ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Στο γυμναστήριο, στη δουλειά, όταν αγχώνομαι, όταν κοιμάμαι, όταν βιάζομαι, όταν ντρέπομαι, όταν φοβάμαι, όταν γελάω πολύ, όταν πηγαίνω το σκύλο βόλτα, όταν χορεύω, οταν παίζω μουσική, όταν τραγουδάω, όταν ειμαι στον ηλιο, οταν ερωτοτροπώ.....συνέχεια! Προφανώς και ο ιδρώτας μου δεν έχει άσχημη μυρωδιά καθώς κάνω ντουζ 3 φορές τη μέρα και χρησιμοποιώ αποσμητικό/κολόνια αλλά το θέαμα είναι αποκρουστικό για τους γύρω μου....Είναι σαν να με έχουν καταβρεξει....Το βάρος μου είναι φυσιολογικό, συμβαίνει και σε άλλους ή να το κοιτάξω;;;

Που τον σκέφτομαι συνέχεια, που δεν μπορώ τώρα 2 χρόνια να ξεκολλήσω και ας μην εχει γινει τίποτα μεταξύ μας, που κάθε φορά που τον βλέπω γύρω μου δεν μπορώ να πάρω τα μάτια του από πάνω μου. Το σχολείο τελειώνει μεθαύριο και αμφιβάλλω αν θα τον ξαναδώ. Το έχω μετανιώσει πού Δεν προσπάθησα περισσότερο, αλλά τί ελπίδες θα είχα εγώ με εκείνον; Σαν αστείο θα του φαινόταν. Μετρημένες φορές έχουμε μιλήσει, όλα τα υπόλοιπα έγιναν μέσα στο κεφάλι μου. Τρέμω στην ιδέα να έχει καταλάβει κάτι και να γελάει με τους φίλους του κάθε φορά που με βλέπει. ΥΓ: Συγγνώμη για το παραλήρημα, έχω λαλήσει από το διάβασμα και κάπου έπρεπε να πω τον πόνο μου.

Αραιώνει τα δρομολόγια του σε ώρες αιχμής με αποτέλεσμα να στριμωχνόμαστε σαν σαρδέλες ή να αναγκαζόμαστε να περιμένουμε τους επόμενους συρμούς, που έρχονται και με καθυστέρηση!!!Άντε να γίνει και η απεργία την Παρασκευή, να πάρουμε τα λεωφορεία γιατί παραλίγο να ξεχάσω πως μυρίζει η μοσχομασχαλίλα!!!Όσοι πηγαίνετε στις δουλειές σας με τα πόδια ή τα ποδήλατα πραγματικά σας ζηλεύω!!!

Δεν μιλάει στο σεξ και ξενερώνω.....Τον ρωτάω εγώ διάφορα αλλά προτιμάει να μένει μουγκός....Εγώ θέλω να μας ακούνε όλοι ενώ αυτός και μόνοι μας να είμαστε δεν βγάζει άχνα.....Τι να τον κάνω;;; βάζω ράδιο τουλάχιστον να ακούω κάτι.....

Όταν ακούω ισπανικό ρεγκετόν τραγούδι κουνάω ασυναίσθητα τους γλουτούς μου....Ευτυχώς έγινα λίγοοοο ρεζίλι....

Την Παρασκευή πιανω πρώτη μέρα δουλειά και θα χει και ταμείο και εξυπηρέτηση πελατών δεν το χω ξανακάνει!Μου εύχομαι καλή επιτυχία!

Για τα σοσιαλ μίντια που είναι παπατζα θυμήθηκα κάτι..Πριν λιγο καιρό ήμουν ερασμους και συγκατοικούσα με ένα παιδί από Αμερική..Το συγκεκριμένο παιδί είχε μόνο Facebook χωρίς να το χρησιμοποιεί σχεδόν ποτέ..Απλως είχε προσωπική ζωή σε αντίθεση με μένα που ήμουν σε κακή ψυχολογική κατάσταση αυτό το διάστημα εκει πέρα.Εγω ανέβαζα ανελλιπώς κάθε μερα την «τέλεια ζωή» μου εκει στα σοσιαλ μίντια και το«ποσό καλα περνάω»...Μου έστελναν συνέχεια μηνύματα του τύπου τι ωραία που περνάς,σε ζηλεύουμε,μακάρι να ήμουν στην θέση σου κτλ.Αλλα δεν ήξεραν ότι όλο αυτό το έκανα γι να τραβήξω την προσοχή..Ο συγκάτοικος μου από την άλλη,ήταν πολύ χαρούμενος κάθε μερα..Είχε την σχέση του,έβγαιναν συνέχεια μαζί έξω,ήταν κάθε μερα σε πάρτυ,γενικότερα μπορώ να πω ότι ήταν πραγματικά χαρούμενος,αλλά ΧΩΡΙΣ να το δείχνει στα σοσιαλ μίντια..Αν ένα μάθημα πηρα από το ερασμους μου ήταν,να μην πιστεύω ότι βλέπω στα σοσιαλ μίντια,οι περισσότεροι προσπαθούν να περάσουν προς τα έξω το ποσό καλα περνάνε,αλλά στην ουσία συμβαίνει το αντίθετο.Μην τους ζηλεύετε και μην προσπαθείτε να τους μοιάσετε.Αυτο..Απολαύστε την ζωή σας,δίχως τα ψεύτικα likes,από αυτά χόρτασα ειχα αμέτρητα και μπορώ να σας διαβεβαιώσω πως σε καμία περίπτωση δεν φέρνουν την ευτυχία...

Ευχαριστώ που μου ξεσκισατε την ψυχολογία και νιώθω άθλια.. μετάνιωσα που διάβαζα και είχα τόσο άγχος.. Αν ήξερα ότι θα τα σκατωσω έτσι δεν θα καθόμουν σαν την ηλίθια να διαβάζω για να τα κάνω λάθος.. Σιχαίνομαι το γεγονός ότι με κάνουν να αισθάνομαι τόσο λίγη, τόσο ανεπαρκής, τόσο χαζή..

Ετσι οπως εχει εξελιχθεί το πραγμα εχω γραψει μετρια και απο ο,τι ακουω οι φικες μου τα εχουν παει ολες καλα το σιχαίνομαι αλλα ζηλευω ...

Τι σημαινει τελικα θυσια για μια σχεση ρε παιδια; Ποτε ξεπερνας τη γραμμουλα θυσια-αξιοπρεπεια εμαθε κανεις ποτε; Και εννοειται δεν αναφερομαι καν για θεματα βιας στη σχεση. Τοζησα κι εφυγα απτο πρωτο δευτερολεπτο. Αναφερομαι στις "υγιεις" σχεσεις που υποτιθεται τα προβληματα "λυνονται". Λυνονται οντως; Ή απλα λυνονται προσωρινα; Ακουστε. Εχω κανει 2 σοβαρες σχεσεις και ειμαι 25 χρονων. Η μια σχεση κρατησε 2 χρονια και στο δευτερο χρονο που συζησαμε, χωρισαμε μολις σε λιγους μηνες. Πλεον συζω 3 χρονια με το συντροφο μου. Τον πρωτο χρονο (ολοκληρο) μαλιστα συζησαμε στο εξωτερικο κατι που μας δοκιμασε αρκετα πιστεψτε με ηταν και για τους δυο σοκ.Ειναι τρυφερος, με προσεχει, μ'αγαπαει, ολα καλα μεχρι εδω. Το θεμα μου ομως ειναι, υπαρχουν προβληματα με τη μανα του, με τον πατερα του, με τη δουλεια του κλπ. Δουλευει παραπανω ωρες επειδη συντηρει τους γονεις του, ενω οι γονεις του αρνουνται δουλειες που εχουν λεφτα (τους εχω βρει κ εγω κ ο συντροφος μου) γιατι για μενα ειναι τεμπεληδες, ξεκαθαρα και ολο κλαιγονται οτι και καλα τους χτυπησε η μοιρα. Εχω κι εγω γονεις και ειναι 60 χρονων αγωνιστες. Βλεπομαστε σχεδον καθολου μεσα στη μερα, διακοπες φυσικα ουτε με κυαλια. Αληθεια πειτε μου. Εχω κανει απειρες σοβαρες συζητησεις και ειναι αποφασισμενος να συνεχισει εφορου ζωης αυτο που κανει. Λες κι εμεις δεν εχουμε ζωη. Αληθεια, πειτε μου. Εσεις τι θα κανατε;Κι εγω δουλευω και το σκυλι που υιοθετησαμε το εχω αναλαβει μονη μου. Ναι οκ μαγαπαει κλπ, και; Αυτο; Θα συμβιβαστω μαυτο εγω εφορου ζωης;