ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξερω ότι γράφουν όλοι γι αυτό. Αλλά πρέπει. Πρεπει οι οδηγίες προστασίας να γίνουν φυσιολογική και αυτονόητη καθημερινότητα μας για το επόμενο διάστημα. Δεν θα ξεμπέρδεψουμε εύκολα. Η νοοτροπία των κατοίκων αυτής της χώρας δεν θα μας βοηθήσει να περιορισουμε τα ήδη διασπαρτα κρούσματα. Ελπίζω μόνο στην τάση που έχει αυτός ο λαός στα δύσκολα να παραγκωνιζει κάθε ατομικό συμφέρον και να μάχεται για το γενικό καλό. Το σύστημα υγείας μας δεν είναι έτοιμο να αντιμετωπίσει ούτε την παρούσα φάση ούτε τις επόμενες δύσκολες που θα ακολουθήσουν πάρα τις υπερανθρωπες προσπαθείες του ιατρικού και νοσηλευτικου προσωπικου. Παρακαλώ...Παρακαλώ πολύ προσωπικά τον καθένα από εσάς. Αυτοπεριορισου στο σπίτι σου όσο γίνεται. Συζητα σε λογικά πλαίσια με τα παιδιά σου και μην υποβαθμίζεις την κατάσταση. Θα προσβάλλει πολύ κόσμο και στο τέλος θα φύγει. Μόνο που όταν φύγει, "επιτυχία" θα είναι μην εχει αφήσει σοβαρές απώλειες πίσω του. Για τον διαβητικο γονιό σου. Για την γιαγιά και τον παππού σου. Για τον καρκινοπαθη γείτονα. Για την καρδιοπαθη συνάδελφισσα. Για όλα τα μικρά παιδιά που μπαινοβγαινουν στις ογκολογικες κλινικες με ανοσοποιητικο λίγο πιο πάνω από το τίποτα. Για τον Πανο μου που είναι 27, μόλις μεταμοσχευθηκε και έχει μια μοναδική ευκαιρία να ζήσει. Δύο μήνες που υπολογίζεται ότι θα έχει τεθεί σε ύφεση το φαινόμενο σημαίνουν 60 ημέρες καθημερινού φόβου για εμάς. Παίρνει καθημερινώς 28 χάπια για να ισορροπήσει τον οργανισμό του. Θερμομετριεται 3 φορές τη μέρα και μετράει την πίεση του 2 φορές. Επισκέπτεται το νοσοκομείο υποχρεωτικά 3 φορές την εβδομάδα και θα συνεχίσει μέχρι να βγει από τον πιο σοβαρό κίνδυνο. Αντιλαμβανεσαι τι θα συμβεί, αν προσβληθεί από τον κορωνοιο ο οργανισμός του που άρχισε να χτίζεται από το μηδέν πριν από μόλις 40 μέρες, όταν το τελικό Οκ από τους γιατρούς πρόκειται να έρθει σε 320 μέρες; Σε εκλιπαρώ προσωπικά. Τήρησε τις επιστημονικές οδηγίες, ενημερώσου και λάβε μέτρα. Για όλα αυτά τα πρόσωπα που ανέφερα. Πρόσωπα που έχουν ονόματα, ιστορίες, οικογένειες που ζουν με τον φόβο εις 10πλουν πια.Ακούστε μας... Βοηθήστε μας. Σας χαιρεταμε ίσως πιο φοβισμένοι από ποτέ...Χέρι χέρι (με γάντια πια). Κυρά δασκάλα - Παναγιώτης