Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
Από τότε που χωρίσαμε (δική του απόφαση) δεν μιλήσαμε μου έστειλε μόνο ένα μήνα μετά ότι είναι στεναχωρημενος και φυσικά δεν απάντησα .. είναι τόσο ανώριμος και επιπόλαιος ;δεν μπορώ να καταλάβω ..
Σε όλους αρέσει να είναι θύματα.Βολευονται στο να είναι θύματα και τους αρέσει. Αχ και να μην θεωρούσαμε τα πάντα δεδομένα σε αυτή τη ζωή .. ποσό πιο ωραία θα ήταν.
Γιατί είσαι συνέχεια στις σκέψεις μου, μου λες;! Ήσουν ξεκάθαρος οτι τελειώσαμε...Δεν ειχαμε καν σχέση! Κι όμως πονάει ακόμα... Φοβάμαι σε ερωτεύτηκα. Άραγε περνάω ποτέ από το μυαλό σου; Νιωθεις ακόμα κάτι; Μακάρι να είχαμε μια δεύτερη ευκαιρία ρε γαμωτο... Μακάρι να είχαμε προσπαθήσει παραπάνω... Μακάρι να με αγαπουσες αρκετά για να μείνεις...Καληνύχτα.
Ηρθα για λιγες μερες στη πολη του φίλου μου και αντι να βγουμε μαζι , θελει παρεα και τους φιλους του ..τι πραγμα και αυτο? Γιατι το κανει? Βγαίνουμε βραδυ? Παρεα και οι.μαντραχαλοι.
Του πιανω την κουβέντα στο φβ, μιλάμε, τελειώνουμε μαζί προπονηση και γυρνάμε μαζί προς το σπίτι(μένουμε κοντα), ξανά μιλάμε αυτή τη φορά Χαζοκαυγαδιζοντας αλλά είναι λίγο πιο απότομες και στέλνω εγώ τελευταία.... Να περιμενω εκείνος να αρχίσει την συζήτηση ή να την ξανά ξεκινήσω εγώ?
Ρε παιδια ειμαι 30 χρονων.. με τον σύντροφό μου ειμαστε δεκα χρονια μαζι και δεν χρησιμοποιουμε προφυλαξεις γιατι υπαρχει απολυτη εμπιστοσύνη. Η απορια και ο προβληματισμος μου ειναι οτι προσεχει υπερβολικα (δεν "τελειωνει"μεσα ποτέ) δεν εχω μεινει έγκυος ποτέ απο τη μεθοδο της διακοπτομενης συνουσιας. Εννοω απορώ που λενε οτι αν το κανεις χωρις προφύλαξη θα μεινεις εγκυος. Ειναι πιθανο να εχω καποιο θεμα και να μην μενω εύκολα εγκυος? Ή για να μείνεις πρεπει να γινει ατυχημα και να μην προσέξει ο αλλος?
Ποτε κανεις δεν θα με αγαπησει και δεν θα με ερωτευτει πραγματικα....και με πιανει Η μελαγχολια εκεινη την στιγμη......μου ρχεται να κλαψω......ξερω πως αξιζω αγαπη απο εναν καλο συντροφο..... Εχω περασει πολλα στην ζωη μου.......δεν ζηταω και πολλα μονο αγαπη θελω αλλα πλεον στις μερες μας ειναι πολυ δυσκολο να βρεις αληθινη αγαπη.....και να κανω σχεσεις και αυτα σιγουρα στο τελος θα με απαγοητευουν....γιατι παντα με εμενα ετσι γινοταν......κανεις ποτε δεν με ερωτευτηκε και σιγουρα δεν προκειται....... Και δεν ειναι οτι ειμαι επιλεκτικη η θελω και τα παθαινω......προσφατα με παρατησε αυτος που ημουν μαζι του.....και ημουν σιγουρη οτι αυτος ηταν ο ενας το νοιωθα... Αλλα τελικα το μονο που καταλαβα απο ολο αυτο ειναι οτι πρεπει να δουλεψω με την διαισθηση μου γιατι μια ζωη θα πεφτω στα σκ@τ@!!! και το ξερω οτι δεν μου αξιζει κατι τετοιο......ομως νοιωθω οτι δεν θα βρω ποτε κανεναν που να σταθει διπλα μου και να αισθανθει γνησια αισθηματα για μενα :(......οσοι εχετε βρει τον ανθρωπο σας ενα σας λεω ειστε πολυ τυχεροι!!! Και πραγματικα συγχαρητηρια, ευχομαι και εγω να βρω τον ανθρωπο μου.....το αλλο μου μισο....
σημερα παρατηρησα οτι μετα απο ενα πολυ ασχημο χωρισμο που με κατεστρεψε ψυχολογικα, εχω αρχισει να ασχολουμαι με την τεχνη.ζωγραφιζω,γραφω,αρχισα να παιζω μουσικη. ολο αυτο αρχισε φυσικα σαν αντιδραση του οργανισμου. ποτε δεν αχολουμουνα με το οτιδηποτε καλλιτεχνικο τωρα τι επαθα?