Μια ζωή κρατιεμαι.Δε θέλω να κάνω επιπόλαιες κινήσεις,όχι γιατί πρέπει,αλλά γιατί έτσι είμαι.Χτες έβλεπα στον υπνο μου μια παλιά φιλη.Περπατουσαμε νύχτα στη Θεσσαλονίκη και οι δρόμοι,όπως και ο κόσμος,ήταν τρομαχτικοι.Σαν θρίλερ.Καποιος της έδωσε ένα στριφτό τσιγάρομου έλεγε να δοκιμάσω και έλεγα όχι Δεν ήταν χασίς ,απλό τσιγάρο,αλλά ακόμα και στον ύπνο μου έκανα σαν υστερική."Και που ξέρουμε τι έχει μέσα;Όχι,δε δοκιμαζω".Ακόμα και στον ύπνο μου ρε φίλε δεν μπόρεσα να χαλαρώσω.Ακομα και στο όνειρο μου να δείξω εγκράτεια.Ηταν και αυτός εκεί και πάλι τον απέφυγα.Οπως είχε γίνει και στην πραγματικότητα αν και πέθαινα να τον φιλήσω.Ειχαμε έρθει τόσο κοντά,όπως και τότε,και πάλι κερδισε η εγκράτεια.Μακαρι να ήμουν λίγο πιο ανέμελη να δέουσα κ λίγο αυθόρμητα.Τιποτα δεν έχω ζήσει κ δε θα ζήσω κ ποτέ γαμώ τον χαρακτήρα μου