ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αν δεν με καλέσει μέχρι Παρασκευή, που είπε πως θα με καλέσει μεσοβδόμαδα, δεν ξανασχολούμαι. Όχι που θα κάθομαι να παρακαλάω κιόλας.... υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές αμάν πια. Αξίζω πολύ καλύτερα από αυτό.

Πως μερικές γνωρίζουν καποιον καλο κ παντρεύονται κ ολα καλά κ μερικες βολοδερνουν κ είναι μόνες κ δεν μπορουν να βρουν κάποιον καλό ενω αξίζουν πολλά..Δεν χτυπάει απο οτι καταλαβαίνω σε ολες την πόρτα η τυχη η καλή...κ οσο κ να λένε κάποιοι δεν το κυνηγας δεν κάνεις κάτι..ε τι να κανω..

τους ανθρώπους που είναι Ψύχραιμοι ακόμα και στο χειρότερο που μπορεί να τους συμβεί.Η ζωή συνεχίζεται.

Είναι γεγονός πως οι Έλληνες γονείς (πλειοψηφικά) μεγαλώνουν τα παιδιά τους στην ναφθαλίνη και προσπαθούν να τα κρατήσουν στο σπίτι όσο περισσότερο μπορούν. Υπάρχουν ακραίες περιπτώσεις όπου γονείς δεν αφήνουν τα παιδιά να βγούνε από το σπίτι όταν έχει κρύο, τους λένε "αν δεν σε έκλεινα στο σπίτι θα γινόσουν πρεζάκι" και γενικότερα υπάρχει μια τάση από ορισμένους γονείς να απομονώνουν τα παιδιά από παρέες και να τα κλείνουν σπίτι.Άλλο σύνηθες φαινόμενο είναι πως βλέπω πολλούς νέους, ακόμα και στα 25, να μην ξέρουν τι είναι ο ΑΜΦ, το ΑΜΚΑ και άλλα χρήσιμα έγγραφα και αριθμοί επειδή οι γονείς θεωρούν το παιδί ανίκανο να τα βγάλει πέρα μόνο του οπότε του φτιάχνουν εκείνοι τα χαρτιά.Το χειρότερο είναι πως υπάρχουν γονείς που ενώ έχουν μεγαλώσει ένα παιδί απομονωμένο, κλεισμένο στο σπίτι για να μην "κρυώσει" με το κρύο, χωρίς γνώσεις για βασικά φορολογικά και γενικότερα για τη ζωή, απαιτούν ξαφνικά να συμπεριφερθεί σαν άντρας / γυναίκα και να δεχθεί να δουλεύει σε απάνθρωπες συνθήκες, σε κρύο και βροχή, ακόμα και 12 ώρες τη μέρα.Στη δουλειά το παιδί είναι μεγάλο ΝΑ ΠΑΕΙ. Στη διασκέδαση όμως ξυπνάει το ένστικτο της καταστροφής, το παιδί θα μπλέξει με ναρκωτικά, θα μου το κλέψουν, θα το πάρουν οι εξωγήινοι. Γενικότερα όταν πρόκειται για διασκέδαση τα παιδιά πρέπει να κλείνονται στο σπίτι μέχρι τα 20 τους, τουλάχιστον. Όταν πρόκειται για δουλειά τότε τα παιδιά γίνονται άντρες και γυναίκες και είναι υποχρέωση τους να είναι 12 ώρες σε κρύο και βροχή για 500 ευρώ.Με 500 ευρώ λοιπόν θα συνεχίσεις να μένεις με τους γονείς σου μέχρι να παντρευτείς, αν παντρευτείς. Πως θα τα βγάλεις πέρα αλλιώς?Κάπως έτσι βλέπω κάτι 30ρηδες και 40ρηδες να μένουν με τους δικούς τους, απεριποίητοι, καταθλιπτηκοί, με την μούρη μέχρι κάτι και οι γονείς να είναι γεμάτοι περηφάνια για το πόσο καλά παιδιά έχουν κάνει και το πόσο καλά τα μεγάλωσαν.Να τα χαιρόμαστε κάτι τέτοια μυαλά.Υστερόγραφο προς μερικούς γονείς. Το παιδί σας δεν έχει μόνο στομάχι και ανοσοποιητικό σύστημα που αρρωσταίνει στο κρύο.Το παιδί σας έχει συναισθήματα, θέλει να νιώσει αγάπη και φροντίδα. Θέλει να είναι ελεύθερο και να νιώσει τον έρωτα, να μάθει πως λειτουργεί η ζωή ΜΟΝΟ ΤΟΥ. Θέλει να το καθοδηγήσεις να μπορέσει να τα βγάλει πέρα μόνο του όταν μεγαλώσει, να έχει προοπτική να γίνει ανεξάρτητο μετά τα 18, να του εξηγήσεις τις λέξεις δημόσιο, ιδιωτικό, εφορία, τράπεζα, όχι να το βάζεις στο βρακί σου και να το φιλάς μέχρι να φτάσει σε ηλικία που θα καταλήξει σκλάβος. Δεν είναι περηφάνια όταν το παιδί έχει δουλειά, περηφάνια είναι όταν το παιδί είναι χαρούμενο και την ευθύνη για αυτό την έχεις εσύ γονιέ.

Παιδιά!!! Εκεί που κάθομαι στα καλά καθούμενα σκέφτομαι τον πρώην μου και κλαίω με λυγμούς! Εγώ τον χώρισα, δεν θα μου έβγαινε πάλι κάτι το ερωτικό μαζί του , είμαι πιο χαρούμενη χωρίς αυτόν, δεν κρατάω κακία και θέλω να είναι καλά, αν τον έβλεπα με άλλη δεν θα με ένοιαζε (οκ θα ηλπιζα να εμαθε κατι από μενα για το καλο της κοπέλας) και αν τον γνωρίζα τώρα δεν θα τον ερωτευόμουν . Καλό παιδί και δεν το λεω ετσι για να το πω αυτό, αλλά είχε τα δικά του θέματα και δεν με εκτίμησε όσο τα είχαμε, φέρθηκε χειριστικά , δειλά , λάθος και με πλήγωσε πολύ. Δεν θα διάλεγα ξανά κάποιον σαν αυτόν για σύντροφο, αλλά ήταν ο πρώτος μου έρωτας και έκανα τρελά πράγματα για αυτόν. Τον αγάπησα πολύ και χωρις καλά καλά να το καταλάβω έριξα τον εαυτό μου για χάρη του .Ηρθα σε συγκρουση με τους δικους μου, τα εκανα σκατα στην σχολη για ενα εξαμηνο που ετρεχα να μαζεψω μετα και γενικα δεν παλευόταν η κατασταση. Ούτε για αυτα δεν τον κατηγορώ, ας είχα το μυαλό μου στο κεφαλι μου να φύγω πιο γρήγορα. Χειριστικός ξεχειριστικός είχα ανθρώπους που έβλεπαν τι παίζει γύρω μου και ήξερα και εγω τι πρέπει να κάνω. Δεν έλεγα να παραιτηθώ γιατί είχα πιστέψει πολύ σε εμάς, ώσπου έφτασα σε σημείο "Η θα καταστραφώ εγω η θα καταστραφούμε εμείς" και σαφώς διάλεξα το δεύτερο και δεν το αμφισβητησα λεπτό. Ο λόγος που κλαίω είναι γιατί νιώθω σαν να μου "έκλεψε" κάτι, σαν να λείπει κατι από εμένα ,που αν ειχα ζυγίσει την κατασταση πιο λογικα τότε τώρα θα μπορούσα να δώσω αλλού. Ωρες ώρες νιώθω σαν να μην έχω τα ψυχολογικά αποθεματα για κάτι άλλο (και όντως δεν εχω γιατι το δοκιμασα) και αποφάσισα να απέχω λίγο από την όλη φαση αγόρια μέχρι να μπορώ να προσφέρω συναισθηματικά ξανά. Δεν θέλω να φερθώ σε κανεναν όπως μου φερθηκε έτσι κι αλλιώς γιατί πονάει πολύ. Δεν θα γίνω αυτό που με πλήγωσε... Αισθάνομαι σαν να έχει σπάσει κατι μέσα μου . Πως ρίχνεις ενα γυαλινο ποτηρι σπάει και μετα και να το κολλησεις μένει το σημάδι; Αυτό. Τέσπα. Ίσως να είμαι πιο ευαίσθητη, με την κακή έννοια, από ότι μου αρέσει να παραδέχομαι ... Βασικά ποιον κοροϊδεύω παραείμαι ευαίσθητη -με την κακη εννοια επαναλαμβανω-.

Όλοι μέρα είμαι με το κεφάλι κάτω. Πάω για καφέ θα μπω λίγο facebook.Θα πάω σπίτι θα κάνω κάποιες δουλειές και μετά που δεν θα έχω τίποτα να κάνω θα είμαι συνέχεια με το κινητο στο χέρι, και δώστου facebook, ειδήσεις, βιντεακια. Πραγματικά δεν κάνω τίποτα άλλο, ούτε βιβλία διαβάζω, ούτε με τον εαυτό μου ασχολούμαι λίγο. Δεν ξέρω τι φταίει, ίσως επειδή βαριέμαι; Επειδή δεν είμαι και τόσο στα καλά μου αυτές τις μέρες;Δεν ξέρω. Το κινητό πάντως δεν το αφήνω απ' τα χέρια μου. Τώρα βέβαια παραιτήθηκα και απ' τη δουλειά μου και έχω άπλυτο ελεύθερο χρόνο και βαριέμαι όλοι μέρα. Θα ξεκινήσω να πηγαίνω στη σχολή μου μπας και πάρω κανένα πτυχίο πριν την ώρα μου, γιατί δουλειά δεν πρόκειται να βρω τώρα στα κοντά, τουλάχιστον να κάνω κάτι δημιουργικό. Τα γράφω εδώ γιατί μου αρέσει που σχολιάζει κόσμος με τον τρόπο που σκέφτεται κανείς, και παρα να τα γράφω μόνη μου σε κάποιο ημερολόγιο πχ δεν έχει και τόσο πλάκα. Τουλάχιστον εδώ παίρνεις και απαντήσεις.Φιλιά

Γνώρισα κάποιον σε ενα site,με παίρνει καθε μερα τηλ για να μιλήσουμε κ μου ζητάει να βγούμε κ επιμένει, δεν ξέρω εμενα ολο αυτό μου κάνει λιγο περιεργο κ πρόκειται γ εναν άνθρωπο 40 χρονών, εγώ 37.Δεν με έχει ρωτήσει πράγματα γ μενα πχ τι μου αρέσει να κάνω, αν μενω μόνη μου, αν οδηγαω το οτιδηποτε..είναι εμφανίσημος κ επισης εχει ενα ιδιαίτερο τροπο ζωής πχ αν κ με καλή δουλειά κ οικονομική ανεση βάζει μοναδες γ το κινητό δεν έχει κάποιο πρόγραμμα. .γενικότερα δεν ξέρω αν πρέπει να βγω μαζί του..

Μου αρέσει πολύ και του είπα να βγούμε. Η αντίδραση δεν ήταν αυτή που θα ήθελα. Έχει περάσει ένας μήνας και τον σκέφτομαι κάθε μέρα. Θέλω τόσο πολύ να προτείνω κάτι και να ρωτήσω αν έχει σχέση..Η αλήθεια που θ'ακούσω μπορεί να είναι σκληρή αλλά θα είναι και λύτρωση..

Βγήκαμε για έναν καφέ με τον γείτονα... με κοιτούσε όλη την ώρα μες τα μάτια και με έφερνε σε αμηχανία... εγώ σκεφτόμουν πως πρέπει να είμαι ξεκάθαρη απέναντι του. Μου είπε ότι του έχω κινήσει το ενδιαφέρον και θα ήθελε να έχει μια ευκαιρία.Τον ευχαρίστησα για την κίνηση του με τα λουλούδια και του είπα πως με κολακεύει το ενδιαφέρον του αλλά εγώ δεν νιώθω κάτι και δεν νομίζω πως αν το πίεσω θα βγει καπου. Επέμενε πως έχει τον τρόπο να με κατακτήσει κι εκεί κάπου ξενέρωσα άπειρα με την επιμονή του. Τον αποχαιρέτησα και του είπα πως με μένα δεν έχει νόημα να το κάνει καλύτερα να το αφήσουμε.Δε ξέρω αν ακουστηκα σκληρη απέναντι του όμως με το ζορι δε γίνονται αυτά ρε παιδιά... κάπου δλδ με έφερε σε πολύ δύσκολη θέση...

ειναι ενας που με τριγυριζει καιρο τωρα ............ με ακολουθει στα μαγαζια οπου παω στεκια και τετια .............. δε τον βλεπω πονιρα μα μου κανει εντυπωση ολο αυτο ................. αυτα οπου κανει ειναι φλερτ ?...........