ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Καλησπέρα σας. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι είμαι 23 και δεν είμαι καθόλου ευτυχισμένη. Τελειώνω την σχολή τον άλλο μήνα και ως καθηγήτρια γερμανικών μπορώ να δουλέψω σε φροντιστήριο. Δεν έχω μια σταθερή σχέση και δεν είχα και καμιά που να κράτησε καιρό. Δεν κ έχω κ ιδιαίτερες παρέες με άτομα της ηλικίας μου. Και σκέφτομαι πως θα γνωρίσω αγόρια; Δεν έχω γνωριμίες καθόλου. Πώς λοιπόν θα κάνω σχέση ενώ δεν έχω γνωριμίες; Θέλω πολύ να έχω μια όμορφη σχέση μου λείπει πολύ ο έρωτας, η επαφη, η συντροφιά οι στιγμές όλα. Και στα αισθηματικά μου έκανα λάθος επιλογές μέχρι σήμερα τις οποίες έχω καταλάβει αλλά τώρα που τελειώνω κ θα βρω δουλειά σκέφτομαι πως θα είναι η ζωή μου από δω κ πέρα. Η μια φίλη που έχω έχει φίλο και από τότε που τα ξαναεφτιαξε μαζί του μου λέει συνέχεια να κανονίσουμε και δεν κανονίζουμε. Οπότε ούτε στο θέμα των φίλων είμαι καλυμμένη και αισθάνομαι κ εκεί παραπονεμένη. Κουράστηκα να είναι μόνη θέλω να είμαι με ένα παιδί νορμάλ κοντά στην ηλικία μου τι ζητάω πια;

Όταν αγαπάμε έναν άνθρωπο, συνδεόμαστε με μια πλευρά του που γνωρίζουμε, με μια πλευρά του που πρόκειται να μάθουμε και με μία άλλη που δεν θα μάθουμε ποτέ. Όσο εξοικειωνόμαστε μαζί του, αρχίζουμε να αποδεχόμαστε παράλληλα και το μυστήριο που υπάρχει σε αυτόν. Αλλά που οδηγεί; Προσπαθείς απλά να κατανοήσεις την προσωπικότητα του αλλά και αυτή που μπορεί να μην γνωρίζει ή να καταπιέζει ενεργά, η να μην θέλει ν δεις. H συνέχεια δεν σε απελευθερώνει, το μόνο που σου δημιουργεί είνσι η αίσθηση πληρότητας, ψήγματα αυτογνωσίας για εσένα τον ίδιο, τα οποία είναι εφήμερα. Ενάντια στα παραπάνω, μια ιδέα ενός εντελώς κρυμμένου εαυτού για κάποιον, μπορεί να σε κάνει να αγνοείς την ελεύθερη βούληση του χώρια που όταν εστιαζεις υπερβολικά σου αποσπά και την δική σου προσοχή. Είναι πιο σημαντικό να αναγνωρίσουμε την πολυπλοκότητα και το μυστήριο του εαυτού, όπως επίσης να αναγνωρίσουμε τον ρόλο της προσωπικής δράσης και τη δυνατότητα της αλλαγής. Αλλά πώς εξισορροπείς την ανάγκη για ειλικρίνεια και διαφάνεια σε μια σχέση, δηλαδή με ότι μπορεί να υπάρχουν πτυχές του εαυτού μας που είναι δύσκολο να μοιραστούμε ή να κατανοήσουμε;

Κάποιες φορές συμβαίνουν και θαύματα στη ζωή. Σε κάθε ηλικία. Ή μπορεί να αργήσουν λίγο να έρθουν. Χθες από αργά το απόγευμα έως το βράδυ πέρασα την ωραιότερη απογευματοβραδιά της ζωής μου μετά από πολλά χρόνια. Ας μην υπεισέλθω σε λεπτομέρειες για το σε ποιά κατάσταση πρέπει να είσαι για να συνειδητοποιήσεις το θαύμα της ζωής αλλά πραγματικά είμαι ευγνώμων. Οι άνθρωποι επιθυμούν να αλληλοεπικοινωνούν μεταξύ τους, να μιλούν , να γνωρίζονται κι ενίοτε να κάνουν και διάφορα πράγματα μαζί. Κι ο πιο ξινός άνθρωπος μπορείς να τον πλησιάσεις και αν δεν έχει κάποιο άλυτο ή ιδιαίτερο πρόβλημα που να χρήζει ειδικής βοήθειας μπορείς να συζητήσεις μαζί του και να τον ρωτήσεις στα ίσια ''τι είναι αυτόπ ου σε πληγώνει, προς τι η ξινίλα;''. Το σημαντικό είναι να πλησιάζουμε πρώτοι τους ανθρώπους, όχι όλους, όσους μας ενδιαφέρουν. Αλλά και να είμαστε προσιτοί σε όλους αν μας χρειαστούν. Δεν ξέρω αν αυτό που μου συνέβη το οφείλω σε τούτη εδώ τη στήλη ή στην τύχη και θέλω να το αφήσω μυστήριο. Δεν ξέρω στ' αλήθεια τι συνέβη από τα δύο. Κάποτε ίσως μάθω. Κάποιους ανθρώπους τους καλούμε με την ενέργειά μας, συντονίζονται οι σκέψεις μας κι έρχονται και μας βρίσκουν ή είναι όλα θέμα τύχης. Η δική μου τύχη μου χαμογέλασε. Ποτέ δεν είναι αργά. Δεν έχω σκοπό να γράψω βιβλίο αυτοβοήθειας, δεν τα συμπαθώ γιατί λένε πολλά ανεφάρμοστα. Αλλά μη χάνουμε τις ευκαιρίες και την ελπίδα μας. Κάθε θέμα σας, υγείας ή αισθηματικό ή οικογενειακό ή οτιδήποτε να έχει την έκβαση που επιθυμείτε σας εύχομαι. Ήξερα πως το site είναι γουρλίδικο αλλά τόσο; Είναι και η φήμη του. Η τύχη θα έρθει κάποια στιγμή σε συνδυασμό με τη δική μας προσπάθεια, δεν μας ξεχνάει ποτέ, αργεί λίγο αλλά μετά τα πράγματα παίρνουν το δρόμο τους. Ευχαριστώ. Καλή Κυριακή.

Γνώρισα μια υπέροχη κοπέλα κάπου που σύχναζα. Μιλήσαμε, όλα ευγενικά και όμορφα, χάρηκε για κάτι που έγινε από τη μεριά μου τέλος πάντων, φεύγοντας μού μίλησε πρώτη ξανά, ήρθε προς τη μεριά μου, μου μίλησε και με κοίταξε βαθιά στα μάτια με το λαμπερό της βλέμμα, χάρηκε κι είπε θα τα ξαναπούμε κι ήταν όλα υπέροχα. Με πλησίασε σε απόσταση αναπνοής και λίγωσα. Να σημειώσω πως δεν είναι καθόλου το στυλ της να αναστατώσει τον άλλο απλά για το παιχνίδι του φλερτ, δηλαδή δεν με πλησίασε σε απόσταση αναπνοής απλά για το φούντωμα του παιχνιδιού, δεν είναι δηλαδή από αυτές που κάνουν αισθητή την παρουσία τους απλά για να παίξουν ερωτικά και να φύγουν. Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τις ντίβες, είναι θαυμάσιες, άλλης φάσης από τη δική μου φάση, έχω συναναστραφεί καλόψυχες ντίβες που μου έδωσαν συμβουλές που μου άλλαξαν τη ζωή και αλληλοχαρήκαμε για συζητήσεις που κάναμε και αλληλοεκτιμηθήκαμε. Όμως αυτή που μου αρέσει πολύ, είναι ντροπαλή με κάποιες αδέξιες κινήσεις που κάνει σαν και μένα και κάποιους ωραίους ήχους τέλος πάντων. Είναι και δυναμική και πανέξυπνη, γενικά και ιδεολογικά είναι δική μας. Φαίνεται και εμφανισιακά αυτό. Κάναμε μια πολύ ωραία συζήτηση διαρκείας, μιλάει πολύ όμορφα, η προφορά της με τρελαίνει, μιλήσαμε και σοβαρά και πλακατζίδικα και γενικά είναι μια οπτασία που κυκλοφορεί ανάμεσά μας στην πόλη της Αθήνας. Έβγαλε και μου έδειξε κάτι που κουβαλούσε στο σακίδιό της με μια χαρά στα μάτια της, στυλ ''κοίτα τι έχω μαζί μου, κάτι από αυτά για τα οποία μιλάμε''. Την άκουσα με προσοχή κι ερωτεύτηκα κάθε της λέξη. Είναι η γλυκύτητα προσωποποιημένη. Της έκανα σαφές πως μου αρέσει πολύ, είναι μόνη, δεν θα ήθελα να μοιραστώ τι μου απάντησε αλλά τρύπησα τα σύννεφα του ουρανού. Κι από τότε που συναντηθήκαμε και ανταλλάξαμε θετικές με μια υποψία ερωτισμού στην ατμόσφαιρα ενέργειες χαθήκαμε. Σταμάτησα να πηγαίνω συχνά εκεί που συναντηθήκαμε εξαιτίας κάποιων λόγων και υποχρεώσεων τέλος πάντων κι όταν πάω για λίγο δεν την πετυχαίνω. Το ίδιο κι εκείνη, μπορεί να πηγαίνει όταν δεν είμαι γιατί δεν ερχόταν συχνά στο συγκεκριμένο μέρος, απλά όταν ήθελε να χαλαρώσει και να κάνει κάτι συγκεκριμένο ας το πω έτσι. Μου έχει τύχει αυτό κι άλλες φορές στη ζωή μου, γενικά αυτό είναι το μοτίβο της ερωτικής μου φάσης, να χάνομαι ή να ξαναβρίσκω τα άτομα που μου αρέσουν μετά από καιρό. Η κοπέλα δεν έχει social media όπως κι εγώ. Κρατάει σημειώσεις σε μπλοκάκι (δεν είναι μια γλύκα;) και κυρίως κρατάει σημειώσεις για πράγματα τα οποία κρατάω κι εγώ αλλά και διάφορα άσχετα. Τα τρία γράμματα του ονόματός της είναι μέσα μου, κυλούν όπως το αίμα μου. Φωτίζουν τη σκέψη και την καρδιά μου. Δεν μου συμβαίνει συχνά αυτό. Η ομορφιά για μένα είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων, σίγουρα εκτιμώ και την εξωτερική ομορφιά αλλά και άλλα πράγματα ώστε να συνδεθώ ερωτικά με κάποιο άτομο. Φορούσε συνήθως κόκκινο κραγιόν αλλά είχε εμφανιστεί και με το καφέ και πόσο της πήγαινε, έδενε τόσο πολύ με τα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Οι απόψεις της μου άρεσαν πάρα πολύ, ήταν η θηλυκή εκδοχή μου. Ναι την έχω εξιδανικεύσει και μου αρέσει πολύ αυτό, το αξίζει. Αξίζει καπάκι εξιδανίκευση της ήδη εξιδανικευμένης της εικόνας. Την σκέφτομαι κάθε μέρα και έτσι θα συνεχίσω.

Η μητέρα μου μού εξομολογήθηκε ότι υποψιάζεται ότι ο πατέρας μου την απατά με μία συνάδελφο από την εργασία του και στεναχωριέται και ζηλεύει. Έβλεπα κι εγώ την τεταμένη ατμόσφαιρα από καιρό, απλά τώρα το άκουσα από το στόμα της. Μπορώ να κάνω κάτι; Πώς διαχειρίζεσαι μία τέτοια πληροφορία για τους γονείς σου;

Βαρέθηκα να μην έχω σχέση. Βαρέθηκα να προσπαθώ να βρω σύντροφό και να πέφτω σε δεσμευμένο. Βαρέθηκα να βλέπω φίλες ζευγαρωμενες που με γράφουν και δεν βγαίνουν μαζί μου για τα μούτρα του γκόμενου. Βαρέθηκα να μαι μόνη να μην έχω έναν έρωτα να μου δίνει μια καθημερινή ζωντάνια βαρέθηκα νιώθω κενή μέσα μου και δεν αντέχω πια να βλέπω ζευγαρωμενους ανθρώπους....

Εχω διαβασει πολλες εξομολογησεις εδω τελευταια που ειναι τυπου "μου λειπει ο τοτε εαυτος μου" ή και "μου λειπει εκεινη η εποχη" και επειδη κεγω νιωθω εντονα τη νοσταλγια για περασμενες καλυτερες (συγκριτικα με τωρα) εποχες, θελω πραγματικα να πω σε ολο τον κοσμο το εξης: οταν αγαπας καποια/ον, αυτοματα ολα τα βαζεις στην ακρη και δινεις εμφαση στα ωραια. Εισαι εκεινο το ατομο εκεινη τη συγκεκριμενη χρονικη στιγμη. Ποτε δε θα ξανα εισαι το ιδιο ατομο (ουτε θα ξαναειναι ο αλλος/η αλλη που αγαπησες ο ιδιος/η ιδια με το ατομο που ηταν τοτε) ουτε θα ξανα υπαρξουν οι ακριβως ιδιες συνθηκες. Δεν εχει νοημα να το σκεφτεσαι με την νοσταλγια του να θελεις να το ξαναζησεις ή την ελπιδα του να ζησεις το ιδιο ακριβως. Ποτε δε θα δεις το ιδιο ακριβως τοπιο, απο την ιδια οπτικη γωνια, στο ιδιο ταξιδι. Ακομα και αν περασεις απο το ιδιο μερος 10 φορες και δεις το ιδιο, επειδη στο διαστημα αυτων των 10 φορων θα εχεις αλλαξει (σε μικρη κλιμακα βεβαια) εσυ ο ιδιος, δε θα το κατανοησεις το ιδιο ή θα παρατηρησεις κατι διαφορετικο, οπως με την ιδια λογικη οταν διαβαζεις ξανα ενα βιβλιο μετα απο μηνες ή χρονια και εχεις αλλαξει σε αυτο το διαστημα, ποτε δε θα ξανα κανεις τις ιδιες σκεψεις διαβαζοντας το. Ολα στη ζωη εχουν μια συνεχεια, οποιος "κολλαει" στο πριν, δεν ζει και δεν εκτιμαει το τωρα, το οποιο πολυ συντομα θα γινει "πριν" με τη σειρα του. Μην θυσιαζετε χρονο αναπολωντας τα περασμενα ή νιωθοντας ασχημα που κατι ομορφο τελειωσε, για ολα υπαρχει καποιος βαθυτερος λογος, ο οποιος (στις περισσοτερες φορες) δεν αλλαζει αυτο που συνεβη απλα επειδη το φιλοσοφησατε/αναλυσατε λιγο παραπανω. Ενταξει, δεν λεω και να ειστε εντελως yolo, ελπιζω να καταλαβατε πως το εννοω. Ολα τα ωραια που ζησαμε, καποτε θα τα ξαναζησουμε, με αλλους ανθρωπους ή με αλλες συνθηκες, οντας διαφορετικοι ανθρωποι. Η φυση ειναι αιωνια, παρατηρηστε τα κυμματα στη θαλασσα, τα συννεφα στον ουρανο, τον ηλιο, το φεγγαρι... τα ιδια τοπια κοιτουσαμε μικροι, τα ιδια τοπια κοιταμε τωρα, τα ιδια τοπια θα κοιταμε και μετα απο πολλα πολλα χρονια... χαμογελαστε που ζησατε ο,τι ζησατε (με τα καλα και τα κακα του) και να εχετε παντα την ελπιδα οτι το ταξιδι δεν τελειωσε ακομα και νεες περιπετειες σας περιμενουν καθε μερα. Με βοηθησε πολυ αυτη η σκεψη εμενα προσωπικα γι'αυτο και τη γραφω εδω..ειχα μια πολυ μεγαλη αγαπη η οποια οταν τελειωσε ενιωσα πως κοπηκε η καρδια μου σε κομματια και ομως, η ζωη συνεχιζεται, τιποτα δε μενει στασιμο...

Εχω ενα μεγαλο κενο που αφησε ο χωρισμος με τη τελευταια κοπελα μου, ηταν κατι πολυ δυνατο το οποιο με αφησε μονο και θελω να ξαναζησω κατι τετοιο (οχι ιδιο φυσικα αλλα αναλογικα το ιδιο δυνατο) ομως το θεμα ειναι οτι εχω τεραστια ανασφαλια.. απο τη μια ειναι το οικονομικο (τα οικονομικα μου δεν ειναι και τα καλυτερα και οσο και αν το κανουμε, στις σχεσεις παιζουν μεγαλο ρολο αυτα) απο την αλλη η ελλειψη του απαιτουμενου χρονου για να κανω νεα γνωριμια (δουλευω σε σπαστο ωραριο τις καθημερινες οποτε ουσιαστικα μονο ΣΚ μπορω) και γενικα δεν υπαρχουν οι καταλληλες συνθηκες για να γνωρισω καποια..νιωθω πως μπαινω σε μια αναμονη η οποια δε ξερω ποσο θα διαρκεσει, τα μονα 2 πραματα που ξερω με απολυτη σιγουρια ειναι πως ενω νιωθω ετοιμος να προχωρησω (απο ψυχολογικης αποψης καθως μου λειπει το να νιωθω εντονα συναισθηματα για καποια και να μοιραζομαι στιγμες μαζι της) στη ζωη μου μετα τον χωρισμο μου, δεν επικρατουν ολες οι υπολοιπες συνθηκες, και το οτι δε ξερω τι μπορω να κανω για να αλλαξω τα δεδομενα, νιωθω γενικα μια αβεβαιοτητα για το μελλον και μια απαισιοδοξια την οποια δε πιστευω οτι θα μου λυσει αυτη η νεα γνωριμια, γενικα θελω να φτιαξουν καπως τα πραματα στους αλλους τομεις και μετα να κανω καποια σοβαρη γνωριμια ομως το θεμα ειναι οτι καθως δε ξερω ποτε θα γινουν αυτες οι αλλαγες, φοβαμαι στη σκεψη οτι θα περασουν αλλες x βδομαδες ή μηνες μεχρι να ξεκαθαρισει το τοπιο, και νιωθω εντονη αυτη την απουσια στη ζωη μου...

Δεν ξέρω γιατί θα γράψω το παρακάτω κείμενο αφού ξέρω εξαρχης τις συμβουλές Που θα δώσετε και ξέρω επισης πως δεν θα τις εφαρμόσω. Είμαι ομωσ Σε τέτοια απόγνωση που δεν ξέρω τι να κάνω ..Αυτό που με βασανίζει είναι ότι βρίσκομαι σε σχέση εδώ και περίπου 6 χρόνια. Και πλέον εχει αρχίσει να συζητάει το θεμα του γάμου. Ότι μεχρι το καλοκαίρι να έχουμε παντρευτεί. Ενώ τον αγαπώ πολύ και τον νοιάζομαι δεν μπορώ να τον σκεφτώ ως άντρα μου. Από την άλλη ούτε μπορώ να σκεφτώ τη ζωή μου χωρίς εκείνον ο λόγος είναι ότι με αγαπαει με νοιάζεται και τον νοιάζομαι και εγώ . Με νοιαζεται πιο πολύ και απ τους γονείς μου. Μαζί του μοιράζομαι τα πάντα. Όλα όσα δεν μπορώ να πω σε κανέναν άλλο. Εκείνος είναι πολύ ερωτευμένος μαζί μου. Επίσης η απόφαση που είχα πάρει να περιμένω ως το γάμο, την έχει σεβαστεί απόλυτα και δεν με έχει πιέσει ποτε !!! Όσο πλησιαζει αυτή η μέρα λοιπόν του γάμου δεν μπορώ να φανταστώ να με αγγίζει. Από την άλλη εδώ και κάποιους μήνες έχω γνωρίσει έναν άλλο , ο οποίος είναι αυτό ακριβώς που θα ήθελα.. δεν έχει γίνει τίποτα μεταξύ μας εννοεται. Ο φίλος μου μόλις έμαθε για το άλλο πρόσωπο θύμωσε πολύ. Όμως παρόλα αυτά δεν άλλαξε τίποτα για εκείνον. Τελοσπαντων. Θα μου πείτε ότι τα πράγματα είναι απλά και το μόνο που χρειάζεται είναι να χωρίσω και να ειμαι με κάποιον που πραγματικά θέλω. Δυστυχώς όμως δεν είναι τόσο απλά. Οι γονείς μου αγαπούν τον φίλο μου σαν παιδί τους. Επίσης δεν θα δεχόντουσαν ποτε εκείνον που γνώρισα πρόσφατα. Καθώς έχουμε διαφορετικη θρησκεία και αυτό για αυτούς είναι τρομερά πολύ σημαντικό. Σε σημείο που μπορεί και να αρρωστήσουν αν πάω και παντρευτώ εκείνον(που γνώρισα πρόσφατα) Ειλικρινά ειμαι σε αδιέξοδο. Κάποιες φορές σκέφτομαι να παντρευτώ τον φίλο μου και να μην προκαλέσω καμία αναστάτωση. Να νομίζουν όλοι ότι όλα είναι τέλεια και εγώ απλά να συμβιβαστώ Και να μην ζητάω πολλά. Εξάλλου είμαι με έναν άνθρωπο που με νοιάζεται πολύ με αγαπαει πιο πολύ και απ τον εαυτό του. Δεν μου χαλάει ποτε χατήρι για τίποτα. Δεν έχει κανένα ελάττωμα. Είναι άψογος. Το μόνο κακό είναι πως δεν τον ερωτεύτηκα ποτε 😕 (και ο μόνος λόγος που έμεινα μαζί του στην αρχή ενώ δεν ήμουν ερωτευμένη είναι επειδή είχαμε βγει μια φορά και δεν ήθελα να «ακουστεί» κάτι κακό για μένα. Δυστυχώς εδώ που ζω ολοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Και εγώ είχα τέτοια μυαλά ότι θα με σχολιάζουν και μόνο επειδή βγήκαμε, έτσι συνέχισα τη σχέση και στην πορεία κατάλαβα ποσο καλός άνθρωπος είναι όμως δεν ξέρω αν αρκεί για να κρατήσει μια σχέση ..) όμως στην τελική σκέφτομαι πως ο έρωτας κάποια στιγμή περνάει. Ενώ η αγάπη ποτε. Ειλικρινά δεν ξέρω τι πρέπει να κάνω. Η λογική λέει μείνε και συνέχισε το. Η καρδιά είναι ήδη άλλου .. εμένα οι σκέψεις μου είναι 24 το 24 ωρο σε εκείνον που γνώρισα πρόσφατα .. λυπάμαι που το λέω.Αλλά δεν μπορώ να μην τον σκέφτομαι.Απλά δεν γίνεται.

Καλεσμένος αύριο το βράδυ για πρώτη φορά στο σπίτι της για να φάμε μαζί,και σε φάση κάπως πιό προσωπική δηλαδή οι δυό μας.Εκτός από τα κλασικά και συνηθισμένα πχ κρασί/γλυκά που μου φαίνονται πολύ βαρετά και προβλέψιμα,τί άλλο πιό ξεχωριστό,πιό ιδιαίτερο,πιστεύετε ότι θα μπορούσα να πάρω; Μή μου προτείνετε τίποτα πονηρό-ok,γράψτε ό,τι θέλετε παιδιά,έτσι και για το χιουμοριστικό της υπόθεσης-αλλά εγώ δέν... Δέν κάνω καφρίλες,είμαι σοβαρός,αλήθεια.Thanks.