Ωραιο πραγμα να τα εχεις καλα με τον εαυτο σου, να μπορεις να απασχολεισαι και να νιωθεις ομορφα ακομα κι οταν δεν εχεις παρεα. Κι ομως... Αυτη την εσωτερικη ηρεμια τελικα θες να τη μοιραστεις.. θες εναν ανθρωπο κοντα σου. Εναν ανθρωπο ολοκληρωμενο, οπως κι εσυ. Εναν ανθρωπο που εχει δουλεψει με τον εαυτο του, τον εχει αγαπησει και τωρα ειναι ετοιμος να αγαπησει και τον διπλανο του. Ειμαι σε αυτη τη φαση που εχω λυσει τα θεματα μου, ειμαι ευχαριστημενη με τη ζωη μου, τη δουλεια μου, την ησυχη και καπως προβλεψιμη καθημερινοτητα μου.. αλλα υπαρχουν στιγμες που θα ηθελα τοσο μα τοσο να βρω εναν καλο ανθρωπο να μοιραστουμε στιγμες, να φωτισουμε ο ενας τον κοσμο του αλλου. Ειμαι 28. Ξερω, καποιοι ισως θα πειτε οτι εχω χρονο. Οτι δεν πρεπει να βιαζομαι. Δεκτο. Ωστοσο αυτη η ηπια μελαγχολια, αυτη η επιθυμια να ειμαι κι εγω με καποιον καποιες φορες ειναι δυσκολα διαχειρισιμη...