ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Μου λειπεις ακομα.Θυμαμαι τις φορες που βρεθηκαμε κοντα. Που μιλησαμε. Που κοιταχτήκαμε. Που γελασαμε. Που τυχαια συναντηθήκαμε στην παραλια. Και νιωθω ενα κενο. Θα ηθελα να τις ζησω ξανα απο την αρχη. Μαζι σου. Ομως τώρα πια μακρια σου, εκει οπου βασιλευει η λογική, γινονται μνημες αμφιβολίας ολες, για το αν ενιωσες κι εσυ οπως εγω. Ή αν βρεθηκες κοντα μου απλα για επιβεβαίωση. Το ευχάριστο ειναι οτι οι πιθανοτητες να συναντηθούμε ξανα είναι ευτυχώς ελαχιστες και για το καλο μου θα τις κανω ακόμα πιο μικρες. Αν ομως δεν θα υπάρξει αλλη επιλογη, αυτο δε θα ειναι προς οφελος μου, το προαισθανομαι.