ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πρώτον, δεν πιστεύω πως πολλοί ψυχολόγοι θεωρούν τον έρωτα αυταπάτη. Ο έρωτας είναι μια κατάσταση στην οποία εξιδανικεύουμε ένα άτομο και γι αυτό δεν «βλέπουμε» συμπεριφορές και σημάδια, τα οποία θα αναγνωρίζαμε άμεσα αν δεν είμαστε ερωτευμένοι. Είναι μια κατάσταση του νου και του σώματος. Σαν ντόπα ας το πούμε. Δεύτερον, ας το πάρουμε από τη φύση. Χωρίς πολύ ανάλυση, η ηλικία παίζει ρόλο μόνο στην επιλογή της αναπαραγωγής. Εξελικτικά και μόνο. Σαφώς και τα δικά μας «κοινωνικά» πρότυπα, ως απαρχαιωμένα, βασίζονται σε ακριβώς αυτό το μοτίβο. Βέβαια εξελισσόμαστε κι εμείς όπως όλα τα ζωντανά και δεν κάνουμε πλέον σχέσεις με σκοπό μόνο την αναπαραγωγή. Σε κάθε σχέση όμως, είτε ανθρώπινη, είτε ζωϊκή, είτε μαθηματική κλπ, πρέπει να υπάρχει ισορροπία, αλλιώς υπάρχει ρήξη. Όπως είπε και ο κος Κυνικός. Απλή αρχή χημείας, φυσικής και μαθηματικών. Όσα βάζω σαν δεδομένα, παίρνω και σαν αποτέλεσμα. Σε άλλη μορφή, αλλά υπάρχει ισορροπία πριν και μετά το =. Η ηλικία λοιπόν, παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη ενός ανθρώπου. (Για όσους θέλουν να εξελιχθούν βέβαια). Είναι όμως θέμα ισορροπίας, δεδομένων και ζητούμενων, αν η διαφορά ηλικίας είναι αρνητικός παράγοντας ή όχι σε μια σχέση. Ωραιότατο παράδειγμα, ένας μεγαλύτερος σε ηλικία άντρας, κάνει σχέση με μια κατά 20 χρόνια μικρότερη του. Η γυναίκα μπορεί να απολαμβάνει την σταθερότητα ενός έμπειρου άντρα γιατί της παρέχει ασφάλεια και ο άντρας να φτιάχνεται με την φρεσκάδα της νεαράς γιατί αισθάνεται «νεώτερος». Ο ένας συμπληρώνει την ανάγκη του άλλου. Τώρα το αν είναι αποδεκτό από την ελληνική κοινωνία... τι κι αν δεν είναι, τι κι αν είναι. Όπως είπε η Ανία, σε κάθε κοινωνία, ανεξαρτήτου Γεωγραφίας, οι διαφορές είναι πόλος έλξης ενδιαφέροντος. Και έτσι θα παραμείνει μέχρι να σταματήσει κάτι να θεωρείται διαφορετικό. Μόλις το συνηθίσουν δεν θα ασχολούνται.

Η διαφορά ηλικίας από μόνη της δε λέει τίποτε. Απλά συνήθως οι προσδοκίες των ανθρώπων είναι διαφορετικές σε άλλη ηλικία. Αν το ζευγάρι συζητήσει και συμφωνήσει σε κοινούς στόχους, ανεξαρτήτως ηλικίας, δεν υπάρχει πρόβλημα.

Ποιος είπε ότι δεν μπορεί να υπάρξει μία σχέση με τη γυναίκα 15 χρόνια μεγαλύτερη; Φυσικά και μπορεί, απλά δε νομίζω ότι κατά κανόνα μακροημερεύει.Και η δική σου, τελικά έληξε, δεν έμεινε εις το διηνεκές.

Όλο το πλαίσιο των ερωτικών σχέσεων στην Ελλάδα περνάει από το πρότυπο πυρηνική οικογένεια και μητρότητα. Είναι μονόδρομος. Επομένως οποιαδήποτε σχέση δεν δημιουργεί τα εχέγγυα για τέτοια εξέλιξη αναθεματίζεται ως προβληματική. Κλωτσάει μέσα μας ότι δεν προσαρμόζονται στο καλούπι.

Η ωριμότητα διαφαίνεται και στις μικρές ηλικίες.Εννοώ κάπου στην εφηβεία ή μετεφηβεία αρχίζουν τα πρώτα δείγματα ώριμης σκέψης, οπότε στα 27 μια χαρά ώριμος μπορεί να 'ναι ένας άνθρωπος. Όμως, η ηλικία είναι ΕΝΑΣ παράγοντας που βοηθάει ή όχι το επικοινωνιακό πλαίσιο ή υποδηλώνει διαφορετικές ταχύτητες/προτεραιότητες και δυνατότητες. Αυτό σαν γενική παρατήρηση. Ειδικά, τ' άτομα δεν είναι μια ηλικία ασφαλώς, μετράνε στο ταίριασμα. Υ.Γ. Αυτό που συνήθως μεμφόμαστε είναι τον μεγαλύτερο, μιας και πολλές φορές η μεγαλύτερη ηλικία υποδηλώνει ότι το άτομο που τη διαθέτει οφείλει να 'ναι πιο υπεύθυνο γιατί αλλιώς μπορεί πολύ εύκολα να καταλήξει χειριστικό. Γενικά, οι διαφορές χτυπάνε άσχημα σε πολλά ζευγάρια μάτια: όμορφος-άσχημος, ψηλός-κοντός, μεσήλικας-αμούστακος, πλούσιος-φτωχός. Κάποια είναι εντελώς αβάσιμα, άλλα όχι. Το ζεύγος οφείλει να τα διερευνά.