ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Είπα στην κολλητή μου ότι μου είπε σ'αγαπαω αυτός που πεθαίνω γι'αυτον και μου κόψε τα φτερά με την απάντηση της ..Ούτε λίγο ούτε πολύ μου είπε ότι αλλιώς το εννοεί και δεν το εννοεί όπως θέλω εγώ να πιστέυω.Κακως της το είπα.Μου των μαγαρισε την χαρά

Είμαι αγόρι 20 χρόνων.Πάντα ήμουν πολύ αδύνατος για το ύψος μου.55 κιλά και 1.72.Μεσα στους τελευταίους μήνες, λόγο ενός φαρμάκου πού παίρνω επειδή έχω OCD πεινουσα συνεχώς και έτρωγα πολύ.Τώρα είμαι ακριβώς στα 65 κιλά και αισθάνομαι χάλια Γιατί πήγε όλο το πάχος στην κοιλιά μου.Πάντα ήθελα να έχω παραπάνω κιλά γιατί δε μου άρεσε να είμαι τόσο αδύνατος, και τώρα το μετανιώνω. Πρέπει να αρχίσω γυμναστήριο επειγόντως.

Αυτό που χρειάζομαι είναι κάποιον να μου κρατήσει ζεστά το χέρι και να με κοιτάξει στα μάτια με καθαρό βλέμμα και να μου πει ότι τα πράγματα θα φτιάξουν. Αλλά ακόμα κι αν δεν τα κάνει αυτά, μου φτάνει που θα τον συναντήσω και θα ξέρω ότι υπάρχει. Το να αντικρίσω ένα καθαρό και γνήσιο βλέμμα εκεί έξω, δύο ζεστά μάτια, που δεν είναι ικανά να κάνουν μεγάλο κακό και να φερθούν με τυχοδιωκτισμό, για την πάρτη τους μόνο, χωρίς να νιώσουν την παραμικρή ενοχή, μου φτάνει. Λίγο μελό, αλλά είναι ευχή μου!

Ζητείται υπάλληλος με μεταπτυχιακό και 2 ξένες γλώσσες,προϋπηρεσία 5 ετών,προσφέρεται βασικός μισθός

Τον Σεπτέμβρη ξεκινώ δεύτερο μεταπτυχιακό και ήδη έχω αγχωθεί. Στο πρώτο παιδευτηκα πάρα πολύ, λες και έδινα ξανά πανελλήνιες γιατί ήθελα να αποφοιτησω με άριστα, είχα φάει τέτοια πέτρα στο κεφάλι, τα κατάφερα το πήρα με δέκα. Όμως τόσος κόπος, ώρες ολόκληρες και τόσα λεφτά. Τώρα μου κάνανε έκπτωση λόγω του πρώτου, γλιτώνω 1500 και ευρώ,έχω στην άκρη καμία χιλιαρά και μετά βλέπουμε...Είναι με δόσεις άρα σιγά σιγά θα βγει. Δουλεύω ως αναπληρώτρια, ελπίζω και του χρόνου, άρα αυτό με αγχώνει εξίσου αφού δεν ξέρω πού θα βρίσκομαι. Όσο και να λέω θα το πάρω πιο χαλαρά τώρα, ίσα ίσα να το βγάλω, ούτε βαθμό κτλ, βλέπω πως η τελειομανια μου μάλλον δε θα με αφησει. Μήπως δεν πήρα τη σωστή απόφαση? Το σκεφτόμουν καιρό και απλά σήμερα το έκανα. Μήπως όμως δεν αξίζει να περάσω τα ίδια? Διαβάσματα, έξοδα, να μένω μέσα κλεισμένη , αμάξι δεν έχω και κοντεύω 30...τόσα χρόνια όλα σε επιμορφώσεις πάνε. Εχω κανει και πόσα σεμινάρια που αν τα ενωσεις είναι χρονικά σαν να σπούδασα αλλά 3 χρόνια. Μακάρι να ήμουν πιο yolo σαν άνθρωπος. Να τα έκανα αλλά να συνέχιζα τη ζωή μου. Έχω αφοσιωνομαι τόσο που μένω πίσω σε άλλους τομείς. Μήπως να ακυρώσω την αίτηση μου?

Βλαξ. Δίνω ευκαιρίες και ελπίζω σε κάτι καλύτερο από ανθρώπους που δεν το άξιζαν. Από ανθρώπους που ν ήταν ικανοί για πολλά άσχημα πράγματα, που μπαίνουν στην ζωή σου, την ρημαζουν και, όσο και να ικετεύεις, δεν σταματούν, γιατί αλλιώς δεν έχει πλάκα! Μου το χε πει κάποτε ένας άνθρωπος, όταν ήμουν παιδί, πως έτσι δεν θα πάω μπροστά και πως η κοινωνία μας είναι ζούγκλα. Αλλά εγώ είχα πει 'Ας είναι. Εγώ θα κάνω το καλό και δεν με νοιάζει' , αλλά η καρδιά μου είναι σαν να δουλεύει με το ζόρι πια απ' την πολλή κούραση. Κι όμως! Αύριο, θα δώσω ξανά μια ακόμα ευκαιρία κι αν δω ότι μετάνιωσε έστω και παροδικά, θα πω δεν πειράζει, ενώ πειράζει τόσο πολύ και τόσοι βαθιά...

Ειμαι το παιδι που εγραψε χθες για το λαδωμα στους εξεταστες....Εδωσα 200 ευρω τελικα...Νιωθω μεγαλο κοροιδο, επρεπε να πω οχι , αφου το χω και μπορω να οδηγησω....

Σήμερα πήρα την απόφαση να εκδηλώσω σε μιά κοπέλα τα συναισθήματα μου,κοπέλα κι εγώ.Γνωριζόμαστε δύο χρόνια,είμαστε συμφοιτήτριες,και δεν άντεξα άλλο να πνίγω αυτό που νιώθω.Ήθελα να είμαι ξεκάθαρη,κι όπου βγεί.Ήρθε σήμερα για καφέ στο σπίτι μου και της μίλησα.Όταν το άκουσε δέν αντέδρασε καθόλου και μου είπε ότι θέλει να φύγει.Καταλαβαίνω,σίγουρα σοκαρίστηκε,άν και ο τρόπος μου ήταν πολύ διακριτικός.Κι εγώ στη θέση της το ίδιο μπορεί να πάθαινα.Αφού έφυγε,με πήρε μετά από 2 ώρες και μου είπε ότι θέλει να το προσπαθήσουμε.Τη ρώτησα άν το εννοεί και μου είπε πως το εννοεί.Τώρα ρε παιδιά κόλλησα εγώ.Είναι δυνατόν να μήν πεί τίποτα εκείνη τη στιγμή; Αύριο θα τη δώ και μου 'χουν κοπεί τα πόδια ήδη.

Έδωσα Πανελλήνιες με φωνές, Με κλάματα, Με ξενύχτια. Από τον Ιανουάριο που η μαμά μου γέννησε, τα πράγματα ήταν για όλους δύσκολα. Και από εκεί που έλεγα πότε επιτέλους θα τελειώνε όλο αυτό το μαρτύριο των Πανελληνίων, για να μπορώ να χαίρομαι τα μωρά με την ησυχία μου χωρίς να έχω υποχρεώσεις, τώρα με την ιδέα ότι σε λίγους μήνες θα τα αποχωριστώ, έχω πάθει κατάθλιψη. Δεν έιμαι καλά. Οι γονείς μου λένε ότι όταν μεγαλώσουν λίγο θα με αφήνουν να κρατάω έστω ένα απο τα 3 μωρά για 2-3 μέρες και να το παίρνουν πάλι. Δεν θα με αφήσουν να έχω κι τα 3. Έχω πάθει κάτι, δεν είμαι καλά. Τους λέω ότι εχω υπευθυνότητα, τίποτα αυτοί. Τι να κάνω;...

Ένας φίλος μου 30 χρονών είναι αρραβωνιασμένος εδώ και 2 Χρόνια. Τον ξέρω από όταν ήμασταν παιδιά κάναμε πολύ παρέα και βγαιναμε συνεχώς μαζί. Εγώ είχα μια σχέση αρκετά χρόνια ο ίδιος τότε δεν είχε σχέση υπήρχε μεγάλη ζήλια από μεριά του πολλές φορές μου έλεγε πως δεν μου αξίζει ο τότε σύντροφος μου και ότι θα ήταν καλύτερο για εμένα να χωρίσο κάτι που δεν έκανα. Ο τότε σύντροφος μου κατάλαβε το έντονο ενδιαφέρον του φίλου μου και μου είπε πως δεν θέλει να βγαίνω μαζι του . Έγινε ένας μεγάλος καυγάς ανάμεσα σε εμένα και στον φίλο μου όταν του ζήτησα να αρραιωσουμε για λίγο καιρό αφού κατάλαβα ότι με βλέπει διαφορετικά. Με έβρισε μου μιλησε πολύ άσχημα και δεν ξαναμιλήσαμε για 3 Χρόνια. Όταν χώρισα μετά από 1 με 2 μήνες έκανε την εμφάνισή του στην καφετέρια που συχνάζω εγώ και ήταν μόνος του. Με είδε με μια φίλη μου εγώ έκανα πως δεν τον είδα γιατί φοβήθηκα μην άρχισει όπως τότε την φασαρία αλλά δεν έκανε τίποτα απλά ήρθε και με χερετησε σαν να μην τρέχει τίποτα. Η φίλη μου τότε δεν γνώριζε τίποτα δεν είχα μπει σε διαδικασία να μιλήσω για τα συναισθήματα του φίλου μου εφόσον καλά καλά δεν τον ήξερε. Καθησε εκεί μαζί μας ήπιε τον καφέ του και μιλούσαμε όλοι μαζί. Μας είπε ότι αρραβωνιαστηκε ότι είχε προχωρήσει στην ζωή του και πως στεναχωριθηκε όταν έμαθε ότι χώρισα εγώ. Προβληματιστηκα και δεν μίλησα η φίλη μου έπρεπε να φύγει και έτσι έμεινα μόνη μαζί του . Μένουμε δύο μας και μου έπιασε το χέρι μου έλεγε πόσο του έλειψα και ότι μετάνιωσε για την συμπεριφορά του τότε. Εγώ του είπα ένταξη χωρίς πολλά πολλά μιας και μου φέρθηκε απαίσια δεν μπορούσα να κάνω σαν να μην τρέχει κάτι ασχέτως που είχαν Περασει 3 Χρόνια.... Φεύγουμε βράδυ απο την καφετερία ειχε νυχτώσει για τα καλά και εκεί που περπατούσαμε με τραβάει και με κολλάει σε έναν τοίχο έξω από το μαγαζί άρχισε να με φιλάει και να μου λέει πως τώρα θα ήμαστε μαζί πως περίμενε Χρόνια αυτή τη στιγμη πως θα χωρίσει αρκεί να είναι μαζί μου και εννοείται φρίκαρα και φοβήθηκα να πω την αλήθεια. Δεν τον είχα ξαναδεί πότε έτσι άρχισε να μου φωναζει γιατί τον έσπρωξά όταν με φίλησε πως γιατί δεν θέλω , γιατί δεν ήθελα πότε σχέση μαζι του και τι του λυπεί κλπ. Ενιωσα απαίσια πίστευα πως ότι είχε γίνει παλιότερα είχε μείνει στο παρελθον όμως δεν ήταν έτσι δυστυχώς. Για να μην πω και πολλά άλλα που έχουν γίνει μου ζήτησε να είμαι μαζι του έστω ερωτικά και να μου δίνει χρήματα , και να μου αγοράζει ότι θέλω (δεν τρολαρω ) εννοείται πως αρνήθηκα όμως μέχρι και σήμερα που σας γράφω δεν έχει σταματήσει να με ψάχνει μιας και τον μπλόκαρα από το κινητό μου και από όλα τα σοσιαλ αλλά δεν παύει να έρχεται στα μερη που συχνάζω. ○ Και κάτι τελευταίο που έμαθα είναι πως δεν είναι ευτυχισμένος στον αρραβώνα του και ψάχνεται από εδώ και από εκεί...