ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι ξαπλωμένη στον καναπέ. Μαζί και το αγόρι μου. Είπαμε να μην πάμε πουθενά το σκ. Να κάτσουμε να δούμε φίλους, οικογένεια και να ξεκουραστούμε.Την Δευτέρα ξανά δουλειά και τρέξιμο.Ωραία είναι. Ήρεμη νιώθω. Πετάμε που και που κάνα αστείο, γελάμε και μετά ξανά χαλαρώσουμε. Αν με ρωτήσει κάποιος να του πω τι μου λείπει, τίποτα θα είναι η απάντηση. Ώρες ώρες όμως περνάει από το μυαλό μου πως θα ήμουν ερωτευμένη σε έναν έρωτα αμοιβαίο. Δεν ξέρω.Φοβάμαι να το ευχηθώ. Σκέφτομαι την ζωή μου έτσι σε δέκα, σε είκοσι χρόνια και μ αρέσει. Μου προκαλεί αισθήματα ασφαλείας και ηρεμίας ο άνθρωπος αυτός. Μαζί του θα ήθελα να γερασω. Αλλά πριν γερασω;

Συζητούσα με την κοπέλα μου και μου λέει καλός είσαι, αλλά δεν μ' αρέσουν τα φρύδια σου. Επειδή ενώνονται κάπως στη μέση. Ισχύει μεν όμως δεν είναι και τόσο έντονο το πρόβλημα. Δηλαδή τι πρέπει να κάνουμε ρε κορίτσια; Να μείνουμε εντελώς άτριχοι; Στα πόδια δεν σας αρέσουν οι τρίχες. Ούτε στο στέρνο και στη πλάτη. Μήπως να κάνουμε κι αποτρίχωση στο πρόσωπο;

Καλησπέρα! Μιλάω εδώ και δύο μήνες με κάποιον. Μου έστειλε αυτός και εγώ του απάντησα μιας και είναι φίλος της παρέας μου και τον έχω γνωρίσει και από κοντά (μέσω παρέας). Έτσι πιαστηκαμε στα λόγια. Αρχικά μου μιλούσε εντελώς φιλικά, αλλα μετά πετούσε σχόλια τύπου "θέλω να σε δω" και "μου λείπεις". Σε αυτά τον απέφευγα τελείως. Δεν απαντούσα τίποτα σχετικό και άλλαζα θέμα. Γενικά ότι του έχω πει είναι φιλικό και μόνο. Στην αρχή ήθελα να ξεκοβω γιατι δεν μου αρέσει αλλά δεν μπόρεσα. Και μετά άντε να ξεκοψεις. Επίσης πολλές φορές αργούσα να του απαντήσω. Τώρα μου ζητάει να βγούμε. Του είπα ότι δεν μπορω αλλά αυτός επιμένει. Τι έκανα λάθος και πως να το διαχειριστω όλο αυτό μετά από δύο μήνες ομιλίας??(Διάβασα μια παρόμοια εξ και είπα να πω τον δικό μου προβληματισμό)Δώρα 18 ετών

Εκανα αιτηση για μεταπτυχιακο και με καλεσαν για συνεντευξη. Αλλα δεν μου φτανουν καν τα λεφτα για να παω με το λεωφορειο στην πολη που ειναι η σχολη.

Πως ζει κανείς που είναι gay στην Κύπρο; Πραγματικά αναρωτιέμαι... -αγχωμένος μελλοντικός κάτοικος Κύπρου

Οταν κάνει μια γυναίκα 30 χρονων ερωτικη εξομολόγηση σ έναν άντρα 45 χρονών κ αυτός γελάει (οχι να κοροϊδεύει αλλά ίσως επειδή δεν το περίμενε και κολακευτηκε). Τί μπορεί να σημαίνει αυτό?

Όταν ένας άνθρωπος έχει σχέση, είναι απαράδεκτο να φλερτάρει και με άλλες. Αλλά και όταν κάποιος φλερτάρει μια κοπέλα, ας φλερτάρει μόνο αυτή! Δεν γίνεται να μιλάει με 5 και οποία του κάτσει. Δεν είναι ωραίο. Φλερτάρεις με κάποια γιατί σου αρέσει. Αλλά μια! Όχι παραπάνω. Το ίδιο ισχύει για τα κορίτσια εννοείται.Νίκη, 20

Νιώθω ευγνωμοσύνη για όλους αυτούς τους ανθρώπους που σκορπάνε γύρω τους καλή διάθεση και ελπίδα. Το εκτιμώ ιδιαίτερα και νιώθω πραγματικό δέος όταν διατηρούν τέτοια χαρακτηριστικά έχοντας ζήσει καταστάσεις και απώλειες που ο δικός μας νους δεν μπορεί ούτε να συλλάβει. Γνώρισα έναν έγχρωμο άντρα ο οποίος έχει ζήσει τρομακτικές καταστάσεις στην πατρίδα του που εμείς μόνο από έργα γνωρίζουμε. Έχει χάσει την οικογένειά του και έφτασε με τρόπο απίστευτο μετά από ολόκληρους μήνες εδώ χωρίς ούτε έναν δικό του άνθρωπο έρημος και μόνος. Είναι 52 χρονών και έχει φρικτά σημάδια στο πάνω μέρος του σώματος από κακοποιήσεις που έχει υποστεί. Είναι ένας πολύ χαμογελαστός άνθρωπος που κάνει αστεία για τον ρατσισμό που έχει υποστεί και που συναντά κάθε μέρα. Τι γιγάντια ψυχή κρύβει μέσα του πραγματικά λιονταρίσια καρδιά. Έχουμε γίνει φίλοι και είναι ο ήρωας και το πρότυπό μου το οποίο δεν μπορώ να φτάσω, αλλά τουλάχιστον θα προσπαθήσω να του μοιάσω. Ήδη με έχει αλλάξει αυτή η γνωριμία, μια φορά έκανα κάτι τιποτένιο για να τον βοηθήσω και εκείνος έβαλε το χέρι του στην καρδιά του και μου χαμογέλασε κι εγώ έβαλα το χέρι μου στην καρδιά μου αυθόρμητα και του είπα πως η γνωριμία μου μαζί του ήταν το καλύτερο δώρο που μου έχει κάνει η ζωή.

Με τον σύντροφό μου, που είμαστε σχεδον ένα χρόνο μαζί ανακαλυπτω ότι έχουμε μεγάλες οικονομικές διαφορές. Μιλάμε για ένα χάσμα τεράστιο. Θα μου πεις δεν το κατάλαβες; Ναι ήξερα ότι είχαμε διαφορετικά οικονομικά επίπεδα αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Ο ίδιος είναι χαμηλών τόνων,μένει σε καλό σπίτι , σε καλη περιοχή με καινούργια έπιπλα.Πολυτελειες γενικότερα.Ταξιδια οπότε ήθελε σε καλά ξενοδοχεία. Καλά εστιατόρια, ρούχα απλά αλλά από ότι κατάλαβα αργότερα ακριβά. Όλα αυτά δεν τα εκμεταλλεύτηκα ποτέ, ο ίδιος όμως δεν ήταν ότι τα διαφήμιζε.Τέλος πάντων φέτος το καλοκαίρι γνώρισα την οικογένεια του. Μένει σε άλλο μέρος αυτός. Μπορώ να πω έμεινα έκπληκτη αλλά με εναν δυσάρεστο τροπο. Μιλάμε για χρηματα, πολλά χρήματα. Όσα βγάζω εγώ τον μηνα , τόσο κοστίζει η μπλούζα που φοράει η μάνα του. Δεν υπερβάλλω καθόλου. Μίλησα και κατάλαβα πως δεν είναι απλώς ευκατάστατη. Ντράπηκα και ένιωσα τόσο άβολα που εγώ πήγα με το παντελονάκι τον 20 ευρώ . Ότι βγαιναμε για φαγητό η ποτό και ένιωθα ότι νιώθουν οίκτο για εμένα.Αυτό με έχει επηρεάσει αρνητικα. Πώς τον βλέπω. Πέρα από το γεγονός πως κάποιοι ( όχι όλοι) θεωρούν ότι είμαι μαζί του για τα χρήματα. Αυτό το πιστεύουν και από τη δική μου πλευρά περισσότερο.Θεωρώ πως δεν μπορεί να υπάρχει συνεχεια, όταν είμαστε η μέρα με τη νύχτα στο οικονομικό. Δεν καταλαβαίνει τα ζόρια μου. Του λέω για παράδειγμα πως έπαθα ζημιά στο αυτοκίνητο και μου λέει πάρε από εμένα. Αυτό γίνεται συχνά με αποτέλεσμα να νιώθω οικονομικα ανίκανη.

Δε μας φταίει η μοναξιά. Η απουσία ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥ ανθρώπου μας φταίει. Να τα λέμε κι αυτά. Έχουν δει τα ματάκια μου σπίτια και παρέες, ν' ανοίξεις το παράθυρο και να πέσεις κάτω. Κι έχω δει και μοναχικούς να περνάνε μια φλατ, αλλά τουλάχιστον ήσυχη κι αξιοπρεπή ζωή.Χωρίς προβλήματα, δηλαδή.Έχει να κάνει με το τι ψάχνει κανείς. Άμα είναι να έρθουν στη ζωή μας άνθρωποι και να μας τη διαλύσουν, πιο καλή η μοναξιά 100000000 φορές.Κι ας λέτε "είμαι μόνος/η"Καλύτερα μόνος/η παρά με μπελάδες στο κεφαλάκι σας.