ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γεια σας, ειμαι 28 χρονων και ειμαι σε σχεση με το αγορι μου 6 χρονια. Ηταν κεραυνοβολος ερωτας από την σχολη και από τοτε βαδιζουμε μαζι σε κάθε νέο βημα (εργασια, στρατος κτλπ) τον αγαπαω πολύ και είναι η πιο ειλικρινης και ομορφη σχεση που ειχα ποτε. Με τα πανω της και τα κατω της όπως ολοι. Το μυαλο μου όμως δεν καθετε ησυχο. Όταν ημουν 16 κ μεχρι τα 18 ημουν τρελα ερωτευμενη με ένα παιδι οπου ειχαμε εφηβικη σχεση (φιλακια , αγκαλιτσες) και καναμε κ πρωτη (και τελευταια ) φορα σεξ. Μετα λογω φοιτητικης ζωης και σχολης χωρισαμε και πληγωθηκα πολύ (δικη του αποφαση). Περασανε τα χρονια και τον ειχα ψιλοξεχασει αλλα περυσι ετυχε να συναντηθουμε ολη η τοτε παρεα των εφηβικων μου χρονων για ένα 3ημερο και να θυμηθουμε τα παλια μαζι και το παλιο ‘’ζευγαρακι’’ της παρεας. Όταν τον βλεπω ποναει η καρδια μου, συγκινουμε με κάθε τι που εχει αλλαξει πανω του (εβγαλε γενια , είναι πιο ογκωδης) και αυτος εχει ένα χαμογελο , τον βλεπω ότι με θελει και το λενε και συνεχεια και οι φιλοι μας (μας πειραζουν ότι ταιριαζουμε-ειμαστε ιδιοι κτλπ). Νομιζω πως μου εχει μεινει απωθημενο και πραγματικα εχω προσπαθησει πολύ στο να μην εχω απωθημενα και να ειμαι ισσοροπημενη αλλα από τοτε που βρεθηκαμε ολο τον σκεφτομαι. Βγηκαμε και στην αθηνα για έναν τελευταιο καφε , ειδαμε ότι υπηρχε ελξη κ του ειπα ότι είναι καλυτερο να μην ξαναμιλησουμε εκτος εάν χρειαστει κατι σοβαρο οπου θα ειμαι για παντα διπλα του. Νιωθω ενοχες για όλα αυτά , ακομα κ για αυτή την εξομολογιση που κανω εδω. Δεν το εχω πει σε καμια φιλη μου , το κραταω μεσα μου. Τι να κανω ρε παιδια??? Το ξερω ότι απλως νοσταλγω την ανεμελια που ειχα τοτε αλλα πως θα τον βγαλω από το μυαλο μου??

Είμαι 20 και πρόσφατα ξεκίνησα να έχω σεξουαλικες επαφές με το αγόρι μου και ξέρω ότι πρέπει να ξεκινήσω να κάνω τεστ ΠΑΠ. Το θέμα είναι ότι εγώ στο παρελθόν δεν χρειάστηκα ποτέ γυναικολόγο, εκτός από μια φορά που πήγα σε αυτόν που πηγαίνει η μητέρα μου, επομένως δεν έχω ιδέα που να πάω.. Επιπλέον η μητέρα μου δεν γνωρίζει τίποτα καθώς πιστεύει ότι δεν είναι καλό να ξεκινάνε οι σεξουαλικες επαφές πριν από τον γάμο ( δεν είναι φανατική χριστιανη παρολαυτα έχει τη θρησκεία ως ένα πολυ μεγάλο κομμάτι της ζωής της, καμία φορά νιώθω πιο μεγάλο και από τα παιδιά της). Σκέφτομαι να πάω με κάποια φίλη μου αλλά αν τύχει κάτι και το μάθει η μητέρα μου? Μου έχει πει ότι θα σεβαστεί την επιλογή μου αν προχωρήσω, σε μια συζήτηση που είχαμε κάνει, αλλά εγώ δεν θέλω να της πω κάτι πάνω στο θέμα. Είναι προσωπικό δικό μου και δεν νιώθω ότι θέλω να της το "ανακοινώσω"

Ντρεπομαι για λογαριασμο μου,για τις απειρες φορες που πανω σε καβγα αποκαλεσα την μητερα μου αγραμματη. Το μετανιωνα αμεσως μολις το ξεστομιζα, αλλα το επαναλαμβανα. Ειμαι αθλια κορη. Αυτη ηταν η ανταμοιβη της μανας μου για οσα μυρια εκανε να με μορφωσει; Να βγαλει μια κορη που θα την αποκαλει αμορφωτη; Κριμα στα πτυχια μου και στην υποτιθεμενη δικη μου "μορφωση". Ειμαι νευρικια πολυ και θερμοκέφαλη, αλλα ο πραγματικα μορφωμενος ανθρωπος εκει φαινεται: στο πώς συμπεριφερεται στον διπλανο του οταν ο διπλανος του τον φερνει στα ορια του. Ντρεπομαι.

Μου λέει συχνά πόσο όμορφος είμαι,με αγκαλιάζει κλπ.Μου αρέσει πολύ που μου το λέει,αλλά εγώ δέν έχω πιστέψει ποτέ ότι είμαι όμορφος.Δέν είναι θέμα ανασφάλειας,είναι ότι δέν έχω κάτσει ποτέ να παρατηρήσω τον εαυτό μου.Εν τω μεταξύ,εκείνη είναι πολύ όμορφη κοπέλα,αντικειμενικά,και 5 μήνες τώρα που είμαστε μαζί,ακόμα δέν το πιστεύω.Κι όταν μου λέει κι αυτά τα λόγια,κάτι παθαίνω.Αναρωτιέμαι άν λέει αλήθεια ή κάνει πλάκα.Είμαι πολύ ερωτευμένος μαζί της,και ενώ είχα κι άλλες σχέσεις,είναι η πρώτη φορά που μου το είπε κάποια,και δείχνει να το πιστεύει.

Τι άσχημο να μένεις με τους δικούς σου & να πολλές φορές να μη μπορείς να κάτσεις στο ίδιο δωμάτιο... Αν εξαιρέσω τη μητέρα μου, με τον πατέρα μου & την αδερφή μου δεν αντέχω τις περισσότερες φορές. Και δυστυχώς δεν έχω τη δυνατότητα να μείνω αλλού. Ούτε σχέση έχω, ούτε φίλη πλέον για να πεις ότι θα ξεφεύγεις λίγο. Το καλό είναι ότι εργάζομαι με σύμβαση & λείπω τη μισή μέρα. Και πολύ καλά ήμουν κ όταν σπούδαζα, και να πω την μαύρη μου αλήθεια δεν με πείραζε αν είχαμε μέρες να μιλήσουμε. Η μητέρα μου μπορεί να ήθελε να μιλάμε περισσότερο, γιατί τα βρίσκουμε οι 2 μας, αλλά όταν μιλούσαμε, κάναμε πάνω από ώρα συχνά. Το θέμα είναι οι άλλοι 2,υπάρχουν στιγμές που δεν θα ήθελα να τους είχα. Ας ελπίσω σε ένα καλύτερο αύριο. Καλό βράδυ!

*Disclaimer* Εδώ και αρκετές μέρες είμαι αγχωμένη με διάφορα και όλο τρέχω για διάφορες υποχρεώσεις που απλά δεν τελειώνουν. Άρα η επιφανειακή αυτή εξομολόγηση έχει σαν στόχο να με κάνει να ξεχαστώ απασχολούμενη με ένα πρόβλημα που δεν θεωρώ καν πρόβλημα. Ήθελα να πω λοιπόν, ότι ζηλεύω τις κοπέλες που έχουν εντυπωσιακή εμφάνιση και κυρίως ξανθά φυσικά μαλλιά και ανοιχτόχρωμα μάτια. Εγώ είμαι σχετικά όμορφη αλλά μικροδείχνω και θυμίζω πιο πολύ κινεζάκι. Θέλω να πω είναι κάτι γυναίκες που όταν τις κοιτάς λες ότι είναι όμορφες. Εγώ είμαι απλά cute. Δεν λέω έχω και εγώ την απήχηση μου και σίγουρα είμαι και ο τύπος κάποιων. Αλλά ναι ήθελα να πω ότι τις ζηλεύω και τις θαυμάζω.

Πώς σταματάς να στεναχωριέσαι και κάποιες φορές που θλίβεσαι αρκετά επειδή δεν έρχεται στη ζωή σου ο άνθρωπός σου; Όταν τα χρόνια περνούν και δεν ζεις τον έρωτα και τη συντροφικότητα και πορεύεσαι χωρίς να είναι η επιλογή σου μόνος/η; Πέρασα τα 35 και σε αυτό το κομμάτι νιώθω πολύ άτυχη. Γιατί για κάποιους είναι εύκολο και σε άλλους φαντάζει βουνό; Δύο χρόνια δεν ένιωθα καλά ψυχολογικά επειδή κάποιος μου έδωσε ελπίδες και ένιωσα απλά πληγή, γιατί ένιωθα πράματα και έμειναν ανεκπλήρωτα με ένα τεράστιο κενό και πολλά ερωτηματικά. Το άφησα πίσω μου και δεν έχω καμία προσδοκία πλέον από αυτόν τον άνθρωπο. Αν ήθελε πραγματικά δεν θα έμενε στα λόγια. Θέλω το σωστό για μένα, αλλά όλα πονάνε τελικά. Δεν χρειάζεται να να κάνει κανείς σχέση και να χωρίσει για να πληγωθεί μόνο. Όταν νομίζεις πως κάτι ήρθε για σένα και έτσι φεύγει απροσδόκητα χωρίς απαντήσεις, θλίβεσαι, πονάς, θυμώνεις και πάλι. Όταν προσπαθείς και ανταπόκριση δεν παίρνεις, κυνηγώντας μάλλον ουτοπίες. Κάποιος ας μου απαντήσει γενικά πως σταματά αυτή η στεναχώρια; Τι θα κάνατε; Τα έχω βρει με τον εαυτό μου, δουλεύω,κάνω το χόμπι μου όταν έχω χρόνο, αλλά αυτό το θέμα με ρίχνει πολύ συχνά και δεν έχω κάπου να μιλήσω. Βαρέθηκα γιατί μου προκαλεί σωματική και ψυχική κούραση :(

Υπάρχουν μέρες που είμαι στα καλύτερα μου και μέρες που δεν είμαι. Με πιάνει μια μελαγχολία. Και όταν με πιάνει η μελαγχολία, ψάχνω να βρίσκω τρόπους που να με ευχαριστούν αλλα είναι σπάνιες οι φορές που το καταφέρνω. Δεν έχω βρει κάποιο τρόπο ώστε να βοηθήσει τη ψυχολογία μου και να μην είμαι έτσι. Οταν είμαι σπίτι, ναι υπάρχουν φορές που δεν είμαι καλά, και το μόνο που κάνω είναι να βλέπω καμία ταινία ή να διαβάζω κανένα μυθιστόρημα αλλά ούτε αυτό με βοηθάει.. Και μου συμβαίνει τώρα πρόσφατα. Έχει σπάσει το κεφάλι μου 😑

Θα ήθελα κι εγώ να μοιραστώ κάτι μαζί σας. Πέρασα στην πρώτη μου επιλογή εκτός της πόλης που διαμενω αλλα δεν ξερω αν θελω να παω. Η σχολη ειναι πολυ καλη αλλα μου δημιουργούνται αμφιβολίες για την ζωή μακρια από τους δικούς μου. Δεν μπορω να το διαχειριστω αλλα δεν μπορω και να ξαναδωσω.

ειχαμε σχεση 1 μισή χρόνο χωρισαμε διότι ημασταν πολυ διαφορετικοί χαρακτήρες...εγω ηθελα να μιλάμε με μηνύματα, να έχουμε επικοινωνία, ειμαι φουλ της σχέσης...αυτος δεν είναι των μηνυμάτων, του τηλεφώνου...1μιση χρονο έκανε τεράστια προσπάθεια να στείλει μια Καλημέρα και μια καληνύχτα και όλα αυτά με το ζορι...Από κοντά τέλεια όμως φουλ τρυφερός,περιποιητικός, επικοινωνία τέλεια όταν όμως για λόγους δουλειας ή καθηκόντων χρειαζόταν ν μείνουμε 2- 3 μερες χωρίς ν βρεθούμε εξαφανιση...ξέρω ότι ετσι είναι ο χαρακτήρας του...εν τέλει χωρισαμε γιατί ειχαμε συνέχεια γκρίνιες εμένα να με ενοχλεί όλο αυτό και αυτόν ν τον πιέζει η στάση μ...ενα χρονο χωρισμένοι λοιπόν κάθε βδομάδα πάντα θ μ εστελνε να δει τι κάνω ή θα έβρισκε αφορμές να μιλαμε..τον ηθελα πολύ είχαμε και τρομερη χημεία στο σεξ..οποτε ειπα ν δώσω μια ευκαιρία .αυτο το διάστημα είμαστε σε φάση που τα ξαναβρισκουμε όμως παλι τα ίδια...τον θελω όπως δεν έχω θελήσει αλλον και το ίδιο μου είπε και αυτός..Αλλά μια σχέση δεν κρατιέται μόνο από το κοντα...θελω να μου στέλνει να μου τηλέφωνει, δεν μπορω να χάνεται...τι να κάνω;;;