επρεπε να περασουν σχεδον 35 χρονια για να καταλαβω πως πρεπει να αφησω πισω μου την ιδια μου την μανα . 35 χρονια για να καταλαβω ποσο τοξικη ηταν .εχασε την μητερα της στα 25 της και ο πατερας της τα εδωσε ολα στον αδερφο της και την παρατησε στους 5 δρομους , δεν της ξαναμιλησε ποτε. ολο αυτο της βγηκε και της βγηκε ασχημα πανω μου , φυσικα στην κορη .ειναι απιστευτο που κανει σε εμενα οτι ακριβως της εκανε ο πατερας της. παντα θα θυμαμαι το ξυλο, τις τιμωριες , τον τραμπουκο τον πατερα μου που ακομα κ με το νεογεννητο παιδι μου στην αγκαλια μου με εβριζε κ με πλησιαζε απειλητικα .ολα αυτα γινοντουσαν καθε φορα που δεν ημουν το στρατιωτακι τους , καθε φορα που τολμουσα να εχω αποψη , καθε φορα που δεν εμπαινα στο κουτακι που ηθελαν αυτοι . μετα απο πτυχια , διδακτορικο , γαμο και 2 παιδια , εξακολουθω να μην ειμαι αρκετη , εξακολουθω να ειμαι σε ολα λαθος! ο μικροτερος αδερφος μου ομως που σπουδαζει 9 χρονια τωρα ειναι σε ολα σωστος . (δεν εννοω οτι τα πτυχια και η παντρεια σε κανουν κατι παραπανω απλα ειναι ολα αυτα που τοσα χρονια με ζαλιζαν να κανω , ηθελα κ τα εκανα )τερμα πια τα κουτακια, τερμα πια οι διαταγες, οι τιμωριες , η ψυχολογικοι εκβιασμοι και η βια .οσο δυσκολο και να ειναι , φετος ειναι τα πρωτα χριστουγεννα με τα παιδια μου και την οικογενεια μου και δεν προκειται ολο αυτο που μου φορτωσαν ψυχολογικα τοσα χρονια θα το περασω στα μικρα μου .θα ερθουν μονο καλυτερες μερες .καλα χριστουγεννα σε ολους.