ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 48, την γνωρισα στα τελη του 2017, αρχες 2018 μεσω κοινης γνωστης.Απο την πρωτη στιγμη μου αρεσε.Εκανα καποιες προσεγγισεις αλλα μονο για να βγουμε παρεα και οχι να βγουμε μονοι μας.και βγηκαμε με παρεα,Εκτοτε, εκανα καποιες εμεσσες προσεγγισεις ( να ερθει σε καμια εκθεση ζωγραφικης μου η στο TheComicon Thessaloniki) Ειχαμε βρεθει κανα 3 - 4 φορες μεσα στα δρωμενα τα καλλιτεχνικα.Αλλα ποτε δεν της ειχα πει να βγουμε μονοι μας.Απο τοτε εχω κανει 3-4 σχεσεις, αλλα ειναι ακομα στο μυαλο μου.Τωρα το ξερω οτι εχει σχεση. Επισης, εδω και 3 χρονια και κατι, μετακομισα κεντρο Θεσσαλονικης και την πετυχαινω στο δρομο που και που με την μητερα της.Δεν περιμενω κατι, απλα θα ηθελα να της το πω καποια στιγμη.

που ενώ χωρίσαμε,εγώ δέν θέλω να απομακρυνθούμε,θέλω να έχουμε φιλική επαφή,με λίγα λόγια θέλω να εξακολουθεί να υπάρχει στη ζωή μου; Εφόσον δέχθηκε την απόφαση μου να χωρίσουμε και αυτό έγινε με σεβασμό και με πολιτισμένο τρόπο,γιατί να υπάρχει πρόβλημα; Αφού κατά βάθος θέλει να διατηρήσουμε επαφή,και μου στέλνει μηνύματα,και μιλάμε και με τις ώρες,γιατί έρχονται στιγμές που χάνεται,δέν απαντά ή όταν απαντήσει το κάνει ψυχρά; Προχθές,επειδή μπάφιασα με το διάβασμα για την εξεταστική,τον πήρα στις 10 το βράδυ για να πάμε για καμιά μπύρα,και δέχθηκε μετά χαράς.Βγήκαμε,φάγαμε,ήπιαμε,πήγαμε βόλτα,και όλα ήταν πολύ ωραία μεταξύ μας.Δύο μέρες τώρα όμως,δέν απαντάει στα μηνύματα μου.Άν δέν θέλει να συνεχιστεί αυτό,ας μου το πεί στα ίσια,δέν θα τον παρεξηγήσω.Ομολογώ πως τώρα που χωρίσαμε είμαι μπερδεμένη μαζί του,κάτι που δέν συνέβαινε όταν είχαμε σχέση.

Φιλοι και φίλες εργάζομαι στην ίδια εταιρία με τον σύντροφο μου (εκεινος δουλευε ηδη 5μηνες, εγω πηγα σχετικα προσφατα με άλλη ειδικευση από εκεινον) με τον όποιον ζούμε μαζι και έχουμε μια πολύ δομημένη και όμορφη σχέση τα τελευταία 2 χρόνια . Είμαστε σε διαφορετικά τμήματα της εταιρίας αλλά συνεργαζόμαστε πολλές φορές. Τον τελευταίο καιρό μια συνάδελφος από το τμήμα μου έχει μια ενοχλητική στάση απέναντι μου, όταν έρχεται στο γραφείο μου μου μιλάει τσιτωμενα και με μια προσποιητή ευγενια, όταν είναι μπροστά ο σύντροφος μου μου μιλάει υπεροπτικά και απαξιωτικά. Αυτό ήταν το πρώτο πράγματα που παρατήρησα γιατί μου έκανε εντύπωση αυτή η διαφορά στον τρόπο ομιλίας και στάσης. Σε δεύτερο βαθμο, την έχω δει τυχαια να σκαναρει τον σύντροφο μου απο πάνω μέχρι κάτω και μετά να βλέπει αν κοιτάω κι εγω. Την τελευταία εβδομάδα είχα αναλάβει ένα project για το οποίο θα έπρεπε να συνεργαστώ με άτομο του τμήματος του συντρόφου μου και επειδή και οι δύο έχουμε υπεύθυνες θεσεις, επιλέξαμε να το δουλέψουμε μαζί, και αυτή η συνάδελφος με το που το έμαθε, μου ζήτησε να αναλάβει βοηθητικά το project και να συνεργαστεί και αυτη με τον σύντροφο μου. Δεν υπάρχει κάποιος στο γραφείο που να μην γνωρίζει ότι είμαστε σε σχέση και μάλιστα έχουμε και οι δύο δημιουργήσει καλές σχεσεις , έως και φιλικές, με κάποιους από την εταιρία (και πριν πάω εγώ, ο συντροφος μου με ειχε γνωρισει στους/στις συναδελφους λογω και κοινου αντικειμενου). Εγώ πάλι και ο σύντροφος μου έχουμε μια πολύ αγαπημένη σχέση και είμαστε πολυ ερωτευμένοι. Επειδή ακριβώς υπάρχει ειλικρίνεια, του ανέφερα αυτά που σας λέω και το ποσο εχω αρχισει να ενοχλουμαι στη δουλεια, και μου είπε ότι δεν έχει παρατηρήσει την αλλόκοτη συμπεριφορά που ανεφερα και πως ούτως ή άλλως δεν έχει μιλήσει ποτέ πάνω από το τυπικο με αυτή τη συναδελφο, οπότε αν έχει κάποιο θέμα είναι σίγουρα δικό της. Εγώ επειδή θέλω να κάνω την δουλειά μου ανενόχλητα και δεν μαρεσει κάποιος να μπλέκεται συνεχώς ούτε στη δουλειά μου αλλά ούτε και στην προσωπική μου ζωή, τι μου προτείνετε να κάνω πριν εκνευριστω εντελώς από αυτή τη προβληματική συμπεριφορά της; Έχω ξανασυναντησει γυναίκες (και αντρες) που αρέσκονται να ανακατεύουν τον κόσμο και έχουν αντιζηλίες αλλά εγώ δεν αρεσκομαι σε αυτό και το αποφεύγω στους ανθρώπους. Επειδή όμως είναι η δουλειά μου και μάλιστα ειμαι ενθουσιασμενη με αυτη, τι λέτε να κανω;

Ξέρω πως ίσως δεν πληρεί τα κριτήρια για να θεωρηθεί εξομολόγηση, αλλά ήθελα απλά να το γράψω κάπου. Μου προκαλεί ένα περίεργο συναίσθημα όταν άνθρωποι μιλάνε για έρωτα και αναφέρονται στην πράξη λέγοντας π.χ. "έκανα κάτι μαζί του/της". Δε ξέρω πως προέκυψε αυτή η λέξη και πότε άρχισαν όλοι να την χρησιμοποιούν. Νιώθω σαν να έχουν οι ίδιοι (που χρησιμοποιούν την φράση "έκανα κάτι") δαιμονοποιήσει και στιγματίσει την λέξη "σεξ" και την αντικατέστησαν με κάτι το οποίο δεν έχει καν ερωτική ή και συναισθηματική υπόνοια ή ένδειξη, κάτι το τελείως απρόσωπο, ουδέτερο και ψυχρό. Ίσως θα μου πείτε τώρα ότι το να πει κάποιος ή κάποια "έκανα σεξ" ίσως είναι κάτι απαγορευτικό άμα με τον συνομιλητή/τριά σου βρίσκεσαι σε εξωτερικό δημόσιο χώρο όπως πχ στα ΜΜΜ ή σε κάποιο πολυσύχναστο καφέ ή μπαράκι, ενώ το "κάτι" είναι ίσως πιο political correct (κόσμιο/καθωσπρέπει) και μπορεί βα χρησιμοποιηθεί χωρίς να δηλώσει πολλά για την όποια/ες πράξεις προηγήθηκαν, επειδή απ'ότι κατάλαβα δεν αναφέρονται μόνο στο ίδιο το σεξ με αυτό το "κάτι' αλλά στο οτιδήποτε πέρα του φιλιού, αποφεύγοντας ίσως με αυτόν τον τρόππ τις όποιες λεπτομέρειες που ενδεχομένως να μη θέλουν να μάθει το πρόσωπο με το οποίο συνομιλούν. Εμένα δεν με πειράζει τόσο αυτό καθ'εαυτό, δηλαδή το να κάνεις σεξ είναι το πιο φυσικό και φυσιολογικό πράμα του κόσμου, οπότε δε καταλαβαίνω το βαθύτερο "γιατί" πίσω από την νέα αυτή τάση. Επίσης, το "κάτι" είναι τελείως άψυχο, οπότε λέγοντάς το αφαιρείται κάθε συναίσθημα και εστιάζεις έτσι απλά στην ίδια την πράξη. Παλιά όλοι αναφερόταν στο σεξ ως "έκανα έρωτα", μετά πιο κυνικά ίσως, απλά έλεγαν ξεκάθαρα "έκανα σεξ" και πλέον ο έρωτας κατάντησε απλά ένα "κάτι".

Συγχυστεί απίστευτα από χθες. Βγήκαμε με την παρέα μου σε ένα μαγαζί και εκεί συναντήσαμε μια παρέα αλλων παιδιων.Τρεις ώρες που καθίσαμε εκεί εγώ συνομιλουσα με τον έναν απο την παρεα εκεινη και υπήρχε έντονο φλερτ και ερωτική διάθεσή μεταξύ μας οποτε στο τέλος πριν χωρίστουμε τον ρώτησα εάν θέλει να ξανά βρεθούμε την επομενη μερα για καφέ ωστε να συνεχίσουμε την κουβέντα μας και μου είπε ότι είναι δύσκολο καθώς η κοπέλα του θα επέστρεφε από Πάτρα και θα περνούσε την ημέρα μαζί της. Καταλάβατε τωρα; Και όχι δεν ήταν η ιδέα μου. Μου έκανε ένα σωρό κοπλιμέντα όλο το βράδυ δεν μιλήσε με κανέναν άλλο σαν να μην υπηρχε κανεις περα από μας και στο τελος μου είπε ότι έχει σχέση !

Ως φοιτητης δυσκολευομαι να κανω νεες φιλιες που να βασιζονται σε θετικα πραγματα πχ χιουμορ ,ενδιαφεροντα ,μουσικη,σινεμα ,αποψεις για την πολιτικη και τη ζωη. Και παντα προσελκυα ατομα που μας ενωνε σε μεγαλο βαθμο το οτι ειμασταν αμφοτεροι social outcasts( πχ φιλοι απο το λυκειο που θελουν να ξαναβρεθουμε). Αλλα με πικραινει καπως που ενω πρεπει να ειμαι ευγνωμων για το οτι τους ενδιαφερω (γιατι γενικα ειμαι ατομο που δυσκολα κοινωνικοποιειται),δεν με γεμιζε η παρεα τους οποτε βρισκομασταν γιατι δεν εχουμε και κατι να συζητησουμε ουτε πχ κοινο χιουμορ η σαρκασμο . Ισως γενικα οι φιλιες (πχ αυτες του λυκειου)να βασιζονται στην τριβη και τα δυσκολα κοινα βιωματα παρα στο χιουμορ και τα κοινα ενδιαφεροντα ,απλα λιγο η φαση μερικες φορες με μερικα ατομα ειναι μιζερια χωρις νοημα και χωρις εστω βαθυτερες συζητησεις η συνενοηση.

Αφιέρωσε τραγούδι κάποιο καιρό μετά το χωρισμό, στις 1-2 το ξημέρωμα... η σχέση μας, θυελλώδης γεμάτη ψέματα, ανασφάλειες κι εγωισμό αλλά και με ένα παράξενο είδος αγάπης, τρυφερότητας.. Έχω αποκοπεί και επικεντρώνομαι να συνεχίσω τη ζωή μου μακριά από τη τοξικότητα. Σημασία έχει ποιος σε αγαπάει ακόμη και στο φως της μέρας..το ξημέρωμα, σε όλους κάποιος/κάποια λείπει.Αντίο.

Εδώ και αρκετό καιρό έχω ένα λογαριασμό σε μικρό social media. Είναι εξειδικευμένου ενδιαφέροντος. Δεν είναι εμπορικό όπως τα υπόλοιπα ούτε δίνει τη δυνατότητα ευρείας επικοινωνίας. Ωστόσο βλέπω ότι σιγά-σιγά μού κάνουν αίτημα φιλίας κάποια άτομα που τυχαίνει να πέσουν πάνω σε γραπτά μου εκεί, υπάρχει και η δυνατότητα να στείλεις προσωπικό μήνυμα σε κάποιον και να σου απαντήσει και γενικά βλέπω ότι υπάρχει κινητικότητα. Ξαφνικά ανοίγω το mail μου και μου έρχεται μήνυμα ότι ο/η τάδε σας έκανε αίτημα φιλίας ή μπαίνω μέσα σε αυτό και βλέπω να με έχουν διαβάσει, πολύ ωραία πράγματα. Με ανακαλύπτουν και ανακαλύπτω καινούρια πρόσωπα που τα γούστα μας (τουλάχιστον πάνω στο θέμα που είναι η βάση αυτού του social media) ταιριάζουν. Αν μπω στα λεγόμενα διάσημα social media, αν κάνω προφίλ εκεί θα συμβεί το ίδιο άραγε; Επιθυμώ πολύ αυτή την αλληλεπίδραση. Με ανακαλύπτουν έτσι στο ξεκούδουνο κι είναι τόσο ωραίο. Όσοι έχετε social έχετε γνωρίσει άτομα που να ταιριάζετε μέσα από αυτά, σας ικανοποιεί ότι τα έχετε; Προέκυψαν φιλίες στη ζωή σας; Παρακαλώ πολύ θερμά να απαντήσουν άτομα που έχουν social media και ει δυνατόν να αποφευχθούν οι απαντήσεις ''γνώρισε κόσμο έξω'' ή ''η δια ζώσης παρουσία είναι καλύτερη'' και τέτοια πράγματα. Δεν υπάρχει ούτε ένα πλέον άτομο που να γνωρίζει έτσι κόσμο. Το υπογράφω. Έτσι μπορεί να γνωρίζονται μόνο περιπτώσεις μεθυσμένων one night stands, μια παρέα μέχρι να βγει ο ήλιος και τέρμα. Δεν ψάχνω για κάτι τέτοιο. Όλα γίνονται μέσω social πλέον. Κι ένα απλό παράδειγμα: Είχα γράψει τη γνώμη μου για ένα πόνημα μιας κοπέλας που μου άρεσε πολύ η δημιουργία της. Ε, λοιπόν είδα τη γνώμη μου ποσταρισμένη από την ίδια σε προσωπικό της social media που χαιρόταν γι' αυτό που είχα γράψει. Και χάρηκα που χάρηκε, μου φάνηκε απίστευτο ότι θα το διάβαζε. Όλα λοιπόν γίνονται μέσα από αυτά. Όποιος έχει social θα επιθυμούσα να μου πει τη γνώμη του. Ευχαριστώ πολύ.

Γειά σας , μου αρέσει μια κοπέλα η οποία υπήρχε φλερτ και κρυφτό κυνηγητό, όπου πήγαινα εμφανιζόταν χαιρόταν που με έβλεπε κτλ. Όταν αποφάσισα να κάνω εγώ την κίνηση γιατί αυτή πολύ ψήσιμο μου έκανε , μου λέει ότι έχει σχέση καιρό....οκ. στεναχωρέθηκα αλλά δεν το έδειξα και κράτησα την στάση μου cool , ενώ και ένας φίλος της μου έκανε βλέμματα τύπου ατσα τι παίζει εδώ , και μου έδινε θάρρος , εξακολουθεί "διακριτικά" να δίνει σήμα όταν με βλέπει και αυτή όλως τυχαίως περνάει από κει που είμαι. βγήκα με μια κοπέλα και έτυχα τον φίλο της ο οποίος είχε απαξιωτική στάση , λες και έχω υπογράψει συμβόλαιο αιώνιας καψούρας σε όλο αυτό το μοτίβο που δεν βγάζει κάπου ,λες και έφταιξα κάπου. Πείτε μου συμπεράσματα , γιατί εγώ δεν έχω καταλάβει γιατί είναι στην μόδα να είσαι παθητική μαζοχίστρια και φταις αν δεν είσαι. ... (Σόρρυ για τις εκφράσεις , είμαι λίγο συγχυσμένη)

Εδώ και κάποιο διάστημα νιώθω λίγη Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο δυνατό αλλά δε φτάνει , έχω την ανάγκη να μου το αναγνωρίσει κάποιος αλλά τίποτα. Θα ήθελα πολύ να μου πουν ένας ένας που φταίω και παίρνω πίσω απόρριψη και παράπονα ζηλεύω το ταλέντο κάποιων να φαίνεται πως πάντα αυτοί είναι που βάλλονται.Δεν έχω μάθει να με υπερασπίζομαι και το ροζ του κόσμου όλο και ξεθωριάζει