ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να σε χωρίζει η άλλη εντελώς ξαφνικά και χωρίς να σου δώσει καμία εξήγηση,και αφού έχουν περάσει 5 μήνες από τότε,μόλις μαθαίνει ότι ενδιαφέρεσαι για μία άλλη κοπέλα,όλως τυχαίως να επανεμφανίζεται,να το παίζει παραπονεμένη επειδή λέει την ξεπέρασες πολύ γρήγορα,και να θέλει επανασύνδεση.Κι ενώ ήταν πάντα αυτό που λέμε "τρείς λαλούν και δυό χορεύουν" και στην κοσμάρα της,ξαφνικά έχει σοβαρέψει σε σημείο ανησυχητικό.Μου είπε ότι αυτό το διάστημα σκέφτηκε πολύ για εμάς και κατέληξε στο ότι εμείς ανήκουμε ο ένας στον άλλο,μου μιλάει για κοινό μέλλον και για γάμο και παιδιά.Κι εγώ ο πανηλίθιος,εκεί που δέν ήθελα ούτε το όνομα της ν'ακούσω,δημιουργώ πάλι ελπίδες και προσδοκίες και θα τη δεχτώ πίσω.Ο λόγος είναι προφανής,δέν νομίζω ότι πρέπει να τον εξηγήσω.Είχα μία ευκαιρία να δημιουργήσω κάτι καινούργιο με μία άλλη κοπέλα και να ξεφύγω απ'το παρελθόν,και την πετάω.Το μόνο που εύχομαι είναι να πάνε όλα καλά και να μήν μετανιώσω για την απόφαση μου.Είναι που πάντα πίστευα και θέλω να πιστεύω ότι οι άνθρωποι μπορούν να αλλάξουν άν το θέλουν πραγματικά.

Τα τελευταια χρονια, σχεδον μερα που που θα βγω απο το σπιτι μου (δεν οδηγω) πεφτω συνεχως πανω στο ιδιο creepy ατομο: φορα παντα τα ιδια ρουχα μια πρασινη μπλουζα και φορμα, ατημελητς μεσηλικας που περπατα σκυφτά με το κεφαλι κολλημενο στο πατωμα. Τον εχω συναντησει και στο σούπερ που πηγαινω να κανω τα ψωνια μου. Το ειδα μια μερα τυχαια που ανοιγε με κλειδια ενα πρωην καταστημα επισκευων υπολογιστων. Εκει θυμηθηκα οτι ειχα αφησει πολυ παλιοτερα ενα netbook δικο μου μα δεν δουλευε εκει αυτο το ον. Το αποκαλω ετσι διοτι νιωθω φοβο και σιχαμαρα: παντα το συναντω στην αντιθετη κατευθυνση απο αυτη που ειμαι κι ετσι πεφτω μουρη με μουρη.Εχω σκιαχτει. Μια δυο φορες μαλιστα σηκωσε τα ματια και με κοιταξε με το πιο βλοσυρο και τρομακτικο βλεμμα που εχω δει ποτέ μου.Μπρρρ. Καναδυο φορες που το ειδα απο μακρυα φωναξα αγανακτισμενη: ελεος. Αλλα τιποτα. Συνεχεια το συναντω στον δρομο.Μια φορα προσεξα οτι πισω στην πλατη χαμηλα ειχε μια παραξενη συσκευη. Να ναι διαβητικος ή τιποτε αλλο;; Τί να κανω; Να τραβηξω τον τυπο με το κινητο και να παω στις αρχες; Εχω απελπιστει.

Όλα με τη λιγοστή μου δύναμη κατάφερα να τα ξεπεράσω. Κακούς ανθρώπους, κακό πατέρα κλπ. πού μου έκαναν την ζωή μου μαρτύριο. Αυτόν όμως τον άνθρωπο δεν κατάφερα ποτέ να τον ξεπεράσω. Πάνε 10 χρόνια από τότε που τον γνώρισα και 6 χρόνια χωρισμένοι και υποφέρω. Τον φρόντιζα σαν μικρό μωρό. Και τώρα καμιά φορά τον βλέπω με την κοπέλα του και πονάω μα κάνω πως δεν τους βλεπω. Γιατί ρε ζωή με μισείς έτσι; Γιατί δεν βοηθάς να πάω μπροστά; Γιατί;

Ετοιμάζομαι να παντρευτώ σε 4 μήνες και βρήκαμε σπίτι. Οι γονείς μ δεν θέλουν να μείνουμε στο σπίτι πριν το γάμο ενώ ο αρραβωνιαστικος μου θέλει όταν θα είναι έτοιμο. Φοβάμαι ότι αν αντισταθώ στους γονείς μ θ πάθουν κάτι γιατί είναι και σε μεγάλη ηλικία. Χτες που τους το είπα παραλίγο ν πάει νοσοκομείο η μαμά μου. Δεν θέλω να πάθουν κάτι. Ο αρραβωνιαστικος μου δεν ξέρει τίποτα και περιμένει να πάμε να μείνουμε. Δεν ξέρω τι να κάνω. Πως να το διαχειριστώ..... Δεν νιώθω καλά....

Είμαι 24 χρονών κοπέλα, δεν έχω καμία εμπειρία στο σεξουαλικό τομέα. Μόνο κάποια ραντεβού έχω βγει με άτομα που δεν μου πολυαρεσαν και με κάποιους έδωσα απλώς ένα φιλί. Ένας άντρας μου άρεσε πολύ για δύο χρόνια αλλά για διάφορους λόγους δεν έγινε τίποτα.. Τώρα έχω γνωρίσει ένα παιδί 15 χρόνια μεγαλύτερο, με το οποίο είμαστε στην ίδια δουλειά και μιλάμε πλέον καθημερινά και από τα σοσιαλ. Μου είπε ότι του αρέσω και ότι θέλει να βγούμε.. η αλήθεια είναι ότι και εμένα μου αρέσει αρκετά, χωρίς όμως να τρελαίνομαι κιόλας. Να κάνω κάτι μαζί του ακόμα και αν δεν είμαι 100% σίγουρη; Νομίζω ότι πιο πολύ φοβάμαι την απειρία μου και ότι θα το καταλάβει (δεν του έχω πει τίποτα και ουσιαστικά ούτε φιλί δεν ξέρω να δίνω καλά- καλά). Ξέρω ότι πλέον μεγάλωσα και δεν έχω και πολλά περιθώρια να αφήνω ευκαιρίες.

Είμαι 27 ετών , μένω μόνος , ανεξάρτητος , με ένα μεγάλο πάθος.. την μουσική ! Για πρώτη φορά μπήκα σε μπαντα , ολοκληρώσαμε τα τραγούδια μας .. Γνωρίζοντας πως οι δικοί μου δεν τους αρέσει η μουσική που ακούω και παίζω.. έστειλα στον πατέρα μου ένα δείγμα από την δουλειά μας .. λόγω του ενθουσιασμού μου , ύστερα από αρκετή προσωπική και συλλογική προσπάθεια .. Αυτός αντί να πει ένα μπράβο αγόρι μου .. Με πήρε τηλέφωνο με υφάκι απογοήτευσης , λέγοντας με , να αφήσω της βλακίες και να σοβαρευθώ .. Ποτέ μα ποτέ δεν με στήριξαν έστω λεκτικά για κάτι .. πόσο μάλλον για κάτι που αγαπάω και το κάνω με πάθος .. Πραγματικά , όλος ο ενθουσιασμός που είχα από την όλη φάση , εξαφανίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά.. Κρίμα με αυτή τη νοοτροπία ΥΓ Η όλη αυτή διαδικασία με τη μουσική με βοήθησε ψυχολογικά από προχωρημένη κατάθλιψη

Μου έχει κάνει το μυαλό πολτό. Η πρώην. Γνώρισα μια πολύ ενδιαφέρουσα, έξυπνη, όμορφη κοπέλα και δεν μπορώ να σταματήσω να την σκέφτομαι. Την πρώην. Προφανώς και δεν θα σύρω την καινούρια γνωριμία σε αυτό το μπαχαλο που έχω φτιάξει αλλά έλεος. Πρέπει να φύγει από το κεφάλι μου. Δεν είμαι κανένας πιτσιρικάς. Αυτοκυριαρχία.

Καλησπέρα! Έχω πάρει το δίπλωμα εδώ και 1 χρόνο δεν το έχω εξασκήσει καθόλου και τώρα πριν ένα μήνα ξεκίνησα πάλι με τον πατέρα μου από την αρχή! Το πρόβλημα είναι ότι δυσκολεύομαι πάρα πολύ!!αρχικά με το ξεκίνημα που συνέχεια μου έσβηνε τώρα το έχω μάθει κάπως.. επίσης αγχώνομαι τόσο πολύ που τα χάνω και μπερδεύω ταχύτητες κλπ. Λάθη που δεν επιτρέπονται γιατί έχω ήδη δίπλωμα.. νιώθω πολύ άχρηστη που δεν τα καταφέρνω ενώ άλλοι τα παίρνουν τόσο γρήγορα και μπορούν...

Κυριολεκτικά όμως. Τσακωμοί, διαφωνίες, αδέρφια και γονείς στην μέση. Άνεργος εγώ, εργάζεται η σύζυγος. Κοινώς τα βγάζουμε πέρα. Έχουμε το παιδί μας το οποίο είναι ότι πιο φωτεινό υπάρχει. Επαρχιακή πόλη. Σχεδόν κλασική οικογένεια. Αλλά, όταν μαζεύονται όλα μέσα, αρκεί μια σπίθα για το μπαμ. Κι έγινε σήμερα, ξανά. Αυτή έχει διαφωνίες με την πεθερά, κυρίως. Αυτός (εγώ) μικροδιαφωνιες και αντιπάθεια με την αδερφή της. Το θέμα είναι ότι λίγο ο ένας λίγο ο άλλος τραβάμε το σκοινί και φοβάμαι θα κοπεί... Κοινώς διαζύγιο! Άνδρας 34.

Βρίσκομαι πλέον στην ηλικιακή φάση των mid-thirties και δυστυχώς για εμένα η μητέρα μου υποκρίνεται ότι είμαι straight. Όσες φορές έχω προσπαθήσει να της εξηγήσω ότι δεν είμαι, εκείνη απάντησε μ' επιθετικότητα και αποστροφή, οδηγώντας με πίσω στη ντουλάπα. Επίσης παραμένω σεξουαλικά αδρανής, αφού η γυνοφοβία συναρτήσει της εσωτερικευμένης ομοφοβίας μ' έχουν παραλύσει ψυχοκοινωνικά. Εν τω μεταξύ η αδερφή μου δεν γνωρίζει για τη σεξουαλικότητά μου, καθότι ούτε εγώ ούτε η μητέρα μου της έχουμε μιλήσει σχετικά. Έχω σκεφτεί ν' απευθυνθώ σε κλινικό σεξολόγο, ωστόσο πολύ φοβάμαι ότι τουλάχιστον η μητέρα μου δεν θα είναι δεκτική σε ψυχοεκπαίδευση, καθότι τρέφει πολύ μοχθηρά αισθήματα για τους queer άνδρες. Η αδερφή μου πάλι βρίσκεται στα early thirties κι έχει καλλιτεχνικό προσανατολισμό, ωστόσο απ' όσο γνωρίζω δεν έχει συναναστραφεί ποτέ της ανοικτά queer άτομα, ενώ επίσης αδιαφορεί για τα κοινωνικά αιτήματά τους. Ο εκλιπών πατέρας μου θεωρούσε ότι είμαι ικανός να βρω ερωτική σύντροφο, ωστόσο εγώ είχα τις αμφιβολίες μου. Ωστόσο μετά τον θάνατό του η αυτοπεποίθησή μου υποβαθμίστηκε περαιτέρω. Η δε μητέρα μου ποτέ δεν με παρότρυνε να βρω ερωτική σύντροφο, αντιθέτως μου είχε συστήσει επανειλημμένα με σκληρό ύφος να πάω σε κάποιον οίκο ανοχής. Εκ των υστέρων υποθέτω ότι η οικογένειά μου θα έπρεπε να έχει υποβληθεί σε θεραπεία από τα εφηβικά μου χρόνια, όπου κι έλαβε χώρα ο ανεπίσημος χωρισμός των γονιών μου.