ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είμαι 18 χρονών. Έπασχα από κλεπτομανία και μυθομανια. Δεν ήμουν ποτέ ο άνθρωπος που έλεγε ψέματα για να καλύψει κάτι. Έλεγα ψέματα συνέχεια άνευ λόγου και αιτίας. Και έκλεβα επίσης. Χωρίς να έχω ανάγκη να κλέψω. Εγώ τώρα έχω ενοχές, τα βράδυα δεν μπορώ να κοιμηθω καλα. Δεν κλέβω πια, αλλά ακομη καμια φορά λέω ψέμματα ασυναίσθητα. Δεν είναι αυτό όμως που θέλω να περάσω. Θέλω να πω να μην κατακρίνουμε ποτέ κανέναν. Να δίνουμε ευκαιρίες σε όλους τους ανθρώπους. Τι θα πει πχ το ψεμμα είναι κακο; μήπως πρέπει να ερμηνεύουμε κατά περίπτωση; εγω πχ τι ν πω που το είχα σαν αρρώστια; Είχα προχθές μια συζήτηση με μια δικαστικό, και μου είπε: γιατί τον δικαστή να μην τον αντικαταστήσουμε με ένα μηχάνημα που θα του έχουμε περάσει όλους τους νόμους; γιατί ο δικαστής ερμηνεύει κατά περίπτωση.

Μου συνέβη κάτι τρομακτικό σήμερα: Περπατώντας στο δρόμο τσεκάρω εξαιρετικά οπίσθια αστεριού milf που έσπρωχνε καροτσάκι. Περπατούσα πιο γρήγορα, πλησιάζω - τσεκάροντας φυσικά τα οπίσθια - και ξάφνου γέρνει το κεφαλάκι της η μπέμπα, με κοιτάζει και μου χαμογελάει! Μετά βαρούσε παλαμάκια! Ήταν στραμμένη προς τη μάνα, όχι προς το δρόμο, ξέρετε, ανάποδο καρότσι, πώς το λένε. Έπαθα πλάκα, χάζευα τη μπέμπα, της χαζογελούσα κι εγώ, ξέχασα τα οπίσθια της μάνας της :PΕίμαι άρρωστος; Είναι το πατρικό φίλτρο; Είναι σύμπτωμα του κορωναϊού; Είμαι έτοιμος για πατέρας λέτε; Δεν ξέρω τι να σκεφτώ, πρώτη φορά μου συνέβη κάτι τέτοιο!

Αναρωτιέμαι πόσοι άνθρωποι θα γινόταν γονείς αν ήξεραν ότι τα παιδιά τους δεν θα τους κοιτάξουν στα γεράματα.

Γιατί δεν λένε ποτέ στις γυναίκες πως αν γεράσουν μόνες θα τους φάνε τις συντάξεις οι αλλοδαποί;

παντρευτείτε και κάντε παιδιά, για να ευτυχήσετε. Τίποτα άλλο στη ζωή δεν έχει βαθύτερη αξία. Όσοι κατέληξαν μόνοι στα βαθιά γεράματα, τους έφαγαν οι αράχνες και οι μύγες ή τους έφαγαν τις συντάξεις οι αλλοδαπές και πέθαναν στην ψάθα.

Ερώτηση γενική! Γιατί ζω;; Τι προσφέρω εγώ στην κοινωνία, στην οικογένεια;;; Γιατί τα λέω όλα αυτά!! Γιατί είμαι ένας τεμπέλης και μίσος, 34 ετών!!! Θα πω κάτι χωρίς να δικαιολογουμε και όποιος με κράξει θα του πω και ευχαριστώ!! Καταρχήν πάσχω από κατάθλιψη!! Κατά δεύτερον έχω κάνει δουλειές στο παρελθόν μέσω ΟΑΕΔ, σεμιναρίων και απετυχα, εκτός από μια αλλά δεν γίνεται να την ξανακάνω αυτή η ίσως γίνεται αλλά λόγω βλακείας έμεινα πίσω, τέλος πάντων για να μην σας κουράζω σε όποια δουλειά στις 3 από της 4 που έχω κάνει λόγο άγχους τα έχω κάνει θάλασσα, με αποτέλεσμα να μην θέλω να ακούσω για δουλειά, να τρέμει το φιλοκαρδι μου!! Και να είμαι εγώ ένας μαντραχαλος 34 ετών που να των συντηρούν οι άλλοι, κάνω δουλειές εντός σπιτιού, μαθαίνω και κάποια ειδικότητα, αλλά είμαι και τεμπέλης, προσπαθώ να αποφύγω και δουλειές στις οποίες δεν αγχώνομαι, αυτό είναι το πιο δυσάρεστο, άλλο το άγχος, το στρες που υπάρχει ο φόβος ότι, εάν δουλέψω θα μου την πούνε και δεν θα τα καταφέρω και άλλο ότι είναι λόγο τεμπελιάς σίγουρα το δεύτερο είναι χειρότερο, πηγαίνω σε ψυχίατρο και σύντομα πιστεύω σε ψυχολόγο, αλλά άτομα σαν εμένα που δεν δουλεύουν, ενώ τους προσφέρετε δουλειά πρέπει να τους πετάει το κράτος όπως τους λεπρούς τα παλιά χρόνια, θέλω να ξέρω εάν περνά κάποιος την ίδια φάση, είμαι για λυπησει και ο πως λέει ο τίτλος ανάξιος!!

Τους τελευταίους δέκα περίπου μήνες επιτέλους βρήκα έναν άνδρα στα γούστα μου. Ψηλός, μουσάτος και τριχωτός. Έχει καταγωγή από Ισραήλ και ζει στην Ελλάδα 12 χρόνια. Είναι 25 και είμαι 27. Είχαμε γνωριστεί μέσω facebook και είμαστε μαζί 4 χρόνια. Από τότε που γνωριστήκαμε είμαστε πολύ ερωτευμένοι και αγαπημένοι. Όμως από μικρή ηλικία έχει τικ στα μάτια του. Από τα 5 του από ότι θυμάται από την μητέρα του. Είχε τικ και ο πατέρας του.....Τα σφίγγει, δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Τα κλείνει με δύναμη. Τον πήγα σε 2 οφθαλμίατρους και μου είπαν ότι αυτό του έχει μείνει. Στην αρχή τον εξέτασαν μήπως έχει κάποια πάθηση στα μάτια και χρειάζεται γυαλιά αλλά γιοκ. Όχι.Δεν μπορώ να τον βλέπω να έχει τικ ρε 'σεις. Με ενοχλεί να τικώνει τα μάτια του συνέχεια. Σας παρακαλώ πείτε μου αν υπάρχει κάποια λύση. Έχω ακούσει ότι βοηθάει ο βελονισμός.Επίσης αν κάνουμε παιδιά, μπορεί να έχουν τικ και αυτά; Δεν παίζει να τον χωρίσω. Θα κάνω ότι μου προτείνουν για να του φύγουν, γιατί με καιρό χειροτερεύουν. Πλίζ βοήθεια!!

Περιμένω να αναρρωσω από το χειρουργείο που έκανα. Θέλω να βρω δουλειά οπωσδήποτε μέσα στο μήνα. Βαρέθηκα τους μήνες αδράνειας λόγω καραντινας. Δυστυχως δεν γινόταν να χειρουργηθω τότε που θα ήταν και ευκαιρία. Θα ήταν καλυτερα να επικοινωνησω για εργασία αφου βγαλω τα ράμματα;είναι σε σημείο που φαίνονται και νομίζω δεν θα με προσλαμβαναν αν τα έβλεπαν.

Η τοξική πραγματικότητα. Υπάρχει διέξοδος; Τι θα απογίνουμε; Μια κοινωνία που κυριεύεται από αδικία, μισαλλοδοξία και η μόνη έγνοια των ανθρώπων είναι το συμφέρον, το πώς θα εκμεταλλευτούν τον συνάνθρωπο. Αυτός ο κόσμος, αυτή η νοοτροπία δε θα αλλάξει. Έτσι είναι ο άνθρωπος από τη φύση του. Εγω όμως, αδημονώ για την ώρα και τη στιγμή που θα εγκαταλείψω κάθε μεγάλο προάστιο, κάθε κακόβουλο άνθρωπο που με κυνηγά. Θα ταξιδέψω στο άγνωστο με πλώρη έναν προορισμό που λέγεται Ελευθερία, εσωτερική Γαλήνη... Ξερω πως δε γεννήθηκα για να αλλάξω τον κόσμο-ακόμα και να ήθελα. Τουλάχιστον όμως δεν θα είμαι ακόμα ένα κομμάτι αυτού του φαύλου κύκλου, αυτή που θα υπομένει σε κάθε είδους εξουσία και θα υπακούει σε κάθε προσταγή. Θα επαναστατησω μη τηρώντας το κατεστημένο. Δεν θα κάνω τον κόσμο ένα καλύτερο μέρος για όλους, αλλά ίσως μπορώ για εμένα. Ελπίζω κάθε άνθρωπος τελικά να βρει αυτο που ψάχνει, αυτο που αναζητά η ψυχή. Για τώρα, μόνο υπομονή για την αρχή του ταξιδιού.

ειναι στα τελευταια της...Θυμαμαι οταν την εφερα στο σπιτι πριν 10 χρονια...Θυμαμαι τη ζωηρη που ηταν στις βολτες...Θυμαμαι που τον χειμωνα κρυωνε και την εβαζα διπλα μου στο κρεβατι να ζεσταθει...Θυμαμαι οταν την πηγαινα στο παρκο και ετρεχε και εσκαβε και δεν την προλαβαινα...Αλλα θυμαμαι και οταν δεν ειχε πια ζωντανια...Που δεν επαιζε πια με τα αλλα σκυλακια επειδη δεν εβλεπε...Μακαρι να μπορουσα να κατσω στο κτηνιατρειο ολη μερα να την βλεπω...Μετανιωνω καποιες στιγμες που δεν τις εδινα πολυ σημασια επειδη ημουν κουρασμενος απο την δουλεια....Ελπιζω να περασε μια ωραια ζωη μαζι μου....