ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ρε παιδιά πως γίνεται να λεει "δε θέλω με τιποτα να σε χασω απο τη ζωη μου" και συγχρόνως να κάνει τα παντα για να με ξενερωσει; δε μου δίνει την απαραίτητη προσοχή και σημασία που μου αξιζει,κάποιες φορές εξαφανίζεται χωρίς να πει τίποτα και με παραμελεί; οκ κοπέλα είμαι οσο να'ναι εχω ανάγκη απο καποιον να με προσέχει και να νιωθω όμορφα.Αν φύγω και με χασει Δηλαδή θα το καταλάβει επιτέλους; θα φταίω εγω αν παω με αλλον;;;;;

"Ποιός είδε τέτοιον πόλεμο να πολεμούν τα μάτια, Δίχως μαχαίρια και σπαθιά να γίνονται κομμάτια?"Πριγκιπάκο μου σε παρακαλώ αν το δεις άφησε ενα σχόλιο εδώ.Δεν έχω τα κότσια να σου στείλω στο κινητό, δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση με το σύντροφό σου.

Βγαίνω με έναν τύπο. Μου λεει ότι θέλει να περνάει χρόνο μαζί μου και να κοιμάμαι όσο συχνά θέλω σπίτι του. Ωστόσο, Παρασκευή - Σάββατο και Κυριακή βράδυ προτιμάει να βγαίνει με τα φιλαράκια του. Μετά να πηγαίνω αν θέλω σπίτι να κοιμόμαστε αγκαλιά. Πείτε μου τώρα σοβαρά. Θέλει όντως να περνάμε χρόνο μαζί ή θέλει απλώς να καλύπτω τη μοναξιά του όταν πάει σπίτι; Η άλλη μου ερώτηση είναι; Με περνάει για τόσο ηλίθια ή ο ίδιος είναι απλώς ένα γαϊδούρι;

Μετά από ποσά χρόνια μοναξιά συνηθίζεται η ιδέα ότι θα ναι για πάντα ετσι;

Μου αρκούν τα ψίχουλα που μου δίνουν οι άνδρες και λέω και ευχαριστώ κιόλας!Τόσο ανασφαλής...

Άραγε θα βγω ποτέ από αυτήν?κοντεύω να κλείσω χρόνο που νιώθω σκατα..εχω γίνει τόφαλος και η διάθεση μου είναι μηδενικη.Δοκιμασα γυμναστηριο..να ξεφεύγω να πηγαίνω σχολη..αλλά η διάθεση μου είναι στα πάλι στα τάρταρα μόλις επιστρέφω σπίτι.

Έχω έναν παιδικό φίλο. Είμαστε κοντά στα 30 και οι δυο. Καλό παιδί, κοινωνικό και εμφανίσιμο πολύ. Έχει ένα ομως, ας το χαρακτηρίσω, κόλλημα. Ενώ του την πέφτουν ένα σωρό κοπέλες και λόγω του χαρακτήρα του και λόγω εμφάνισης, κολλάει στο να το πάει παραπέρα μαζί τους. Μας λεει συνεχως ότι καμία τους δεν τον έχει συγκινήσει πραγματικά. Έχει φτάσει σε σημείο να μετράει μονάχα κανα 2 σχέσεις ως τώρα. Σαν φίλοι του τον νοιαζόμαστε και του λέμε να το προσπαθήσει λίγο με κάποια κοπέλα κι όπου βγει. Δε χρειάζεται σώνει και καλά να παντρευτούν. Βλέπει άλλους φίλους μας απ την παρέα να αρραβωνιάζουνται και να παντρευονται, κι αυτος δείχνει μια άρνηση στο να κάνει έστω και μια μικρή σχέση. Μας εκμυστηρεύεται ότι θέλει αλλά δεν του βγαίνει με καμία. Μας πιπίλαει τα αυτιά ότι ψάχνει τη μια και μοναδική. Οκ, συμφωνώ μαζί του, όλοι την ψάχνουμε... αλλά όμως αρνείται να δώσει ευκαιρία σε κάποια κοπέλα που στην τελική μπορεί να περάσει και καλά μαζί της. Σαν φίλος τι να κάνω; Να τον αφήσω στην ησυχία του και να μην πω τίποτα;

Πως τον ξεπερνάς; Πως πας παρακάτω όταν ξέρεις οτι δεν θα τον ξαναδείς, δεν θα τον ξαναγκαλιασεις, ξαναφιλήσεις; Πως γαμωτο, πως;

Ερωτευμένος τρελά... Διεκδικώντας μια γυναίκα 10 μήνες.. Περνάμε καλά... Χωρίζουν οι δρόμοι μας μερικές φορές και ξανασμιγουμε και είμαστε υπέροχα... Ξαναχωριζουν οι δρόμοι μας για λόγους που δεν φταίμε...Τώρα που αισθάνομαι ότι όλα θα πάνε καλά... Τώρα εξαντλήθηκα... Νιώθω να μ αφήνουν οι δυνάμεις της αγάπης..Φοβάμαι ότι θα υποχωρησω τώρα... Με νιώθετε;;; Θέλω κάτι να με σπρώξει.. Να νιώσω την ίδια ένταση... Και δεν εννοώ διεκδίκηση... Αυτή τη γυναίκα και δική μου να τη κάνω αξίζει να τη διεκδικώ συνέχεια...Θέλω όμως κουράγιο να πάρω δύναμη να διώξω τις κακές σκέψεις...

Αυτήν την φράση μου είπε ένας φίλος μου μετά απο μια συζήτηση που είχαμε σχετικά με τις σχέσεις μας με το αντίθετο φίλο. Ο λόγος που μου το είπε ήταν επειδή του είπα πως όταν μου αρέσει κάποιος άνδρας τότε πέφτω με τα μούτρα σε αυτόν, δεν υπάρχει κανείς άλλος άνδρας στον κόσμο για μένα, οτι είμαι αρκετά βολική και μερικές φορές δέχομαι και καταστάσεις που κάποια άλλη κοπέλα θα έστελνε τον άνδρα να πάει στην ευχή της Παναγίας αν τις έκανε τα ίδια, ότι έχω δεχτεί ακόμα και το να κάνει σεξ με άλλες ο άνδρας αυτός που γουστάρω και μάλιστα μερικές φορές να προσπαθώ να τον κερδίσω και να υπάρχω μόνο εγω στην ζωή του(καλό αστείο αυτό!), οτι κάθομαι και παριστάνω την χαζή σε διάφορες μαλακίες που μου κάνει κάποιος απλά και μόνο για να τον έχω στην ζωή μου και όταν κάνω εγω μια μαλακία τότε αμέσως ο άνδρας ξεκόβει μαζί μου.. Τουλάχιστον αυτός έχει αξιοπρέπεια, σε αντίθεση με εμένα που για έναν άνδρα κάνω οτι μπορώ για να τον έχω στην ζωή μου έστω και για λίγη ώρα μέσα στην ημέρα, σαν να είμαι μαριονέτα που με καθοδηγεί αυτός...Κάποιος θα πει οτι ίσως ενδόμυχα να μην πιστεύω οτι αξίζω σαν άνθρωπος και κοπέλα για να είναι κάποιος άνδρας μαζί μου και να με θέλει, να με νοιάζεται και οχι απλά να κολλάω σε κάποιον που μου αρέσει και μου δίνει λίγη προσοχή... Τελικά έχει δίκιο ο φίλος αυτός, θα περάσω πολύ άσχημα και μάλλον μέσα στην μοναξιά.... Και θέλετε να ακούσετε και το καλύτερο; Είμαι σχεδόν 35 και οχι 15 για να πω οτι δεν έχω εμπειρίες απο άνδρες και πως θα μεγαλώσω και θα αλλάξω...