ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω περάσει αρκετά, περνάω ακόμα, νομίζω πως έχω κατάθλιψη αλλά δεν θέλω να το παραδεχθώ αν είναι αλήθεια.Μου λένε "ελα ρε δεν είναι έτσι η κατάθλιψη".Δεν με καταλαβαίνουν, δεν ξέρουν πως νιώθω, δεν ξέρουν οτι κλαίω κάθε μέρα...Έχω ανθρώπους δίπλα μου αλλά δεν νιώθω κανέναν...Εκτός από έναν στον οποίο μιλάω γιατί είναι ο μόνος που με καταλαβαίνει και νιώθω άνθρωπο μου...Δεν έχω όρεξη για τίποτα, όλα μου φαίνονται αδιάφορα, νιώθω συνέχεια απίστευτη κούραση και ότι θέλω να κοιμάμαι, έτσι δεν θα νιώθω ούτε θα σκέφτομαι, ώρες ώρες σκέφτομαι οτι δεν θα ήθελα να ζω, κάθε μέρα που ξημερώνει δεν με ενθουσιάζει όπως κάποτε. Λέω όλα θα πάνε καλά, αλλά μέσα μου δεν το πιστεύω και πολύ...Δεν ξέρω τι να κάνω...Έξω δεν δείχνω πως πραγματικά είμαι, κοτσαρω ενα χαμόγελο και τελείωσα...Να τους αγαπάτε τους ανθρώπους που έχετε δίπλα σας....Σας χρειάζονται, περισσότερο απ'όσο νομίζετε.