ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου είχε στείλει από ένα στόρυ στενών φίλων που είχε ανεβάσει η κολλητή μου και μίλαγα για τους άντρες.Μου στέλνει,μιλάγαμε για 2 εβδομάδες κάθε ημέρα και ξαφνικά «ξέκοψε».Στο μεταξύ,είχε παιχτεί μία φάση με μια κοπέλα,αλλά δεν ευδοκίμησε και μου είπε πως ξενέρωσε.Δε μένουνε κοντά,μένει εκεί που σπουδάζει η κολλήτη μου.Τελικά,όλοι οι άντρες τόσο εύκολα πλησιάζετε κι απομακρύνεστε; Ό,ΤΙ ΝΑ ΝΑΙ!

Μεγάλη μοναξιά όσο μεγαλώνω.

Είμαι ερωτευμένος πολύ καιρό με ένα γλυκύτατο πλάσμα που κάνουμε μαζί κάποιο άθλημα! Τη διεκδικουσα έντονα και το ίδιο ένιωθα ότι κάνει και ο προπονητής μας(αυτός είναι 40, εκείνη 25 και εγώ 20!). Τον είχα σιχαθεί τον προπονητή μας γιατί εκείνος ήταν παντρεμένος και γλυκοκοιταζε την μικρή! Και ενώ γνωριζόμασταν λίγο καλύτερα με την κοπέλα, πετάγεται ο προπονητής και μου λέει:> Αουυυυυυυυυυυυτςςςςςςςςς μαχαιριαααα! Δεν ξέρω αν πονάω πιο πολύ απ'οτι ντρέπομαι που την διεκδικουσα μπροστά του όλο αυτό το διάστημα!

Λοιπον,εχω παρατηρησει οτι ο συντροφος μου καποιες φορες αυνανιζεται,μαλιστα το εχω συζητησει μαζι του οχι με επικριτικο υφος,θεωρω φυσιολογικο καποιες φορες να συμβαινει,αλλα πιστευω πως οταν εγω μενω ανικανοποιητη ειναι σοβαρο θεμα.Μου εχει πει οτι καποιες φορες ζοριζεται απ τη δουλεια κ οτι ετσι χαλαρωνει.Ρε παιδια δεν ξερω,εχει αρχισει κ με χαλαει...δεν εχω μαθει ετσι...πρωτη φορα μου συμβαινει αυτο σε σχεση.

Πήγα στρατό έπαθα νευρικό κλονισμό και με έδιωξαν με αναβολή δυο ετών. Ποτέ μου δεν ήθελα να παω στρατό, ήταν κάτι που δεν συμπεριέλαβα στα σχέδια μου, ππότε δεν αποδέχτηκα ούτε το ότι πρέπει να παω ούτε τη νοοτροπία του. Τώρα είμαι ήρεμος, βγήκε στην επιφάνεια η κατάθλιψη και αισθανομαι ασχημα μη τυχον οι συγγενεις μου με θεωρουν δειλο, δεν θα το που αλλα ξερω οτι το σκεφτονται. Θυμώμω με τον εαυτό μου γιατί εγώ έκοψα την αναβολή, ενώ ήξερα οτι δεν είμαι έτοιμος, αλλά και ποτέ μου δεν θα είμαι. Δεν είμαστε όλοι για όλα. Είμαι ευαίσθητος και θέλω το χώρο και τον χρόνο μου για όλα, δεν μπορώ να προσαρμοστώ σε στρατιωτικε΄ς συνθήκες. Τώρα πρέπει να λάβω βοήθεια ειδικού και βρω δουλειά, θα με βοηθήσει να ξεχαστώ, αλλά δυστυχως πολλοι δεν σε προσλαβάνουν αν δεν έχεις τελείωσει στρατό. Οφείλω να σημειώσω ότι εγώ δεν ήθελα να φύγω, θα έκανα κανονικά τη θητεία μου, ο ψυχιάτρος της μονάδας με έδιωξε αφού ενα βράδυ με είχε υπό την επιβλεψή του στο ψυχιατρείο. Εγώ έλεγα θα μείνω, είναι υποχρέωσή μου, είναι ζήτημα τιμής, κλπ. Τώρα είμαι μπερδεμένος.. δεν ξέρω...

Ημουν χθες που λετε με την κολλητη μου στο μετρο. Βλεπουμε σε καποια φαση ενα ζευγαρακι που φιλιοταν, αλλα εντονα, πολυ εντονα! Μολις τους βλεπει ειναι σε φαση : ωωωωω τι γλυκο ... Το προσπερναω. Στην αλλαγη γραμμης λοιπον πετυχαινουμε 2 αγορια γυρω στα 23-24 να αγκαλιαζονται και μετα ο ενας να δινει ΠΕΤΑΧΤΟ ΦΙΛΙ στον αλλο. Τοτε γυριζει το κεφαλι της και με κοιταει με γουρλωμενα ματια. Μου λεει : δεν το δεχομαι, στο κρεβατι τους να κανουν οτι θελουν, αλλα οχι εδω!Ελεος! Και ερχομαι εγω να πω : Το ιδιο δεν ισχυει και για το στρειτ ζευγαρι ; Εχει διαφορα ; Και στις δυο περιπτωσεις υπηρξε φιλι (που στην προκειμενη το ομοφυλοφιλο ζευγαρι ηταν πιο κοσμιο) ενω οι αλλοι δυο κοντεψαν να βγαλουν τα ματια τους δημοσια.Και ερχομαι και αναρωτιεμαι : Γιατι τετοιοι διαχωρισμοι εν ετει 2019; Γιατι να μας πειραξει το ... "διαφορετικο" ενω στην ουσια ειναι δυο ανθρωποι που βρηκαν ο ενας στο προσωπο του αλλου τον ερωτα ; Εχει διαφορα; Ειμαι στρειτ , ΑΓΑΠΩ το ανδρικο φυλο, αλλα δε δεχομαι αυτες τις διακρισεις & τις οπισθοδρομικες αποψεις! Ενιωσα σα να μιλαω με τη γιαγια μου!

Ειμαι σε μια φαση οπου θελω να κανω φιλικες γνωριμιες, γενικα να ανοιχτω στον κοινωνικο μου περιγυρο. Για διαφορους λογους εχω μεινει πισω οσον αφορα την κοινωνικη μου ζωη, ωστοσο τον τελευταιο καιρο εχω βελτιωθει στον τομεα αυτο αλλα οχι στο σημειο που θελω. Βλεπω πολλες φορες ατομα που ξεκινουν ευκολα μια συζητηση, που κανουν ευκολα φιλιες και ερωτικες σχεσεις. Τα ζηλευω, με καλο τροπο, αυτα τα ατομα και θα ηθελα και εγω να ειμαι πιο επικοινωνιακος, αλλα ειναι κατι το οποιο με κραταει πισω και δεν μου βγαινει. Ειδικα οσον αφορα την ερωτικη μου ζωη, ειναι τελειως ανυπαρκτη. Γενικα εχω φλερταρει αλλα λιγες φορες στην ζωη μου. Ειλικρινα δεν ξερω πως ειναι να φτασω σε ενα τετοιο σημειο με εναν ανθρωπο, να κανω δηλαδη σχεση. Αλλα για να φτασω σε αυτο το σημειο πρεπει να εχω περισσοτερες επαφες με τον κοσμο, ωστοσο με το ζορι να βγω μια φορα την εβδομαδα. Νιωθω πολλες φορες σε αδιεξοδο, δεν θα κανω ποτε ουσιαστικες φιλιες και ποσο μαλλον σχεση.

Τρόπους να αποκτήσω αυτοπεποίθηση!!!? Γυναίκα 35 ..δεν ξέρω τι να κάνω! Όλοι με μειώνουν και συνέχεια είμαι με ένα χαμόγελο στα χείλη! Βαρέθηκα!!!!!!

Είμαι φοιτήτρια και δουλεύω κάποιες μέρες μερική απασχόληση σε ένα μινι μάρκετ. Τις προάλλες έγινε ένα σκηνικό όπου κάποιος επιτήδειος μου απέσπασε ένα συγκεκριμένο χρηματικό ποσό (δεν ήταν ληστεία, προφανώς, αλλά απάτη). Έτρεχα, λοιπόν, όλη την εβδομάδα σε τμήματα για να δω φωτογραφίες, να δώσω κατάθεση κλπ. Σήμερα, μετά από κάποιες μέρες, τα αφεντικά μου μου ζήτησαν να δώσω ένα ποσό από αυτά τα λεφτά.Συγκεκριμένα, δεν το ζήτησαν, απλά μου το ανακοίνωσαν ότι θα τα δώσω. Κατά πόσο σωστό είναι αυτό;Τα δίνω; Φεύγω; Σκεφτόμουν να τα δώσω, και να αφού τα δώσω και βρω κάτι άλλο, να φύγω.

Χθες έπλενα αμέριμνη τα πιάτα στο σπίτι που συγκατοικώ με τον αρραβωνιαστικό μου,και επειδή ήρθε αθόρυβα από πίσω και με αγκάλιασε,τρόμαξα και τον χτύπησα δυνατά στο πρόσωπο.Εκεινος πάγωσε και δακρυσαν από τον πόνο τα μάτια του.Του ζήτησα συγγνώμη αλλά ψυχρά γιατί ντρεπόμουν μ'αυτο που έγινε.Εφυγε αμίλητος κοιτώντας με μίσος.Σημερα γύρισε μετά τη δουλειά (δε κοιμήθηκε σπίτι ,κ είχε άλλα ρούχα άρα στη μάνα του ήταν),και όταν ξανά ζήτησα συγγνώμη,του είπα τον αγαπώ σχεδόν κλαίγοντας μου απάντησε με δολοφονικό βλέμμα:"Μη στεναχωριέσαι...θα συγχωρεθεις μια και καλή..."Τρόμαξα πολύ και του είπα ότι αυτό είναι απειλή.Αμεσως χαμογέλασε με αγκάλιασε και είπε : "Βρε χαζό σε πειράζω...εσύ να είσαι καλά.Ας το αφησουμε"Το βλέμμα που μου έριξε όμως όταν είπε την ατάκα για το ότι θα συγχωρεθω ...με ανατριχιασε.Τι θα κάνω;