ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Οσα γινονται σε αυτη τη ζωη, γινονται μεσα απο κοπο και προσπαθεια. Η ζωη ειναι ανιαρη ή θλιβερη με μικρες δοσεις ευτυχιας. Εχω τεσσερεις ημερες απλυτη, καθομαι στο κρεβατι και τρωω σαβουρες. Το περιεργο ομως ειναι οτι δεν βαρεθηκα ακομα δεν ειπα '' φτανει'' οπως λεω αλλες φορες. Μ'αρεσει εδω, νιωθω ασφαλεια μακρια απο τις δηθεν του γυμναστηριου και της σχολης. Εδω δεν χρειαζεται να προσπαθω, να συγκρινομαι, να απογοητευομαι , να φοβαμαι και να νιωθω οτι δεν ειμαι αρκετη. Με κουρασε η φασαρια, το να με πιεζουν να βγω σε κλαμπ το να μην εχω πραγματικη παρεα που να περναω καλα. Καλυτερα μονη μου στην ασφαλεια παρα να πιεζομαι για να λεω οτι ειμαι δημοφιλης.

Ελπίζω μια μέρα να βρω το θάρρος και την ευκαιρία να σου πω κάποια πράγματα . Φυσικά και δεν αλλάζει τίποτα έτσι όπως είναι η ζωή μας αλλά θέλω πολύ να σου μιλησω. Μακάρι να τα καταφέρω. Μια πελάτισσα

Πήρα την απόφαση λοιπόν. Δεν είμαι έτοιμη να χαλάσω την οικογένεια μου και δεν θα είμαι ποτέ απ' ότι φάνηκε. Ξεκοψα το φλερτ μαζί του και για καλή μου τύχη φάνηκε ότι ήταν κι αυτός δειλός γιατί μόλις πήρε το μύνημα της αδιαφορίας μου έκανε πίσω . Τα βλέμματα μας πιο κενά από ποτέ. Πρώτα το δικό μου και ακολούθησε και το δικό του .Μια αδιάφορη καλημέρα και γυρίσαμε τις πλάτες. Αυτά τα μάτια του που λαμπυριζαν όταν με αντίκριζαν δε θα τα ξαναδώ. Οι ανόητες αφορμές που έψαχνε για να μου μιλήσει δεν θα ξαναέρθουν. Και εγώ; Ερείπιο. Ούτε μια μικρή αίσθηση ικανοποίησης που κρατήθηκα και υπάκουσα στα πρέπει. Στάθηκα ηθική τελικά; Ωραία μπράβο μου. Χε**κα ομως. Αυτό ακριβώς . Το μέσα μου πως είναι τώρα με ρωτάει κάνεις; Πού κάθε κύτταρο μου τον ζητάει και το μυαλό μου πάει να τρελαθεί στη σκέψη του;;; Έπαιξα το ρόλο μου καλά λοιπόν. Ο στόχος επετεύχθη. Του έδειξα ένα ψέμα κ έφυγα παρέα με τόν πόνο μου. Θέλω να μείνω μόνη και να κλάψω.Να κλάψω πολύ. Μέχρι να στερεψω και να αρχίσω να ξεχνώ. Και καποια στιγμή...να σηκωθώ και να προχωρήσω. Αμην

Ρώτησα μια κοπέλα απ το φιλικό μας περιβάλλον αν ισχύει κάτι, τη ρωτησα, το έμαθα καθώς δεν μπορούσε να μου κρύψει την αληθεια. Μου έδωσε κιόλας και συμβουλές για το θέμα. Η αλήθεια νιώθω άσχημα που έκανα κάτι τέτοιο, πρώτη φορά ρωτάω κάποιον αν ισχύει κάτι , νιώθω σαν να έκανα κατινια. Την ρώτησα κάτι για τον σύντροφό μου με λίγα λόγια. Ήρθα σε δύσκολο σημείο και δεν ήξερα τι να κάνω. Είχα δικιο όμως, αυτό που σκεφτόμουν αυτό έγινε. Έλα όμως που φοβάμαι μη μάθει ότι ρώτησα και γίνει έξω φρενών, αλλά απ' τη αλλη να βγει και από πάνω για ένα ψέμμα που μου είπε. Νιώθω τύψεις και για την κοπέλα μην την έφερα σε αμηχανία. Εύχομαι να μη μάθει ότι ξέρω, εγώ είπα να μην κάνω καποιο σκηνικό, να μείνει έτσι όπως είναι, αλλά φοβάμαι μη το μάθει και γίνει στο τέλος αυτός έξω φρενών

Δεν ξέρω αν είναι η ψυχολογία της Δευτέρας ή το ότι δεν έχω κοιμηθεί καλά αλλά από το πρωί θέλω συνέχεια να τρώω. Θα φάω και το γραφείο σε λίγο (δεν έμεινε και τίποτε άλλο όρθιο)

ειμαι κοριτσι 22 σχεδον. Τον τελευταιο καιρο αντιμετωπιζω ενα προβλημα και δυστυχως δεν εχω πλεον φιλους να μπορεσω να μιλησω. Αυτό συνεβη απο δικη μου επιλογη καθως δεν θελω να εχω στη ζωη μου παρεες και ατομα που δεν ειναι φιλοι πλεον και μιλουν πισω απο τη πλατη μου χωρις να γνωριζουν γεγονοτα. Το τελευταιο διαστημα λοιπον εχουν συμβει διαφορα στην οικογενεια μου, στη ζωη μας γενικοτερα. Ολοι ειμαστε σε μια περιεργη κατασταση, πολλα νευρα, διχονοια, τσακωμοι. Στηριξα την ολη κατασταση στο μεγιστο των δυνατοτητων μου πιστευω και αναγνωριστηκε πιστευω. Το θεμα ειναι οτι δεν νιωθω καθολου καλα πλεον με τον εαυτο μου και με τη ζωη μου. Ξερω..θα πειτε ειναι στο χερι σου..μη καθεσαι και κλαιγεσαι. Απλα δε κλαιγομαι..δεν μιλαω σε κανεναν για μενα και τι νιωθω και οσους εχω γυρω μου δε θελω να τους επιβαρυνω για κανενα λογω καθως ολοι εχουν προβληματα και δε θελω να γινομαι αλλο ενα. Μεσα σε 9 μηνες πηρα 25 κιλα..κοινωνικη ζωη μηδεν..γυρω μου νευρα και γκρινια..δεν εχω διαθεση για τιποτα πλεον. Ουτε να βγω απο το σπιτι, ουτε κοιμαμαι καλα. Το αγορι μου ειναι διπλα μου και μου λεει ελα ολα θα αλλαξουν θα δεις..και θελω να το πιστεψω γιατι δε θελω να ειμαι αλλο ετσι. Δυστυχως δεν εχω τα χρηματα να παω και σε εναν ψυχολογο να μιλησω καπου να δω τι συμβαινει με μενα και τι πρεπει να κανω. Το μονο που νιωθω οτι θα με εσωζε θα ηταν να παρω τη ζωη μου και να φυγω μονη μου σε ενα μερος χωρις να εχω επικοινωνια με κανεναν ξεκινωντας πλεον μια νεα θετικη ζωη γεματη ενεργεια το πρωι που θα ξυπναω και οχι παρεα μου το φαγητο αλλα το αγορι μου, τη φυση, τη γυμναστικη..οπως καποτε, αλλα και παλι σκεφτομαι ποσο σκληρο θα ηταν αυτο για την οικογενεια μου. Με συγχωρειτε για το μακροσκελες κειμενο..θελησα απλα να τα βγαλω εστω και γραπτως απο μεσα μου. Καλη συνεχεια σε ολους.

Νιώθει και κανένας άλλος το αδυσώπητο πέρασμα του χρόνου από πάνω του να του χαλάει τη διάθεσή του καθημερινά ή είμαι η μόνη; Δεν είναι μόνο η εμφάνιση, είναι και τα πονάκια στη μεσούλα και η σκέψη πως όσο πάει θα χειροτερεύει η κατάσταση από άποψη υγείας.... Μου έχει ψιλογίνει εμμονή.

Είναι φυσιολογικό μετά από το γυμναστήριο να έχω τόση κούραση που για πολλά πρωινά να μην μπορώ να ξυπνήσω στην ώρα μου;

Το μισό χωριό μου είναι στο νοσοκομείο..Μεγαλώνουμε

Με στεναχωρεί απίστευτα πως σταδιακά αποδεικνύομαι κατώτερη απο τον περίγυρο μου. πραγματικα με στεναχωρεί και δεν ξερω τι να κανω προσπαγω όσο περισσοτερο μπορω να ειμαι πολυ καλη στην δουλεια αλλα ενας συγκεκριμένος συνάδελφος ειναι παντα καλυτερος.Δεν γινεται οι αλλοι να ειναι χαιροτεροι για να νιωθω εγω καλυτερα.Το καταλαβαινω αλλα τι κανουμε στην περιπτωση μου;