ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.10.2018 | 01:10

Η ζωή μου ?

Ηρθε η ώρα για την πιο ολοκληρωμένη εξομολόγηση που μπορώ να κάνω εδώ, όχι αλλού γιατί δεν ξέρω που να τα πω... Βλέπεις δεν λέγονται κάποια πράγματα... Γεια σας είμαι 22 ετών κοπέλα και είμαι σε αισθηματικό αδιέξοδο από όλες τις απόψεις... Ο πατέρας μου μας παράτησε όταν ήμουν 2 χρόνων... Πάντοτε απών... Μου έβαζε βέβαια διατροφή με το ζόρι λόγω δικαστικής απόφασης.. Σήμερα η μικρή του κόρη μεγάλωσε και σπουδάζει στην επαρχία, εκτός Θεσσαλονίκης όπου και διαμένει η υπόλοιπη οικογένεια μου... Ο πατέρας μου είναι γιατρός με αρκετά χρήματα.. Από μικρή το όνειρο μου και εμένα ήταν να γίνω κ εγώ γιατρός... Προσπάθησα έδωσα 2 φορές πανελλήνιες χωρίς καμία στήριξη οικονομική δική του... Παρόλα αυτά δεν τα κατάφερα να περάσω αλλά ωστόσο πέρασα σε πολύ αξιόλογο τμήμα του πολυτεχνείου...θα μου πείτε τώρα γιατί σας ζαλίζω με όλον αυτό τον πρόλογο; τι σας νοιαζουν όλα αυτά εσείς;; δεν χω που αλλού να τα πω δυστυχώς... Συνεχιζω...Σήμερα με πήρε τηλ και μου είπε ότι θα μου κόψει τα χρήματα που μου βαζι για τα έξοδα μου στη σχολή(ναι όταν πέρασα σχολή μετά από πολύ πίεση μου έδωσε χρήματα μηνιαία) γιατί δεν πιστεύει ότι σπουδάζω, που είμαι και τι κάνω.. Του εξηγώ ότι εγώ σπουδάζω εκεί και εκεί κλπ κλπ και ότι δεν πρόκειται να απολογηθώ για ακόμη μια φορά. Αν δεν με πιστεύει τι να κάνουμε... Η απάντηση του ήταν ότι θα μου κόψει όλα τα χρήματα, ότι εγώ θα χάσω στο τέλος, ότι τα χρήματα θα τα κρατήσει για τον εαυτό του και ότι αν μπορούσε θα με χτύπαγε κιόλας...Που θέλω να καταλήξω με όλα αυτά; Ότι για ακόμη μια φορά με πλήγωσε τόσο πολύ μα τόσο πολύ!!! Η καρδιά μου έσπασε στα δύο... Μου είπε ότι είμαστε δύο ξένοι, ότι δεν έγινα και τπτ ιδιαίτερο στη ζωή μου, ότι δε νοχθησα για να περάσω στη σχολή και ότι δεν πέτυχα του στη ζωή μου...Το θέμα μου όμως είναι ΚΑΙ αλλού... Θέλω τόσο πολύ να βρω ένα παιδί που να με αγαπήσει αλλά ποτέ δεν με κοίταξε κάποιος πριν λίγο μήνες μόνο... Μόνο που αυτός ήθελε να παίξει μαζί μου, για μια νύχτα με ήθελε μόνο... Βέβαια δεν ολοκλήρωσα τίποτα μαζί του... Είμαι λοιπόν 22 ετών, δεν χω πάει ποτέ με άντρα και δε σας είπα και το χειρότερο... Είμαι και παχύσαρκη 110 κιλά τέρας.. Όλοι με λένε όμορφο πρόσωπο αλλά από σώμα?? Πως θα κοιτάξουμε μια κοπέλα χοντρή?? Πως θα τη ρίξουμε στο κρεβάτι???Νιώθω τόσο χάλια για τον εαυτό μου... Θέλω να βρω κάποιον άντρα να με αγαπήσει αλλά δεν μπορώ να βρω κάποιον να εμπιστευτώ... Νιωθω ότι θα με εξαπατησει... Αφήσετε που και κανένας σχεδόν δεν του αρέσω... Γιατί φυσικά είμαι χοντρή... Είμαι μια κοπέλα που ΠΟΤΕ ΔΕΝ αγαπήθηκε απκ τον ίδιο της τον πατέρα... Μια κοπέλα παχύσαρκη που προσπάθησε πάλι να κάνει δίαιτα αλλά θέλει να τα παρατήσει γιατί το μόνο που της έμεινε είναι το φαγητό όταν δεν νιώθει καλά να τη συνντροφεψει... Και φυσικά ακόμα παρθένα... Ποιος άντρας θα θέλει να πάει με μια κοπέλα που είναι ακόμα παρθένα 22 ετών και χοντρή;;; ΚΑΝΕΙΣ!! ΌΛΟΙ ΘΑ ΛΑΚΙΣΟΥΝ.... Είμαι τόσο στενάχωρημενη.... Κανείς δεν βρέθηκε να με αγαπήσει.. Εμένα... Όχι το κορμί μου... Αλλά η κοινωνία δυστυχώς και ειδικά οι άντρες δεν τα σκέφτονται αυτά όταν βλέπουν μια κοπέλα υπερβαρη... Θα θελα τόσα πολλά να σας πω ακόμη αλλά ήδη θα σας έχω κουράσει... Ευχαριστώ όσους διαβάσατε τη ζωή μου και συγγνώμη αν σας κούρασα...!! ???????
12
 
 
 
 
σχόλια
Πιστεύω πως εχει καλυφθεί το θέμα,αλλά θα ηθελα να σου πω κι εγώ μερικα πράγματα... Αγάπησε τον εαυτο σου και μην περιμένεις την επιβεβαίωση κανενός. Πέρασες σε ένα πολύ καλό πανεπιστήμιο,αλλοι δεν καταφέρνουν να περάσουν πουθενά( οπως εγω πχ. Κι εδώ να σου τονίσω πως ζω στο ίδιο σπίτι με τον πατέρα μου αποκαλώντας με συνεχως άχρηστη και πως δεν εχω καταφέρει και ουτε πρόκειται τιποτα στη ζωη μου) δωσε σημασια στη σχολή σου κ άσε τον πατέρα σου να λεει οτι θελει.. κράτησε τον σε απόσταση από την ζωή σου Και θα έρθει η μέρα που θα μετανιώσει για την συμπεριφορα του! Όσο για το ότι δεν έχεις παει ακομα με αγορι ειναι προνόμιο σου! Μην ντρέπεσαι γι αυτο!! Όταν έρθει η ώρα να είσαι σίγουρη γι αυτον, να είσαι επιλεκτική!! Τέλος, για το θέμα του οτι εισαι παχιά, θέληση να υπάρχει και ολα φτιάχνονται! Προσπάθησε να πας σε μια διατροφολόγο κ να ακολουθησεις το προγραμμα μεχρι και τη συντηρηση των κιλων σου, μην τα παρατησεις πιο πριν! Και περπατημα πολυ ή οποιοδηποτε είδος γυμναστικης αν μπορεσεις.Οχι μονο για τα κιλα κ την εμφανιση, αλλα κυριως και για θεμα υγειας,εισαι μικρή ακομα, εχεις χρονο και γι αυτο αλλα και για το ερωτικό κομμάτι. Να εισαι δυνατή αυτο πρεπει!Σου εύχομαι ο,τι καλύτερο στην ζωή σου!!!!
Έχουν γράψει πολλά οι προλαλήσαντες αλλά νιώθω και γω την ανάγκη να σου γράψω. Πρέπει να βάλεις την σκέψη σου σε τάξη και να ξεκινήσεις με μικρά βήματα να βρίσκεις τον εαυτό σου. Η ψυχολογική υποστήριξη είναι πολύ σημαντική μετά από την απόρριψη του πατέρα σου. Σίγουρα μπορείς να έχεις δίπλα σου τη μαμά σου,κάποιον άλλον συγγενή ή μια φίλη. Ξέγραψε τον πατέρα σου. Τους συγγενείς δεν τους διαλέγουμε και όταν μιλάμε για μια τέτοια περίπτωση πρέπει να του κόψεις και την καλημέρα και να πορευτείς χωρίς αυτόν. Δεν τον έχεις ανάγκη. Δεν είναι κακό επίσης να επισκεφθείς κάποιον διατροφολόγο για τη δική σου αυτοεκτίμηση και μόνο. Μικρή δε σου άρεσε κάποιο άθλημα; όλοι γοητευόμαστε με κάτι. Ξεκίνα μια δραστηριότητα, γυμναστήριο, πήγαινε για περπάτημα και κλείσε αυτιά και μάτια σε όποιον σε κατακρίνει. Αυτή είναι μια δοκιμασία για να ορθοποδήσεις και πρέπει να σταθείς δυνατή. Τέλος, το ότι είσαι παρθένα δεν είναι απαραίτητα απωθητικό. Έχεις τη νιότη σου που σου επιτρέπει να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου τώρα που μπορείς και να σταματήσεις την ηττοπάθεια. Είμαι 20 και γω και σου μιλάω σαν φίλη.. μην αφήσεις τον εαυτό σου.
Στεναχωριεμαι οταν διαβαζω τετοιες περιπτωσεις!Ο πα-ΤΕΡΑΣ σου ειναι ενας ανθρωπος που κατα τη γνωμη μου δε θα επρεπε να εχει γινει γονιος!Προσπαθησε να δεις εναν ειδικο να σε βοηθησει να ξεπερασεις την απορριψη που νιωθεις... ωστοσο θα ηθελα να σου υπενθυμίσω ότι σιγουρα εχεις μια μαμα -γιαγια - παππου που σε λατρευει και θελει να σε δει ευτυχισμενη!Εγω δε πιστευω οτι το προβλημα ειναι τα κιλα για να βρεις συντροφο.. σιγουρα ειναι πιο δυσκολο.. πιστευω ομως οτι μεγαλυτερο ρολο παιζει η συναισθηματικη σου "κατασταση".. αν ηταν οι πιο ευτραφεις να μην εχουν συντροφο το 60% της Ελλαδας θα ηταν μπακουρια! Αντρες- Γυναικες! Πιστεψε σε σενα ειναι πολυ μικρη για να αισθανεσαι ετσι! Στο χερι σου ειναι να κανεις αλλαγες προς το καλυτερο η να αποδεχτεις αυτο που εισαι..ΧΑΜΟΓΕΛΑ οι μερες που φευγουν δε ξανα ερχονται :)
Καταρχάς σταματήστε να λετε καποιες οτι θα φαω ακυρο γιατι είμαι παρθένα... Καταλάβετε οτι ειναι ΠΡΟΝΟΜΙΟ...Αλλο να παίρνεις ενα αμαξι μεταχειρισμενο και αλλο ένα καινούργιο που να εισαι ο 1ος που το οδηγάει... Μην μπαίνετε στην δικιά σας λογική που θέλετε τον αντρα έμπειρο στο σεξ και κοιτατε καποιον με στραβο ματι αν είναι παρθένος ακόμα στα 25 και 30...Παμε παρακάτω, καταλαβαίνω οτι ειναι δύσκολο με αυτα τα κιλα να βρεις κάποιον ειδικά αν δεν ψάχνεις κάποιον ίδιο με εσενα... Καταλαβαίνεις οτι αυτοι που δεν έχουν τόσα κιλά και προτιμούν κοπελες με πολλά κιλα είναι ελάχιστοι! Οποτε έχεις 2 επιλογές.... Ή θα ψάχνεις αντρες στα ίδια στανταρ με εσένα ή θα το πάρεις αποφαση και τα ξεσπάσματα σου στο φαγητό καθε φορα που στεναχωριέσαι, θα μετατραπουν σε ξεσπάσματα πείσματος σε γυμναστική και διετα! Στην μια περίπτωση θα συνεχίσεις να παίρνεις κιλα και θα γινεται πιο σπανια η εύρεση συντροφου ενω στην αλλη περίπτωση θα αδυνατιζεις και θα γίνει πιο ευκολη η εύρεση συντρόφου!Ως προς τον πατέρα σου και αυτο μπορείς να το μετατρέψεις υπερ σου με το να σε πεισμωσει να γινεις τοπ στο επαγγελμα σου και να τον κανεις να μετανιώνει γι αυτα που ελεγε τοσα χρονια!It's up to you!!
Έχεις δίκιο σε αρκετά... Όμως δεν μπορώ να δεχτώ ότι μια γυναίκα συγκρίνεται με αυτοκίνητο και αποκαλείται μεταχειρισμένη επειδή έχει κάνει ήδη σεξ.
Βρε συ... Πως να το πω... Ειναι αλλο να μπαινεις πρωτος σε ενα καινουργιο σπιτι και αλλο σε ενα που ηδη κατοικησε αλλος... Παρομοίωση κανω για να καταλαβει τι εννοω, να μπει στην λογικη ενός αντρα... Προφανως δεν δεν παρομοιαζω με αντικειμενο ή κατι τετοιο, αν ειναι δυνατόν!
Όλα αυτά που μας είπες δείχνουν ότι ο πατέρας σου είναι εκείνος που έχει το πρόβλημα και πρέπει να τον βοηθήσει ειδικός. Η απόρριψη που δείχνει σε σένα είναι κάτι σαν εκδίκηση ίσως απέναντι στη μητέρα σου και την κακη τους σχέση. Μην περιμένεις ποτέ την αποδοχή του. Όπως είπε και η Ατέρμονη ανία, πρέπει να τον διαγράψεις από τη ζωή σου, για να μπορεσεις να προχωρήσεις. Και σίγουρα η επίσκεψη σε έναν ψυχολόγο χρειάζεται και θα σε βοηθήσει. Φρόντισε και προστάτευσε τον εαυτό σου. Μόνο εσύ μπορείς. Με θέληση και υπομονή όλα γίνονται. Καλή δύναμη!
Δε νομίζω ότι μια στήλη σαν αυτήν θα σε βοηθήσει στο πρόβλημά σου. Για μένα η απόρριψη έστω από τον έναν γονέα είναι πολύ σημαντικό πλήγμα που προφανώς όσοι κρίνουν εκ του ασφαλούς λογικό είναι να νομίζουν ότι είναι μια εύκολη κατάσταση γιατί απλά δεν ξέρουν τι πάει να πει στέρηση αγάπης στην πιο κρίσιμη ηλικία. Και ειλικρινά καλώς δεν ξέρουν, αλλά ας μην πολυμιλάνε. Ομως, καλώς ή κακώς πρέπει να προχωρήσεις και να ξεγράψεις τον πατέρα σου. Αν συνεχίσεις να περιμένεις την δική του αποδοχή θα είσαι πάντα δυστυχισμένη. Αν αυτός μετανιώσει ειλικρινά κι αλλάξει γνώμη στο μέλλον, χρέος του είναι να κάνει ο, τι περνάει από το χέρι του για να σε προσεγγίσει και να σου δείξει έμπρακτα ότι είσαι σημαντική γι' αυτόν. Δεν είναι εύκολο, αλλά όταν μας απορρίπτουν καλό είναι για μας να μην τους υπολογίζουμε. Δεν είναι το ιδεατό αλλά κι ένα πόδι που σαπίζει θα το κόψεις για να επιβιώσεις!Πάμε παρακάτω, για μένα τα οποια περιττά κιλά είχα αφορούσαν ότι στην ουσία ήθελα να κρυφτώ και να έχω δικαιολογία ότι ο κόσμος δεν με θέλει για τα κιλά μου. Φοβόμουν μην μ' απορρίψουν κι οι άλλοι γι' αυτό που είμαι. Άσε δε που όλη η γλυκύτητα που μου έλειπε την κάλυπτα με γλυκά κι έτσι σταματούσα να κλαίω και τόσο.Σου λέω για μένα μόνο και μόνο γιατί μπορεί κι εσύ να έχεις κάτι κοινό και να σε βοηθήσει έτσι; Λοιπόν, με τ'αγορια πλην του φιλικού επιπέδου δεν ήμουν ποτέ άνετη για πάρα πολλά χρόνια. Οκ δεν το έριχνα στην απειρία μου αλλά στο ένιωθα άσχημη και χοντρή κι άρα ποιος θα με κοίταζε. Το πάλεψα αρκετά για να καταφέρω να βγω από το καβούκι μου και να μπορέσω να νιώσω φυσιολογική. Ερωτεύτηκα, δύο φορές κιόλας με αρκετά καταστρεπτικές συνέπειες. Προσπάθησα παραπάνω απ'οσο έπρεπε μαζί τους, πολύ παραπάνω κι αυτό σχετίζεται ως ένα βαθμό και με όσα πέρασα σαν παιδί κι έφηβη και το πόσο έχω συνηθίσει την απόρριψη, το λίγο κι ότι είναι φυσιολογικό να είναι όλα δύσκολα για μένα και να μου βγαίνει η πίστη για πράγματα που θα είναι αυτονόητα.Επειδή νιώθω ότι θες τόσο πολύ την αποδοχή κι αυτό θα σε κάνει εύπλαστη σαν ζυμάρι στα χέρια αυτουνού που θα σε κάνει να νιώσεις κάτι και νιώσεις ότι έστω και λίγο έχεις ανταπόκριση θα σε συμβούλευα να δουλέψεις όσο πιο πολύ μπορείς με τον εαυτό σου και να προσπαθήσεις να καταλάβεις ότι η σπουδαιότερη αποδοχή είναι αυτή που θα δείξεις εσύ η ίδια στoν εαυτό σου. Δεν είναι εύκολο. Τώρα τον ταλαιπωρείς και δεν σου αξίζει να ξέρεις κι έχεις καταφέρει πολλά είτε στο αναγνωρίσει ο πατέρας σου είτε όχι. Μπράβο σου και ξέρεις ότι θα τα καταφέρεις. Ένα τελευταίο πράγμα και θα πάψω να φλυαρώ... Καμιά φορά ντρεπόμαστε για όσα νιώθουμε ότι υστερούσε και είμαστε ενοχικοί κι απολογητικοί σε όλους. Είναι λάθος. Να μην χαρίζεσαι όταν σε αδικούν και κυρίως να μην πιστεύεις ότι μόνο εσύ έχεις θέματα και πως θα σ' αντέξουν κι οι άλλοι είναι μια χαρά. Ξέρεις με πόση αδιαφορία τα πετάνε οι πιο πολλοί τα θέματά τους δεξιά κι αριστερά; Τέτοιοι θα είναι οι πρώτοι που θα σ' αμφισβητήσουν όπως ο πατέρας σου- τέτοια άτομα όμως δεν τα έχεις ανάγκη στη ζωή σου και σου εύχομαι να μην τα θελήσεις σαν κάποιες άλλες.
Να διορθώσω κάτι : όταν λέω ας μην πολυμιλάνε παραείναι αυταρχικό και σίγουρα λάθος από μέρους μου, αναφέρομαι σε όσους νομίζουν ότι είναι ίδια 10 χλμ πεδιάδας με βουνού και ειδικά όταν δεν έχεις ιδέα τι θ' αντικρίσεις πίσω απ' αυτό.
Η σχέση σου με τον πατέρα σου έχει επηρεάσει πολλούς τομείς στη ζωή σου (αρνητικά). Πρέπει να το λύσεις αν θες να έχεις μια πιο ισσοροπημένη ζωή, και για αυτό θα σε συμβούλευα να πας σε ένα ψυχολόγο.Θα σε βοηθήσει και στη σχέση σου με το φαγητό, γιατί δεν είναι για όλους τόσο απλά τα πράγματα, του στυλ "κάνε δίαιτα και θα φύγουν". Ειδικά όταν δε μιλάμε για 5-10 κιλά παραπάνω.Και μην ανησυχείς, όταν φτάσεις να είσαι καλά ψυχολογικά, θα έρθει και ο έρωτας, δε σε πήραν δα και τα χρόνια.
Τρία σημεία θα σχολιάσω:1. Έχεις κάνει την τρίχα τριχιά και μεμψιμοιρείς σαν κακομοίρα. Επικεντρώσου στη σχολή σου και φρόντισε το σώμα σου. Με συστηματική δίαιτα και γυμναστική θα χάσεις αρκετά κιλά. Δεν γουστάρεις να `σαι υγιής πάνω απ` όλα;2. Κανένας νοήμων γκόμενος δεν θα σε απέρριπτε, επειδή είσαι παρθένα. Δηλαδή στα 22 σου με πόσους άντρες θα έπρεπε να έχεις πάει; Σιγά σιγά θα χτίσεις την ερωτική σου ζωή.3. Αν ο πατέρας σου είναι γιατρός και σου πηδάει την ψυχολογία, φαντάζομαι πόση "ανθρωπιά" θα δείχνει στους ασθενείς του.