ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάνουν οι γείτονες 5 σπίτια πιο δίπλα πάρτυ....Δεν τους ξέρω αλλά ακούγονται νέοι....Θα πάρω ένα ποτάκι και θα πάω να γνωριστούμε, καλή μουσική ακούω...Καλά θα περάσουμε....Υπάρχει βέβαια και το ενδεχόμενο να με διώξουν με τις κλοτσιές....Ευχηθείτε μου τύχη!!!♧

Σαγαπαω..δεν νιώθεις πόσο.ησουν ο πρώτος μου δυνατός έρωτας.χαλασαν όλα τους λόγους τους ξέρεις .Αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω θα σου χάριζα το μπρελόκ εκείνο με την υδρόγειο.και την ψυχή μου ολόκληρη χωρίς φόβο.αλλα δεν γυριζει.θα γίνω ο Άγγελος σου.τωρα.

Το περιβάλλον εργασίας μου είναι καλύτερο από ποτέ. Όμως ο ένας διευθυντής μου κάνει τη ζωή απίστευτα δύσκολη. Είναι πάρα πολύ προσβλητικός (όχι μόνο με εμένα) και ό,τι αναλαμβάνει το κάνει χάλια και το ρίχνει σε άλλους. Δεν υπάρχει μέρα που να μη μου τη χαλάσει. Ο λόγος που μένω είναι ότι έχω κάνει πολύ δυσκολότερα επαγγέλματα. Και δε γίνεται να μείνω ούτε μέρα χωρίς δουλειά. Δε θέλω να επιστρέψω στα παλιά μου επαγγέλματα. Αυτό που κάνω τώρα σχετίζεται με το πτυχίο μου. Είναι όμως τόσο κομπλεξικος και προσβλητικός. Δεν τον αντέχω. Βρίσκει και πατάει στο ότι έχουμε ανάγκη.

Απολαμβάνω απίστευτα να τρωω κορν φλεικς με γάλα. Δεν ξέρω γιατι, ίσως μου θυμίζει την παιδική μου ηλικία. Μπορώ να αδειάσω ολόκληρο το σακούλι σε ένα μπωλ με μπόλικο γάλα, όπως έκανα όταν ήμουν παιδάκι. Νιώθω ευτυχισμένη. Μπορώ να ζήσω μόνο με αυτό. Τι πιτόγυρα και πίτσες μου λέτε..

Βραδιάτικα έτοιμη να κοιμηθώ.... Περνάει μια μηχανή που η ύπαρξη της γίνεται φανερή τουλάχιστον στην μισή πόλη... Και αφού περάσει με τον εκκωφαντικό θόρυβο θα αρχίσουν καπάκι να χτυπάνε πέντε συναγερμοί αυτοκινήτων μεταξύ των οποίων κάποιοι δεν σταματάνε με τίποτα! Το ίδιο συμβαίνει και με αμάξι που έχει τη μουσική στη διαπασών.Ώρα κοινής ησυχίας δεν υπάρχει πια? Έχει καταργηθεί αυτή η έννοια?Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει πια....Μένω και σε σχετικά κεντρικό δρόμο και ιδιαίτερα το καλοκαίρι που αφήνω ανοιχτα τα παράθυρα (δεν βάζω κάθε βράδυ ρε κοντισιον γιατί πέρα από αντιοικονομικο είναι και ακριβό) το πρόβλημα είναι τρεις φορές χειρότερο.Και σαν να μην φτάνει όλο αυτό.... Απέναντι από το σπίτι μου είναι ένα καφενείο που κάποιες βραδιές κάθονται οι άνθρωποι μέχρι τις 2 με 3 το βράδυ και φωνάζουν και βρίζουν σαν να ειναι όλο το μέρος δικός τους!

Ένα χρόνο μετά πάτησα στην τράπεζα για να πληρώσω έναν λογαριασμό. Και την είδα! Ωραία και κομψή γυναίκα. Την κοιτούσα αλλά φυσικά που να με θυμάται(;) Πριν ένα χρόνο είχα πάει να ανοίξω λογαριασμό και ήταν αυτή που με εξυπηρέτησε και ένιωσα παραπάνω αισθήματα. Σήμερα που την είδα, χάρηκα και ένιωσα ευχάριστα αλλά δεν ξύπνησε ιδιαίτερα το συναίσθημα που είχα τότε. Ανάμεικτα συναισθήματα. Περίεργο.

Θελω να ασχοληθω με το μακιγιαζ. Ειναι κατι που υπεραγαπω. Η μητερα μου ομως μου λεει οτι δεν εχει μελλον και δε θα εχω δουλεια. Ποσες νυφες θα κανω πια λεει? γιατι απο τετοιες περιστασεις μονο βγαινει κατι. Θα ηθελα να ακουσω γνωμες .(υ.γ. δε μενω αθηνα/θεσσαλονικη)

Είναι 18 χρονών και μένω με τους γονείς μου και με την αδερφή μου. Τι σπίτι είναι μικρό και έχω κοινό δωμάτιο με την αδερφή μου. Ωστόσο θα ήθελα τόσο πολύ το δικό μου δωμάτιο για να μπορώ να διαβάζω άνετα τα μαθήματά μου. Επίσης με νευριάζει όταν όλοι μέσα στην οικογένεια μου μου ρωτάνε κάθε τι για το οτιδήποτε και αν κάνω. Για παράδειγμα μπορεί να γράφω κάτι στο τετράδιό μου και αν με δει κάποιος θα έρθει να με ρωτήσει τι κάνω, τι γράφω από απορία. Ή θα πάρω ένα τηλέφωνο και θα με ρωτήσουν ποιον πήρα. Όταν τους πω θα με ρωτήσουν τι είπαμε και ούτως καθεξής. Ή θα θελήσω έτσι στο άκυρο να πάω για περπάτημα και θα με ρωτήσουν που θα πάω, πως μου ήρθε να πάω τώρα ενώ δεν το συνηθίζω κλπ.Διαρκώς αισθάνομαι αυτόν τον έλεγχο. Και δεν το κάνουν από έλλειψη εμπιστοσύνης. Είμαι 1000% σίγουρη για αυτό. Απλά θέλουν να ξέρουν τι κάνω στη ζωή μου...το παραμικρό!...αλλά δεν καταλαβαίνουν ότι αυτό με ενοχλεί!

Σταματήστε το τρένο της τρέλας να κατέβω... Όλα για κάποιο λόγο γίνονται, λένε. Για ποιόν; Για να βασανιζόμαστε; Πόση υπομονή να έχει δλδ κάποιος και ποιό είναι τελος πάντων αυτό το μάθημα που έχει σαν τίμημα να σε χτυπάει η μοίρα σου αδιάκοπα;Ποιόν ενόχλησα ποτέ τόσο, ώστε να το πληρώνω τώρα; Ποιός Θεός αντέχει να βλέπει πόσο αδιαμαρτύρητα παλεύω χρόνια και να βαστάει να μου στέλνει κι άλλα.. .;

Πιστευετε οτι μπορει να ερωτευτει ενας ανθρωπος μετα τα 30κατι; Να ερωτευτει πραγματικα,καρδιοχτυπια,πεταλουδες στο στομαχι κτλ κτλ,η οντας εμπειρος-η, εχοντας φαει απορριψεις,επωδυνους χωρισμους,απογοητευσεις, εχει αποκτησει ανοσια και νιωθει αδιαφορια για καποιον αλλον ανθρωπο; Θα με ενδιεφεραν αποψεις απο ατομα ανω των 30-35 και ειδικα αν εχουν ζησει κατι τετοιο.