ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι ερωτευμενη με τον ιδιο ανθρωπο εδω και 18 χρόνια. Δυστυχως και εκεινος το ίδιο. Και λέω δυστυχως γιατι τα 3 χρονια που δεν ειχαμε επαφες γνωρισε μια κοπέλα και παντρευτηκε.Λιγους μηνες μετα ξανασυναντηθηκαμε και ηταν σαν να μην αλλαξε τιποτα μεταξύ μας.ΕΙΝΑΙ στη ζωή μου και ΕΙΜΑΙ στη δική του. Μιλαμε καθε μερα, βρισκόμαστε συνεχεια και δεν εννοω μόνο ερωτικά. Μου λέει τα προβλήματα του, ζηταει την γνωμή μου, οταν δεν ειναι καλά ερχεται στο σπίτι μου και χωνεται στην αγκαλιά μου, ειναι το πρώτο μηνυμα κάθε πρωί και το τελευταιο πριν κοιμηθώ. Στις δυσκολίες μου είναι εκεί, χωρις να τον νοιάζει τι θα πουν οι φίλοι μου (οι οποίοι φυσικα και ξέρουν). Με φροντίζει, με νοιάζεται, με αγαπάει και μου το δείχνει. Με πειραζει που είναι αλλού αλλα πιο πολύ με νοιαζει που είναι εδω. Προσπαθησαμε να το διαλύσουμε αλλα δεν μπορεσαμε καμια από τις ..δεν ξερω..7, 8 φορές;! Παντα επιστρεφουμε ο ενας στον άλλο.Δεν μπορω να νιωσω ουτε λίγο θυμωμενη ..μονο ευτυχια. Μαλακία; Ισως αλλα πειραζει που δεν με νοιαζει;