ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Σπουδαζω σε μια μεγαλη φοιτητουπολη και ειμαι 5ο ετος... Νιωθω μεγαλη μοναξια, καθως ο μονος ανθρωπος που ειναι ουσιαστικα διπλα μου ειναι ο συντροφος μου...η ξαδερφη μου θα με παρει 1 φορα το μηνα και αν για να βρεθουμε, η φιλη μου τελευταια με αποφευγει συνεχεια, και οι αντρες φιλοι βγαίνουν μόνο για να γκομενίσουν. Και γενικά παρατηρώ όσο μεγαλώνω πως όλοι είναι μεσ'στις μπηχτές και τα καρφιά, σαν να είναι φίλοι άσπονδοι που λέμε...Παλιότερα ήμουν πιό αθώα τρομάρα μου και δε το παρατηρούσα...Τώρα όμως μ κάνει να σιχαίνομαι ώρες ώρες τις φοιτητικές παρέες...Η μία θέλει συνεχώς να βγαίνει με μεγάλες παρέες ( και εννοείται τ παίρνω τηλ κ είναι ήδη έξω, χωρίς να μ χει προτείνει ν πάμε μαζί), οι άλλοι βγαίνουν για τις γκόμενες και δε συζηταν κ τίποτα άλλο,κλπ κλπ...Α, τα σχόλια δε αν χρωστάς πολλά μαθήματα, ή δε παρακολουθείς συχνά σχολή, δίνουν και παίρνουν σε μορφή κουτσομπολιού, και γενικά αισθάνομαι πώς είναι χαρακτήρες που συνεχώς σχολιάζουν τη ζωή σου.Πλέον δε νιώθω πολύ καλά μαζί τους