Ενα πρόβλημα υγείας ... οχι πολύ σοβαρό και σίγουρα περαστικό .. αλλά απο την άλλη τόσο εύστοχα διαλεγμένο που...είναι ικανό να σου τινάξει με χαρακτηριστική ευκολία και μοναδική αποτελεσματικότητα..ο,τι προγραμματισμό είχες κάνει,τον τρόπο που είχες χτίσει την ζωή σου,την καθημερινότητα σου,τον κοινωνικό σου κύκλοολα στον αέρα.. και όλα απο το 0.. και παλι...Φυσικά, σε πιάνει το παράπονο.. φυσικά τα βάφεις μαύρα.. ψάχνεις να βρεις κάτι να κάνεις, κάπως να αντιδράσεις.. παρηγορείσαι απο το οτι υπάρχουν χειρότερα (το οποίο ισχύει φυσικά, αλλά δεν ξέρω κατά πόσο αποτελεί επιχείρημα για κάτι) .. περνάνε λίγες μέρες .. τα βλέπεις πιο ψύχραιμα, αν και ακόμα μουδιασμένα.. και κάπου εκεί, μέσα στης ατέρμονες σκέψεις (το κακό του να είναι κανείς ορθολογιστής και υπερ-αναλυτικός ).. συνειδητοποιείς οτι οι λόγοι που είχες να γκρινιάζεις πριν απο αυτο το γεγονός (ή όποιο άλλο), που επιφέρει τόσο μεγάλες και απότομες αλλαγές.. ήταν απλά ανούσια αν οχι στο σύνολο τους, σίγουρα στην πλειοψηφία τους.. και, αρα, μάλλον τελικά κάνουμε μονοί μας την ζωή μας δύσκολη και πάντως λιγότερο χαρούμενη απ'οτι θα μπορούσε να είναι....κρίμα δεν είναι?Μέσα απο αυτή την ανάρτηση, δε θέλω να κλαφτώ για την τύχη μου, η τίποτα παρεμφερές. θα την βρώ την άκρη αργά ή γρήγορα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. ή τουλάχιστον το ελπίζω.απλά ήθελα να πω οτι αν, εσυ που διαβάζεις αυτό το κείμενο, έχεις τις μαύρες σου ή κάτι που σε ρίχνει και σε στεναχωρεί .. σκέψου καλά αν όντως αξίζει το κόπο. Φυσικά, δεν προωθώ την αναισθησία.. αλλά φαντάζομαι είναι κατανοητό το τι θέλω να πω.απλά αυτό.