ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πωςν να ζήσω? Πως να απολαύσω τα νιάτα μου? Πως να περασω καλά? Πως να μην ειμαι άκυρη? Πως να ειμαι αξιοπρεπης? Πως να εχω αυτοπεποίθηση? Πως να ειμαι συνεπής? Πως να ειμαι ευτυχισμενη? Πως να ειμαι εναλλακτική? ΠΩΣ ΝΑ ΕΊΜΑΙ ΕΓΩ????

Λοιπον παιδια,θελω να με βοηθησετε σε ενα "προβλημα" μου.Ενα παιδι με το οποιο μιλαμε εδω και περιπου 3 μηνες θελει να κανουμε κτ.Δεν υπηρχε ολο αυτο το ενδιαφερον απο την αρχη.Απλως απαντησε σε μια ιστορια μου και απο τοτε αρχισαμε να μιλαμε.Μια μερα μαθαινω κτ εστεικε στην κολλητη μου μηνυμα οτι τον ενδιαφερω και θελει να βγουμε.Η αληθεια στην αρχη ημουν καθετη γιατι ειναι και 7 μηνες μικροτερος (εχω γεννηθη δεκεμβρη του 98 καια αυτις ιουλιου του 99).Εγω δνε εχω σχεση στην ζωη μου.Δεν ενιωσα λοτε την αναγκη.Αλλα αυτος ανθρωπος πραγματικα με κανα να χαμογελαω με ενα μηνυμα.Ετυχε μια μερα να συνατηθουμε στην πολη την οποια μεγαλωσαμε και δυο εγω δεν τον γνωριζα κλ απλως σαν φυσιογνωμια τον γνωριζα.Και βγηκαμε μια βομτα η αληθεια να σας πω ηταν λιγο αβολο για αρχη αλλα περασα καλα.Απο τοτε ολο μιλαμε κυριως με μηνυματα επειδη σπουδαζουμε και σε διαφορετικες πολεις.Το θεμα μου ειναι αλλο.Πριν ωστοσο διξει εμδιαφερον για μενα ηθελε να κανει σχεση με μια φιλη μου δεν ειναι κολλητη μου απλως μιλαμε απο το λυκειο και μου φαινεται λιγο περιεργο που ξαφνηκα θελει να τα φτιαξουμε.Δεν ξρ.Να του δωσω μια ευκαρια.Να πω τηβ αληθεια ειμαι λιγο διστακτικη γτ φοβαμαι οτι θα αποσυβτονιστω απο τις σπουδες μου βλεπετε δυο σχολες(Νομικη και σε ΙΕΚ Αθλητικογραφια)δεν βγαινουν ευκολα.Τι λετε;;

Σ' αγαπάω τρελά και δε βρίσκω τη δύναμη να στο πω.

Να πήγαινα μια βόλτα με μια κοπέλα, κρατώντας το χερακι της και ακούγοντας την να μιλάει.

Είμαι 20 ετών και τα τελευταία 2 χρόνια φοράω μόνο μαύρα ρούχα! Το μαύρο είναι το χρώμα μου, το λατρεύω! Θυμάμαι στην τρίτη γυμνασίου που και τότε φοραγα μόνο μαύρα, για ένα διάστημα, η καθηγήτρια των εικαστικών μου έλεγε πως αυτό είναι ένδειξη κατάθλιψης και πως πρέπει να φοράω χρωματιστά ρούχα. Η αλήθεια είναι πως και τώρα δέχομαι τέτοιου τύπου σχόλια από άτομα που δεν με ξέρουν καλά. Πχ προχθές μια γειτόνισσα μου, ήρθε και με ρώτησε αν παιθανε κάποιος και τον πενθούσα. Παλιότερα στη σχολή μου, μια κοπέλα με ρώτησε αν συχνάζω σε νεκροταφεία....

Δεν ενηλικιώνεσαι στα 18 σου... Ενηλικιώνεσαι όταν γίνεις οικονομικά ανεξάρτητος... Όλα τα υπόλοιπα είναι να είχαμε να λέγαμε (κοινώς είναι μπούρδες...).Καλά Χριστούγεννα σε όλους και πάνω απ' όλα υγεία!!!

Συζω εδώ και καιρό με το αγόρι μου .είμαστε μαζι εδώ και τρία χρόνια τα δύο εκ των οποίων εξ αποστάσεως. Φέτος βρεθηκαμε κοντά ,δουλεύουμε και οι δυο σε τράπεζα κ είπαμε να συγκατοικησουμε όμως μου έχει βγάλει ένα χαρακτήρα πολύ απότομο και εκβιαστικό σε όλα! Θα το έλεγα ανωριμοτητα αλλά τον έχω συνηθίσει πλέον και έχω φτάσει στο επίπεδο της ξενερας! Πάω να τον αγκαλιάσω τραβιέται και με σκουνταει πόλλες φορές νευρικά ..εγώ ταραζομαι πολύ ,δεν νιώθω καθόλου καλά μαζί του .. όλο παρατηρησεις και εγώ εκεί να μην μιλάω και να τα κρατάω όλα μέσα μου.. δεν είμαι άνθρωπος που θέλει να τσακώνεται συνεχεια.. πάω να τον φιλήσω και πετάγεται.. τέλος πάντων καταστάσεις που δεν μου αξίζουν.. τις επόμενες μέρες θα φύγω για τους δικούς μου και σκεφτομαι να τον χωρίσω εξ αποστάσεως. Δεν αντέχω άλλο τη σχέση αυτή.. γιατί είναι νευρικός και δεν θέλω να συμβιβαστώ με έναν τέτοιο άνθρωπο.. είναι σωστό να τον χωρίσω από μακριά; Φοβάμαι την αντίδραση του πολύ από κοντά δεν ξέρω πώς να το πω.. ειλικρινά πονάω μέσα στη σχέση αυτή! Λέτε να μετανιωσω;πείτε μου και εσείς τι θεωρείτε καλό να κάνω.. ευχαριστω καλές γιορτές .Κατερίνα, 35

Στους υπαλλήλους που δουλεύουν σαν σκυλιά αυτές τις μέρες των γιορτών... Τι τραβάνε...

Μπορεί να σας φανεί χαζό αλλά πραγματικά μου έτυχε και θα ήθελα να ξέρω τις απόψεις σας. Είμαι χωρισμένη με παιδια κ είχα σχέση με ένα χωρισμένο κ αυτός με παιδια, μια είμαστε μαζί μια όχι για διάφορους λόγους. Όταν όμως δεν είμαστε μαζί έχουμε πολύ καλές σχέσεις, πηγαίνουμε για καφε, βρισκόμαστε σε σπίτια επειδή παίζουν και τα παιδια μας.Τώρα είμαστε σε φάση που δεν είμαστε μαζί αλλά είμαστε καλα, αποφάσισα λοιπόν να κάνω δωράκια για τα Χριστούγεννα. Και εκανα σε αυτόν και στον γιο του πιτζάμες!!Και δεν του άρεσε! Το παρεξήγησε και μου είπε ότι είναι λες και μου κάνει αυτός δωρο εσώρουχα!!!Και ρωτώ ρε παιδια είναι το ίδιο οι πιτζάμες με τα εσώρουχα??? Έχω τρελαθεί από χτες που το σκέφτομαι!!

Ο πατέρας μου πάντα ήταν περίεργος άνθρωπος και ποτέ αυτό που λέμε οικογενειάρχης material.Σε όλη την διάρκεια της ζωής του και στον γάμο του,πάντα κοίταζε πάνω απ' όλα την δική του καλοπέραση αφήνοντας την μαμά μου να τα κάνει όλα εκείνη και έχοντας μια τυπική σχέση με εμάς τα παιδιά του.Ακόμα και όταν ήταν άρρωστος ο αδερφός μου και πριν πεθάνει το παράπονό του ήταν πως δεν έπαιρνε προσοχή απ' την μαμά μου και μέχρι και τότε δεν αναλάμβανε καμία ευθύνη για να βοηθήσει που τον τρέχανε.Εν ολίγοις πάντα ήταν φυγόπονος και εγωιστής σε υπερβολικό βαθμό,έχοντας πολλά πάθη όπως κάποτε ο τζόγος,το χόρτο και ίσως άλλα που δεν γνωρίζω.Οι δικοί μου μου λένε συνέχεια πως έχω πάρει απ' αυτόν και θα καταλήξω στην ζωή μου αποξενωμένη απ' την ίδια μου την οικογένεια και οι φίλοι μου δεν θα με ξέρουν πότε πραγματικά γιατί παρουσιάζω άλλο πρόσωπο έξω (όπως κάνει και αυτός ) και γενικά θα με κάνουν όλοι πέρα αν συνεχίζω να φέρομαι έτσι και θα είμαι άχρηστη (αυτός φορτονώταν σε γκόμενες να τον φροντίζουν και ποτέ δεν έμαθε από εγωισμό να συντηρεί τον εαυτό του και έχω τη ίδια τάση) .Το κακό είναι πως όντως βλέπω στον χαρακτήρα μου πολλά κοινά στοιχεία με αυτόν .Ένα παράδειγμα είναι ότι αν έχω κακή μέρα φορτώνω το φταίξιμο σε άλλους και βρίζω και μιλάω άσχημα σε ανθρώπους που έχω δεδομένους (την οικογένεια δηλαδή ) ενώ σε φίλους που ξέρω ότι μπορεί να τους χάσω έχω μια πιο παθητική και ευγενική συμπεριφορά. Απ την άλλη αν μου πάνε καλά τα πράγματα νιώθω ακατανίκητη και έχω την απαίτηση να χαίρονται μαζί μου και να μου δίνουν προσοχή όπως και αυτός.Στα παιδικά μου χρόνια τον έζησα αμιδρά γιατί δούλευε στα καράβια.Οπότε δεν έβλεπα την συμπεριφορά αυτή για να την αντιγράψω.Ίσα ίσα πολύ αργότερα κατάλαβα ποιός πραγματικά είναι.Θέλω να φτιάξω τον σκατοχαρακτήρα μου αλλά μου είναι πολύ δύσκολο να βγω από συνήθειες και μοτίβα.Δεν ξέρω τι να κάνω.Φοβάμαι ότι σαν αυτόν θα καταλήξω που τον συχαίνονται όλοι και όσοι τον κάνουν παρέα είναι γιατί δεν τον ξέρουν καλά ή έχουν τυπικές σχέσεις μαζί του.Οι γονείς μου στην ουσία δεν ήταν ποτέ ζευγάρι απλά ζουν κάτω απ' την ίδια στέγη τα τελευταία χρόνια για το οικονομικό και αυτός επειδή γέρασε και δεν μπορεί να πάει πουθενά έχει βολευτεί εδώ και όσο και να του λένε συγγενείς και η μαμά μου να φύγει απ' το σπίτι μας αυτός φωνάζει ότι αυτό είναι το σπίτι του και δεν φεύγει (ενώ χρόνια πριν έλεγε ακριβώς το αντίθετο και έφευγε απλά επειδή τον σύμφερε).Συγνώμη για το μεγάλο κείμενο αλλά δεν ξέρω τι να κάνω.Ντρέπομαι που του μοιάζω.