ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν αντεχω να ζω ετσι...ξυπναω καθε μερα και ελπιζω ολα τα προηγουμε να ηταν ενα ονειρο...περιμενω το μηνυμα σου οπως παλια, ενα τηλεφωνο σου να ακουσω την φωνη σου. Μετα θυμαμαι ομως ποσο με πληγωσες, ποσο αλλαξες..το μονο που περιμενω τωρα ειναι να σε ξεπερασω! Ομως παρολου που μου εχεις φερθει τοσο σκαρτα εγω ακομα σε θελω..ελα πισω και απλα πες μου μια δικαιολογια, θα την δεχτω! Δεν γινεται να κοιταζομαστε σαν να ειμαστε ξενοι, δεν το αντεχει η καρδια μου αυτο! Τοσα ονειρα και προσδοκιες εξανεμιστηκαν εξαιτιας του εγωισμου σου!

Είμαι 21 χρόνων και μου αρέσει πραγματικά ο κολλητός ενός φίλου μ, επίσης 21.Υπερ:Δεν ξέρω αν υπαρχουνΚατα:έρχεται σαν επισκέπτης εδώ που παραθεριζω με την παρέα μ(συμπεριλαμβανομένου και του κολλητού του) και αυτό συνεπάγεται πως δεν υπάρχει χρόνος αρκετός και διαθέσιμος.

Πριν κάποιο διάστημα ανάγκαστηκα να φορτωθω στους γονείς του αγοριού μου γιατί είχα μείνει στο δρόμο.ολο αυτό τον καιρό προσπαθούσα να έχω καλές σχέσεις με την μάνα του και την θεωρούσα ''μάνα'' μου καθώς εχω χάσει την δικιά μου σε μικρή ηλικία.Αυτο με έκανε να παραβλέπω κάποια πικροχολα σχόλια της για μένα και να κάνω γαργαρα τυχόν συμπεριφορες της. Κάποια στιγμή έφτασα όμως στα όρια μου και ειπα ως εδώ είναι τα μαζεύω και φεύγω. Γύρισα στο πατρικό μου και ενώ πίστευα ότι με τον καιρό θα μαλάκωνε η κατάσταση, τελικά χειροτερεύει. Το πρόβλημα είναι ότι όσο εγω και το αγόρι μου δεν έχουμε δουλειά το να μείνουμε μόνοι μας μοιάζει αδύνατο. και δυστυχώς κανένας μας δεν βρίσκει κατι.(τα γνωστά της προϋπηρεσίας) Τα θέματα μου είναι δύο.πως θα βρούμε δουλειά και πως θα ξεκινήσουμε από το μηδέν.ποσο καιρό θα μας πάρει να ορθοποδήσουμε και αν θα τα καταφέρουμε. και πως θα σταματήσω να σκέφτομαι το ποσό μαλακας ένιωσα συναισθηματικά από τον τρόπο που με άδειασε η συμπεριφορά της.(Δεν θα θελα κριτική αλλά τις εμπειρίες και την βοήθεια σας)

Έχετε στα υπόψιν σας κάποιο σοβαρό γραφείο γνωριμιών, που δεν θα σε δουν ως θύμα προς συνολική (οικονομική) αφαίμαξη και θα προσπαθήσουν ειλικρινά να σε βοηθήσουν;

Με το που βγαινω απο το σπιτι νιωθω οτι ολοι με παρακολουθουν και ας μην υπαρχει ανθρωπος τριγυρω, σκεφτομαι πως μπορει να βρισκεται σε ενα αμαξι μεσα ή να με κοιταει απο καποιο παραθυρο. Μονο σπιτι μου κινουμαι αδιαφορωντας για το αν με κοιταει καποιος ,ολες οι κινησεις μου και οι αντιδρασεις μου ειναι διαρκως προσεγμενες οταν ειμαι εξω ετσι ωστε να μοιαζω με ολους τους αλλους. Σκεφτειτε πως νιωθω οταν ειμαι για ποτο..

Ποσο με εκνευρίζουν αυτοί που περιμενουν στο μετρο να πατησει καποιος την καρτα η το εισητηριο του για να περασει απο πισω. Το θεωρω γυφτια και κοροιδια σε εμας που βγαζουμε καρτα καθε μηνα. Ελεος πια το τζαμπα ζει.

Ειμαι σχεδον 18 ετων κοπελα και εχω απο κατω απο το στηθος σπυρακια...ειναι σαν μαυρακια και καποιες φορες πριζονται και ειναι κατα κοκκινα! Ντρεπομαι τοσο πολυ! Ειχα παει σε δερματολογο στο παρελθον αλλα με κοιταξε μονο για 2 λεπτα και αυτα που μου εδωσε δεν εκαναν τιποτα...

Όταν η ζωή σου έχει ποιασει πάτο?

Όταν εξομολογείσαι τα προβλήματα σε αγνώστους, μάλλον είναι πιο καλά!Έζησα για 5 χρόνια μακριά απ' την πόλη μου λόγω σπουδών. Γύρισα στην πόλη μου και δεν έχω παρέες να βγω ... Δεν έχω κανέναν. Μόλις γύρισα μου παρουσιάστηκε κι ένα σοβαρότατο πρόβλημα υγείας κι έχω πόνους και δυσκολία στο περπάτημα. Τώρα ψάχνω να πάρω ένα αυτοκινητάκι. Λόγω του προβλήματος έβγαλα αναπηρικό δίπλωμα. Αυτόματο αυτοκίνητο με γκάζι-φρένο στο χέρι. Η ερώτηση. Πώς θα βρω φίλους ? Πώς θα κάνω παρέες ?

Οι κολλητές μου πάνω σε συζήτηση προσφάτως πετάνε ότι ο Κ.( Κολλητός από την παρέα μας) βγαίνει με κοπελα. Εγω είχα καιρό να τον δω γτ ήταν εξωτερικό και μου ήρθε για πρώτη φορά ετυχησμενος κ' χαρούμενος.Τελικα είναι από το μέρος μας η κοπέλα. Και το πετάνε οι κολλητές έτσι για κουτσομπολιό χωρίς να κοιτάξουν αν ζω αν έπεσα κάτω .. ένα βλέμμα ρε που. Τον θέλω 6 χρόνια σχεδόν. Και είχαμε και κάτι. Ξέρουν ότι έχω την πίκρα ακόμα . Παιδιά δεν ξέρω είναι ότι κλαίω μονίμως τώρα είναι ότι στεναχωριεμαι τόσο και πάω να φταίξω άλλους; Εγώ πάντως δεν θα το έριχνα έτσι... Βασικά νιώθω ένα τίποτα τώρα... Μια αποτυχία..Ούτε οι φίλες μου ; Το παιδί είναι ο καλύτερος άνθρωπος του κοσμου δεν φταίει που κάνει την ζωή του .. αλλά μια κάποια απογοήτευση ναι την νιώθω. Είμαι μια ηλίθια αποτυχημένη προφανώς.. το έχω αποδεχτεί . Να δω ποτέ θα κάνω κάτι να ξεκολλήσω