάτι τέτοιο απλά παρασύρθηκα και κάτι τέτοια ... γενικά όμως αν κάποιος θέλει όπως λέει δεν μπορεί να βρει τον τρόπο έστω και για λίγο να σε δει ;