ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παραδεχομαι οτι αγχωνομαι σε ο,τι αφορα το σεξ στο αυτοκινητο. Βγαινω με εναν τυπο και οι δυο μενουμε με γονεις , αρα χωρος δεν υπαρχει . Υπαρχει ομως το αυτοκινητο του αρα λογικα εκει θα παιχτει σεξ. Δεν το εχω ξανακανει σε αυτοκινητο και φοβαμαι πως θα ειμαι ακυρη, αγαρμπη και περισσοτερο πως θα αγχωθω και δεν θα ξερω τι πρεπει να κανω παρα να το απολαυσω.Συμβουλες ευπροσδεκτες ( και οχι το χαλαρωσε , δεν αποτελει λυση).

Έχετε νοιώσει ποτέ ολόκληροι;Ποτέ σαν ένα κομμάτι του εαυτού σας, που δεν ξέρατε ότι σας λείπει είναι ξαφνικά δίπλα σας; Μία ηρεμία; Έτσι νοιώθω όταν είναι μαζί μου.. Ξέρω ότι δεν αξίζει να είμαστε μαζί και γι αυτό δεν έχω κάνει ποτέ κίνηση για να του δείξω το ενδιαφέρον μου. Δεν με εμπιστεύεται, δεν ψάχνει αφορμές για να με δει, μου κρύβει πράγματα για την ζωή του, δεν εχει κάνει και αυτός ποτέ κίνηση για να μου πει ότι του αρέσω... Το πρόβλημα όμως όταν είμαστε μαζί είναι ότι εγώ νοιώθω πράγματα γι αυτόν... Μαζί του θα ήθελα να υπάρξω αν και ξέρω ότι θα πονέσω... 3 χρόνια και ακόμα δεν μπορώ όταν με παίρνει τηλέφωνο να μην χαμογελάω, 3 χρόνια τώρα και τον βλέπω στα πρόσωπα των ανθρωπων που περπατάνε γύρω μου, 3 χρόνια τώρα και είναι η πρώτη μου σκέψη κάθε πρωί Καληνύχτα σας ❤️

Είμαι εδώ και ένα μήνα σε σχέση με ένα αγόρι ο οποίος μου λέει ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου.το θέμα είναι ότι ήθελα πριν λίγες μέρες να πάω στο χωριό μου για δύο μερες και ενώ στην αρχή μου έλεγε κανε ότι θέλεις μετά με επερνε κάθε λίγο τηλεφωνο για να με πείσει να μην πάω.μεχρι και ότι χωρίς εσένα τόσες μέρες θα φύγω κι εγώ από εδώ θα εξαφανίστω για μια εβδομάδα ελεγε.τελικα δεν πηγα πουθενα.τωρα όμως με πιέζει η ξαδέρφη μου να πάμε για τρεις μέρες σε ένα γάμο στην Αθήνα και θέλω πολύ να πάω.ολο το καλοκαίρι δεν πήγα πουθενά.αυτος δεν μπορεί να έρθει γτ δουλεύει αλλά είναι και νωρίς να τον γνωρίσω σε συγγενείς που θα μένω εγώ.φοβαμαι ότι θα τσακωθούμε αν πάω και ότι θα με περνει εκατό τηλέφωνα το λεπτό για να μου λέει να μην πάω και να βλέπει που είμαι.τι να κάνω;;

Φέτος τελείωσα με το σχολείο έδινα πανελλήνιες και τελικά πέρασα σε μια σχολή που δε το περίμενα. Δε ξέρω αν μου αρέσει και η απόσταση είναι πολύ μεγάλη από το σπίτι μου (6 ωρών). Φοβάμαι να κάνω μια τόσο μεγάλη αρχή για κάτι που δε ξέρω καν αν θα μου αρέσει. Βέβαια έχει καλή επαγγελματική αποκατάσταση και γι αυτό οι γονείς μου με πιέζουν να πάω. Πραγματικά δε ξέρω τι να κάνω. Δε νιώθω έτοιμη για ένα τόσο μεγάλο βήμα και σκέφτομαι να ξαναδωσω πανελλήνιες και να περάσω κάπου πιο κοντά και που να το βρίσκω περισσότερο ενδιαφέρον. Βέβαια αυτό που στοχεύω δε έχει άμεση επαγγελματική αποκατάσταση και ακούω σχόλια του τύπου καλά θα αφήσεις αυτή τη σχολή για να πας εκεί και να μη βρεις ποτέ δουλειά? Δε ξέρω έχω μπερδευτεί δύσκολα ειδικά αν είσαι ανωριμη και άπειρη σαν εμένα.

Κόψτε με στο τελευταίο μου μάθημα,μη με δεχτείτε στη δουλειά,φίλοι/γκόμενοι/γκόμενες παρατήστε με,γονείς μην ελπίζετε.ΧΕΣΤΗΚΑΜόνο η ψυχική μου ηρεμία με νοιάζει.

Είμαι 18 χρόνων τους τελευταίους 8 μήνες βρισκόμαι στην Ολλανδία με την οικογένειά μου, εργάζομαι σε ένα θερμοκήπιο με ντομάτες και πηγαίνω 4 φορές την εβδομάδα γυμναστήριο παρόλα αυτά δεν κατάφερα να κάνω παρέες λόγο του κλειστού μου χαρακτήρα προσπαθώ να παλέψω την μοναξιά και να υποστηρίξω την οικογένεια μου στον αγώνα που δίνουμε.Η χώρα δυστυχώς πέρα από το χασίσι και δουλειά δεν έχει τίποτα άλλο.. βαρετή όσο δεν πάει.Πως την παλεύεις την μοναξιά και πως αντέχεις στην ξενιτιά;

Ο δικός μου είχε μια σχέση για 8 χρόνια και τον τελευταίο χρόνο συγκατοικουσαν μαζί με τον αδελφό του και την γυναίκα του. Ο λόγος που χώρισαν εν τέλει είναι από ότι μου έχει πει επειδή μπλέκονταν η μάνα της πολυ, δεν τα πήγαιναν καλά από την πρώτη στιγμή της συγκατοίκησης και αυτή ήθελε γάμο κτλ ενώ ο δικός μου όχι. Από τον χωρισμό έχουν περάσει δύο χρόνια όπου μιλούσαν περιστασιακά φιλικά και είχαν πει ότι όποιος προχωρήσει στη ζωή του θα το κόψουν . Ομως μένουμε τώρα μαζί εμεις στο σπίτι που έμενε και με αυτή και την πήρε τηλ στη γιορτή της για να της ευχηθεί και μίλησαν. Την έχει μπλοκάρει πλέον παντού αλλά ενώ είχε στο ενδιάμεσο και άλλη σχέση κάτι με ανησυχεί. Λέτε να υπάρχει περίπτωση να ξαναγυρίσει σε αυτή;

που εδινε τα 2 μαθηματα σημερα. Στο ενα πανωλεθρια, πεσανε πολυ δυσκολα θεματα, εγραψα αλλα μπρερδευτηκα και η απαντηση που εδωσα ηταν εντελως λανθασμενη. Κοπηκα 1000%. Στο αλλο αν και εγινε προφορικο τελευταια στιγμη περασα και με βαθμο. Τωρα που απετυχαστο 1ο μαθημα παω αλλο ενα εξαμηνο πισω... Νιωθω τοσο ασχημα και ντρεπομαι τοσο για τον εαυτο μου.

Δεν αντεχω αλλο εδω χωρις καθόλου διακοπες. Εχετε να προτεινετε οικονομικους προορισμους για αυτη την εποχη απο Θεσσαλονικη;;;

Και πάλι βρήκα τον λάθος άνθρωπο για να αγαπήσω. Είμαστε συνάδελφοι στην ίδια δουλειά, έχουμε καλή χημεία και είναι αρκετά ώριμος για τα δικά μου γούστα, ωστόσο, ειναι στρειτ, έχει κοπέλα, είναι ντουκι και πιθανότατα ακραίος εθνικιστής, δεν έχουμε κάνει συζήτηση για το τελευταίο αλλα μπήκα στη σελίδα του στο Facebook και όλο ελληνικές σημαίες και είπε κάτι για τους Εβραίους σήμερα. Μα γιατί γιατι; να μην πετύχω κ γω έναν άνθρωπο που να τον γουστάρω και να είναι γκει; τόσα χρόνια ρε π0@στ! μου, μόνο εκεί που δεν πρέπει! Αυτός φαντάζεται ότι είμαι στρειτ, που να ξέρει όταν τον βλέπω τι σκέφτομαι ?