ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κ την ζωή μου όλη άλλαξα εσύ όμως μέσα μου παραμένεις .... Σαράκι εγινες... Σε περίμενα από πάντα κ σε έχασα για πάντα ...

Αισθανομαι πως η ζωη μου εχει φτασει σε τελμα. Ολα πλεον ειναι κατα καποιο τροπο βαρος και οτι και να κανω το μυαλο μου δεν μπορει να ηρεμησει. Συνεχεια ανησυχια, αγχος και θλιψη. Δε ξερω πως να πορευτω πλεον, δεν εχω να κρατηθω απο πουθενα. Και τωρα που γραφω αυτα αγχωνομαι και δε ξερω πως να πω αυτα που αισθανομαι. Γιατι ο ολος περιορισμος και η υπεραναλυση εχει φτασει σε σημειο να επηρεαζει ακομη και πολυ προσωπικα πραγματα οπως την εκφραση. Και εκεινη τη στιγμη αισθανομαι αγχος και η τοση σκεψη για το τι να κανω και πως δε μου επιτρεπει να δημιουργησω. Δε θελω να εχω καμια συναναστροφη με ανθρωπο που δεν επιλεγω. Δε θελω να βγαινω απο το σπιτι μου. Ο φοβος του να υπαρχω και του πως να υπαρξω δε με αφηνει. Αισθανομαι οτι δεν χωραω πουθενα. Θα ηθελα ιδανικα να κλειστω σπιτι μου για παντα. Ειναι στιγμες που μπορει ολη αυτη η αισθηση να μην ειναι τοσο εντονη και να προσπαθω να ειμαι πιο αισιοδοξη και γενικα να καταφερνω να ειμαι ενταξει με πραγματα. Αλλα γνωριζοντας το πως εχουν τα πραγματα θα ελεγα οτι κανει ανουσια καθε προσδοκια για υποτιθεμενη βελτιωση. Δεν εξυψωνω την υπαρξη και με εκνευριζουν οι ανθρωποι που το κανουν. Κατα κυριο λογο η προσεγγιση τους σαυτο το θεμα ειναι ιδια με την ηλιθια και υποκριτικη ηθικολογια του "να εισαι καλος ανθρωπος" χωρις να ξερουν καν γιατι, απλα επειδη ετσι τους ειπαν οτι ειναι σωστο. Αμεσως χανεται ολη η ουσια της οποιασδηποτε τετοιας νοοτροπιας. Οτιδηποτε δεν το εχεις επιλεξει εσυ επειδη πιστευεις οτι ισως καπως να προσεγγιζεις την αληθεια μεσω αυτου χανει αμεσως το νοημα του. Δεν θα εκρινα καποιον ανθρωπο που εχει καταφερει οντως να δρα ετσι για να μην παρεξηγηθω. Οι μερες μου ειναι σχεδον ολες ιδιες, δεν μπορω να κανω τιποτα αλλο περα απτο να ψαχνω τροπους να νιωσω μια καποια ασφαλεια μεσα στη μερα για να μπορουν να περνανε καπως οι ωρες. Εχω πληρη επιγνωση των πραγματων. Με εκνευριζει οταν προσπαθω να επικοινωνησω το πως αισθανομαι να βλεπω ανθρωπους να προσπαθουν να με καθησυχασουν λεγοντας πραγματα που ουτε οι ιδιοι πιστευουν. Δεν θελω να παρω καμια τετοια αντιμετωπιση θελω απλα να νιωσω οτι εστω στο ελαχιστο καποιος μπορει να με ακουσει και ισως να με κατανοησει. Εχω αναγκη για επικοινωνια αλλα σε οποιαδηποτε προσπαθεια αμεσως νιωθω εκτεθιμενη. Δεν μπορω ευκολα να εμπιστευτω. Οι περισσοτεροι ανθρωποι μου φαινονται αποστηρωμενοι, αν γινεται κατανοητο το τι εννοω με αυτο. Κατα καποιο τροπο οτι εχουν μια περιορισμενη αντιληψη πραγματων σε διαφορους τομεις και αυτο τους κανει να αδυνατουν να κατανοησουν πως μπορει να αισθανεσαι. Εχω επιλεξει κατα καποιο τροπο το να κλειστω, δεν αισθανομαι οτι μπορω και κατι αλλο. Πιθανοτατα πολλα απαυτα που λεω να ειναι ασυνδετα η χωρις ροη, συγγνωμη γι αυτο, απλα πολλες φορες οταν αισθανομαστε κατι τα πραγματα τα οποια συντελεσαν στο να δημιουργηθει αυτη η κατασταση ειναι σκορπια βιωματα και συναισθηματα. Και ισως ξεχνιουνται κιολας απλα πλεον δρας κατα καποιον τροπο. Οποτε ηταν μια προσπαθεια να προσδιορισω οσο μπορω πραγματα που αισθανομαι. Τουλαχιστον οσο τα εγραφα ενιωσα εγω οτι υπηρχε ροη στη σκεψη μου και οτι δεν πιεζομουν να πω πραγματα λογω αμηχανιας οπως συμβαινει στην αρχη αυτων που γραφω. Οπως ειπα ειναι κατι που με δυσκολευει. Ελπιζω να δωσετε λιγο χρονο στο κειμενο μου. Αν επιθυμει καποιος ας μου γραψει κατι οτι και να ειναι αυτο απλα να ειναι ειλικρινες

Πού είσαι άνοιξη της καρδιάς μου;Λευκά παντελόνια που φωσφοριζουν στο αποσπερο. Γρήγορα άσπρα βήματα στη γη.Ο ήλιος να μπαίνει το απόγευμα απ'τις περσιδες. Να ζωγραφίζει στους τοίχους την αγάπη Κι εγώ να ανθίζω εντός μου. Να σχηματίζεται στα στήθη μου η ελπίδα. Πόσο μ'αρέσει η ελπίδα..Ένας αναγραμματισμός με τη "λεπίδα". Η λεπίδα που σκίζει ο,τι μας βαραίνει Η λεπίδα που σκίζει και ελευθερώνει την κρυμμένη ομορφιά. Σε περιμένω άνοιξη...

Το πενθος? Εννοώ απο ψυχολογικης πλευράς οχι ποσο καιρο θα φοράει κάνεις μαυρα.Λενε ότι ο καιρος είναι ο καλύτερος γιατρός...πόσος καιρός όμως χρειάζεται για να μην ποναει τοσο?

Πώς γίνεται κάποιος να σε φλερτάρει δύο τρία χρόνια συνεχόμενα??! Δεν βαρέθηκε? Όχι ότι κάνει τίποτα σπουδαιο,απλά πράγματα διακριτικά... Ο λόγος που δεν το προχωράει είναι ότι εγώ είμαι σε μακροχρόνια σχέση και το έμαθε από τη πρώτη στιγμή που ρώτησε παντού για μένα. Μου αρέσει και μένα δε λέω ,αν ήμουν ελεύθερη θα έκανα κάτι αλλά τώρα φυσικά δεν μπορώ να δείξω ότι είναι αμοιβαίο και παίζω την αδιάφορη. Συναντιομαστε περίπου τρείς φορές το μήνα ,όχι σε κοινη παρέα,απλά βλεπομαστε σε ένα μαγαζί, και τα μάτια του δεν τα παίρνει απ πάνω μου, κινείται γύρω μου ενώ αλλάζει συμπεριφορά κατευθείαν, φέρεται αμήχανα. Όταν τον κοιτάω βέβαια γυρνάει αλλού και καλά. Θα μου πείτε τώρα ότι κάνω σενάρια που με βολεύουν κτλ αλλά λέτε να ψιλοκολλησε όντως μαζί μου;; Είναι πού έχω και αυτοπεποίθηση στα πατώματα και δυσκολεύομαι να το πιστέψω. Πώς το βλέπετε εσείς;

Επειδή διαβάζω εξομολογούμενους οι οποίοι όπως λένε είναι αρκετά εμφανίσιμοι αλλά δυσκολεύονται αρκετά να βρούν ένα ερωτικό ταίρι , κάθομαι σκέφτομαι και εμάς τους μέτριους εμφανισιακά που πρέπει να κάνουμε προσευχές και τάματα για να μας τύχει κάτι....

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να εξηγήσω πολλά διότι ο τίτλος τα λέει όλα.Στην Θεσσαλονίκη λοιπόν κάπου εκεί ξαναβρεθήκαμε μετά από δυο χρόνια,και κατάλαβα ότι ναι είναι για εμένα.Με φίλησε πρώτη φορά και εκεί φάνηκαν όλα,όλα αυτά που συζητάγαμε αυτά τα δυο χρόνια και όλες οι αναλύσεις μας,τα πάντα.Στην άνεση και στην τρυφερότητα.Με λίγα λόγια όλο αυτό γίνεται για το "εγώ Αθήνα και εσυ Θεσσαλονίκη" με την διαφορά ότι δεν είμαι Αθήνα.Και εδώ επίσης δεν βοηθάει και ιδιαίτερα το κάνε χιλιοστά τα χιλιόμετρα,διότι είμαι τρίτη λυκείου και αν και δεν δίνω Πανελλήνιες στοχεύω για εξωτερικό.Θελω όμως να το ζήσω.Το να το θέλουν δυο άνθρωποι και να φοβούνται την σχέση λόγο απόστασης το θεωρώ άδικο.Και γιαυτο το λόγο θέλω να πάω να τον βρω.Να του δείξω ότι γίνεται με κάποιες μικρές θυσίες.Αν όχι σε σχέση τουλάχιστον έτσι.Τα απωθημένα είναι πολύ χειροτερα.Ειναι όμως καλή ιδέα;Και φοβάμαι και τι απάντηση θα μου δώσει η μητέρα μου.Θα με αφήσει να πάω;Έχουμε και αυτά.Να το επιχειρήσω τι λέτε;?

Γεια σε όλους.. Μπορεί κάποιος κάποια να μου εξηγήσει αυτά τα όνειρα που είδα ξημερώματα Σαββάτου και ξημέρωματα Κυριακής?? Λοιπόν ξημερώματα Σαββάτου είδα στον ύπνο μου ότι ήμουν μέσα σε μια εκκλησία χωρίς να δω παππά πάλι.. Και ήμουν εγώ αλλά σαν να ήμουν άλλη γυναίκα κάτι περίεργο.. Και ήταν μέσα στην εκκλησία κάποιοι αλλόθρησκοι. Και λέει όποιος άναβε κερί και άναβε πίστευε πραγματικά και στο μανουάλι πανω μόνο ένα δύο κεριά αναβανε και πήγα να το ανάψω εγώ Και άναψε και επειδή είδαν οι άλλοι που δεν πίστευαν ότι άναψε με πιάσανε από τον λαιμό αλλά ξέφυγα.. Και μετά λέει ήταν η αγία Αικατερίνη Η γυναίκα που άναψε το κερί.. Κάτι τέτοιο.. Και σήμερα Κυριακή είδα ότι με δάγκωσε ένα φίδι αλλά δεν ήταν δηλητηριώδης Δεν ξέρω αλλά της Κυριακής λένε δεν βγαίνουν ελπίζω δλδ σας παρακαλώ εξηγήστε μου

Αλλα σε αυτον τον κοσμο που ζουμε ολα γινονται με μεσων ... Εψαχνα 2 χρονια δουλεια και βρηκα σε προγραμμα 8 μηνο αλλιως δεν θα εβρισκα τιποτα! Βρηκα προσφατα μια γνωστη μου που δουλευει στο δημοσιο μονιμη ειναι και μου λεει χωρις μεσων κοριτσι μου τιποτα δεν γινεται ετσι ειναι η κοινωνια... Ντρεπομαι που το λεω αλλα στην Ελλαδα του 2019 χωρις μεσων δεν γινεται τιποτα εγω λεω να μπουν σε δουλειες αξιοι ανθρωποι με ικανοτητες και γνωσεις και η γνωστη μου αυτη μου ειπε μην το ψαχνεις η περισσοτεροι ειναι ασχετοι αλλα μπαινουν στης καλυτερες θεσεις!!

Σας το λεω Αλήθεια εχω με μια κοπελα εδω και λιγο καιρο σχεση.. Δεν την ηξερα ελειπε χρονια απο εδω.. Την γνώρισα φστσικα κάτι μου θυμιζε και περναμε τέλεια.. συνειδητοποιώ οτι ο πρώην της εχει μπει φυλακη κατεβαίνω αμεσως ποια είναι αλλα φοβάμαι ρε παιδιά επειδή βγαινει αυτός σε λιγο καιρο 3 με 4 μηνες νομίζω.. θα γυρισει σε αυτον ? Και αν θελει να την δει ? Εμενα ? Θα με πειράξει? Και αν ναι γιατι ?? Εχω πολυ άγχος ισως και χωρίς λογο το εν λογο παιδι δεν τσακώνεται γενικα αλλα με τον τρόπο του παιρνει παντα αυτο που θελει.. πως να αντιδράσω? Δεν ξερω ισως να μην γινει και τίποτα..