ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ένας φίλος μου στο φβ ,ανερτησε ενα post ,περι διαζυγίου κτλ.Συγκεκριμένα εγραψε οτι :"Την μανα του παιδιού μας δεν την χωρίζουμε ευκολα,και μενουμε κτλ"Ε εγω που διαφωνώ ,και ας ειμαι γυναίκα,ειπα οτι ο καθε άντρας (η και γυναίκα αντιστοίχως)οσα παιδιά και να εχει με,μια γυναίκα,αν.του κάνει μαυρη τη ζωή,πρέπει να τη στειλει απο εκει που ήρθε(αναλαμβάνοντας φυσικά τις οικονομικες του υποχρεώσεις απεναντι στα παιδιά),και να ζησει τη ζωη που γουστάρει!Ε λοιπον...Το τι επιθεση δεχτηκα απο 45+ παντρεμένες ή και ελευθερες δε λεγεταιιιιι !!!Εμεινα άναυδη!Τετοιο μένος,τέτοιο κόμπλεξ,δεν έχω αντιμετωπισει ξανα.Μονο απο γυναίκες!"Η εύκολη λυση,ε;Διαζύγιο για να κάνει τη ζωούλα του""Να μην παντρευόταν,τωρα να κατσει στα αυγα του""Ηξερε που έμπλεξε..."Με φαγανε οι φαουσες?και ειμαι και γυναίκα!Ανύπαντρη κ ελεύθερη προφανως!Δηλαδή προτιμαν οι περισσότερες να βλέπουν οτι ο αλλος δε τις γουσταρει πια,μονο και μονο για να τον μαραζωνουν μερα με τη μερα περισσότερο...Και αυτές θέλετε να τις λυπηθώ οταν τις κερατωνουν;ΚΑΛΑ ΤΙΣ ΚΑΝΟΥΝ!

Βγήκα χθες.. γτ ήταν Σάββατο.Να μην μείνω σπίτι και κλαίω τη μοίρα μου.Πήγαμε παρέα 3 κορίτσια για ποτό.Η μια στα πατώματα γτ χώρισε. Η δεύτερη πάνω απ το κινητό περίμενε μήνυμα απ τον δικό της που δούλευε..και φυσικά δεν έστειλε ποτέ !!Γύρω άνδρες μόνοι τους , τα λεγόμενα μπακούρια , κακομεγαλωμένοι που νομίζουν οτι ακόμα περνάει η μπογιά τους. Πολλές γυναίκες μόνες τους γελαστές ,όμως με μια θλίψη στα πρόσωπά τους. Τη θλίψη της μοναξιάς που μόνο εμείς οι γυναίκες μπορούμε να διακρίνουμε μεταξύ μας... Δύο - τρία ζευγαράκια χαμένα στο ερώτημα "τώρα εμείς τι κάνουμε μαζί?" Η μουσική... μονότονη λες και ήθελε να μας κάνει παρέα.. Όλο το σκηνικό βαρετόοοοο...!!!!Είχα κολλήσει ένα χαμόγελο μόνιμο.. για να μην χαλάσω το "κέφι¨της παρέας ... ενώ σκεφτόμουν οτι αν συνεχίσω θα χρειαστώ μπότοξ πιο σύντομα απ ότι υπολογίζω... Όταν ακούστηκε το "κορίτσια φεύγουμε?" .. Δε θυμάμαι για πότε έφτασα στο τελευταίο φανάρι πριν το σπίτι μου...Ένας πιτσιρικάς από το διπλανό αμάξι με κοιτούσε .. Σίγουρα θα αναρωτιόταν "Πού πάει η μανδάμ τέτοια ώρα ?" ...Ήθελα να του φωνάξω στο κρεββάτι μοοοοου !!!! Αλλά του χαμογέλασα ..δεν ξέρει τι τον περιμένει σε 10 χρόνια... Ουφ !! άλλο ένα Σάββατο πέρασε .... Πόσα θα πρέπει να αντέξω ακόμα???

Βγαίνουμε 1 χρόνο μαζί σχεδόν,αλλά εξακολουθεί να έχει το τατουάζ της πρώην του στο χέρι. Κανά 2 φορές είπε ότι θέλει να το σβήσει,αλλά ακόμη δε βλέπω τίποτα και αρχίσω να εκνευριζομαι. Είμαι υπερβολική?

Αύριο είναι η πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια που θα βγω ραντεβού με έναν άνθρωπο που πραγματικά μου αρέσει και δεν με παίρνει ο ύπνος. Πολυορκουσα 2 μήνες μέχρι να έρθει αυτό το ραντεβού. Ότι και να γίνει αύριο, το ότι έχει μπει ο έρωτας ξανά στην ζωή μου και βλέπω τα πάντα πολύχρωμα είναι κάτι που είχα χάσει την ελπίδα ότι θα ξαναζήσω. Στείλτε την θετική σας ενέργεια.

Σήμερα έπαθα κρίση. Η ώρα είναι 3 το βράδυ, έχω γυρίσει από έξοδο με φιλους. Ξαφνικά πάω σε ένα μαγαζι με κάτι παιδιά που πήγα και βρήκα, έπαιζε ελληνική μουσική το μαγαζί γεμάτο, μπαίνω μέσα με τα παιδια και έτσι όπως μπήκα έτσι βγηκα, με σταματάνε δύο τυπισσες στην έξοδο και με ρωτάνε τι λέει μέσα. Τους απάντησα ότι εγώ δεν την παλεύω και δεν μου άρεσε καθολου, αλλά αν θέλετε τσεκαρετε εσείς μπορεί να σας αρέσει. Στο δρόμο για το σπίτι έπαθα κρίση. Ξαφνικά μου έσκασαν όλα, όλα αυτά που νιώθω και είμαι. Συνειδητοποιώ ότι ειμαι στις μαύρες μου, η ανασφάλεια μου έχει πιάσει πάτο, δεν με προσέχω, δεν με αγαπω. Και όλα αυτά τα σκέφτηκα γιατί καιρό τώρα προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται με τη σχέση την οποία είμαι, δεν με ακουμπάει, δεν νιώθω, ούτε εκείνος. Έχουμε να κάνουμε σεξ δύο μήνες, και απλά ξέσπασα σε κλάματα επειδή δεν μπορώ να είμαι σαν και τα υπόλοιπα κορίτσια. Δεν είμαι όμως, δεν μπορώ να έχω όλα αυτά που θέλει εκείνος αλλά ούτε αυτά που θα ήθελα να είχα και εγώ. Δεν ξέρω πως να σταματήσω να είμαι τόσο ανασφαλείς, δεν ξέρω πως να με αγαπήσω, να αισθανθώ τη σιγουριά μου, τη δύναμη μου. Νιώθω ότι όλα αυτά από μικρή τα έχω, από την οικογένεια μου , δεν μπορώ να τα αποβαλω. Και τώρα κιόλας που δεν θέλει να με ακουμπάει νιώθω ακόμα ποιο χάλια, νιώθω άσχημη, δεν μου αρέσει το σώμα μου, κρύβομαι. Πόσο θα ήθελα να υπήρχε ένας άνθρωπος και να μου πει πόσο όμορφο σώμα έχω , έτσι όπως είμαι να με δεχτεί, να μη κολλάει να με ακουμπήσει. Και αυτόν τον άνθρωπο νόμιζα ότι τον είχα, αλλά έκανα τεράστιο λαθος. Φαινόταν απ' τη αρχή, έλεγα τι έχω, γιατί δεν μου κάνει αυτό, γιατί δεν μου κάνει εκείνο, έλεγα απλά δε θα του αρέσει η τάδε κίνηση. Αλλά όχι φταίει πάλι το σώμα μου έτσι νιώθω, και ίσως να κάνω και λάθος και να του το μεταδίδω. Δεν αντέχω αλλο. Θέλω να με αγαπήσω αλήθεια.

Καλησπέρα σε όλους. (Και) σήμερα βλέπω ασχολούμαστε με τα ερωτικά. Να η σύντομη ιστορία μου. Όταν τελείωσα το Λύκειο πριν 8 χρόνια και μπαίνοντας πανεπιστήμιο είπα ότι ήρθε η ώρα να ασχοληθώ και εγώ με τις κοπέλες. Στο σχολείο σχεδόν τίποτα λόγω διαβασμάτων και άλλων. Πέρναγε ο καιρός - έβλεπα ότι δε γνώριζα άτομα μέσα από παρέες (αφού με όσους συναναστρεφόμουν ήταν μόνο αγόρια που δεν είχαν γνωστές - φίλες). Έφτασα τέταρτο έτος και απλά έκατσε για ελάχιστο χρόνο 3 βδομάδων μια κατάσταση. Γενικά δεν είχα και τη πιο φυσιολογική αναζήτηση. Τότε μου άρεσαν σταθερά οι μεγαλύτερες (3 - 5 χρόνια πάνω σταθερά). Και αυτή ήταν 4, 5 χρόνια μεγαλύτερη (τότε ήταν όσο εγώ τώρα) αλλά χωρίς εμπειρίες από ότι έμαθα. Μετά μεσολάβησε ένα κουραστικό μεταπτυχιακό και πια δουλειά με τις καθημερινές υποχρεώσεις για πολλές ώρες. Τουλάχιστον μου αρέσει πολύ και με γεμίζει και τα λεφτά είναι εξαιρετικά για την εποχή και την ηλικία μου.Όπως αντιλαμβάνεστε όπως μπήκα βγήκα άμεσα από το ερωτικό παιχνίδι με αποτέλεσμα να μη ξέρω πως κινείται η συγκεκριμένη "αγορά" όπου τη τελευταία 10ετία πρέπει να έχουν αλλάξει και πολλά. Από τη δουλειά διατηρώ κάποια πιο προσωπική επικοινωνία με στελέχη της εταιρείας και μεσήλικους εργαζομένους που γνωριζόμαστε προσωπικά από παλιά. Όσες πέριξ της ηλικίας μου κοπέλες υπάρχουν είναι δεσμευμένες χρόνια και 3 από αυτές πάνε και για γάμο το καλοκαίρι. Έχω αναθεωρήσει πια και πλήρως τη φιλοσοφία μου. Γνωρίζω ότι δεν έχω προοπτική να απευθυνθώ σε κοπέλες στην ηλικία μου, διότι δεν έχω να προσφέρω ποιοτικά κάτι σε μια συνομίληκη αφού δεν είμαι συναισθηματικά ώριμος - έτοιμος (ούτε και με κάποιες παραστάσεις) για να ανταποκριθώ στην απαίτηση μιας σχέσης που δομικά έχει πιο σοβαρά χαρακτηριστικά από ότι μια μεταεφηβική περιπετειούλα.Γενικά μου φαίνεται δύσκολο - αγχώδες να μπω στο καλούπι μιας σχέσης όσο και θεωρητικώς να το θέλω πόσο μάλλον με συνομίληκη. Έχω συνηθίσει μόνος μου και δε ξέρω πως είναι να είσαι με κάποια, ούτε τι πρέπει και πώς να κάνεις. Και οι φίλοι εξάλλου δύο είναι που έχω και με αυτούς βρισκόμαστε μία στο τόσο. Η ζωή μου είναι τόσο προβλέψιμη (σπίτι - δουλειά - περπάτημα στο πάρκο) που πραγματικά μόνο βαρετός θα ήμουν ως σύντροφος. Ως ένας καλός γνωστός ή ίσως φίλος είναι κάτι διαφορετικό. Το μόνο που εύχομαι να μου φέρει το καλοκαίρι αλλά και τα επόμενα χρόνια είναι να ρολλάρει λίγο η κατάσταση στα ερωτικά, να προκύψουν κάποιες αξιοπρεπείς περιπτώσεις με μικρότερες ηλικίες για να αναπληρωθεί το χαμένο έδαφος.

Εχουμε χωρίσει τώρα και τρια χρονια.. αλλα εγώ ακόμη να πάω μπρόστα. Οταν προσπαθώ να προχωρήσω, πάντα κάτι γίνεται και γυρίζω πίσω, ποτέ δεν τον έχω παρακαλέσει . Το ξέρω, μάλλον, ότι δεν θέλει κατι παραπάνω, απλά έχω συνειδιτοποιήσει ότι για να πάω παρακάτω και για να μπορέσω να είμαι ξανά χαρούμενη, θέλω να μου φύγει αυτό το απωθημένο. Πιθανότατα, το Πάσχα να βρεθούμε σε ένα πάρτυ που είμαστε και οι δυο καλεσμένοι, να του στείλω να μηλίσουμε και να του πω ό,τι ΄΄εχω να του πω(αλλά φοβάμαι μην το πάρει πάνω του), ή να αφήσω τα πράγματα ως έχουν και να βρω κάπωσ αλλίωσ να τον ξεπεράσω?????

Κλαιω για τις στιγμές που διαβασα σε αλλους τα ποιηματα μου και απο την ντροπή μου τους τα παρουσίασα σαν ξενα ευρήματα του διαδικτύου. Χαίρομαι ομως γιατι ετσι δείχνουν την πραγματικη τους αποψη για τα οσα εχω γραψει. Δεν προσπαθούν ουτε να με κολακεψουν ουτε να κανουν οτι ταχα ενθουσιάστηκαν.

Πώς είναι όταν βρίσκεσαι στο εξωτερικό και ξαφνικά βλέπεις κάποιον ή κάποια να περπατάει απένταντί σου και σκέφτεσαι "Αυτός/αυτή είναι σίγουρα Έλληνας/Ελληνίδα)!"; Γιατί απλά τα χαρακτηριστικά του προσώπου είναι παρόμοια σε πολλούς από τη χώρα μας.Έτσι κι εγώ. Φάτσα ελληνικότατη. Σκούρα μαλλιά, σκούρα μάτια, μύτη...έτσι..όχι μικρή, κτλ. Έβαλα το ονοματεπώνυμό μου στο Google να δω μην τυχόν και βγαίνει πουθενά το πρόσωπό μου (μια φορά έβγαινε σε ένα σάιτ που είχε κλέψει τη φωτογραφία μου από ένα σάιτ για εργασία) και δε μπορούσα να καταλάβω από τις φωτογραφίες αν είμαι εγώ ή άλλη Ελληνίδα!

Καναμε παρεα,με φλερταρε ενω ειχε σχεση και ημουν σε σχεση.κολλησα μαζι του σαν πρωταρα.χωρισα και ηθελα να το ζησω μαζι του αλλα οταν του το ειπα μου ελεγε δεν καταλαβες καλα και αλλα τετοια αλλα θα ηθελε να κανουμε σεξ.ημουν ερωτευμενη και δεν εβλεπα τα σημαδια.απομακρυνθηκα με πλησιασε να ειμαστε φιλοι γιατι ετσι δε θα χαθουμε και εγω το δεχθηκα η χαζη.ομως συνεβη ενα τροχαιο και ηρθα παλι κοντα με τον πρωην μου και τα ξαναφτιαξαμε.απομακρυνθηκα και παλι με κυνηγησε,δεν τον ξεκοψα αλλα αραιωσα επαφες μεχρι που μια φορα με πηρε τηλ να βρεθουμε κ μου εδωσε προσκλητηριο γαμου.το πηρα δεν ειπα τιποτα,κρατησα την αξιοπρεπεια μου.παραμονες του γαμου μου την επεσε και απο τοτε εξαφανιστηκα.συνεχισα και ημουν καλα με τη σχεση μου κ σιγουρη οτι εκανα λαθος στο παρελθον.παντρευτηκαμε πλεον ο αλλος το εμαθε απο καποιον γνωστο και αρχισε τα μηνυματα να με δει και οτι σκεφτεται τα παλια αυτα που του ειχα εξομολογηθει.του ειπα δεν ενδιαφερομαι κ το ξεκοψα.τυχαια την περασμενη βδομαδα με ειδε που ειχα παει βολτα τη βαφτιστηρα μου και νομιζε οτι ειναι παιδι μου.εγω δεν του ειπα κατι και τον απεφυγα οπως οπως.εστειλε παλι μηνυμα λεγοντας τα ιδια για τα παλια,και οτι με θεωρει παλια φιλη.αυτη η ιστορια εχει γινει πριν 7 χρονια.γιατι το κανει αυτο καθε φορα που προχωραω και θελει να μου θυμιζει το παρελθον;αν ηταν σημαντικα αυτα που του ειχα πει θα εκανε κατι τοτε ετσι δεν ειναι;μαλλον εγωισμος ή απωθυμενο.εσεις τι λετε;