ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήγα στο σπίτι μιας φίλης μου. Ενας τοίχος γεμάτος φωτογραφίες. Με τις παρέες της σε συναυλίες και εκδρομές, με το αγόρι της, με την κολλητή της στις διακοπές, με την οικογένεια της σε γιορτές. Φωτογραφίες από την μέρα που της έκαναν έκπληξη στα γενέθλια της, φωτογραφίες με την παρέα της τα πρώτα Χριστούγεννα που περάσανε μαζί και φωταγραφιες από τις αποκριές όπου ήταν όλοι ντυμένοι και χαμογελαστοί. Και για κάθε φωτογραφία έχει να σου πει μια ιστορία η κάτι αστείο η περίεργο που έγινε εκείνη την μερα. Ενας τοίχος γεμάτος αναμνήσεις. Πράγματα που δεν έζησα ποτέ. Πόσο παίζει να της φτιάχνει την διάθεση αυτός ο τοιχος κάθε πρωί που ξυπνάει η κάθε μερα που γυρνάει κουρασμένη από την δουλειά της. Πως είναι να ξέρεις ότι έχεις τόσους ανθρώπους που νοιάζονται για σένα και μπορείς να γελάς και να περνάς καλά μαζί τους. Πόση δύναμη σου δίνει αυτό να συνεχίσεις ακόμα και όταν δεν είσαι καλά. Το κινητό της όση ώρα ήμουν μαζί της χτύπησε περισσότερες φορές από ότι χτυπάει το δικό μου σε έναν μήνα. Ούτε οι γονείς μου δεν παίρνουν μια φορά να δουν τι κάνουν. Ερχεται μήνυμα και ενθουσιαζομαι για κάποια δευτερόλεπτα καθώς σκέφτομαι ότι κάποιος με θυμήθηκε για να δω τελικά ότι ήταν για δουλειά.

Δεν έχω όρεξη να διαβάσω. Γενικά δεν έχω όρεξη για πολλά πράγμα πλέον αλλα ειδικά με το διάβασμα δυσκολεύομαι. Βαρέθηκα. Βαρέθηκα γιατί δεν κάνω τίποτα άλλο. Δεν είναι ότι είναι το διάβασμα πολύ όσο το ότι δεν έχω καθόλου παρέες για να κανω και τίποτα αλλο. Με κούρασαν τα ίδια πράγματα κάθε μέρα. Αν είχα κάτι ευχάριστο να σπάει αυτήν την ρουτίνα που και που πιστεύω ότι θα ήμουν καλύτερα.

Η μάνα μου δεν προσέχει καθόλου τον εαυτό της. Θα μου πεις ο καθενας μπορεί να κάνει αυτό που θέλει αλλά ανησυχω για την υγεία της. Καπνίζει πολύ από τα 15 της και τώρα είναι στα 46. Επίσης τρώει πολύ ανθυγιεινά και όταν της το λες δεν φαίνεται να το καταλαβαίνει. Έχει και τους τελευταίους μήνες που δεν εργάζεται οπότε κάθεται κυρίως σπίτι και δεν κινείται καθόλου. Μερικές φορές τρομάζω από κάτι περίεργα που την βλέπω να κάνει στον ύπνο της. Αλλά πιστεύω ότι αυτές είναι συνήθειες χρόνων και ότι και να τις λέμε δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι.

Βγαινω με κάποιον που δεν μου αρέσει και τόσο πολύ αλλά σκέφτομαι ότι δεν χάνω κάτι να γνωρίσω κάποιον. Μέσα στις 3 επόμενες μέρες μου στέλνει να βρεθούμε στο τέλος της εβδομάδας.Βγαινω με κάποιον ο οποίος μου αρέσει πολύ και τον σκέφτομαι συνεχεια και χάνεται για τις επόμενες εβδομάδες.

Ο πατέρας μου έχει 2 μήνες που δουλεύει εξωτερικό. Συζητούσαμε με την θεία μου και κάτι άλλους συγγενείς μου. Είπα ότι νιώθω άσχημα που ο μπαμπάς μου ειναι ο μόνος του σε μια ξένη χώρα. Τότε η θεία μου η οποία συνηθίζει να λέει τέτοιες βλακειες και να προσβάλει τον θείο μου μπροστά σε όλους λέει: "Το καλύτερο είναι αυτό. Τους ξεφόρτωνεσαι και σου στέλνουν και τα λεφτά". Και μετα έλεγε στον θείο μου να κάνει το ίδιο. Όταν της είπα ότι μου λείπει ξεκίνησε να γελάει ειρωνικά. Η κόρη της την οποία έχει κάνει σαν τα μούτρα της και δεν σέβεται καθόλου τον θείο μου συμφώνησε. Φταίει και αυτός βέβαια που ανέχεται αυτήν την συμπεριφορά.

Καλημέρα στη lifo, παρέα λοιπόν παιδιά το πρόβλημα μου είναι το εξης... Βρήκα δουλειά σε μια πασίγνωστη εταιρεία αλλα δεν θέλω να πάω... Η ωρα είναι 11 παρα 20 και χτυπάω κάρτα στις 11.. είναι η δεύτερη μου μέρα και το πόστο της δουλειάς δεν μ αρέσει καθόλου... Είμαι έτοιμος να παραιτηθώ δεν θέλω να συνεχίσω, είχα προηγούμενη εργασιακή εμπειρία 3 χρόνια στον ίδιο κλάδο και ήμουν και υπεύθυνος κιόλας αλλα παραιτήθηκα για προσωπικούς λόγους. Τώρα αναρωτιέμαι ενώ θέλω να δουλέψω θέλω να κάνω κάτι εντελώς διαφορετικό, τη συχαθηκα πλέον τη δουλειά αυτή... Είμαι τόσο παράλογος που δε θέλω να μπω να δουλέψω? Ετσι μου έρχεται να φύγω αλλα επειδή είμαι και ευγενικός άνθρωπος λέω να δουλέψω και σήμερα και να τους πω οτι παραιτουμαι.. εχω ενα κόμπο στο λαιμό δε κοιμήθηκα ολη νύχτα και απορώ αν είμαι παράλογος

Κοντεύω να τρελαθω. Τελειωσα το μεταπτυχιακο μου σε κλαδο των Κοινωνικων Επιστημων και θελω να συνεχισω κανοντας διδακτορικό. Το προβλημα ειναι οτι κατάγομαι απο φτωχη οικογενεια, οποτε ουτε οικονομικη ενισχυση μπορει να μου παρεχει κανεις ουτε και "αξιολογο" κοινωνικό δικτυο διαθετω, κοινως βυσμα. Συνεπως, προκειμένου να εξασφαλισω την επιβιωση μου ειμαι υποχρεωμενος να εργαζομαι σαν τον σκυλο σε δουλειες διχως προοπτικες (service, delivery κλπ)Μιλησα με την καθηγητρια μου για το ενδεχομενο υποτροφιας στην Ελλαδα και μου ειπε να το ξεχασω. Δηλαδη ρε παιδια γιατι τοσος κοσμος τριγυρω μου καπαρωνει υποτροφιες ενω εγω οχι? Και να πως οτι δεν αριστευσα στο μεταπτυχιακο να παει στο διαολο. Με αριστα 10 τελειωσα και η διπλωματικη μου εργασια εξεπληξε άπαντες χωρις υπερβολη. Τι φταίει? Να τα παρατησω? Μηπως σε αυτον τον κοσμο μονο οι πλουσιοι και οι "γνωστοι" εχουν ευκαιριες μονο? Οι υπολοιποι τι θα κανουμε δηλαδη? Να παρατησουμε όλες μας τις φιλοδοξίες?Δεν ξερω με επιασαν τα υπαρξιακα μου τώρα.. αν μπορει καποιος να με ξεθολωσει, να πει μια γνωμη ευπροσδεκτος θα ειναι..!

Το προκαλω να φέρει τον Νίκο εδώ μέσα να διαβάσει την εξομολόγηση και να με φέρει στο μυαλό του. Τον θέλω απ την πρώτη στιγμή που κοίταχτηκαμε βαθια στα μάτια και παραμένω ερωτευμένη μαζί του παρόλο που δεν μπορώ να του το δείξω ξεκάθαρα για σοβαρούς λόγους. Αν και μέσα του το γνωρίζει ήδη. Σε θέλω .Είσαι η καλά κρυμμένη επιθυμία της καρδιάς μου. Χθες ήσουν πανέμορφος.Για άλλη μια φορά. Να περνάς καλά.

Να ζητάω ένα τόσο απλό πράγμα,(για εμένα τουλάχιστον) και να μην το έχω.Αληθινές φιλίες ζητάω. Όταν κανονίζω να βρεθώ με κάποιο φίλο πάντα να μου το ακυρώνει τελευταία στιγμή.

Έχω κουραστεί και φοβάμαι μήπως τζάμπα περιμένω τις καλύτερες μέρες, τη θετική αλλαγή που επιθυμώ, την επιθυμητή κατάσταση στην οποία θέλω να φτάσω. Είμαι αυτή που λέει και ξαναλέει υπομονή κι όλα καλά θα πάνε, ότι είναι να γίνει θα γίνει κλπ αναρωτιέμαι μήπως περιμένω χωρίς λόγο... Είμαι σε αυτή τη φάση που οι φίλοι έχουν λιγοστέψει, η καθημερινότητα μου με πιέζει γιατί προσπαθώ να πάρω πτυχίο (καθώς 22 ετών και 5ο έτος) αλλά είναι όλα ΤΟΣΟ αβέβαια και τόσο ρευστά και φοβάμαι μην καταλήξω μόνη μου. Όσο κι αν σκέφτομαι θετικά φοβάμαι μήπως ανέλπιστα προσμένω πως θα γυρίσει ο τροχός (??)