ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αυτό που κατάλαβα ο λόγος που μας λείπει η παιδική και εφηβική εποχή εκτός απο τα ανέμελα χρόνια χωρίς υποχρεώσεις και που τα βρίσκαμε όλα έτοιμα είναι ότι σιγά σιγά οι άνθρωποι που μας αγαπάνε φεύγουν. Είναι οι πολλές απώλειες που έχουμε απο την ζωή μας με τα χρόνια, αν μιλήσω απο προσωπικής άποψης εδω και τα τελευταία 9 χρόνια οι άνθρωποι που μας άφησαν και έφυγαν για πάντα είναι αμέτρητοι, άνθρωποι που μπορεί να ήταν γνωστοί, φίλοι τοι οικογενειακού μας περιβάλλοντος, οικογένεια! Οι απώλειες είναι πολλές κ το κενό τους μεγάλο, πως να είναι η ζωή ωραία όταν δεν είναι όλοι αυτοί που αγάπησες ή σε αγάπησαν εδω; Δύσκολο

Χθές το βράδυ βγήκαμε με την κοπέλα μου,και στο δρόμο συναντήσαμε τον κολλητό μου.Μας ρώτησε που πάμε,του είπαμε ότι πάμε για μιά μπύρα,μας ρώτησε άν θέλουμε να έρθει κι εκείνος και του είπαμε να έρθει.Ε τί άλλο να του λέγαμε,δέν θέλαμε να φανούμε και αγενείς.Στο μαγαζί που πήγαμε,κάπου εκεί κοντά,ήρθε μετά από λίγο μία κοπέλα με κάποιον.Με τη συγκεκριμένη κοπέλα στο παρελθόν,είχαμε μία ιστορία άς το πώ έτσι,όχι σχέση ούτε κάτι σοβαρό,απλά βρισκόμασταν κάποιες φορές για να περνάμε καλά και τίποτα περισσότερο.Δέν ήμασταν τότε και οι δύο σε φάση για σχέση,ελεύθεροι ήμασταν,η επιλογή ήταν κοινή,ώσπου κάποια στιγμή το λήξαμε,και όλα καλά χωρίς κανένα πρόβλημα.Ο κολλητός μου τα ήξερε όλα αυτά από εμένα φυσικά,και χθές με το που ήρθε η κοπέλα στο μαγαζί,άρχισε τα περίεργα,και συγκεκριμένα άρχισε να πετάει σπόντες και να αναφέρεται σ'εμένα σχετικά με εκείνη μπροστά στην κοπέλα μου.Όταν μπήκε η κοπέλα στο μαγαζί,επειδή πέρασε από δίπλα μας και την είδα και με είδε,είπαμε ένα τυπικό "γειά σου,τι κάνεις".Από αυτό,βρήκε αφορμή ο φίλος μου,και άρχισε να λέει διάφορα,του στύλ "βρέ η τάδε","τί σου θυμίζει","άν και την ήθελαν πολλοί κάποιος ήταν πιό τυχερός" και τέτοιες αηδίες.Προσπάθησα να μήν δώσω σημασία και ευτυχώς το σταμάτησε.Όταν μείναμε με την κοπέλα μου,με ρώτησε σχετικά με αυτά που έλεγε ο φίλος μου,και της είπα ότι πρόκειται για μιά παλιά γνωστή και να μήν δίνει βάση στα λόγια του γιατί λέει μλκίες.Η κοπέλα μου δέν το συνέχισε,αλλά αποκλείεται να πίστεψε αυτό που της είπα γιατί την ξέρω πολύ καλά,και σήμερα που μιλήσαμε με ξαναρώτησε και της είπα πάλι τα ίδια.Μου δημιούργησε πρόβλημα ο φίλος μου εκεί που δέν υπάρχει.Άν είναι δυνατόν δηλαδή!Έγινε κάτι στο παρελθόν με τη συγκεκριμένη κοπέλα,ο καθένας μας τράβηξε το δρόμο του,απ'ότι κατάλαβα μάλλον έχει σχέση με το παιδί το οποίο τη συνόδευε εχθές,οπότε δέν βλέπω για ποιό λόγο να θέλει ο καλύτερος μου φίλος να μου κάνει χαλάστρα,γιατί αυτό ήθελε.Φίλος-φίλος,αλλά κάπου τέρμα,γιατί έχει κάνει κι άλλα και μαζεύονται πολλά.Έχω καταλάβει εδώ και χρόνια ότι βγάζει κομπλεξισμό σε πολλά πράγματα και το έχω ανεχτεί,αλλά και να μου χαλάσει τη σχέση με την κοπέλα μου,αυτό δέν θα το ανεχτώ με τίποτα.

Γειά σας, είμαι 20 χρόνων φοιτήτρια κ παρθένα. Χωρίς πολλούς φίλους στν τόπο που σπουδάζω (2 φίλες συγκεκριμένα). Έχω γυρίσει στο χωριό μου για διακοπές αλλά κ εδώ έχουν αλλάξει τα πράγματα. Στην παρέα μου οι περισσότεροι δουλεύουν σεζόν κ έχουμε μείνει λίγα άτομα... Εκτός από εμένα που σπουδάζω μακριά οι υπόλοιποι είναι Αθήνα σε ιεκ για σπουδές οπότε όπως είναι λογικό να έχουν πιο συχνή επικοινωνία μεταξύ τους (κάτι το οποίο με "πειράζει" κ προσπαθώ αν το λύσω με την ψυχολόγο μου) αλλά αρχίζω κ διαπιστώνω ότι ίσως έχω μεγάλο πρόβλημα στην κοινωνικοποιηση. Υπεραναλυω τα πάντα, πως να μιλήσω, τι πρέπει να πω κ τι δεν πρέπει, τι θα σκεφτούν για μένα κλπ κλπ... Θέλω πολύ να κάνω μια σχέση(είχα στο παρελθόν αλλά από αυτές τις παιδικές κ μη ολοκληρωμένες) να μοιράζομαι πράγματα με έναν άνθρωπο, ουσιαστικά πράγματα! Να δώσω αγάπη (ιδανικά κ να πάρω) κ γενικά να ζήσω όπως οι περισσότεροι φοιτητές κ φοιτήτριες 20 χρόνων. Από τν άλλη φοβάμαι να εμπιστευτώ άνθρωπο, έχω προδωθει από φίλες στο παρελθόν κ έχω γίνει πιο καχύποπτη και κλειστή ενώ δν ήμουν αλλά έτσι ένιωσα ότι θα με προστατέψω. Υπάρχουν άραγε ακόμα άνθρωποι που έχουν αγνά συναισθήματα και ανιδιοτέλεια; νιώθω ότι μεγαλώνοντας όλο κ πιο δύσκολο θα μ είναι να βρω αγόρι, πόσο μάλλον αν πω ότι είμαι κ παρθένα στα 20 (εφόσον πλέον άτομα 14 χρόνων κ είναι ενεργά σεξουαλικα!). Θα ήθελα να μου γράψετε την γνωμη σας κ να είστε όσο πιο smooth γίνεται (πληγωνομαι εύκολα 🥺). Ευχαριστώ κ εύχομαι να έχετε ένα υπόλοιπο ερωτικό καλοκαίρι❤️

Είμαστε σε σχέση 3 +χρόνια και μένουμε μαζί 1 χρόνο... Περνάμε καλά...γελάμε.. ταιριάζουμε σε όλα στις εξόδους διακοπές βόλτες κλπ κλπ. Το μόνο παράπονο που είχα ανέκαθεν..είναι λίγο " βαρύς" για όλα θέλει σπρώξιμο... Πχ για να πάμε γ ένα μπάνιο θα δυσανασχετήσει αλλά θα το κάνει κ θα περάσουμε κ όμορφα. Η γ να πάμε μια βόλτα... Θα το σκεφτεί παραπάνω απ' όσο θα επρεπε .. κ στ τέλος φυσικά περνάμε όμορφα πάντα. Αλλά φυσικά με κουράζει τρομερά αυτό το σπρώξιμο που χρειάζεται. ( Σε όλους τους τομείς) Πάμε στο ερωτικό κομμάτι.. ταιριάζουμε το βρίσκουμε... Αλλά........ Έχω τεράστιο θέμα με την ποσότητα. Και σε αυτό θέλει σπρώξιμο και με ξενερώνει και με κουράζει. Έχω κουραστεί να τον κυνηγάω σαν το κουνέλι έχω προσπαθήσει και να τον αφήσω να με κυνηγήσει και τίποτα αν τον αφήσω απλα το αφήνει κ αυτός. Η συχνότητα μας θα είναι 1-2 φορές την εβδομάδα μετά από δική μου προτροπή φυσικά κ όταν γίνεται είναι καλό! Εμένα δεν μου αρκεί δεν με ικανοποιεί αυτό το 1-2 φορές το θεωρώ λίγο ... Πολλές φορές μου βγάζει κ ανασφάλειες όλο αυτό.. αλλά κυρίως καταλαβαίνω στο ότι κ αυτό είναι κομμάτι του χαρακτήρα του. Δν τον απασχολεί και τόσο το σεξ όσο εμένα. Δεν μπορώ όμως να ζω έτσι γιατί μου δημιουργεί στρες άγχος και νεύρα και συμπεριφέρομαι αρκετά νευρικά αν περιμένω να κάνει κίνηση κ δεν την κάνει μετά έχω φουλ ένταση . Ακόμα και τώρα που είμαστε διακοπές περίμενα πως θα κάνουμε χαμό σε αυτό το κομμάτι τίποτα..... Κουράζεται λέει από τις βόλτες διαδρομές κλπ. Επίσης να συμπληρώσω πως ήταν ανέκαθεν έτσι . Τους πρώτους μήνες ίσως να υπήρχε λίγη πιο ένταση που οκ φυσικά κ το καταλαβαίνω. Δεν ξέρω πως να το διαχειριστω .. Τρώει....δεν μπορεί να κάνει σεξ... Το πρωί δεν μπορεί γιατί μόλις ξύπνησε... Πριν την δουλειά δν μπορεί, μετά την δουλειά δν μπορεί ... Δεν μπορώ όμως να κάθομαι και να υπολογίζω κάθε φορά αν έφαγε αν δουλεύει αν το ένα αν το άλλο.. με κουράζει.......... Αλλά αφήνεις έναν άνθρωπο που νιώθεις πως λατρεύεις κ είναι το άλλο σου μισό μόνο κ μόνο για το σεξ; Τελικά τι αξίζει; ( Είμαστε 27-28)

Τα έχω εδώ και 1 μήνα με μία κοπέλα και πριν 2 μέρες που είχε γενέθλια, την πήρε ο πρώην της να της ευχηθεί χρόνια πολλά, ό,τι επιθυμείς και τα σχετικά. Πλέον δεν έχουν κάτι το ρομαντικό/ερωτικό, μου το ορκίστηκε και μίλησα και μαζί του μία φορά και μου το επιβεβαίωσε και αυτός. Πριν τα φτιάξουν είχαν μακροχρόνια φιλία (5-6 χρόνια) και ήθελαν ο ένας τον άλλον για αρκετό διάστημα (παιδικός έρωτας) απλά όταν αυτή είχε σχέση δεν είχε αυτός, και το ανάποδο, οπότε τα έφτιαξαν οταν ήταν και οι 2 ελεύθεροι. Δεν ζηλεύω άμα μου το ορκίστηκε όπως έγραψα αυτή οτί πλέον τους ενώνει μόνο μία καλή φιλία (και το επιβεβαίωσε και αυτός) απλά σκέφτομαι πως ένας παιδικός έρωτας, μία σχέση και μετέπειτα μία φιλία, δεν σβήνει έτσι απλά, σίγουρα μέσα της εκείνος δεν έχει πεθάνει σαν ανάμνηση μίας δυνατής αγάπης. Τα έχουμε εμείς 1 μήνα και πριν τον 1 μήνα μιλούσαμε/βγαίναμε για κάπου 2 βδομάδες άρα ό,τι έχουμε είναι μόλις 1μιση μήνα ενώ ό,τι είχε με αυτόν (και ακόμα μιλάνε άρα δεν τελείωσε οριστικά, ακόμα τον έχει μέσα στη ζωή της) είναι 7-8 ετών. Δε νιώθω άνετα με αυτό το κατάλοιπο προηγούμενης σχέσης. Αυτή μου αρέσει πραγματικά αλλά δε μπορώ στην ιδέα οτί εξακολουθεί να υπάρχει η επικοινωνία μεταξύ αυτής και αυτού. Να της ζητήσω με τρόπο να τον βγάλει από τη ζωή της ή δεν έχω το δικαίωμα; Ακούγεται ίσως κάπως εγωκεντρικό αλλά τη θέλω για μένα, να αφοσιωθεί σε μένα για να μπορέσουμε να χτίσουμε σιγά σιγά κάτι δυνατό, το οποίο πιστεύω ειλικρινά πως δε θα το καταφέρουμε αν συνεχίσει να έχει αυτό το άτομο (και τις αναμνήσεις που τον συνοδεύουν) στη ζωή της. Τι να κάνω;

Μια γνωστή και μου άρχισε τα 'πρεπει να δεις τι θα κάνεις στη ζωή σου,να επιλέξεις τι σου αρέσει να κάνεις.'. Σοβαρά ; Έχω δύο πτυχία στην κορνίζα,όλο ζητάνε περισσότερα,πλάτες και στηρίγματα δεν έχω για να επικεντρωθώ σε ένα μόνο πράγμα. Πρέπει να δουλεύω για να ζήσω. Μακάρι να είχα αυτή την πολυτέλεια να ψάχνω τι θα κάνω. Δεν είναι στο χέρι μου. Στην Ελλάδα ζει δε βλέπει τι γίνεται; Η αλήθεια είναι ότι με τάραξε γιατί δυστυχώς δεν ήμουν τυχερή ούτε έκανα όσα ήθελα και μπορούσα. Αναγκάζομαι να κάνω παλιοδουλειες όπως πολλοί για να τα βγάλω πέρα.

Μετά από ψυχοθεραπείες, προχώρησα σε άλλες γνωριμίες με καμία δεν ένιωσα όπως μαζί της, πέρασαν 4 χρόνια που την γνώρισα πρώτη φορά. Τίποτα. Ακόμα μου λείπει. Τα πάντα και όλα. Ποιος χρόνος γιατρεύει; Ψέμα. Πώς το να προχωράς γιατρεύει; Ψέμα. Τίποτα. Αυτή ήταν και καμία άλλη. Πάντα θα την περιμένω. Όλες οι άλλες μόνο για να λέω ότι δήθεν προχωράω. Θα εύχομαι πάντα να είναι καλά στην υγεία της και να ξανά επικοινωνήσει μαζί μου να μου πει ότι θα ήθελε να ξανά ήμασταν μαζί. Μέχρι να κλείσω τα μάτια αυτήν θα σκέφτομαι αυτή θα είναι στο μυαλό μου στη σκέψη μου. Αυτά ήθελα να πω μόνο. Μακάρι να με πάρει ένα τηλέφωνο να ακούσω τη φωνή της. Λύτρωση. Ανάσταση. Ανακούφιση. Ότι πιο ωραίο και ευχάριστο. Το απόλυτο ιδανικό. Αυτός ο ένας άνθρωπος που θα νιώσεις έτσι μαζί του δεν ξεπερνιέται ποτέ. Όσοι τον βρουν και είναι μαζί τους ζηλεύω και είναι τυχεροί. Ομοφυλόφιλη σε επαρχία.

Βγαίνω με μία κοπέλα 2 μήνες τώρα και κάθε φορά που έχουμε βγει, η ροή της συζήτησης πάει κάπως έτσι: γενική συζήτηση/σχολιασμός του καιρού/εξελίξεων στην εσωτερική/εξωτερική πολιτική, αναφορά σε κάτι που συνέβη σε κάποια φίλη της/κουτσομπολιό, συζήτηση για τη δουλειά, συζήτηση γενική για τους ανθρώπους που θα δούμε ή το τοπίο ή κάτι στο οπτικό μας πεδίο. Είναι φυσιολογικό αυτό; Τις πρώτες 2-3 φορές το απέδωσα στο άγχος και στην αμηχανία, λέω μέσα μου "προφανώς η κοπέλα νιώθει τρακ και δε ξέρει τι να πούμε" αλλά αρχίζω να προβληματίζομαι.. καταρχάς είναι ο ΜΟΝΟΣ άνθρωπος (και λέω "άνθρωπος" και όχι "κοπέλα" επίτηδες) που έχω γνωρίσει έως τώρα που έχει υπό απόλυτο έλεγχο τη ροή της συζήτησης. Δεν μ'αρέσουν τα άκυρα και εντελώς κουτουρού, π.χ μία να μιλάμε για κάτι σοβαρό και μία να πετάει ένα "θες να πάμε να κάτσουμε σε ένα καφέ;" , οκ, να υπάρχει μία λογική αλληλουχία όσο να πεις. Αλλά εδώ μιλάμε για το άλλο άκρο. Είναι σαν να έχει κάνει στο μυαλό της αναπαράσταση τη συζήτηση που θα κάνουμε πριν καν βγούμε και προετοιμάζεται για κάθε πιθανή έκβαση της συζήτησης. Δε ξέρω, μου φαίνεται κάπως control freak.. σαν κοπέλα είναι νορμάλ απλά αυτό το συγκεκριμένο εκκεντρικό χαρακτηριστικό δε ξέρω αν μπορώ να το αντέξω για πολύ ακόμα..

Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για τις περιγραφές... Είμαι κοπέλα, 28 στα 29 και βγάζω δεύτερο πτυχίο... Είχα μία σχέση 2,5 χρόνια. Μετά τον πρώτο χρόνο άρχισαν τα κακά σημάδια... Έψαχνε το κινητό μου χωρίς λόγο, μου έκανε σκηνές ζήλιας, δεν με άφηνε να βγαίνω με τις φίλες μου, να φοράω φορέματα... Αν κάποια μέρα του έλεγα ότι δεν μπορώ να βγούμε, νόμιζε ότι είχα κανονίσει να βγω με γκόμενο... Εντωμεταξύ εγώ ποτέ δεν του είχα δώσει δικαιώματα... Ως που άρχισε να με χτυπάει... Κάθε φορά και περισσότερο... Μελανιές σε όλο μου το σώμα, σημάδια που με το ζόρι μπορούσα να κρύψω... Τα είδε η μαμά μου και τον απείλησε και ξεκόψαμε... Έπειτα, ήρθε πάλι, ζήτησε συγχώρεση, λέγοντας ότι θα αλλάξει... Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα έγιναν χειρότερα... Κάθε μέρα με έβριζε, παρεξηγούσε το παραμικρό, με έλεγε π..τάνα επειδή έχω πάει με 2 άντρες στη ζωή μου πριν τον γνωρίσω. Δεν με άφηνε να βρω δουλειά γιατί έλεγε ότι θα μου την πέφτουν, φωτογραφίες δεν μπορούσα να ανεβάσω πουθενά-γιατί ανεβάζουν μόνο όσες ψάχνονται. Και για περπάτημα να πήγαινα έπρεπε να του ζητήσω την άδεια... Μέχρι που άρχισε να με χτυπάει στο κεφάλι... Για να μην έχω αποδείξεις τις μελανιές... Αλήθεια, δεν θυμάμαι πόσες φορές έχει γίνει αυτό... Μπουνιές, μαλλιοτραβήγματα και πολλά χειρότερα που δεν μπορώ να πω... Με πέταξε πολλές φορές σε ερημιές επειδή είχε νεύρα... Θα μου πείτε γιατί δεν τον άφηνα... Γιατί με απειλούσε ότι θα πει ένα σωρό ψέματα για μένα στους γονείς μου... Κατάντησα να πίνω κάθε μέρα για να αντέχω τον πόνο... Εβαλα 20 κιλά από το ποτό, έμεινα άνεργη, με 10 χρωστούμενα για σεπτέμβρη, φοβισμένη και χωρίς λεφτά (γιατί όλο εγώ τον κερνούσα)... Ξέρω πως αυτός ο άνθρωπος ήταν άρρωστος... Όμως εγώ δεν έφταιγα σε τίποτα να περάσω όσα πέρασα... Πλέον έχουμε ένα μήνα να μιλήσουμε... Κάνω κάποια μεροκάματα και διαβάζω για να σώσω τη σχολή μου... Ποτέ μην μείνετε σε μία τέτοια κατάσταση... Ανθρωπος που σηκώνει το χέρι του πάνω σας μια φορά, θα το ξανακάνει... Και σίγουρα χρειάζεται πολλή δύναμη για να συνεχίσεις μετά από αυτό...

Είμαι κοπέλα,21 χρονών,και εδώ και 8 μήνες έκανα την πρώτη μου σχέση.Είναι ο πρώτος μου γενικότερα,δηλαδή και συναισθηματικά και ερωτικά.Το αγόρι μου είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να μου τύχει,ταιριάζουμε σε όλα,με φροντίζει και με αγαπάει,και νοιάζεται τόσο πολύ σε σημείο να καταλαβαίνει τί θέλω πρίν κάν του το πώ και να κάνει ό,τι περνάει απ'το χέρι του ώστε να είμαι καλά και ευτυχισμένη.Όλα καλά μέχρι εδώ,όμως τον τελευταίο καιρό,μου λέει συχνά ότι εμείς οι δύο θα είμαστε για πάντα μαζί,ότι θα κάνει τα πάντα ώστε να μήν χρειαστεί να νιώσω επιθυμία για κάποιον άλλο ποτέ,ότι εμείς είμαστε φτιαγμένοι ο ένας για τον άλλο και ότι σίγουρα θα παντρευτούμε.Εγώ προσωπικά,είμαι πολύ ερωτευμένη μαζί του και ίσως και κάτι περισσότερο,αλλά δέν κάνω σενάρια ούτε αρνητικά ούτε θετικά.Δεδομένου λοιπόν ότι και εκείνος είναι νέο παιδί(είναι 25)μου κάνει εντύπωση που μου λέει τόσα βαρύγδουπα.Ειδικά σε αυτό,στο ότι δηλαδή δέν θα χρειαστεί να νιώσω ποτέ την ανάγκη να γνωρίσω κάποιον άλλο άντρα,είναι πολύ σίγουρος,δηλαδή το λέει και το πιστεύει.Δέν έκανα σχέση με σκοπό να χωρίσω κάποια στιγμή,και μακάρι να είμαστε μαζί για πάντα,αλλά μου φαίνεται κάπως το να προεξοφλούμε καταστάσεις.Είχε και άλλες σχέσεις στο παρελθόν(το ξέρω σίγουρα)και θα ήθελα να τον ρωτήσω πώς συμπεριφερόταν στις άλλες κοπέλες,άν έλεγε τα ίδια και γιατί χώρισαν,αλλά θεωρώ πως είναι λάθος να ασχοληθώ με το παρελθόν του.Δικαίως κριντζάρω κάποιες φορές όταν τον ακούω να μου λέει όλα αυτά;