ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

άντρας υπήρξε για μένα. Είμαι 31 χρόνων και τον γνώρισα στα 15 μου,ήμασταν συνομήλικοι πηγαίναμε λύκειο. Εγώ τον ερωτεύτηκα με την ψυχή και το σώμα μου...ενώ τα είχαμε μου είπε οτι δύσκολα θα νιώσει για εμένα οτι νιώθω εγω γι αυτον παρολα αυτα ακολουθησαν 2 χρονια που ενιωθα την αγαπη του και μου το ελεγε καθε μερα οτι μ'αγαπαει.Χωρίσαμε στο πρωτο ετος γιατι εκτος του οτι περασαμε σε διαφορετικες πολεις, ανακαλυψα οτι ερωτευκε μια αλλη που δεν τον ηθελε. Δεν καναμε ποτε σεξ γιατι ειχα καποιες φοβιες τοτε και δεν ημουν ετοιμη. Εβαλα μπροστα την υπερηφανεια μου κι εφυγα απο την πολη που σπουδαζε με μαυρη καρδια.Επειτα απο 2 χρονια, το 2009 πηγα στην πολη που σπουδαζε και του προτεινα καφε,εκανε κινησεις για σεξ αλλα εγω θελησα να το παμε σιγα σιγα μηπως ξανανιωσει κατι και μετα να ερθει και το σεξ.Εφυγα κι απο τοτε δεν με εψαξε,ξερω οτι εκανα λαθος που δεν εκανα σεξ μαζι του. Αυτο το πραγμα με εχει στοιχειωσει. Απο τοτε μπαινω συνεχεια στο προφιλ του στο facebook εδω και 10 χρονια, του εχω στειλει μυνηματα να του πιασω την κουβεντα αλλα απανταγε ψιλοαδιαφορα. Αυτο που δεν θα αντεξω ειναι να μαθω οτι παντρευεται και κανει παιδια. Θα καταρρευσω... Το για παντα το δικο μου ηταν αληθινο!

Καλησπέρα! Είμαι 16 χρονών κ δεν έχω σόσιαλ μίντια εννοώντας ίνσταγκραμ κ φέισμπουκ.. Μέχρι την τρίτη γυμνασίου ήμουν οκ με τη φάση αυτή. Όταν ήρθα φέτος στην πρώτη λυκείου, το γεγονός ότι δεν είχα σόσιαλ μου δημιούργησε ένα είδος μοναξιάς κ κοινωνικού αποκλεισμού όσο περίεργο κ αν ακούγεται.. Αλλά παρόλα αυτά, δεν τα γουστάρω όλα αυτά για τον απλούστατο λόγο ότι δεν με ενδιαφέρει αν ο άλλος έχει βγει ένα Σάββατο βράδυ κ τρώει μπέργκερ ή έχει πάει να διασκεδάσει σε κάποιο κλαμπ.. Για ποιο λόγο να με ενδιαφέρει κάτι τέτοιο;; Όπως καταλαβαίνετε πρόκειται για μια αντίφαση, αφού από τα μία δε τα γουστάρω, εννοώ δηλαδή πως δεν με ενδιαφέρει να ακολουθώ τη μόδα ντε κ καλά, εφόσον δεν ταυτίζομαι με αυτή σε κάποιο βαθμό, ενώ από την άλλη λαμβάνω από τον περίγυρο μηνύματα τύπου είμαι "περίεργη", "απομονωμένη", "δεν έχω κοινωνική ζωή" κ τέτοια, τα οποία μου δημιουργούν μια ανησυχία, ενα κόμπλεξ κ μια ανασφάλεια στην καθημερινότητα μου.. Όσο χαζό κ αν ακούγεται, ισχύει.. Ποια η άποψή σας;;

Καλησπερα φιλοι και φιλες, Πραγματικα ειμαι σε αδιεξοδο και γενικα αρκετα προβληματισμενος. Ειμαι σε μια φαση της ζωης μου οπου ολα πανε καλα επιασα δουλεια πανω στο αντικειμενο μου , ειμαι σε φαση ανανεωσης σωματικα αλλα και ψυχολογικα και γενικα περναω καλα και απολαμβανω αλλα και εξελισομαι ολο κ περισσοτερο,αλλα υπαρχει καποιο προβλημα που με στεναχωρει αρκετα γιατι εχει να κανει με την μητερα μου . Μπορει να μην ειναι θεμα σωματικης υγειας αλλα εξισου σημαντικο οσο αφορα την ψυχικη υγεια.Εδω και καποια χρονια εχει μπει σε κλιμακτηριο και ξερω πως αλλαζουν οι ορμονες των γυναικων και γενικα μεχρι και η προσωπικοτητα του ανθρωπου, οπως προ αναφερα ειμαι σε αδιεξοδο διοτι η μητερα μου εχει ψυχωση π.χ με την καθαριοτητα σε υπερβολικο βαθμο σε σημειο οπου εχει ενα μπολ με νερο και ξυδι κ ισως κατι αλλο κ εχει ενα πανι και καθαριζει καθε επιφανεια π.χ τους διακοπτες για το φως . Μολις γυρισω απο εξω η ο πατερας μου μας φωναζει να μην ακουμπησουμε τιποτα και τρεχει να καθαρισει ενω δεν βλεπουμε και μεχρι παει κρυφα στο δωματιο ενω εγω πλενομαι και αυτη καθαριζει κρυφα και παω να την πιασω στα πρασα και μεχρι που πεταει μακρια η κρυβει απο πισω το πανι για να μην το δω . Περα απο αυτο διαμαρτυρεται συνεχεια με το παραμικρο οτι βαρεθηκε να μας νταντευει και οτι κανει ολο χατηρια , ενω ποτε κανενας δεν την καταπιεσε να κανει το κανει κατι παραπανω και εγω παντα προσπαθω να την βοηθαω αλλα π.χ ουτε ενα τοστ δεν με αφηνει να κανω γιατι οπως λεει θα πιασω τα παντα. Επιπλεον σημερα π.χ πηγα να παρω μεσα απο το ντουλαπι ενα βαθυ πιατο κ ετσι οπως το πηρα ειχε μεσα λιγο νερο με ξυδι και ετσι οπως το πηρα χυθηκε κατω το νερο και αρχισε να τσιριζει αμαν πιαααα ολη την ωρα καθαριζω και εγω νευριασα και λεω μα καλα ειναι λογικο να υπαρχει μεσα στο πιατο νερο , υποτιθεται οτι τα πιατα στο ντουλαπι ειναι στεγνα που να ξερω εγω οτι θα εχει μεσα νερο. Να ρωτας μου λεει κ γενικα μαλωσαμε ασχημα για ασημαντο λογο.. Οπως και τις περισσοτερες φορες δηλαδη.. μαλωματα γιατι τα ρουχα μου π.χ δεν της αρεσουν η μεχρι και τι βρακι θα φορεσω, εγω ενω σπουδαζα και επειτα στο στρατο εμαθα να μενω μονος και γενικα εχω ανεξαρτοποιηθει . Αυτη νομιζω οτι ειμαι 15 χρονων ακομη και τρεχει παντα απο πισω μου για να με ελεγχει κ εγω τρελαινομαι δεν το αντεχω αυτο , προσπαθω να νιωθω οτι ειμαι μονος αλλα δυστυχως δεν γινεται να φυγω απο το σπιτι ποσο μαλλον και απο την περιοχη μου λογω της δουλειας και οτι μενω σχετικα σε μικρη κοινωνια. Πραγματικα σκεφτομαι να τα παρατησω ολα και να φυγω μακρια και ας τα ξεκινησω ολα απο την αρχη. Οσο και την αγαπω οταν νιωθω στριμογμενος και γενικα οταν με αδικουν τρελαινομαι και ισως να βγαζω τον χειροτερο μου ευατο μου.. Ποτε δεν εχω μαλωσει με ξενα ατομα η φιλους και αν εγινε κατι απλα δεν ασχοληθηκα , αλλα με την μανα μου γινεται σφαγη .Πραγματικα περιμενω τις αποψεις σας.Συγνωμη για το μεγαλο κειμενο.

Νιώθω απόγνωση.. όταν έχω αυτό το συναίσθημα κάνω λάθος επιλογές.

Σε ένα μήνα θα πάω ένα ταξίδι ρεγιουνιον με παλιούς φίλους από εξωτερικό. Επειδή θα δω παλιό φλερτακι προλαβαίνω να ανανεωθω και να έχω χασει πέντε κιλά; Και αν ναι πως; Είμαι κομπλέ αλλά θέλω ένα σουλουπωμα μόνο Θα προσπαθήσω να μαυρίσω κιόλας να πάρω χρώματακι ελπίζω να με αφήσει ο καιρός.

Μερικές φορές νιώθω ότι κουράζομαι να λέμε με τις φίλες μου μόνο για γκομενικά. Εννοώ οκ είνςι φιλες μου και τις νοιαζομαι φυσικα αλλα λεμε μονο για γκομενικα :(

Τα σκουλαρίκια αυτά που ανοίγουν διαμπερείς μεγάλες τρύπες στα αυτιά.... Λογικά κάποιοι το βρίσκουν ελκυστικό. Όπως και τα τατουάζ. Ως ένα σημείο ίσως...?Αλλά έχω ένα φίλο που άνοιξε τόσο τη δική του που μέχρι και δάχτυλο περνούσε από μέσα, κι επιπλέον το αυτί του μεγάλωσε σε μέγεθος. Κι όταν το είδα χωρίς το σκουλαρίκι... Έπαθα φρίκη. Είναι πολύ άσχημο... Σαν...γερασμένο; Δαγκωμένο; Κι όπως συζητήσαμε ένιωθα ότι κι αυτός μετάνιωσε που το άνοιξε τόσο κι ότι ελπίζει σιγά σιγά να το "διορθώσει". Γίνεται όμως αυτό; Δεν το νομίζω... Στους πλαστικούς θα τρέχει.

Πώς γίνεται κάποιοι άνθρωποι να λένε πως δεν έχουν πρόβλημα μαζί σου αλλά να σε συκοφαντούν και να σε βρίζουν σε τρίτους ή σε συζητήσεις μεταξύ τους και να το μαθαίνεις μετά εσύ;Και μετά να λένε πως το κάνουν σε επίπεδο κοινωνικού σχολιασμού, κουτσομπολιού κι ότι εσύ είσαι ο > που παρεξηγείσαι και πληγώνεσαι.Γιατί συμβαίνει αυτό;

Έφυγα από το σπίτι μια βδομάδα σε κάτι σεμινάρια και διαπίστωσα ότι δε μου λείπει η κοπέλα μου.Ίσα ίσα νιώθω μια υπέροχη ηρεμία,δεν έχω πονοκεφάλους,κοιμάμαι σε όλο το κρεβάτι και νιώθω σαν να ειμαι 20 ξανά.Ελπίζω να μη μου λείψει το σεξ γιατί δεν έχω καμία όρεξη να ξαναγυρίσω στα ιδια.Τι να σημαίνει αυτό;

Πως το ξεπερνάς τελικά αυτό το απωθημένο; Ότι χειρότερο να σου έχει δώσει μια μικρή γεύση και να στην κόβει με τον χειρότερο τρόπο. Και επίσης πως τον ξεπερνάς όταν θέλοντας και μη τον βλέπεις κάθε μέρα; Όταν βγαίνοντας απ το σπίτι κατά 90% υπάρχει η πιθανότητα να πέσεις πάνω του; Και ποσο πονάει να ξέρεις ότι δεν μπαίνει στον κόπο να σκεφτεί το παραμικρό για σένα και να κοιτάει απλά πως θα περάσει καλά..