ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θέλω να γυρίσουν τα όμορφα χρόνια της ανεμελιάς, της βόλτας, του φλερτ, του καφέ, του φιλιού, του γέλιου, της παρέας, του ταξιδιού, της αγάπης!

Αυτό που ποτέ δεν άντεχα μέσα σε μια σχέση ήταν η ζήλεια και η ανασφάλεια. Είμαι 23 χρονών είχα 1 σχέση που κράτησε 3 χρόνια πολύ ζήλια από την πλευρά του αγοριού μου πολλές ανασφάλειες δεν ήθελε να βγαίνω έκοψα επαφές με φίλες φίλους ήμουν σπίτι και όλο μαζί του γενικά ήταν μια πολύ τοξική σχέση που μόνο κακό μου έκανε. Χώρισα από εκείνη την σχέση μου ήθελα πολύ χρόνο να ξαναβρώ τον εαυτό μου ήθελα να ξεκινήσω από το μηδέν να κάνω καινούργιες φιλίες να γνωρίσω θετικά άτομα και όχι αρνητικά και ανασφαλή άτομα. Έκανα κάποιες γνωριμίες δεν κατέληξαν κάπου ώσπου γνώρισα μέσω μιας πολύ καλής μου φίλης η οποία είναι πλέον παντρεμένη ένα πολύ καλό άνθρωπο. Ήμαστε μαζί 3 μήνες δεν είναι μεγάλο διάστημα και το ξέρω. Ο ίδιος από την αρχή κιόλας έδειξε δείγματα ζήλιας και ανασφάλειας όπως και ο πρώην μου τότε. Στην αρχή λέω ένταξη είναι νωρίς ακόμη δεν με ξέρει πολύ καλά και με μαθαίνει σιγά σιγά ας δώσω χρόνο. Η αλήθεια είναι πως τον άλλο μήνα έχω να πάω σε γάμο πριν τον γάμο με έχουν καλέσει στο γλέντι που θα γίνει σε στενό κύκλο παντρεύεται μια φίλη μου το αγόρι μου δεν το γνωρίζει και δεν τον κάλεσε. Εγώ χθες βγήκα με το αγόρι μου για φαγητό και του είπα αγάπη μου τον άλλο μήνα που εσύ θα φύγεις γιατι θα πάει διακοπές με τους γονείς του λίγες μέρες εγώ είμαι καλεσμένη σε τραπέζι φίλης μου σε στενό κύκλο άρχισε μέσα στον κόσμο να φωνάζει πως δεν πήρα την άδεια του να τον ρωτήσω και πως δεν θα πάω πουθενά αλλιώς θα μου κόψει και τα δύο πόδια και δεν θα με αφήσει έλεγε μέσα στους άνδρες να με κοιτάνε και να με φλερτάρουν γιατι έλεγε σίγουρα θα υπάρξουν άνδρες στην ηλικία μου που θα είναι καλεσμένοι. Εγώ Πάνω στα νεύρα μου άρχισα να του λέω ποιος είσαι εσύ που θα σου δώσω και άδεια του έλεγα ήμαστε λίγο διάστημα μαζί πρόσεχε πως μου μιλάς και έλεγε πως θα περνώ άδεια πρώτα που πάω και με ποιον και μετά θα βγαίνω αλλιώς θα γίνει χαμός. Μέσα στα νεύρα να μην μπορώ να ηρεμήσω του είπα ας το ληξουμε τώρα να πας στην μαμά σου και εγώ στην δική μου μάμα και όλα μέλι γάλα και έλεγε Όχι Όχι δεν θα χωρίσουμε έβαλε τα κλάματα άρχισε να λέει πως θα ήμαστε για πάντα μαζί και πως είδη έχει μιλήσει στους γονείς του για εμένα και θέλει να τους γνωρίσω είπε κιόλας πως αν πάρω την απόφαση να δεσμευτουμε θα σταματηση μετά να με πιέζει είπε γιατί τώρα νιώθει πως αργά ή γρήγορα θα τον αφήσω. Έχει πολύ μεγάλη ανασφάλεια αλλά ότι θα φώναζε να μου επιβάλει το να μην πάω σε γαμήλιο γλέντι πολύ καλής μου φίλης με έκανε έξαλλη αν από τους 3 μήνες γίνεται αυτό μετά ποιος μου λέει εμένα δεν θα σηκώσει και χέρι πάνω μου αν μιλήσω σε άνδρα η σε γνωστό φίλο

Πριν κάποια χρόνια είχα ερωτευτεί πολύ,μπαμ και κάτω που λένε, έναν τύπο,ενώ με γοήτευε πολύ και το έργο του,τα έργα του και οι συμβολισμοί τους ταίριαζαν στο στυλ μου ,στην αισθητικη. Είχε παιχτεί φλερτ τότε, τον είχα διεκδικήσει όσο με έπαιρνε φυσικά , όμως ήταν σε σχέση και ποτέ δεν έγινε κατι παραπερα. Χαθήκαμε φυσικά, τα χρόνια πέρασαν, όμως πάντα ήθελα να αποκτήσω κάποιο έργο του.Παλαιοτερα δεν είχα την οικονομική δυνατότητα, όμως πλέον μπορώ να διαθέσω ένα ποσό για κάποιο έργο τέχνης. Το θέμα είναι ότι φοβάμαι να στείλω και να ζητήσω ευθέως την αγορά κάποιου έργου του ,γιατί δε θέλω να παρερμηνευτεί ή να νομίζει ότι είναι αφορμή για να τον προσέγγισω ή να τον φέρει σε δύσκολη θέση π.χ. να θέλει να αρνηθεί και να μην ξέρει τι να πει. .Απο την άλλη, μου φαίνεται λίγο ανήθικο να βάλω κάποιον γνωστό μου να πάρει το έργο αντί εμού, γιατί θεωρώ πως ένας καλλιτέχνης πρέπει να ξέρει που πραγματικά πουλάει το κόπημα μου και αν θέλει όντως να το πουλήσει εκεί. Ποια είναι η γνώμη σας;

Είμαι 19χρονών κοπέλα και έχω ένα μεγάλο πρόβλημα, φοβάμαι να προσεγγίσω κάθε αγόρι που μου αρέσει γιατί θεωρώ πως δεν είμαι αρκετή. Όμορφη είμαι, αρκετά έξυπνη τολμώ να πω και εξωστρεφής. Μου αρέσουν εκείνοι που είναι πολλοί έξυπνοι σαρκαστικοί και είναι πιο κλειστοί χαρακτήρες. Αυτό όμως με κάνει να σκέφτομαι κάθε φορά πως η δυναμικότητα μου ή καλύτερα η ενέργεια μου μπορεί να τους τρομάξει ή πως δεν είμαι αρκετά έξυπνη για να ενδιαφερθεί ο άλλος. Τώρα μου αρέσει ένα παιδί που στις 24 φεύγει και γυρνά στην πόλη του, δεν ήμαστε από το ίδιο μέρος αλλά θα σπουδάζουμε στην ίδια πόλη. Του έχω δείξει ενδιαφέρον; Όχι, αν και κάποιος που με ξέρει μπορεί να καταλάβει ότι χαμογελώ περισσότερο όταν είμαι κοντά του. Θέλω να ξεπεράσω αυτην την ανασφάλεια, όχι μόνο για να του μιλήσω, παρόλο που μου αρέσει πολύ, αλλά και επειδή έχω βαρεθεί να βρίσκομαι με δεμένα τα χέρια από αυτήν.

Απο κακοποιητικές συμπεριφορές στα παιδικα μου χρόνια για χρόνια, ξέρω την απαντήση ίσως πηγαινω σε ψυχολόγο οκ, έχω τόσο αγχος αν και στα 29 δεν έχω φίλους εχω κλειστεί στον εαυτό μου σε μια δύσκολη περιοδο, πραγματικα καποιοι ανθρωποι μπορει να σου κανουν ανεπανόρθωτο κακό ειδηκα αν εισαι σε μια ηλικια στην οποια δεν μπορεις να προστατευτεις και δεν σε αφησαν να γνωρισεις τον εαυτο σου και να δεις την πραγματική σου αξια σαν ανθρωπος.

Και κάπως έτσι έφτασα στην ηλικία των 35. Και έφτασα στο σημείο να αναρωτιέμαι τι έχει πάει λάθος. Φίλοι και σόι έχουν "αποκατασταθεί" με οικογένειες, κάτι που συνηθίζει επιμελώς να μου θυμίζει το περιβάλλον. Όμως εγώ, προτίμησα να ζήσω αλλιώς τη ζωή μου. Έφυγα από τη χώρα λίγο πριν τα 28, σπούδασα, ταξίδεψα και δούλεψα στον κόσμο. Κίνα, Μέση Ανατολή, Γαλλία, ΗΒ. Μέχρι τώρα πίστευα ότι ζω ακριβώς τη ζωή που θέλω να ζω. Και τώρα, στα 35, με ένα διδακτορικό που απέχει 1 χρόνο και μια σχέση που είναι στα πάνω της και στα κάτω της εδώ και 5 χρόνια, δεν ξέρω αν κάνω λάθος. Αν έχω κάνει δηλαδή αυτό που πραγματικά ήθελα, ή αν έφτασα στο σημείο να κυνηγάω χίμαιρες.

Όμορφος είναι,καλό χαρακτήρα έχει,και τα πάντα όλα,όμως εγώ τώρα δέν θέλω σχέση.Το σέξ μου έχει λείψει(είμαι σχεδόν δύο χρόνια μόνη)και ειδικά μαζί του θέλω πολύ,αλλά πώς θα του πώ κάτι τέτοιο;Κατηγορούσα όσους ήθελαν ελεύθερη σχέση,και νά που τώρα θέλω κι εγώ το ίδιο.Γμτ,δέν ξέρω τί να κάνω!

Νόμιζα ότι είχα φίλους... Αλλά μάλλον δεν έχω.. Ενώ έκανα παρέες στο Πανεπιστήμιο, τωρα που τελειώσαμε έχω απομακρυνθεί από όλους και δεν έχω ούτε μία φίλη να βγω.. ειμαι 23 ετών και κάθομαι μέσα στο σπίτι όλο το Σαββατοκύριακο.. περιμένω να έρθει η Δευτέρα να παω για δουλεια να ξεχαστώ...

Φουλ πιεσμενη, αγχωμένη

Προσοχή αδέλφια!!! Όταν νιώθετε χαρούμενοι με κάτι που καταφέρατε, ακόμα και άνευ σημασίας για πολλούς να λέτε " Μπράβο μου " και να συνεχίσω να προσπαθώ για ακόμα καλύτερα πράγματα με την βοήθεια του Θεού και την πίστη στον εαυτό μου ... Ευτυχισμένος είναι ο άνθρωπος που αν μένει σε ένα μικρό σπίτι νιώθει πλούσιος ... Αυτός μπορεί να καταφέρει τα πάντα !!!! Συνήθως αρκετοί ζουν σε τεράστια σπίτια και παρ' όλα αυτά ασφυκτιούν... Μην τα γράφετε εδώ όταν έχετε καταφέρει κάτι , γιατί αρκετοί αρέσκονται στο να υποβαθμίζουν την χαρά σας και την ευτυχία σας, επειδή δεν έχουν την υποδομή να κατανοήσουν τον " Άθλο " σας , δεν έχουν περπατήσει με τα παπούτσια σας και δεν έχουν μάθει να χαίρονται με την χαρά σας ... Η ζωή δεν είναι όμορφη μόνο στην Γλυφάδα , την Εκάλη και την Μύκονο ... Έχω ζήσει Πολιτεία Κηφισιάς και Μύκονο , αλλά η ευτυχία " Κρυβόταν " σε ένα άλλο προάστιο της Αθήνας και στην Κρήτη ... Καλή πανσέληνο σε όλους και καλό απόγευμα 😊