ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Γνωριστηκαμε τυχαία, από την πρώτη στιγμή είπα ότι αυτή τη γυναίκα την θέλω δικη μου. Δυστυχώς, το μόνο που την ενδιέφερε πάνω μου ήταν το πορτοφόλι μου. Λίγους μήνες μαζί και ουσιαστικό ενδιαφέρον δεν δείχνει. Μόνο τα χρήματα την νοιάζουν. Δεν θα με ενοχλούσε καθόλου να με θέλει κι ας ήθελε και το πορτοφόλι μου. Όταν κοιμόμαστε μαζί, το νιώθω ότι απλά περιμένει να τελειώσει όλο αυτό. Της τα έχω δώσει όλα κι όμως δεν την μάγεψα έστω και λίγο. Δεν θέλω να την χάσω, όμως το βλέπω πως εινσι μόνο για το συμφέρον της μαζί μου. Εινσι πανέμορφη και εγώ κάτω του μετριου. Πρέπει να είχα χωρίσει ήδη το ξέρω. Κι όλο το κόσμο να της δώσω πάλι δεν θα με θελήσει όπως εγώ..Της έχω δώσει δώρα, χρήματά, ταξίδια, καινούργιο αμάξι, καινούργια δουλειά και δεν με έχει εκτιμήσει ούτε λίγο. Νιώθω απαίσια. Είναι και σχετικά μικρή σε ηλικία. Δεν την κατηγορώ επειδή θέλει αντρα με χρήματα, όλοι θέλουν καλή ζωή, την κατηγορώ που δεν με νοιάζεται καθόλου.

Εβγαινα τωρα τελευταία με ενα αγορι, που μου αρεσε ομολογω γιατι κάτι μου είχε κάνει τρομερο κλικ... Αυτός ηταν χλιαρός απέναντι μου και επειδη εγω δεν τα αντέχω κάτι τετοια του μίλησα.. Με λίγα λογια μου είπε οτι δεν του βγάζω συναίσθημα, ενω ειμαι ομορφη και καλος χαρακτηρας . Πολυ με πόνεσε αυτό. Νιώθω ότι ποτε κανεις δεν θα με αγαπήσει και οτι κανεις δεν θα με νοιαστεί πραγματικά . Βαρυγδουπο και μαλλον μη ρεαλιστικο αλλα ετσι νιωθω αποψε. Μονη. Χαίρομαι που μιλησα γρηγορα παντως, ισως μια αλλη κοπελα να το αφηνε να τραβηξει πιο πολυ περιμένοντας ανταποκριση, αλλα θεωρω οτι η καλη μερα απο το πρωι φαινεται... Να ας πουμε δεν προλαβα να δεθω η να ερωτευτω! Το αστειο της υποθεσης ειναι το εξης...Πηγα λοιπον σημερα πρωτη φορα σπιτι του, μιλάγαμε απλα , δεν καναμε κατι. Και σε καποια στιγμη, μου λεει μην ανοιγεις τα κανονικα φωτα, σβησε τα, το πορτατιφ να αναβεις για να μην καιω ρευμα... Μονο και μονο για αυτο , δεν θα κατσω να σκασω. Μαλλον δεν ηταν ο αντρας της ζωης μου αυτος!! Ουφφ..! Ας ριξω ενα γερο κλαμα τωρα στο κρεβατι μου που αν και ειμαι ομορφη και καλος χαρακτηρας δεν θα με αγαπησει ποτε κανεις και αυριο θα ειναι μια καινουρια μερα ! Σκεφτομαι τωρα ενα δυο λαθακια που εκανα , εντελως μικροπραγματα, αλλα οχι! Δεν θα το αναλυσω! Ακους εκει 20 χρονων να ζει στα σκοταδια για να μην καιει ρευμα...Ουστ! Ωρα για κλαμα τωρα !

Οι μέρες περνάνε και νιώθω ότι δεν κανω τίποτα. Βασικά, κυριολεκτικά δεν κανω τίποτα. Κοιμάμαι ξημερώματα και ξυπνάω μεσημέρι, μετά όλη την μερα κάθομαι στο κρεβάτι και ακουω μουσική μέχρι να ξημερώσει πάλι και να κοιμηθώ. Τις βόλτες τις σταμάτησα αφού οι φίλες μου με άφησαν, και μόνο με μια έχω μείνει η οποία σπάνια μπορεί να βγούμε. Η σχολή μου άρχισε και πίστευα ότι θα με βοηθούσε να ξεχαστω.. τελικά οχι. Η μητέρα μου σπάνια πλέον μου μιλάει και στεναχωριέται που με βλέπει σε αυτήν την κατάσταση, και έχει δίκιο. Δοκίμασα να απασχοληθω με διαφορα μα τίποτα δεν με έκανε να ξεχαστω έστω. Έχω χάσει πολλα κιλά, έχω γίνει αγνώριστη, έχω χάσει το χαμόγελο μου και το κέφι μου. Ειμαι ένα άτομο πολυ θετικό γενικά, πάντα με ένα χαμόγελο και πάντα αισιόδοξη, μα τώρα απλα νιώθω ότι τα έχω παρατήσει ολα. Ολα λοιπόν ξεκίνησαν όταν χωρισα.. μπορεί ένας χωρισμός να σας ακούγεται γελοίος λόγος για να ειμαι έτσι, και έχετε δίκιο. Εγώ σαν άτομο δυστυχώς ειμαι υπερευαίσθητη, και γενικά έχω φαει πολυ εκμετάλλευση από φίλες και φίλους. Πριν αρκετούς μήνες λοιπόν, χώρισα. Και δεν χώρισα με κανονικό τρόπο αλλά με πολυ άσχημο, αυτό το άτομο λοιπόν, σημαινε πολλα για εμένα, και εκανα πολλές θυσίες για να είναι καλα, όμως μου φέρθηκε πολυ ασχημα. Εμένα με πλήγωσε πολυ όλο αυτό, πρώτη φορά ένιωσα έτσι για κάποιον και είμασταν μαζί πάνω από χρόνο. Ξέρω ότι δεν θα ξανά ειμαι με αυτό το άτομο, και ούτε θα ήθελα, δεν θα το άντεχα μετά από όλο αυτό.. αλλά ακόμα δεν ειμαι καλα. Έλξη δεν ένιωσα για κανέναν αλλον, (δεν εννοώ ότι ψάχνω κάποιον για σχέση, θέλω να ειμαι καλα και ας ειμαι μόνη μου). Έχω απελπίστει, φοβάμαι ότι θα μου πάρει πολυ καιρό να το ξεπεράσω, και δεν θέλω να ξοδέψω ούτε άλλη μια μερα έτσι. Στεναχωριεμαι πολυ για την κατάσταση μου γιατί ειμαι ακομα μικρή και δεν αξιοποιώ τις μέρες μου και θα το μετανιώσω κάποια μερα, μα αυτό που πέρασα νιώθω με έβαλε γρήγορα στα βαθιά. Νιωθω πραγματικα πως άλλαξα και δεν μαρεσει αυτό το καταθλιπτικό κορίτσι που βλέπω. Θέλω να βρω το χαμόγελο μου και να μου το δώσει πίσω αυτός που μου το έκλεψε. Σας ευχαριστώ πολυ για τον χρόνο σας.

Φίλοι που σπουδάσατε εκτός Ελλάδος, νιώθατε κι εσείς στην αρχή σαν ηλίθιοι και ελαφρώς χαμένοι ή πρέπει να αρχίσω να ανησυχώ;

Γνώρισα ένα παλικάρι γύρω στα 26 εγώ στα 19 . ( Απο κοινό συγγενή ) .. Μου έστειλε βγήκαμε για ποτό ας πούμε και ουδεμία κίνηση.( Που ήταν πολύ οκευ για μένα) . Έπειτα χάνεται λίγο ξαναεμφανίζεται μετά από κάποιες μέρες χωρίς να κάνει εξαρχής άσχημο πέσιμο. Και μου λέει μόνος του ότι θα έρθει στην Αθήνα ( από το κουτσοχωρι πατρων) όπου και μένω διότι είμαι 2 ο έτος σπουδών. Και δεν ήρθε και όχι μονάχα αυτό αλλά δεν έστειλε ακόμα 3 μέρες μετά να πει τίποτα ( π.χ. για τα μάτια του κόσμου ρε φίλε κάτι μου έτυχε) . Τίποτα. Ενώ πριν βγούμε φαινόταν όλα μηνύματα και να βγούμε και τέτοια λίγο πιεστικά μετά πιο χαλαρά. Αλλά φαινόταν παλι θερμός και ήθελε να βγούμε .( Δεν μπορουσα όταν ήθελε ξανά) . Και αναρωτιέμαι. Πρώτη φορά μου τυχαίνει αυτό . Α) έχει άλλη ;; Πράγμα που θα το θεωρουσα παράτολμο διότι έχουμε τον κοινό συγγενή που τα λέμε υποτίθεται. Και δεν φαίνεται τόσο μπετόΒ) απλά δεν του άρεσα τελικά όταν με γνώρισε;

Μου έδινε πολλά σημάδια, βγήκαμε και ραντεβού αλλά ποτέ δεν έγραφε πρώτη στα μηνύματα, κι από χτες για κανένα λόγο που να ξέρω με αποφεύγει.

οι διπλανοι σκοτωθηκανε.. ειχαν βγει στο μπαλκονη κ αυτη φωναζε βοηθεια και σχεδον ουρλιαζε.. πηγα στην πορτα του μπαλκονιου γτ νομιζα οτι ακουγοταν απο αλλου κ ηταν οι διπλανοι στο μπαλκονι και αυτη να φωναζει κανονικα.. στο τελος του φωναξα και του ειπα "καλω αστυνομια τωρα αν τη πειραξεις" και αρχισε ο μαλακας τις απειλες- θα σου κανω λεει μηνυση.. ναι, θα μου κανεις μηνυση που σε ακουσα μεσα στο σπιτι μου να κακοποιεις εναν ανθρωπο γελοιε.. ελεος..

θα ξεκινησω απο το πως γιναμε κολλητοι με αυτο το παιδι. Στο γυμνασιο ημουν απο αυτα τα κοριτσια που ενιωθαν ανωτερες και ημουν αρκετα δημοφιλης(τι ηλιθια... ευτυχως το καλοκαιρι της 2ας γυμν και αλλαξα ριζικα) και ο κολλητος μου(τοτε δεν ηταν) ηταν στην ταξη μου και ηταν απο αυτα τα αγορια που μια ντιβαρα σαν εμενα τοτε θα ελεγε >Παμε ολοι λυκειο λοιπον! Ημασταν μαζι στο φροντηστηριο και αρχισαμε να μιλαμε λιγο παραπανω απ'οτι στο γυμνασιο! Πριν το καταλαβουμε αρχισαμε να κανουμε παρεα. Ετσι ξεκινησε η φιλια μας! Ηταν η πρωτη φορα που ενιωσα οτι εχω πραγματικο κολλητο αγορι! Πολλοι μας ελεγαν διαφορα και μια κολλητη μου με ρωτησε αν μου αρεσει αλλα παντα ελεγα εννοειται πως οχι γιατι δε θα μπορουσα να τον δω ετσι! Περασε η πρωτη λυκειου και ηρθε το καλοκαιρι! Ηταν το πιο σημαντικο καλοκαιρι της ζωης μου(το καλοκαιρι αυτο με βοηθησε να ξεπερασω τις ανασφαλειες, την καταθλιψη και οτι αλλο θεμα ειχα... με βοηθησε γενικα να αγαπησω τον εαυτο μου..αλλα αυτο ειναι αλλο θεμα). Το μονο κακο ειναι οτι ελειπα σχεδον ολο το καλοκαιρι και τον ειδα μονο 3 φορες! Αυτο μας απομακρυνε λιγο αυτος δεθηκε λιγο με τα αλλα κοριτσια της παρεας..με πειραξε λιγο μιλησαμε το λυσαμε..! Ομως οσο ελειπα εγιναν διαφορα! Ο κολλητος μου τα εφτιαξε με μια απο την παρεα ή οποια τον απατησε με τον πρωην της μιλησανε τη συγχωρεσε και τωρα τα εχουν τελοσπαντων! Αυτος παλια μου εκανε συνεχεια αγκαλιες ημασταν συνεχεια μαζι και τωρα νιωθω πως δεν ειναι οπως πριν και πως με σνομπαρει λιγο και λογικο να περναει περισσοτερο χρονο με την κοπελα του και χαιρομαι γι αυτον! Αλλα η αληθεια ειναι πως με πειραξε...και απλα απορουσα τις τελευταιες δυο βδομαδες γιατι με πειραζει τοσο και απλα την προηγουμενη βδομαδα συνειδητοποιησα πως εχω αισθηματα γι αυτον. Καθε μερα το νιωθω ολο και περισσοτερο και τον σκεφτομαι περισσοτερο απο οσο θα επρεπε! Και αυτο ειναι πραγματικα δυσαρεστο! Εκτος απο το γεγονος που τα εχει με τη φιλη μου και νιωθω υπερβολικα ασχημα γι αυτο δε θα ηθελα να χαλασει η φιλια μας! Τι πρεπει να να κανω? Να αρχισω να απομακρυνομαι μεχρι να ξεπερασω οτι νιωθω γι αυτον ή να καταπνιξω τα συναισθηματα μου και να κανω πως δεν συμβαινει τιποτα; (Δεν υπαρχει καμια περιπτωση να του το πω γιατι δε θελω να χαλασει η φιλια μας)

Είμαι 20 χρονών και φοβάμαι να κοιμηθώ μόνη μου ειλικρινά δεν ξέρω γιατί συμβαίνει δεν κοιμόμουν ποτέ με τους γονείς όπως κάνουν αλλά παιδιά αλλά έχω αυτό το φόβο θέλω να αγγίζω κάποιον όταν κοιμάμαι

Γεια σας.. ειμαι 25 χρονων..θα ηθελα να με βοηθησετε σε καποιο θεμα..δε ξερω τι μου γινεται σε επαγγελματικο επιπεδο..θελω να κανω πραγματα τη ζωη μου αλλα δε ξερω απο που να αρχησω νιωθω καθημερινα οτι ο χρονος μου περναει ετσι απλα, ανουσια και ειναι κριμα γιατι πιστευω πως μου αξιζει καλα και σπουδαια πραγματα στη ζωη μου...