ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω λατρέψει αυτόν τον τόπο. Θα ήθελα να ζω για πάντα εδώ. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που παρά τις αντίξοες συνθήκες έχουν κάθε χρόνο τουρισμό. Μαγεία!

Είμαι 20 χρόνων. Όσο μεγαλώνω νιώθω πολύ άβολα να περιμένω από τους γονείς μου να μου δίνουν λεφτά αν και πρόκειται για κάτι που συμβαίνει αρκετά στην παρέα μου. Τώρα τελευταία δούλευα σε έναν γνωστό μου όποτε είχα βάλει κάποια στην άκρη. Ωστόσο και γιατί ήθελα να ξεκολλήσω και λίγο από εδώ και γιατί θα ήθελα να νιώθω πιο ανεξάρτητη έψαξα για σεζόν. Να σημειώσω ότι δεν είχα εμπειρία σε αντίστοιχη θέση και η ημερομηνία που θα ήμουν διαθέσιμη ήταν όχι η ιδανική καθώς η σεζόν ξεκινάει πιο νωρίς. Ωστόσο κατάφερα να βρω κάποιες επιλογές και προτίμησα την θέση που παρείχε και διαμονή. Απο την στιγμή που το είπα στους δικούς μου έχει γίνει λιγάκι χαμός. Αρχικά έχω βαρεθεί να ακούω τις ειρωνίες του πατέρα μου για το πόσο υποδεέστερη είναι σαν δουλειά. Τα λεφτά δεν είναι αρκετά, είναι πολύ μακριά,οι συνθήκες θα είναι χάλια, σε κοροϊδεύουν και θα πας τζάμπα και γενικά οτιδήποτε αρνητικό σενάριο μπορείτε να φανταστείτε έχει ειπωθεί. Αρχικά είμαι μια κοπέλα 20 χρόνων όπως όλα τα άλλα 20χρονα εκεί έξω και δεν έχω κάτι ιδιαίτερο προκειμένου να περιμένω μια ιδανική δουλειά που απλά θα είμαι χαλαρή και θα με πληρώνουν (το οποίο δεν συμβαίνει σε ανθρώπους που έχουν κοπιάσει για να ξεχωρίσουν έτσι κι αλλιώς). Μου λένε διαρκώς ότι δεν με έστειλε κάνεις για δουλειά και ότι δεν θα έπρεπε να έχω παραπονο (ναι, δεν βγάζει νόημα αλλά αυτά μου λένε) και αλλες τέτοιες βλακείες. Να επισημάνω ότι μένω σε μια επαρχιακή πόλη, η δουλειά που κάνω στον γνωστό μου είναι περίπου οι ιδέες ώρες αλλα χαμηλότερος μισθός και πολύ πιο κουραστική. Τα καλοκαίρια νιώθω διαρκώς μη παραγωγική , παρέες δεν έχω και τόσες και διακοπές δεν πηγαίνω ποτέ γιατί όπως ανέφερα δεν θέλω να κάνω τόσα έξοδα με τα λεφτά άλλων. Όποτε όπως καταλαβαίνετε πραγματικά νιώθω ότι δεν έχω τίποτα να χάσω. Απλά ήθελα μια φορά να είναι θετικοί σε κάτι που θέλω να κάνω. Αντιφατικό ότι από την μια όλα δεν είναι αρκετά "καλά" για εμένα είτε πρόκειται για δουλειά ειτε για σχολή αλλά από την αλλη δεν είμαι και ικανή για τιποτα. Τα έγραψα κάπως μπερδεμένα απλα είμαι εκνευρισμένη.

Είναι μήνες τώρα που προσπαθώ να την προσεγγίσω.Σίγουρα είχε καταλάβει γιατί είχαμε πολλή συχνή επαφή και επικοινωνία.Τελικά βρήκα το θάρρος να της μιλήσω.Όταν της είπα γι'αυτά που νιώθω,μου απάντησε πως άν θέλω κάτι χαλαρό χωρίς δεσμεύσεις και πιέσεις,είναι ok,αλλιώς να το αφήσουμε.Μου ξεκαθάρισε επίσης,πως στην περίπτωση που συμφωνήσω,για οτιδήποτε συμβεί να μήν της ζητήσω ευθύνες μετά.Μάλιστα... Τί κάνουμε σ'αυτή την περίπτωση; Μου έκανε εντύπωση,δέν περίμενα να ακούσω κάτι τέτοιο,ειδικά απ'αυτήν.

Λοιπόν, πριν κάτι μέρες ξεκίνησε η εξεταστική μου εντάξει φυσικό έπεσε διάβασμα. Όπως ήτανε φυσικό δεν έβγαινα όπως πριν με το αγόρι μου, αλλά μέσα στις 7 μέρες μπορούσα να του διαθέσω 2 έστω να το δω να χαλαρώσουμε. Τώρα ήρθε και σειρά της δίκης του εξεταστικής και με είπε πως δεν θα βγούμε κτλ μέχρι να τελειώσει. Θεωρώ άσχημο αυτό γιατί δεν ζήτησα να βγαίνουμε κάθε μέρα μια μέρα, ζήτησα και ούτε ολόκληρη ένα βράδυ για μια βόλτα κτλ.

Για να μπορέσεις να κάνεις μια σχέση όμορφη πέρα από το συναίσθημα υπάρχουν κι άλλοι παράγοντες που το κάνουν πιο δύσκολο. Να έχεις δουλειά αν είσαι σε τέτοια ηλικία, να έχεις κάποια εμπειρία, να έχεις κάποια εξωτερικά χαρακτηριστικά, κάποια επιτεύγματα. Κακά τα ψέματα όσο κι αν έχεις τη δυνατότητα να κάνεις κάποιον ευτυχισμένο με αυτά που νιώθεις μέσα σου για αυτόν, χωρίς όλα αυτά είναι δύσκολο. Δεν είναι θέμα αυτοπεποίθησης όσο ρεαλισμός και πως είναι τα πράγματα. Εγώ δεν το βλέπω έτσι, δηλαδή αρκεί να υπάρχει αυτό το κάτι, η επιθυμία να είσαι μαζί με τον άλλον, αυτά που νιώθετε αλλά τα πράγματα λειτουργούν διαφορετικά και είναι πολύ πιο ρεαλιστικά και όλα τα παραπάνω φαίνεται να είναι σημαντικές προϋποθέσεις. Απ' τη μια δεν μου αρέσει αλλά απ' την άλλη έτσι λειτουργούν τα πράγματα και θα πρέπει να το δεχτώ.

Μια φίλη που αποδειχτηκε πριν καιρό ότι κοιτάζει και σκέφτεται μόνο τον εαυτό της και τα πράγματα θέλει να γίνονται όπως την εξυπηρετούν την ίδια με έχει τρελάνει. Με έχει τρελάνει σε μηνύματα τα οποία βλέπω όταν μπορώ αλλά αν δεν απαντώ παίρνει τηλέφωνο. Πλέον δεν απαντάω ούτε στα τηλέφωνα για να καταλάβει ότι υπάρχουν πιο σοβαρά προβλήματα, να καταλάβει ότι οι φίλοι δεν είναι ψυχολόγοι 24 ώρες το 24αωρο και έχουν δικά τους προβλήματα και αυτοι.Της έχω εξηγήσει ότι ο πατέρας μου πρέπει να χειρουργηθεί και δεν είναι καλά, δε ρωτάει κάτι ιδιαίτερο για το πώς είναι ο πατέρας μου και με παίρνει τηλ χωρίς να με ρωτήσει τίποτα σχετικό και αρχίζει έναν δραματικό μονόλογο για το πόσο άτυχη είναι που δε βρίσκει γκόμενο όπως τον θέλει και αυτόν που θέλει αυτή γιατί δεν τη θέλει. Καταλαβαινω ότι για τον καθένα το δικό του πρόβλημα είναι το πιο σημαντικό όμως το θεωρώ μεγάλη γαϊδουρια να παίρνεις τηλέφωνο συνέχεια κάποιον φίλο σου που έχει άγχος για την εγχείρηση του πατέρα του και το ξέρεις και εσύ να μη ρωτάς τίποτα αλλά να αρχίζεις το πρήξιμο επειδή δε σε θέλει ένας από τους εκατοντάδες που έβαλες στο μάτι το τελευταίο τρίμηνο. Είναι αυτό που είναι δε θα την αλλάξω εγώ, παρόλο που της έχω εξηγήσει επανειλημμένα ότι όταν δε σηκώνω το τηλ σημαίνει ότι δε μπορώ και όταν μπορώ θα απαντάω δεν καταλαβαίνει. Πλέον με έχει εκνευρίσει αυτή η αναισθησία και η ένδειξη παρτακισμου. Θέλω απλά να με αφήσει στην ησυχία μου.

Θα τα πάρω απ'την αρχή. Τον είχα δει κάποιες φορές γιατί μένουμε κοντά, δεν είχαμε μιλήσει όμως και αποφάσισα να του στείλω μήνυμα στο ινσταγκραμ. Η συζήτηση κύλησε πολύ ωραία, είχε λέγειν κλπ και κάποια στιγμή μου ζήτησε να βγούμε να τα πούμε από κοντά. Εγώ ήμουν ενθουσιασμένη γιατί όπως είπα μιλούσαμε δύο μέρες με μηνύματα και φαινόταν ενδιαφέρον τύπος, μα όταν συναντηθήκαμε από κοντά, ήταν ένας τύπος super awkward. Με κοίταζε βουβός σαν ψαρωμενος, όταν κοιτούσα αλλού και μετά εστρεφα το βλέμμα μου σ'εκείνον τον έπιανα να με κοιτάει και μετά να στρέφει εκείνος αλλού τα μάτια του. Όπως είπα δεν μπορούσε να αρθρώσει λέξη, μου ζητούσε να βρω εγώ κάτι να πούμε. Του έκανα ερωτήσεις κι απαντούσε. Μπορώ να πω μετά από λίγο άρχισε να μιλάει λίγο παραπάνω. Μου είπε ότι έτσι είναι μέχρι να γνωρίσει έναν άνθρωπο και είναι πολύ νωρίς για να μπορέσει να είναι πιο χαλαρός. Με διαβεβαίωσε ότι δεν βαριέται ή οτιδήποτε απλά έτσι είναι ο χαρακτήρας του και ότι με τους φίλους του συμπεριφέρεται έτσι καμιά φορά. Του είπα ότι μου έκανε εντύπωση που στα μηνύματα φαινόταν πολύ διαφορετικός απ'ότι στην πραγματικότητα και απάντησε ότι είναι πιο εύκολο να είναι χαλαρός στα μηνύματα και ότι αν ξαναβγούμε πιστεύει θα περάσουμε καλύτερα. Πείτε μου εσείς σας παρακαλώ πως τα βλέπετε τα πράγματα γιατί ψιλοαπογοητευτηκα.

H μητέρα μου και η αδερφή της συναγωνίζονται ποιά είναι η καλύτερη μητέρα για εμένα ... Έρχεται συχνά στο σπίτι η θεία μου ( δεν έχει δικά της παιδιά ) και με ρωτάει καμια φορά αν την αγαπώ περισσότερο από την μάνα μου , ότι θέλει να με υιοθετήσει ... Κάθε φορά τακώνονται μπροστά μου λέγοντας άσχημα λόγια η μία στην άλλη και η θεία μου της λέει " Δεν άξιζες να γίνεις εσύ μητέρα " , δεν είσαι καλή νοικοκυρά , σε εμένα η ανεψιά μου θα ήταν ευτυχισμένη και της απαντά αναλόγως η μάνα μου... Είμαι στην μέση και με τραβάνε η μία από εδώ η άλλη από εκεί και εγώ κάνω τον διαιτητή... Τι να κάνω ? Τώρα που το σκέφτομαι είναι για γέλια η κατάσταση αλλά εγώ αγχώνομαι και στεναχωριέμαι... Γίνεται σε καθημερινή βάση και δεν έχω την δυνατότητα την οικονομική να φύγω να μείνω μόνη μου να ησυχάσω ! Θα ήθελα πραγματικά να ακούσω γνώμες

Τα εκανα χαλια με τον ερωτα της ζωης μου και φταιω μονο εγω κακες αντιδρασεις και λαθη θα μου στοιχισουν μια υπεροχη σχεση θελω πολυ να κανω προσπαθεια αλλα φοβαμαι πως ειναι αργα δεν θελω να την χασω και ξερω οτι θα το διαβασει οποτε εφταιγα θα το πω και δημοσια απλα ας μην τα γκρεμισουμε ολα θελω απλα μια ευκαιρια με την ελπιδα οτι ολα θα διορθοθουν και θα ειμαστε οπως πρωτα μου ομορφηνες την ζωη ελπιζω να με συγχορεσεις

Θα εξομολογηθώ κάτι που δεν έχω πει σε κανέναν. Πριν αρκετό καιρό κάποιος βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση εξαιτίας μιας υπερβολικής αντίδρασης που είχε. Ε λοιπόν έγινε αντιληπτός κι εγώ επειδή τον συμπαθούσα και πίστευα πως δεν άξιζε να γελοιοποιηθεί από αυτό που συνέβη προσπάθησα να τον βοηθήσω προσπαθώντας να αποπροσανατολίσω το άτομο που τον κατάλαβε απ' την αλήθεια και δείχνοντας του την αλήθεια. Πως εγώ κι εκείνο το άτομο είχαμε απλά μια σχέση τυπική και το μόνο που μας απασχολούσε ήταν αυτή η σχέση και τίποτα άλλο (εμένα τουλάχιστον αλλά προσπάθησα να δείξω πως το ίδιο ίσχυε και για το άλλο άτομο μέσα από μένα). Το πήρα δηλαδή πάνω μου σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι έπρεπε. Αυτό που έκανα απ' τη μια δεν ήταν πολύ σωστό, γιατί απ' τη μια φέρθηκα άσχημα σε κάποιον απ' την άλλη όμως βοήθησα κάποιον άλλον. Μετά από καιρό συνειδητοποίησα το ουδείς αχαριστότερος εκ του ευεργετηθέντος. Γιατί το άτομο που βοήθησα με χρησιμοποίησε και με κορόιδεψε. Και καλά να πάθω, δεν είχα καμία δουλειά να ασχοληθώ αφού δεν ήταν δικό μου πρόβλημα.