ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες θέλω να πηγαίνω στο Σταθμό Λαρίσης. Στο μυαλό μου έρχονται μνήμες από παλαιότερους χρόνια που τέτοιες μέρες πήγαινα και έπαιρνα από το σταθμό τον παππού και τη γιαγιά που ερχόντουσαν από το χωριό για να περάσουν μαζί μας τις γιορτές, με τον πατέρα μου ή με το θείο όταν δε έβγαλα το δίπλωμα πήγαινα μόνος. Οι βαλίτσες που έκρυβαν δώρα που μύριζαν χωριό. Η κίνηση τουσταθμού. Η Αθήνα διαφορετική και ακίνδυνη. Οταν πέθανε ο παππους ερχοταν η γιαγιά μόνη της. Τα τελευταία δυο χρονια δεν έρχεται κανείς πια. Δεν έχουμε να περιμένουμε κανέναν. Αλλάξαμε διαδρομές αλλάξαμε συνηθειες - καιρός ήταν θα μου πει κανεις είμαι 42 ετων γαιδούρι δεν είναι λογικό να θρηνώ για πράγματα και για ανθρώπους που έφυγαν σε μεγάλη ηλικία αλλά τι τα θέλετε ρε παιδιά. Το μυαλό δεν το κουμαντάρεις εύκολα. Ούτε την καρδιά. ΟΙ αναμνήσεις έρχονται ακάλεστες. Καλά Χριστούγεννα σε όλους :)