ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κοτζάμ επιστήμονας και κάθε φορά που σε βλέπω νοιώθω πως παθαίνω ελαφριά μαλάκυνση... Δεν μπορώ να ολοκληρώσω ένα συλλογισμό, χάνω τις λέξεις, δεν αρθρώνω μια πρόταση σωστά. Τελικά αισθάνομαι σαν βλάκας, θυμώνω με τον εαυτό μου, και θέλω να το βάλω στα πόδια. Και συνήθως φεύγω λες και μη κυνηγάνε. Ξέρω πως σε αφήνω σύξυλο συχνά και το πιθανότερο είναι να αναρωτιέσαι τι πάει λάθος με μένα. Στο ορκίζομαι δεν είμαι κυκλοθυμική ούτε στόκος. Είναι που όταν σε έχω κοντά μου χάνω και τα αυγά και τα καλάθια. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς έγινε αυτό. Και δεν ξέρω πως να το αλλάξω, ή αν θέλω να τ'αλλάξω. Θα σε αρπάξω καμιά μέρα μπροστά έκπληκτα μάτια του ανυποψίαστου "κοινού" μας. Σε θέλω. Τι δεν καταλαβαίνεις;