ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γενικά δεν νιώθω ότι θέλω να κάνω παιδιά κλπ αλλά αυτός μου βγάζει πάρα πολύ το συναίσθημα να θέλω να κάνω παιδί μαζί του.. Μακάρι μια μέρα να γίνει ο πατέρας των παιδιών μου. Μέχρι να βρω το κουράγιο να του μιλήσω..Καλό σας βράδυ!!

Το μισό σώμα άσπρο και το μισό κόκκινο. Με καίει. Και είναι και μια αηδία αυτή η διχρωμία που έχω.

Έχω αλλεργία στις γαρίδες αλλά στα υπόλοιπα θαλασσινά ειτε ανήκουν στην ομάδα με τις γαρίδες είτε όχι δεν παθαίνω κάτι , τρελαινω την επιστήμη άνετα :p

Δεν του ειπα χρονια πολλα, ολη την ημερα τον εβλεπα και ελεγα πιο μετα και πιο μετα και τελικα δεν.Ολοκληρος μαντραχαλος και φοβομουν - ντρεπομουν να τον κανω μια αγκαλια γεματη, να του πω χρονια πολλα και οτι τον ευχαριστω απειρα για ολα αυτα που εχει κανει.Παντα λιγομιλητος,νευριασμενος,ταπεινος και γενικοτερα τοσο ιδιος με μενα!Καλο καλοκαιρι παιδια !

Που δουλεύεις στο street walk στο σύνταγμα είσαι κούκλος.. Δεξιά άκρη άκρηΑχχχχ

η σοκολάτα κατέβαινε με ορμή στην στομάχα μου,τα χέρια μου είχαν ήδη ανοίξει την πολυσυσκευασία με τα κρουασάν.Κάπου στο τέταρτο αναρωτήθηκα"πότε επιτέλους θα ξεκινήσω δίαιτα;",ερώτημα που με προβλημάτισε μέχρι να βάλω το πέμπτο κρουασάν στην στοματάρα μου.Νομίζω ούτε και φέτος θα βρω γκόμενο.Η πιο χοντρή της Lifo.

Καταρχάς δεν ξέρω αν πρέπει να γράψω. Αλλά κι εγώ κάπου πρέπει να τα βγάλω. Και μπορεί να φοβάμαι μήπως το διαβάσεις αλλά απο την άλλη θα ήθελα πολύ να σου τα πω. Δεν σου το 'χα. Γενικά δεν πίστευα να κολλήσω. Και μάλλον έχω κολλήσει λάθος. Πρώτη φορά κάποιος μπορούσε να μου πάρει το μυαλό από όλα τ' άλλα, Μετά απο χρόνια χαμογελούσα. Κι όταν άγγιζα τα χείλια σου ένιωθα γαλήνη. Μου άρεσαν τα υπαρξιακά σου και μέσα σ' αυτά θα μπορούσα να ξεχάσω τασκς, μίτινγκς και στόχους. Έλεγα κι ένα "δεν πειράζει". Δεν το ' χω στην επικοινωνία όταν έχει να κάνει με πέρσοναλ. Και κοτζάμ μανδάμ δεν έχω το θάρρος να πω τα πράγματα με τ΄όνομά τους. Και το σεξ ήταν κακό γιατί πολύ θα ήθελα να ξέρω τι θες κι εγώ με τις ανασφάλειές μου δεν μπορούσα να τα καταφέρω.Και απο την άλλη ή γίνεται ή δεν... Και μάλλον τώρα και για πάντα σιωπή! Μπορεί και να ΄σαι κάπου αλλού. Ποιος ξέρει; Απλά λείπεις!

Γνώρισα μια κοπέλα πριν κάνα τρία χρόνια... δεθηκαμε αρκετά μεταξύ μας...μπορούσα να της εμπιστευτώ πράγματα τα οποία δεν τα συζητούσα με κανέναν άλλο...είναι σημαντικό να νιώθεις τόσο άνετα με κάποιον...μου έδωσε ένα παλιό κινητο, αφού εγώ δεν είχα εκείνη τη περίοδο απλά επειδή δεν το χρειαζότανε...από τότε η εκτίμηση και ο σεβασμός μου για αυτή τη κοπέλα αυξήθηκε θεαματικά..διότι μου πρόσφερε κάτι τελείως ευχάριστα χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα.Της γνώρισα ένα αγόρι πριν λίγο καιρό.. βγήκα μαζί της ενώ ήμουν άρρωστη και έκανα εμετό μόνο και μόνο για να μπορέσει να τον δει...της είπα δεν νιώθω καλά και μάλλον θα ζητήσω ψυχολογική υππστηριξη...και η απάντηση της ηταν 'ουτε εγώ είμαι καλά. Δεν ξέρω τι θα κάνω με αυτον' εκεί έπεσαν όλα.Προχθές μου είπε να βγω μαζί της γιατι η άλλη παρέα της θα γυρνούσε νωρίς σπίτι και δεν θα είχε με ποιον να πάει να τον δει...και αντί για να μου πει ότι με θέλει για αυτό μου είπε μου έλειψες πολύ πρέπει να βγουμε..Καταλαβαίνω πως θέλει να τον βλέπει συνέχεια και καταλαβαίνω ότι είναι φρέσκο και είναι καψούρα..αλλά όπως εγώ δεν χρησιμοποιησα ποτέ καμία φίλη μου για να βρω έναν γκόμενο νομίζω ότι θα ήταν όμορφο να μην μου το κάνουν...Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω τι με πείραξε περισσότερο. Το ότι ήθελε να με χρησιμοποιήσει ή ότι αποδείχτηκε πως δεν την ένοιαξε καν ότι θέλω να δω ψυχολόγο.Είμαι αχάριστη; Μπορεί ναι να είμαι. Το παραδεχομαι. Τέλος πάντων οι φιλίες πάνε και έρχονται. Έτσι και αλλιώς στα είκοσι δύο μου έπρεπε να το είχα μάθει ως τώρα.

Έχω άγχος και παθαίνω εμπλοκή στην κάθε δύσκολη κατάσταση είτε συμβαίνει κάτι με την σχολή είτε οικογενειακό. Ειδικά όταν έχω τσακωθεί με την κοπέλα μου παθαίνω πανικό αγχώνομαι και νομίζω ότι όλα πάνε χάλια ότι όλα τελείωσαν στη σχέση μας και ότι δεν νιώθω κάτι. Ήμουν πάντα αγχωτικός και είχα ταχυκαρδίες και έχω. Τι να κάνω για να ηρεμήσω αγαπητοί συνοδοιπόροι των εξομολόγησεων;

Όλη μου την ζωή είχα στραβά δόντια και στο λύκειο δεν ήθελα να βάλω σιδερακια γιατί ντρεπόμουν, νόμιζα είμαι πολύ μεγάλη πια. Τώρα το πήρα απόφαση έχω πάει σε ορθοδοντικο και όπου να ναι θα τα βάλω. Με έχει πιάσει όμως ένα φοβερό άγχος δεν το έχω πει σχεδόν σε κανέναν ακόμα νομίζω ότι όλοι θα με βλέπουν σαν παιδάκι και θα με δουλεύουν που αποφάσισα σε τέτοια ηλικία να τα βάλω. Εσείς πιστεύετε ότι είναι τόσο τραγικό να βάλει κανείς σιδερακια σε τέτοια ηλικία;