ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να μην υπάρχει αγόρι που να με βλέπει φιλικά λόγω του μοναδικού χαρακτήρα μου ... Συγγνώμη αλλά βαρέθηκα απλά

Να το έχω αγκαλίτσα μέχρι του χρόνου.

Δουλειά δεν έχω...αγόρι δεν έχω...Κάθε μέρα ξυπναω-τρωω-υπνος...Εντάξει, δοΞα το Θεο είμαι υγιής..κ έχω τη παρεα μου οοοποτε τους βλέπω κι αυτούς. Γενικα,τιποτα απολύτως να με γεμιζει πια...Τι χάλια είναι αυτα; ; Λεφτα; ουτε για 100 μέτρα έχω έτσι. Δε κλαιγομαι η κτ . Το έχω αποδεχτεί και υπομένω..Απλά ώρες ώρες ξεσπάω και δεν το αντέχω όλο αυτό. Κοπέλα, 25

I'm ok...but...I'm not just happy....

Είμαι από μόνος μου παρανοϊκός και δεν είναι είναι δύσκολο να με σκαλώσεις. Τώρα νιώθω πως κάτι έχω κάνει στους φίλους μου και έχουν αρχίσει να μιλάνε πίσω από την πλάτη μου. Μου μιλάνε πιο ψυχρά, έχουμε σπάσει κάπως και η φάση είναι ξεκάθαρα πιο έντονη μεταξύ μας. Κάθε φορά που πάω να τους μιλήσω το αποφεύγουν, ή λένε πως δεν υπάρχει πρόβλημα κλπΦοβάμαι πως κάτι έκανα, κάπως μίλησα(;) και κάτι παρεξηγήθηκε και τώρα όντως μου μιλάνε κάπως. Σε συνδιασμό αυτού, και του παρανοϊκού μου τρόπο σκέψεις, νομίζω πως αρχίζω να περνάω ψυχωτικό επεισόδιο.Θα κανονίσω να μιλήσω ξανά με τους φίλους μου, να δω μήπως βγάλω άκρη με το τι γίνεται όντως από εκεί. Και από βδομάδα θα κανονίσω να μιλήσω με τον ψυχίατρό μου.Δεν θέλω να χάσω ούτε το μυαλό μου, ούτε τους φίλους μου. Τους αγαπώ πολύ και τους νιώθω να με αποφεύγουν, να μιλούν πίσω από την πλάτη μου και με τόση ψυχρότητα με σκοτώνει μέρα με την μέρα.Νιώθω πραγματικά πολύ κουρασμένος και χαμένος στα αδιέξοδα..

Μετά από καιρό σε είδα, έστω σε φωτογραφία. Τα ματάκια σου δεν χαμογελάνε. Μοιάζεις και δεν μοιάζεις εσύ. Υποψία του εαυτού σου. Δεν σε αναγνωρίζω! Άραγε είσαι ευτυχισμένη;

Ναι ειμαι ανθρωπος που πιστευει πολυ στο καρμα και στο συμπαν ... Ειμαι πολυ της αποψης οτι αν θελεις κατι παρα πολυ , σαν τρελος, κατι γινεται εκει πανω ... Το συμπαν συνωμωτει για να το κατακτησεις .Καποιοι το ονομαζουν Θεο , αλλοι μοιρα ,καρμα και καποιοι απλα δεν το κατατασουν πουθενα Το κακο ειναι πως οσο πολυ και να θελεις κατι παιζει μεγαλο ρολο το timing δυστυχως...Γιατι μπορει αυτο που ηθελες καποτε σαν τρελος να συμβει σε εντελως λαθος στιγμη και τελικα να ευχεσαι να μην γινοταν ποτε ... Να το ζεις μεν αλλα να ξερεις οτι ειναι και λαθος Μηπως τελικα αυτο που θελουμε δεν ειναι και παντα αυτο που χρειαζομαστε ?και αν ειναι ? Γιατι νιωθεις μετα οτι το εχεις υπερεκτιμησει after all ... ?

Να γίνει το παιδάκι μου καλά. Πάρε τους πόνους μακρυά κι άστο να τρέξει, να χαρεί.. Να ανεβαίνει την τσουλήθρα, να παίζει κυνηγητό, κρυφτό, να ζει, να χαίρεται! Το αυτονόητο για τους άλλους, η έκπληξη για εμάς. Κάντο και για μας αυτονόητο..

Θέλω να πω στη μάνα μου ότι υποφέρω καθημερινά. Ότι το άγχος της απόρριψης με έχει κάνει να προσπαθώ εμμονικά να φέρομαι τέλεια σε όλους, να δίνω τα πάντα για να με αποδεχτούν. Ότι μου είναι αδύνατο να θέσω όρια και ν'ακούσω τις ανάγκες μου. Πλησιάζω τα 30, ο φόβος και η ανασφάλεια είναι τα μόνιμα καθημερινά μου συναισθήματα. Ματαιότητα, απόρριψη, έλλειψη εμπιστοσύνης. Τα αρνητικά της σχόλια, οι επικρίσεις, η αίσθηση πως είμαι ανεπιθύμητη και ανάξια έχουν φουντώσει για τα καλά τον τελευταίο καιρό και το άγχος που νιώθω είναι απελπιστικό. Ξέρω ότι βίωσε τα ίδια ως κόρη, δεν με βοηθάει αυτό να ξεπεράσω τα δικά μου τραύματα. Προσπαθώ να τη συγχωρήσω, δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω και αν θα μπορέσω να δώσω ποτέ σε μένα όσα δεν πήρα από αυτή.

Που θα χαρεις να με διωξεις. Σα να σε ακουω να το καυχιεσαι και στις φιλες σου. Ξερεις τι δεν εχεις υπολογισει? Την απιστευτη παρορμητικοτητα που εχω σαν ανθρωπος,αν και την εζησες για λιγο, και το ποση τρελα κουβαλαω. Δεν μου καιγεται καρφακι για το αν θα με εδιωχνες ή αν νομιζεις οτι με φοβησε αυτο. Οσο με θες τοσο σε θελω. Οσο σε σκεφτομαι τοσο κανεις το ιδιο. Ποτε δεν τα παραταω και το φτανω μεχρι το κοκκαλο. Η ιστορια μας ηταν και ειναι τοσο μεγαλη τοσο εντονη και σαρωτικη που πιστεψε με...Εμεις οι δυο δεν τελειωσαμε. Εμεις οι δυο ειναι γραφτο να ειμαστε μαζι και το ξερουμε κ οι δυο. Θες για ενα μηνα?πεντε?χρονο?παντα?Εμεις οι δυο δεν θα τελειωσουμε ποτε αγαπη μου.