ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας! Κάποτε όταν πήγαινα σχολείο λυκειο συγκεκριμένα ερωτεύτηκα τον καθηγητή μου στο σχολείο. Από την 1η λυκείου τον ήθελα πολύ. Όμως δεν μπόρεσα ποτέ να του πω κάτι. Εκεινος ήταν γύρω στα 40 τοτε. Δεν είναι παντρεμένος. Ίσως και να το είχε καταλάβει δεν ξέρω γιατί τελικά γινονται εύκολα αντιληπτα αυτά από την πλευρά του καθηγητή. Το λέω γιατί κι εγώ αναπληρώτρια είμαι πλέον 27 χρονών και αντιλαμβάνομαι εύκολα τις προθέσεις των μαθητών. Ποτέ δεν τον ξέχασα όλα αυτά τα χρόνια. Έχω κάνει σχέσεις αυτά τα χρόνια αλλά ακόμα είναι φορές που έρχεται στον ύπνο μου, τον σκέφτομαι και κάθε φορά που θα τον συναντώ τυχαία (σπάνια τον πετυχαίνω) είναι σαν την πρώτη φορά.. Φοβάμαι το πως θα αισθανθώ αν μια μέρα βρεθούμε στο ίδιο σχολείο συνάδελφοι!! Εκείνος είναι πλέον διευθυντής. Είναι κρίμα να μην ξέρει ότι κάποια ήταν τόσο ερωτευμένη μαζί του.. Ποτέ δεν τον ξεπέρασα.. Με τι τρόπο πιστεύετε θα μπορούσα να του μιλήσω? Δεν υπάρχουν σοσιαλ. Αυτό που είχα σκεφτεί επειδή ξέρω που μένει ειναι να τον περίμενα με το αυτοκίνητο και να του έλεγα να μιλήσουμε.. Πως θα έπαιρνε ένας άντρας μια τέτοια κίνηση όταν μάθαινε όλο το ιστορικο..?

Είμαι 37 , έχω ένα μωρακι 11 μηνών κ έχω φτάσει στα όρια Μ από την κούραση την έλλειψη προσωπικού χρόνου, δεν χω καμία διάθεση για τίποτα. Λειτουργώ σα ρομπότ, φροντίζω το μωρό πάω δουλειά κ πιστεύω ότι πλέον η ζωή Μ έχει τελειώσει. Αγαπώ το παιδί Μ αλλά Μ λείπει η παλιά Μ ζωή. Ζυγιστηκα κιόλας κ έχω κ ωραιότατα 10 κιλά παραπάνω. Ο άντρας Μ δεν καταλαβαίνει τίποτα. Το μόνο που θέλω είναι να κοιμάμαι κ να μην σκέφτομαι.

Αυτό είναι το πρόβλημά μου. Δεν μπορώ να βρω κάτι να με γεμίζει πραγματικά, με αποτέλεσμα να ασχολούμαι με πράγματα που τα βαριέμαι πολύ εύκολα και μετά αναζητώ κάτι άλλο και ξανά πάλι τα ίδια και πάει λέγοντας... Και δεν έχει να κάνει με το αν θα επιτευχθεί ή όχι ένας στόχος... Και να επιτύχω κάτι, μόλις το επιτύχω, ξενερώνω αμέσως... Αν δεν το επιτύχω, απλά παρατάω την προσπάθεια και τέλος... Και μετά αναζητώ κάτι άλλο να κάνω... Το χειρότερο όλων είναι ότι, κάποιες από τις ''ασχολίες'' με τις οποίες καταπιάνομαι έχουν και ένα αρκετά σημαντικό κόστος... Μπαίνω δηλαδή σε διαδικασίες που, εκτός από -κατά γενική ομολογία - είναι ανούσιες εν τέλει, είναι και δαπανηρές και μάλιστα αρκετά δαπανηρές, κάποιες φορές... Και πάνω που λέω, εντάξει, λάθος μου, ξοδεύτηκα τζάμπα κλπ..., μετά ξανακάνω το ίδιο και πάλι μια από τα ίδια στο τέλος... Με άλλα λόγια, ενθουσιάζομαι με κάτι πολύ εύκολα και ξενερώνω ακόμα πιο εύκολα και σε σύντομο χρονικό διάστημα... Πιστέψτε με, δεν υπάρχει χειρότερο... Καμία ιδέα μήπως;;;

Συναντάω κοπέλα έξω η οποία μου τραβάει το ενδιαφέρον (επιτέλους βρέθηκε κάποια), κάνω κίνηση να την γνωρίσω, όλο χαμόγελα ιστορίες, την ρωτάω αν έχει σχέση (λέει όχι), την ρωτάω αν θέλει να έχουμε κάποια επαφή, μου δίνει Instagram, εννοείται προχωράω σε προσέγγιση και εκεί και ενώ μιλάμε, μου πετάει μέσα από Instagram πλέον, πως έχει σχέση. Αν θέλω να βγούμε, μόνο φιλικά απλά. Βρε κοπέλα μου πες έχω σχέση εξ αρχής, ένιωσα και άσχημα από πάνω ενώ δεν έπρεπε, που πήγα να χωθώ ο μαλακας ανάμεσα σε ζευγάρι. Μερικές είστε αδικαιολόγητες! Αυτά είχα να πω. Γεια σας!

Έχω μια σχέση δυο χρονια. Τώρα τελευταία με περνει συνέχεια ο πρώην μου ενώ ξέρει ότι έχω σχέση. Πως να του το ξεκοψω; Γενικά σα χαρακτήρας είμαι ντροπαλή και δεν μου βγάινει να του μιλήσω άσχημα

Στη ζωη μου προσπαθώ να λειτουργω λογικα, ακομα και σε αποφασεις που αφορουν τα ερωτικα μου. Οταν λοιπον βλεπω οτι η σχεση που εχω με καποιον δε λειτουργει (παρ'ολες τις ευκαιριες που εχω δωσει) γιατι ας πουμε μπορει να εχουμε προβληματα στην επικοινωνια ή αλλα θεματα, το παιρνω αποφαση οτι δεν τα βρισκουμε κ χωριζω. Αλλα ενω στην αρχη μου ειναι ευκολο να το κανω, οσο περνανε οι μερες κ συνειδητοποιω οτι ο αλλος δεν υπαρχει πλεον στη ζωη μου, δεν αντεχω την απουσια του κ αρχιζω να αναρωτιεμαι αν εκανα καλα ή οχι. Γιατι ρε παιδια κακα τα ψεματα, ναι, ειναι σημαντικη η επικοινωνία σε μια σχεση, αλλα επισης το να χασεις απο τη ζωη σου εναν ανθρωπο με τον οποιο εχετε αναπτυξει οικειότητα, εχετε αγκαλιαστει, έχετε κοιμηθει μαζι, εχετε γελασει, εναν άνθρωπο τον οποιο ακομα αγαπας κ νοιαζεσαι, παρολο που μπορει να μην ταιριαζετε, ειναι δυσκολο. Κ το βλεπω παντου γυρω μου οτι πολλοι ανθρωποι δυσκολεύονται να αποχωριστουν καποιον με τον οποιον εχουν νιωσει αυτη την οικειοτητα γι αυτο κ καταληγουμε να δινουμε απειρες ευκαιρίες σε ατομα που δεν θα πρεπε. Γιατι οσο κ αν το ξέρεις οτι δεν τα βρισκετε, αυτη η οικειοτητα που εχεις νιωσει με τον αλλο δεν σε αφηνει να σκεφτεις καθαρα λογικα. Κ οσο κ αν μου λενε "θα βρεις αλλον καλυτερο" κανεις δεν μπορει να μου το εγγυηθει αυτο. Δουλευουμε μαζι κ τον βλεπω καθημερινά να μιλαει, να γελαει, να κανει το οτιδηποτε κ απλα μου λειπει. Κ ειναι κ τοσο όμορφος κ μυριζει παντα τοσο ωραια κ οταν περναει απο διπλα μου κ μυριζω το αρωμα του δεν μπορω. Θελω να χωθω στην αγκαλια του. Κ το ξερω οτι θα το ηθελε κ εκεινος κ οτι του λειπω απλα επειδη εγω πηρα την αποφαση να χωρισουμε, περιμενει απο μενα να τον προσεγγισω αν αλλαξω γνωμη. Κ παρολο που το ξερω οτι αν του έλεγα τωρα να τα ξαναβρούμε θα γινοταν, απο την αλλη ξερω οτι αργα ή γρηγορα τα προβληματα που ειχαμε θα ξαναερθουν στην επιφανεια... Δεν ξερω γιατι γραφω, δεν ξερω αν θελω να με συμβουλευσετε, γιατι ξερω τι θα μου πειτε, οτι αν δεν τα βρισκουμε καλο ειναι να τον αφησω. Και δικιο εχετε. Απλα οταν εισαι η αμεσα εμπλεκομενη κ εχεις συναισθηματα για το αλλο προσωπο ειναι δυσκολο να λειτουργησεις μονο λογικα κ να μην επηρεαζεσαι απο το συναίσθημα.

Τα τελευταία 2-3 χρόνια κάθε φορά που πλησιάζει το καλοκαίρι και γενικότερα όλο το καλοκαίρι παθαίνω μια θλίψη. Δεν έχω όρεξη για τίποτα. Προσπαθώ να κάνω κάτι ουσιαστικό για να περνάει ώρα και να ανεβάζω το ηθικό μου και δεν πιάνει. Οταν μπαίνει το Φθινόπωρο, μου περνάει και έχω μπόλικη ενέργεια μέχρι το Μάιο! Πολύ παράξενο δεν το βρίσκετε...;;

Πως αποκτάμε αυτοπεποίθηση; Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν άνεση κ είναι απλά ο εαυτός του.. πως το καταφέρνετε;

Ημουν σε μια τοξική σχέση 2 χρόνια και 1 χρονο on-off! Απο αυτες που ο αλλος δε θελει σχέση αλλα και θελει ! Σου δίνει ψίχουλα και οταν ζητάς παραπάνω εισαι υπερβολική ή καταπιεστική και κατά πανω του! Στην αρχή δεν με ενδιέφερε τοσο, στην πορεία άρχισα και δενόμουν και οποτε έφευγα ελεγε θα αλλάξει ! Να προσθέσω οτι το σεξ ηταν τοσο καλο που για να με κρατήσει ειχε γυρίσει και ειχε πει οτι δε θα βρω ποτε μου κατι αντιστοιχο και θα σκεφτομαι αυτον ! Αποφάσισα να φυγω εν τελει για μενα! Δεν μου λειπει πραγματικα τιποτα! Εχουν περάσει κοντά 2 μήνες! Ακομα με ποναει ολο αυτο .. αυτο που εχω παρατηρήσει ειναι οτι μου μειώθηκε η αυτοπεποίθηση , ο ενθουσιασμός , η αυτοεκτίμηση! Και οντως μου γυρίζουν στο μυαλο οι λέξεις οτι δε θα βρω ποτε κατι αντίστοιχο! Νιωθω οτι δε θα βρω ποτε τη πραγματική συντροφικότητα εχω μια άρνηση για ολα ,ενω εχω πολλες προτάσεις για ραντεβου και γνωριμίες (γιατι εχω ανοιχτό κύκλο) βλεπω άντρα και αηδιάζω !νιωθω οτι τους διαβάζω πια! Ειναι ολοι τοσο επιφανειακοί ! Ειναι λάθος αυτο αλλα ετσι νιωθω ! Μπορείτε να πείτε γνώμες να αλλάξει πλο αυτο μεσα μου πλιζ !!

Χέρια που αγγίχθηκαν μόνο μια στιγμή. Χείλη που δαγκώθηκαν και φωνάξαν "μη"! Μάτια που δεν κοίταξαν ποτέ την αυγή κι όταν την αντίκρυζαν χάνονταν η γη. Πόση πίκρα άφησε τελικά στο στόμα κι όμως αν με ρώταγαν την αγαπώ ακόμα! Ξέρω είμαι παράλογη, δεν έμεινε μυαλό και δεν πρόκειται να βγει κάτι σε καλό. Θέλω να της ευχηθώ χρόνια της πολλά! Να είναι χαρούμενη! Να περνά καλά! - Βλέπεις έχει αύριο τα γενέθλιά της- Οτιδήποτε ποθεί να βρει στην αγκαλιά της!