ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μπορεί σε μια σχέση να επέλθει πλήξη μετά από συγκατοίκηση ενάμιση χρόνου? Νομίζω ότι θεώρησε ο σύντροφός μου εμένα δεδομένη και εγώ αυτόν. Τελευταία με έκρινε μου έλεγε ότι εγώ φταίω που δεν έχω φίλες, ότι δεν ξέρω πολλά πράγματα για την ζωή και ότι περιμένω από τους γονείς μου να μου λύσουν τα προβλήματα μου, ότι δεν έχω χόμπι και ότι κάθομαι στο κινητό όλη την ημέρα και ότι ακόμα και στο ερωτικό ήμουν βαρετή και δεν προσπαθούσα αρκετά. Αυτή την κριτική την έκανε όπως έλεγε για να με βελτιώσει ως άνθρωπο γιατί νοιάζονταν για εμένα. Εγώ από την άλλη θεωρώ πως πρώτα πρέπει να βελτιώσει τον εαυτό του και μετά να κάνει κριτική σε εμένα. Αυτή η κριτική μέσα στην σχέση που δεν του αρέσει τίποτα στον άλλον τι σημαίνει? Του πέρασε ο έρωτας , με βαρέθηκε, δεν με σέβεται και δεν με αποδέχεται ως άνθρωπο? Εγώ σχεδόν ποτέ δεν του έχω κάνει κριτική ούτε θέλω να νιώσει άσχημα για κάτι. Αυτός συνέχεια γκρινιάζει, νιώθω ότι δεν τον ευχαριστεί τίποτα και έχει πολλές απαιτήσεις από εμένα. Δεν ξέρω αν μας κατάπιε η ρουτίνα. Έχουμε τις δουλειές μας, αλλά κυρίως εγώ προτείνω εκδρομές και κανένα ταξίδι για να ξεφεύγουμε. Βλέπω άλλα νεαρά ζευγάρια που είναι δέκα χρόνια μαζί και λεω πως δεν βαριούνται αυτοί και πως τα καταφέρνουν. Σε γενικές γραμμές περνάω καλά μαζί του, θα βγούμε για καφέ ,για ποτό κτλ, αλλά νιώθω ότι δεν αγαπά και ότι δεν με αποδέχεται. Ίσως φταίει ότι είμαι κλειστή σαν χαρακτήρας και δεν εκφράζομαι όπως πχ να πω σ' αγαπώ ή μου έλειψες κτλ και αυτό του δημιουργεί ανασφάλεια με αποτέλεσμα να γκρινιάζει. Ίσως η δικιά μου συμπεριφορά να δημιουργεί αυτή την αντιμετώπιση από μεριάς του. Ίσως επειδή έχει επέλθει ρουτίνα και στο ερωτικό κομμάτι. Αλλά και πάλι όταν υποτίθεται αγαπάς κάποιον δεν τον υποστηρίζεις , δεν τον ενθαρρύνεις , δεν αποδέχεσαι τα ελαττώματα του ? Πριν συγκατοικήσουμε δεν μου έκανε τόση κριτική. Με τον σύντροφό μου λοιπόν έχω χωρίσει. Ήρθε για λίγες μέρες η μητέρα μου να με δει από επαρχία και επειδή της είχα πει κάποια πράγματα για την σχέση μου ανακατεύτηκε και του είπε να τα μαζέψει και να φύγει. Εγώ δεν πήρα θέση. Τον βοήθησα να μαζέψει τα πράγματά του μόνο. Ήταν λάθος μου και το ξέρω ...αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Η μητέρα μου είναι πολύ ευέξαπτη και δεν μπορώ να την χειριστώ. Το ξέρω ότι δεν πρέπει να λέω τα προσωπικά μου στη μητέρα μου λόγω του χαρακτήρα της,αλλά δεν έχω πολλές φίλες για να πάρω μια γνώμη. Το ξέρω ότι τον πλήγωσα ,αλλά τον αγαπώ παρότι δεν μου μιλούσε όμορφα τελευταία. Του έχω ζητήσει συγγνώμη. Έφυγε για επαρχία πίσω στους γονείς του από όπου κατάγομαι και εγώ και μένουν και οι γονείς μου εκεί.Μου ζήτησε να τον ακολουθήσω εκεί. Μου έβαλε τους όρους του. Εγώ πάλι δεν ξέρω αν είναι καλή επιλογή να παραιτηθώ από την δουλειά μου στην Αθήνα.Θα κλείσω μια πόρτα σε μια δουλειά,όπου δεν έχω κλείσει ούτε δύο χρόνια. Τώρα έχουμε να μιλήσουμε δύο εβδομάδες. Με έχει διαγράψει από το fb και με έχει βάλει σε σίγαση στο μεσεντζερ. Μάλλον θέλει να με ξεχάσει. Όμως όταν αγαπάς δεν συγχωρείς? Έχει εξαφανιστεί και έχει ένα δίκιο το ξέρω, αλλά σκέφτομαι αν τελικά με αγάπησε ποτέ. Γιατί αν με αγαπούσε θα βρίσκαμε έναν τρόπο να είμαστε μαζί ακόμα και εάν ήμασταν για λίγο από απόσταση.Και θα συγχωρούσε την συμπεριφορά μου. Όπως εγώ συγχωρούσα την δικιά του τόσο καιρό. Πώς γίνεται να νιώθω ότι δεν με σέβεται και να τον αγαπώ? Είναι το δέσιμο της συγκατοίκησης? Δεν έχω όρεξη γνωρίσω κάποιον άλλον. Νιώθω ότι ο επόμενος δεν θα με αποδέχεται όπως είμαι και ότι ίσως αυτός θα έχει άλλα ελαττώματα που δεν έχω καμία όρεξη να τα αντιμετωπίσω. Έχει περάσει ένας μήνας από τότε που έφυγε από το σπίτι μου ο πρώην μου. Τον σκέφτομαι ακόμα και ελπίζω πως θα με πάρει τηλέφωνο και θα μου πει ότι δεν θέλει να με χάσει από την ζωή του και να δώσουμε μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση μας.Αυτό θα ήθελα να ακούσω. Πότε θα μου περάσει και θα σταματήσω να σκέφτομαι αυτόν και ότι κάναμε μαζί ?

Έτσι βλέπω την αγάπη. Σαν να είναι κάθε άνθρωπος ένα τσιγάρο (διαφορετικής μάρκας, προέλευσης, ποιότητας ή/και γεύσης) και αυτό που μας ενώνει, αυτό το οποίο έχουμε κοινό, είναι η ανάγκη μας για φωτιά (μεταφορικά μιλόντας) , αυτό το οποίο θα μας ανάψει και θα δώσει νόημα στη ζωή μας, αλλιώς τι να το κάνουμε ένα τσιγάρο άμα δε μπορούμε να το ανάψουμε; Παλαιότερα το υπερανέλυα πάρα πολύ, σε σημείο υπερκορεσμού, και πλέον πέρασα στην αντίπερα όχθη, αυτή της συμπυκνωμένης απλοποίησης. Όλοι μας έχουμε αυτό το κοινό μοτίβο, την αγάπη. Ο καθένας βέβαια δίνει τον δικό του ορισμό του τι αγαπάει και εστιάζει κάπου αλλού, άλλος αγαπάει μόνο ερωτικά/σεξουαλικά, άλλος μόνο.ιδεαλιστικά/ρομαντικά, άλλος αγαπάει τα χόμπυ ή τα ενδιαφέροντά του, άλλος αγαπάει τα αθλήματα ή την μουσική, κτλπ. Όλοι αγαπάμε κάτι, κάποιον, κάπου (όπως λέει το αντίστοιχο τραγούδι του Dean Martin "Everybody loves somebody" ).

Τριήμερο μέσα με πυρετό και κομμάρες.

Πώς γίνεται και υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν σχέσεις ακόμα κι αν δεν βρίσκουν τίποτα θετικό στους/στις συντρόφους τους; Πραγματικά το έχω απορία. Λένε χύμα ότι δεν είναι ερωτευμένοι αλλά είναι μαζί. Εγώ ας πούμε είμαι ένας άνθρωπος που δεν έχω κάνει ποτέ σχέση όχι γιατί είμαι απαιτητικός ούτε επειδή δεν ρίχνω τα στάνταρντ μου κι αναζητώ το τέλειο κι όλα αυτά που λένε αλλά επειδή δεν με έχει ερωτευτεί ποτέ καμία. Δεν έχω στάνταρντ ούτε εμφάνισης ούτε τίποτα, με ενδιαφέρει μόνο η καλή συμπεριφορά, να υπάρχει καλοσύνη. Τίποτα άλλο. Τις λίγες φορές που προσέγγισα κάποια στη ζωή μου δεν έγινε τίποτα. Δεν ενδιαφέρθηκαν. Δεν λέω ότι ντε και καλά θα έπρεπε να ενδιαφερθούν ούτε ότι μπορείς ή πρέπει να υποχρεώσεις κάποιο άτομο να σε θέλει. Άλλωστε η υποχρεωτικότητα δεν υπάρχει ποτέ στη ζωή μου και η πιο μεγάλη απόδειξη αυτού που λέω είναι ότι πορεύομαι εντελώς μόνος επί πάρα πολλά χρόνια. Δηλαδή ακόμα και τις ελάχιστες φορές που εξέφρασα το ενδιαφέρον μου σε κάποια και είδα αμέσως ότι δεν ήθελε τίποτα από μένα, της ευχήθηκα να είναι καλά και έφυγα. Πιθανόν κάποιος διαβάζοντας την παραπάνω πρόταση να πει ότι εγώ δεν ξέρω να χειρίζομαι καταστάσεις, ότι είμαι βλάκας, ότι φταίει το ότι δεν επέμεινα, ότι ο επιμένων νικά, ότι αν ήξερα θα είχα τον τρόπο να την κάνω να με επιθυμήσει και διάφορα τέτοια που ακούγονται συχνά. Πραγματικά δεν ισχύει τίποτα τέτοιο στον έρωτα και στις γνωριμίες. Αν επίσης έλεγα ότι παρόλο που δεν είδα ενδιαφέρον από την άλλη πλευρά συνέχισα να επιμένω τότε όλοι αυτοί που είναι της άποψης ''ο επιμένων νικά'' κι όλα αυτά που έγραψα παραπάνω, τότε θα μου κόλλαγαν την ταμπέλα του ενοχλητικού (και δίκιο θα είχαν) ή θα έλεγαν ότι δεν έχω την ικανότητα να αντιληφθώ το όχι που ακούω κι ένα σωρό άλλα αρνητικά πράγματα για τη στάση μου. Πραγματικά δεν ξέρω τι συμβαίνει. Κι ακούω διάφορα ζευγάρια να εξομολογούνται (όχι μόνο εδώ μέσα) ότι είναι μαζί συμβατικά, δε νιώθουν έρωτα μεταξύ τους αλλά είναι μαζί. Πραγματικά πώς γίνεται αυτό; Εγώ που δεν είχα πέραση ποτέ και δεν με ήθελαν ποτέ (στην κυριολεξία ποτέ) δεν είχα έναν άνθρωπο στη ζωή μου ούτε ήρθε κάποια να γνωριστούμε βαθύτερα ή να είμαστε μαζί χωρίς να νιώθει έλξη. Οι άλλοι πώς είναι μαζί χωρίς να υπάρχει η έλξη δεν το καταλαβαίνω. Τέλος πάντων, έτσι κι αλλιώς η ερωτική μου ζωή ήταν τελειωμένη πριν καν αρχίσει, ήδη από τη νεότητά μου αλλά πραγματικά έχω απορία πώς είναι δυνατόν να υπάρχουν ζευγάρια που είναι μαζί χωρίς να θέλουν, πώς τους συμβαίνει αυτό. Δηλαδή πώς γνωρίζονται αυτοί οι άνθρωποι, τι λένε μεταξύ τους; ''Ψιλοκαλή είσαι, ας δοκιμάσουμε να είμαστε μαζί, πάμε κι όπου βγει''; Κι η άλλη το δέχεται; ''Μέτριος μού φαίνεσαι, ας γίνουμε ζευγάρι κι όσο πάει;''. Κι ο άλλος το δέχεται; Δεν ξέρω πραγματικά τι συμβαίνει. Εγώ μάλλον θα έχω κάπου άδικο (έλα όμως που δεν έχω, αυτό είναι το θέμα).

Τι πάει να πει αγνή αγάπη αγνά αμοιβαία αισθήματα και αγνό δέσιμο μεταξύ μιας γυναίκας και ενός ανδρός? Είμαστε φίλοι αλλά πολλές φορές μου έχει δείξει έμμεσα ότι υπάρχουν παραπάνω αισθήματα όχι σεξουαλικά βέβαια δεν μου έχει δείξει κάτι αλλά Μερικές φορές δείχνει ενδιαφέρον παραπάνω από φιλικό. Πχ έχει τύχει να πει ότι του έχω κλέψει την καρδιά και έχω μπεί μέσα στην ψυχή του και ότι ίσως θα έπρεπε να ζούμε μαζί εμείς οι δύο και άλλα τέτοια αλλά μιλάει για αγνότητα βγάζει έξω το πονηρό κομμάτι αλλά λέει ότι είμαι το άλλο του μισο και αδελφή ψυχή του και ότι τα αισθήματα είναι αμοιβαία..τι να υποθέσω πλέον.?

Όταν μία κοπέλα με την οποία υπάρχει αμοιβαίο φλέρτ εδώ και καιρό σε καλεί στο σπίτι της για φαγητό(μένει μόνη)σημαίνει κάτι; Μου είπε πως έχει καλέσει και ένα φιλικό της ζευγάρι,αλλά εκείνοι δέν θα καθήσουν πολλή ώρα,οπότε θα μπορούμε μετά να τα πούμε καλύτερα οι δυό μας.Αυτή η διευκρίνηση που μου έκανε είναι που μου προκαλεί την απορία.Μπορεί να σημαίνει κάτι περισσότερο,κάτι που δέν μπορώ να καταλάβω; ΥΓ:Με ρώτησε ποιό είναι το αγαπημένο μου φαγητό,της είπα,και μου απάντησε ότι αυτό θα φτιάξει γιατί κατά σύμπτωση είναι μία από τις σπεσιαλιτέ της.

Έχω πρόβλημα με αϋπνίες το βράδυ αρκετά χρόνια. Με αποτέλεσμα να ξυπνάω 12 το μεσημερι. Ντρέπομαι πολυ γι'αυτό αλλά ειλικρινά ειμαι πολύ νευρική και το ο,τιδήποτε συμβεί μπορεί να με ταράξει. Πώς να φτιάξω ενα πρόγραμμα; Μελατονίνη δεν βοηθά. Κάτι αλλο εκτός απο φαρμακα;

Κατάλαβα το ποσό μόνος ήμουν όταν ήρθε η ώρα να βραβευτω σε μια πολύ σημαντική εκδήλωση και δεν είχα κανέναν να το μοιραστώ παρά μόνο την οικογένεια μου. Τι νόημα έχουν όλες οι επιτυχίες εάν δεν έχεις κανέναν να τις μοιραστείς; Πλέον τρέμω μη χάσω τους γονείς μου. Ποιος θα μου απομείνει; Δεν ονειρεύομαι πλέον τις μεγάλες παρέες, δεν τα κατάφερα στην παιδική ηλικία και τώρα στην ενήλικη ζωή είναι απίθανο να ταιριάξεις πολύ κόσμο σε κοινή παρέα. Δύο φίλους τουλαχιστον. Ή μια σύντροφο. Έναν άνθρωπο να χαλαρώνουμε στον καναπέ μετά από τη δουλειά και να συζητάμε για την ημέρα μας. Να σχεδιάζουμε τα σαββατοκύριακα μας και ενίοτε να κάνουμε μικρές εξορμήσεις.

Μου αρέσει κάποιος εδώ και 1 μήνα περιπου και μέχρι στιγμής τα πηγαίνουμε καλά. Δεν έχουμε σχέση βέβαια διότι θελουμε να δουμε πως θα πάει μιας και είμαστε ακόμη στην αρχή. Όμως με προβληματίζει λιγάκι κάτι. Έχει φίλους και φίλες , όπως έχω κι εγω φίλους και φίλες. Τις τελευταίες μέρες μου αναφέρει συχνά μια από τους φίλους του. Πχ. Είπε το τάδε , έκανε το τάδε. Δεν έχω κανένα πρόβλημα που έχει και φίλες απλά το γεγονός ότι μου την αναφέρει τόσο συχνά είναι κάπως ανησυχητικό.. Αν αναφέρονταν γενικά στους φίλους του και αυτήν , θα το έβρισκα λογικό. Όμως μου φαίνεται περίεργο να αναφέρει συχνά μόνο αυτήν. Μήπως να τον ρωτήσω , να το συζητήσω μαζί του;

Πώς γίνεται να τελειώνει η ερωτική επιθυμία;! Δεν πίστευα ποτέ ότι συμβαίνει. Θέλω να θέλω, να νιώθω τον ερωτισμό, το μαγνητισμό και το παιχνίδι της καινουριας γνωριμίας. Φταίω εγώ; τι μου συμβαίνει. Μετά σκέφτομαι, φταίει η σχέση μου που βάλτωσε; Το έχετε περάσει; Τι κάνεις; πως ξερεις; Εκτός από αυτό δε θα άλλαζα τίποτα άλλο στη ζωή μου.