Ετών 32 χωρίς να έχω σχέση ποτέ κυρίως λόγω της εμφάνισής μου.Χωρίς να έχω γνώση έστω της αγγλικής γλώσσας γιατί όταν έκανα φροντιστήριο, προ 15ετίας, δεν καταλάβαινα τίποτα μα τίποτα εκεί μέσα και τα παράτησα. Απόφοιτος ενός τμήματος - "φάντασμα" του (πρώην) ΤΕΙ Αθηνών.Με μοναδική, τωρινή, δουλειά σε ένα σούπερ-μάρκετ, αλλά δε νομίζω να αντέξω για πολύ, λόγω 8ωρου (τις περισσότερες φορές έχω πάει και 9 και 10 ώρες φυσικά) χωρίς ρεπό. Με τους γονείς που, σιγά-σιγά γερνάνε και θα "φύγουν" όπως είναι φυσικό. Αποτέλεσμα: Μόνο την απογοήτευση και την ανασφάλεια, βιώνω εδώ και πολύ καιρό. Αισθάνομαι πως πλέον δεν έχω καμιά ελπίδα, αλλά δεν θα 'θελα να κάνω και κακό στον εαυτό μου. Αν καταλαβαίνετε, τί εννοώ... Ευχαριστώ που με διαβάσατε.Παναγιώτης